Αυτά που δεν πρόσεξε η κυβέρνηση με τους ελεύθερους επαγγελματίες

primeminister.gr

Η κυβέρνηση η οποία θησαυρίζει από την υπερβολική φορολογία στα καύσιμα, θεώρησε πως χρειάζεται να βρει μία extra πηγή χρημάτων για να χρηματοδοτήσει πχ την αύξηση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων ή για να μοιράσει επιδόματα σε νεολαίους για τη διασκέδασή τους. Στην Ελλάδα διαχρονικά δύο είναι τα θύματα των εκάστοτε κυβερνήσεων στον φορολογικό τομέα: Οι ιδιοκτήτες ακινήτων και οι ελεύθεροι επαγγελματίες. 

Του Στρατή Μαζίδη

Φαίνεται πως για κάποιο λόγο είναι ποινικό αδίκημα να έχει κάποιος στην κατοχή του κάποιο ακίνητο ή να ασκεί ελεύθερο επάγγελμα.

Για πρώτη φορά, ίσως και στα παγκόσμια χρονικά, νομοθετείται από την κυβέρνηση το κέρδος μιας επιχείρησης ή μάλλον καλύτερα τα έσοδα μιας επιχείρησης. Για πρώτη φορά ορίζεται με νόμο ότι απαγορεύεται κάποιος να λειτουργεί με ζημιά, που κι αυτό δεν είναι παράλογο για κάποιες περιπτώσεις.

Βέβαια η ελληνική κυβέρνηση για παρόμοιο ύψος εισοδήματος αντιμετωπίζει διαφορετικά τις διάφορες ομάδες. Οι δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι έχουν αφορολόγητο ενώ ιδιοκτήτες ακινήτων και ελεύθεροι επαγγελματίες φορολογούνται από το πρώτο ευρώ για το ίδιο ποσό. Αν αυτό δεν είναι οικονομικός ρατσισμός, τι άλλο μπορεί να είναι;

Το σχέδιο της κυβέρνησης είχε αρχίσει να φαίνεται από καιρό μέσα από τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ των "αμερόληπτων" τηλεοπτικών σταθμών όπου ξαφνικά άρχισαν να στοχοποιούνται οι ελεύθεροι επαγγελματίες.

Η κυβέρνηση προφανώς ταυτίζει το ελεύθερο επάγγελμα με επαγγελματικές ομάδες οι οποίες στη συνείδηση του κόσμου έχουν μεγάλα έσοδα. Όμως ένας γενικός ισοπεδωτικός κανόνας δεν μπορεί να ισχύσει. Ποια θα είναι για παράδειγμα αντιμετώπιση ενός επαγγελματία ο οποίος αρρώστησε με καρκίνο και έχει περιορίσει το ρυθμό της δουλειάς μου σε τέτοιο βαθμό ίσα να βγάζει τα έξοδά του και να του απομένει κάτι ελάχιστο; Και αυτό είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα που μπορεί να επικαλεστεί κάνεις.

Υπάρχουν ένα σωρό μικρές επιχειρήσεις που απλά παραμένουν ακόμα ανοιχτές γιατί τα έσοδα υπερτερούν των εξόδων έστω και για λίγο, και σε μία πολύ δύσκολη εποχή ό,τι δεν σε βάζει μέσα καλό είναι να το κρατάς ανοιχτό αν μπορείς. Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για γαλαζοαίματους που δεν έχουν εργαστεί ποτέ στη ζωή τους, ή έχουν ασκήσει μόνο το επάγγελμα του βουλευτή.

Το γεγονός ένας ιδιοκτήτης μιας επιχείρησης που έχει προσωπικό να δηλώνει λιγότερα από τους υπαλλήλους του είναι πράγματι αξιοπρόσεκτο. Ωστόσο πριν τον χτυπήσεις με το ραβδί στο κεφάλι θα πρέπει να εξετάσεις μήπως μετά πληρώσουν το λογαριασμό κάποιοι από το προσωπικό του.

Επίσης διαφεύγει στην κυβέρνηση ότι οι συναλλασσόμενοι είναι αυτοί οι οποίοι δεν επιθυμούν απόδειξη και αυτό για τον πολύ απλό λόγο της ύπαρξης ενός παράλογου φόρου που λέγεται ΦΠΑ, δηλαδή φόρος προστιθέμενης αξίας και μάλιστα σε ένα εξωφρενικό ποσοστό. Δεν είναι ότι στα 100 ευρώ θα πληρώσω άλλα 2 αλλά άλλα 24. Και όταν ένας επαγγελματίας η επιχείρηση έχει προσδιορίσει την αξία μιας υπηρεσίας ή ενός αγαθού, ποιος είναι το κράτος που θα έρθει και θα επαναπροσδιορίσει αυτή την αξία προς τα πάνω για να το εισπράξει;

Η φοροδιαφυγή μπορεί πολύ εύκολα να αντιμετωπιστεί με ένα ήπιο φορολογικό σύστημα. Χαμηλός συντελεστής στη φορολογία εισοδήματος, χαμηλό ΦΠΑ αν όχι και καθόλου και κίνητρο ώστε να ζητά ο πελάτης την απόδειξη. Το γεγονός ότι αυτά τα απλά πράγματα επισημαίνονται διαχρονικά στη χώρα μας, αλλά δεν τα υιοθετεί κάνεις πρέπει να μας προβληματίσουν και να μας οδηγήσουν στο παρακάτω ερώτημα:

Πρόκειται απλά για ανόητους μαθητευόμενους μάγους η έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα οργανωμένο σχέδιο το οποίο εκτελείται διαχρονικά ανά περιόδους με τέτοιες ευφυέστατες αποφάσεις ώστε κάθε φορά να εξοντώνεται και μία φουρνιά μιας ευρύτερης επαγγελματικής ομάδας;

Το μόνο βέβαιο είναι ότι στις πρώτες αντιδράσεις του ο πρωθυπουργός [του 20% του πληθυσμού] εμφανίστηκε ως συνήθως αμετανόητος. Όταν βάζει στο στόχαστρο κάποιους, όπως αποδείχτηκε και με την πανδημία, είναι ασυγκράτητος.

ΥΓ: Το αστείο είναι ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες ψήφισαν ΝΔ για να μην τους γδάρει ο ΣΥΡΙΖΑ.