 |
| pixabay / TheDigitalArtist |
Paul Craig Roberts - paulcraigroberts.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι ιδρυτές έβλεπαν τις ΗΠΑ ως μια ένωση πολιτειών στην οποία η κεντρική εξουσία ήταν περιορισμένη και αδύναμη. Η 10η τροπολογία έδωσε τη διακυβέρνηση στις πολιτείες. Ο πόλεμος του προέδρου Λίνκολν για το δασμολόγιο κατέστρεψε τα δικαιώματα των πολιτειών και οδήγησε στην υπεροχή της συγκεντρωτικής ομοσπονδιακής εξουσίας έναντι των πολιτειών. Σήμερα το τι συμβαίνει σε συγκεκριμένες πολιτείες μπορεί να καθορίζεται από τις ψήφους σε άλλες πολιτείες. Ο πόλεμος του Λίνκολν διήρκεσε τέσσερα χρόνια και αυτός ο χρόνος ήταν αρκετός για να καταστρέψει ο Λίνκολν το πλαίσιο που είχαν σχεδιάσει οι ιδρυτές.
Η δεύτερη καταστροφική περίοδος ήταν το 1913. Εκείνη τη χρονιά οι Ηνωμένες Πολιτείες δέχθηκαν δύο σκληρά πλήγματα. Το ένα από τη δημιουργία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας και το άλλο από την καθιέρωση του φόρου εισοδήματος. Η δημιουργία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας πήρε τον έλεγχο του χρήματος από την κυβέρνηση και τον έδωσε στους μεγαλοτραπεζίτες. Ο φόρος εισοδήματος αναβίωσε τη δουλεία. Οι ιστορικοί αγνοούν ότι ιστορικά ο ορισμός του ελεύθερου ανθρώπου είναι ένα άτομο που κατέχει τη δική του εργασία. Ο δούλος ή ο δουλοπάροικος είναι ένα άτομο του οποίου η εργασία ανήκει εν όλω ή εν μέρει σε ένα εξωτερικό μέρος. Κανένα πρόσωπο που υπόκειται σε φόρο εισοδήματος δεν κατέχει τη δική του εργασία. Από την στιγμή που ένα άτομο παραβιάζεται με αυτόν τον τρόπο, όλες οι άλλες προστασίες του πέφτουν στο κενό - η ιδιωτική του ζωή, η ασφάλειά του στο σπίτι και τα έγγραφά του, η προστασία του από αυθαίρετη σύλληψη, αυτοενοχοποίηση, αόριστη κράτηση χωρίς καταδίκη. Κανένας Αμερικανός που ζει σήμερα δεν έχει βιώσει την ελευθερία που γνώριζαν οι Ιδρυτές.
Η τρίτη καταστροφική περίοδος ήταν η ύφεση της δεκαετίας του 1930. Αυτή ήταν το έργο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, η οποία επέτρεψε τη συρρίκνωση της προσφοράς χρήματος, καταρρέοντας έτσι την απασχόληση, το εισόδημα και τις τιμές. Η Μεγάλη Ύφεση δημιούργησε τον πρόεδρο Φραγκλίνο Δ. Ρούσβελτ και το New Deal.
Το New Deal μετέφερε τη νομοθετική εξουσία του Κογκρέσου στις νέες προοδευτικές ρυθμιστικές υπηρεσίες. Σήμερα, όταν το Κογκρέσο ψηφίζει έναν νόμο, ισοδυναμεί με εξουσιοδότηση προς τις ρυθμιστικές υπηρεσίες να συντάξουν τους κανονισμούς που εφαρμόζουν το νόμο. Για παράδειγμα, ο νόμος του 1964 για τα πολιτικά δικαιώματα απαγόρευσε ρητά τις φυλετικές ποσοστώσεις, αλλά η EEOC επέβαλε τις φυλετικές ποσοστώσεις με κανονιστικά μέσα.
Αυτές οι τρεις περίοδοι, που περιλαμβάνουν 15 χρόνια της αμερικανικής ιστορίας ή το 6 τοις εκατό του χρόνου μας ως χώρα, αρκούσαν για να καταστρέψουν αυτό που δημιούργησαν οι Ιδρυτές. Οι ιστορικοί εθελοτυφλούν, διότι η ιστορία έχει γραφτεί για προπαγανδιστικούς λόγους για να εξυπηρετήσει ατζέντες. Ο πόλεμος του Λίνκολν για το δασμολόγιο έχει μετατραπεί σε ηθικό σκοπό για την απελευθέρωση των μαύρων σκλάβων, κάτι που ο Λίνκολν αρνιόταν ενώ ξεκινούσε και διεξήγαγε τον πόλεμο. Το έτος 1913 περιγράφεται ως προοδευτική στροφή προς την κατεύθυνση της οικονομικής σταθερότητας και της ισότητας ή της δικαιοσύνης. Το New Deal παρουσιάζεται ως μέτρα που τιθάσευαν την αστάθεια του καπιταλισμού. Όταν ο Χένρι Φορντ φέρεται να είπε πως "η ιστορία είναι σαχλαμάρες", δεν είχε άδικο.
Είναι ατυχές το γεγονός ότι οι πολιτικοί μας ήρωες, όπως ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ της Αγγλίας, βρίσκονται υπό εξέταση την ίδια στιγμή που οι χώρες αυτές δέχονται επιθέσεις για το κακό παρελθόν τους. Είναι τώρα που χρειαζόμαστε πίστη για να αποκρούσουμε την επίθεση, που τα είδωλά μας αποδεικνύεται ότι έχουν πήλινα πόδια. Ο Πόλεμος του Τσόρτσιλ του Ντέιβιντ Ίρβιν κατέστρεψε την έντεχνα δημιουργημένη φήμη του Τσόρτσιλ. Τώρα το βιβλίο του David T. Beito The New Deal's War on the Bill of Rights ολοκληρώνει την καταστροφή του προοδευτικού ήρωα Ρούσβελτ.
Όπως και ο Λίνκολν, ο Ρούσβελτ χρησιμοποίησε τον πόλεμο για να επιτύχει την ατζέντα του - την καταστροφή της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και την αντικατάστασή της από την Αμερικανική Αυτοκρατορία που θα βασιζόταν στο δολάριο ΗΠΑ, το οποίο θα έπαιρνε το ρόλο του βρετανικού νομίσματος ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Είναι παράδοξο το γεγονός ότι οι φιλελεύθεροι θεωρούσαν προοδευτικό ήρωα έναν πρόεδρο, ο οποίος κατέπνιξε τη διαφωνία και την ελευθερία του λόγου, έκλεισε Αμερικανούς πολίτες ιαπωνικής καταγωγής σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, καταστρέφοντας τις ζωές τους και επιτρέποντας την κλοπή των περιουσιών τους, και επιτέθηκε στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων που καθιστούσε τους Αμερικανούς ασφαλείς υπό την προστασία του νόμου. Όπως γίνεται σαφές από την έκθεση του Beito για τον Ρούσβελτ, ο άνθρωπος αυτός ήταν ένας τύραννος που ύψωσε την εκτελεστική εξουσία αφαιρώντας την εξουσία από το Κογκρέσο και εκφοβίζοντας το Ανώτατο Δικαστήριο.
Ο Beito πέρασε μια δεκαετία ερευνώντας και γράφοντας το βιβλίο του, και οι ογκώδεις σημειώσεις και το ευρετήριο που αποτελούν πάνω από το 25% των τυπωμένων σελίδων μαρτυρούν την επιμέλειά του. Το βιβλίο δεν είναι η γνώμη ενός ανθρώπου. Είναι μια ιστορική καταγραφή.
Αν η Αμερική είχε ιστορικούς διαφορετικούς από τους ευκολόπιστους και ανυποψίαστους φιλελεύθερους, ίσως να υπήρχαμε ακόμη στην ελευθερία και την ελευθερία που μας χάρισαν οι ιδρυτές.