M. K. BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι παρατηρητές πλοίων ανέφεραν αρχικά πως από την Πέμπτη, το αεροπλανοφόρο USS Dwight D. Eisenhower και τα συνοδευτικά του έπλεαν ακριβώς έξω από τα Στενά του Ορμούζ στον Κόλπο του Ομάν και πλησίαζαν στον Περσικό Κόλπο. Ένας αξιωματούχος του Πενταγώνου επιβεβαίωσε τη θέση, αλλά δεν είπε αν το αεροπλανοφόρο θα εισέλθει στον Περσικό Κόλπο περνώντας από τα Στενά του Ορμούζ.
Η ναυτική ενίσχυση των ΗΠΑ στην περιοχή αποτελείται και από μια άλλη ομάδα κρούσης αεροπλανοφόρου - το USS Ford και τα συνοδευτικά του - η οποία την περασμένη εβδομάδα απομακρύνθηκε από τις ισραηλινές ακτές και τώρα έχει επανατοποθετηθεί νότια της Κρήτης, σύμφωνα με παρατηρητές πλοίων, προφανώς πέρα από την εμβέλεια των πυραύλων της Χεζμπολάχ του Λιβάνου.
Εκτός από τις δύο ομάδες κρούσης των αεροπλανοφόρων, η ανάπτυξη των ΗΠΑ περιλαμβάνει επίσης μια αμφίβια ομάδα ετοιμότητας Bataan με τρία πλοία, την 26η εκστρατευτική μονάδα πεζοναυτών και πολλά αντιτορπιλικά κατευθυνόμενων πυραύλων - τα USS Bataan και USS Carter Hall που επιχειρούν στο βόρειο τμήμα της Ερυθράς Θάλασσας και το USS Mesa Verde στην Ανατολική Μεσόγειο μαζί με το πλοίο διοίκησης USS Mount Whitney.
Επιπλέον, υπάρχει κάποιος αριθμός αμερικανικών επιθετικών υποβρυχίων στην περιοχή, αλλά το Πεντάγωνο συνήθως δεν αποκαλύπτει τις θέσεις τους - εκτός από μια σπάνια αποκάλυψη πρόσφατα από την Κεντρική Διοίκηση των ΗΠΑ για τη διέλευση στις 5 Νοεμβρίου του πυρηνικού υποβρυχίου κατευθυνόμενων πυραύλων USS Florida ανατολικά του Σουέζ.
Η πιο προφανής εξήγηση για μια τέτοια τρομερή ναυτική συγκέντρωση είναι ότι αποτελεί μέρος της προσπάθειας των ΗΠΑ να περιορίσουν την τρέχουσα σύγκρουση στο νότιο Ισραήλ και τη Γάζα. Η Χεζμπολάχ συνεχίζει να εκτοξεύει ρουκέτες και αντιαρματικούς πυραύλους στο Ισραήλ από τον Λίβανο, οι υποστηριζόμενες από το Ιράν σιιτικές μαχητικές ομάδες επιτίθενται σε αμερικανικές βάσεις στο Ιράκ και τη Συρία και οι αντάρτες Χούτι στην Υεμένη εκτοξεύουν πυραύλους προς το Ισραήλ. Κατά τη διάρκεια της περιόδου από τις 17 Οκτωβρίου, έχουν σημειωθεί τουλάχιστον 58 επιθέσεις εναντίον αμερικανικών βάσεων, κυρίως στο Ιράκ.
Η σκληροπυρηνική άποψη στις ΗΠΑ είναι πως οι μαχητικές ομάδες που επιτίθενται στις αμερικανικές δυνάμεις ενεργούν κατ' εντολή του Ιράν. Αυτός ο ισχυρισμός είναι ένας παλιός αμερικανο-ισραηλινός μπαμπούλας και συνεχίζει να αυξάνεται κάθε φορά που το Ιράν βρίσκεται στο στόχαστρο και/ή υπάρχει απαίτηση για παιχνίδι ευθυνών. Η γνώμη των εμπειρογνωμόνων, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, ήταν πάντα επιφυλακτική απέναντί του.
Μακροχρόνιοι παρατηρητές εκτιμούν ότι ενώ η Τεχεράνη βοηθάει ανοιχτά τις διάφορες ομάδες αντίστασης που δρουν στη Μέση Ανατολή για να απωθήσουν τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, αυτό δεν καθιστά ακριβώς τις ομάδες αυτές "ιρανικούς εντολοδόχους". Έτσι, προέκυψε πως το Ιράν αιφνιδιάστηκε από την επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου. Σύμφωνα με το Reuters, σε μια πρόσφατη συνάντηση στην Τεχεράνη με τον Ismail Haniyeh, τον πρόεδρο του πολιτικού γραφείου της ομάδας, ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ το ανέφερε αυτό.
Σε κάθε περίπτωση, είναι γνωστό ότι το αμερικανικό κατεστημένο γνωρίζει πολύ καλά την επίγεια πραγματικότητα της κατάστασης με το Ιράν και δεν έχει διστάσει να χρησιμοποιήσει παρασκηνιακές οδούς για να στηρίξει την Τεχεράνη να χρησιμοποιήσει τις καλές της υπηρεσίες με τις σιιτικές μαχητικές ομάδες που δρουν στο Ιράκ για να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση. Αλλά η ουσία είναι ότι και το Ιράν έχει τους περιορισμούς του σε τέτοιες εξαιρετικές εποχές όπως η σημερινή, όταν το μίσος και η οργή απέναντι στις ΗΠΑ και το Ισραήλ έχουν φτάσει σε κρεσέντο στις μουσουλμανικές χώρες.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι συνέπεσε με την άφιξη του αεροπλανοφόρου USS Dwight D. Eisenhower και των συνοδών του στα ύδατα στα ανοικτά των Στενών του Ορμούζ, η Διεθνής Δομή Θαλάσσιας Ασφάλειας [IMSC] - μια κοινοπραξία χωρών με έδρα το Μπαχρέιν, της οποίας επίσημος δηλωμένος στόχος είναι η διατήρηση της τάξης και της ασφάλειας στον Περσικό Κόλπο, τον Κόλπο του Ομάν, τον Κόλπο του Άντεν και τη νότια Ερυθρά Θάλασσα, ιδίως όσον αφορά τη θαλάσσια ασφάλεια των παγκόσμιων οδών εφοδιασμού με πετρέλαιο - εξέδωσε την Πέμπτη μια συμβουλή για τα πλοία που ταξιδεύουν μέσω των προσεγγίσεων του Bab al Mandeb και της Ερυθράς Θάλασσας και συμβουλεύει συγκεκριμένα πως "κατά την επιλογή των διαδρομών, να προσανατολίζεστε προς τη δημιουργία της μέγιστης εφικτής απόστασης από τα ύδατα της Υεμένης".
Δύο ημέρες αργότερα, ο ισραηλινός στρατός δήλωσε ότι οι Χούτι της Υεμένης είχαν πράγματι καταλάβει ένα φορτηγό πλοίο στη νότια Ερυθρά Θάλασσα καθώς έπλεε από την Τουρκική Δημοκρατία προς την Ινδία. Παρόλο που ο στρατός πρόσθεσε ότι το πλοίο δεν ανήκε στο Ισραήλ και δεν είχε Ισραηλινούς στο πλήρωμά του, τα στοιχεία ιδιοκτησίας στις δημόσιες βάσεις δεδομένων ναυτιλίας συνέδεαν τους ιδιοκτήτες του πλοίου με την Ray Car Carriers, η οποία ιδρύθηκε από τον Abraham "Rami" Ungar, ο οποίος είναι γνωστός ως ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στο Ισραήλ.
Δε χρειάζεται πολλή εφευρετικότητα για να καταλάβει κανείς πως οι ΗΠΑ, οι οποίες είναι ήδη έξυπνες κάτω από την ταπείνωση των Χούτι που κατέρριψαν πρόσφατα ένα αμερικανικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος MQ-9 Reaper πάνω από διεθνή ύδατα, κινούνται εναντίον των Χούτι. Αυτό χρειάζεται κάποια εξήγηση.
Το θέμα είναι ότι η IMSC είναι ένας "συνασπισμός των προθύμων" υπό την ηγεσία των ΗΠΑ εκτός της αποστολής του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού, του ειδικού οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών "για την προώθηση της ασφαλούς, περιβαλλοντικά ορθής, αποτελεσματικής και βιώσιμης ναυτιλίας μέσω της συνεργασίας".
Ιδρύθηκε το 2019 με φόντο τον πόλεμο στην Υεμένη και περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τα ΗΑΕ και τη Σαουδική Αραβία από την περιοχή του Κόλπου. Το βασικό του μοτίβο ήταν να αντιμετωπίσει τον άξονα Ιράν-Χούθι κατά τη διάρκεια της παρέμβασης Σαουδικής Αραβίας-Εμιράτι στην Υεμένη - ουσιαστικά, στο πλαίσιο της στρατηγικής ανάσχεσης των ΗΠΑ έναντι του Ιράν που κυριαρχούσε στην περιφερειακή πολιτική εκείνη την περίοδο.
Είναι ενδεικτικό ότι, αν η κυβέρνηση Μπάιντεν σχεδιάζει να πλήξει τους Χούθι και το κάνει να φανεί ως αντίποινα/τιμωρητικό χτύπημα και για τον σκοπό αυτό επικαλείται την πλατφόρμα IMSC, η οποία ανήκει σε μια περασμένη εποχή πριν από την προσέγγιση Σαουδικής Αραβίας-Ιράν με τη μεσολάβηση της Κίνας, αυτό γίνεται ένα λαμπρό γεωπολιτικό τέχνασμα όπου οι ΗΠΑ ελπίζουν να επιτύχουν πολλαπλούς στόχους σκοτώνοντας πολλά πουλιά με ένα βέλος.
Αυτοί οι στόχοι κυμαίνονται από το να ρίξουν το Ιράν κατά μία ή δύο βαθμίδες στην περιφερειακή λαϊκή δυναμική της ισχύος, να σφηνώσουν μια σφήνα μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν σε μια συγκυρία όπου η φιλία μεταξύ των δύο παραδοσιακών αντιπάλων ματαιώνει τα αμερικανικά σχέδια για την "ενσωμάτωση" του Ισραήλ, να επαναφέρουν το σοκ και το δέος της αμερικανικής ισχύος στη Μέση Ανατολή (και παγκοσμίως), να κρατήσουν ανοιχτές τις ναυτιλιακές γραμμές της Ερυθράς Θάλασσας για τα ισραηλινά πλοία και, σε στρατηγικούς όρους, να κυριαρχήσουν στις υδάτινες οδούς της Ερυθράς Θάλασσας που οδηγούν στη Διώρυγα του Σουέζ.
Παρεμπιπτόντως, η Ερυθρά Θάλασσα γίνεται τελευταία μάρτυρας μιας μεγάλης αμφισβήτησης ισχύος - η Κίνα έχει μια ναυτική βάση στο Τζιμπουτί και η Ρωσία ελπίζει να δημιουργήσει μια βάση υποβρυχίων στο Σουδάν- η Ερυθραία είναι ένα σφοδρά αντι-αμερικανικό παράκτιο κράτος στην Ερυθρά Θάλασσα- και, οι ΗΠΑ προσπαθούν απεγνωσμένα για μια αλλαγή καθεστώτος στην Αιθιοπία, τη μεγαλύτερη χώρα της αφρικανικής ηπείρου, η οποία διατηρεί πολύ φιλικές σχέσεις με τη Ρωσία.
Ένα τέλμα για τις ΗΠΑ;
Ακόμη πιο περίεργος είναι ο χρόνος που η ομάδα αεροπλανοφόρων των ΗΠΑ βρίσκεται στην περιοχή του Περσικού Κόλπου. Το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε την Κυριακή ότι μια αντιπροσωπεία αποτελούμενη από Άραβες και Ισλαμιστές υπουργούς Εξωτερικών θα επισκεφθεί την Κίνα από τις 20 έως τις 21 Νοεμβρίου για να πραγματοποιήσει "σε βάθος επικοινωνία και συντονισμό" με το Πεκίνο "σχετικά με τους τρόπους αποκλιμάκωσης της συνεχιζόμενης παλαιστινιακής-ισραηλινής σύγκρουσης, την προστασία των αμάχων και την επιδίωξη μιας δίκαιης διευθέτησης του παλαιστινιακού ζητήματος". Η αντιπροσωπεία αποτελείται από τον υπουργό Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας πρίγκιπα Faisal bin Farhan Al Saud, τον αναπληρωτή πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών της Ιορδανίας Ayman Safadi, τον υπουργό Εξωτερικών της Αιγύπτου Sameh Shoukry, τον υπουργό Εξωτερικών της Ινδονησίας Retno Marsudi, τον υπουργό Εξωτερικών της Παλαιστίνης Riyad Al-Maliki και τον γενικό γραμματέα του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας Hussein Brahim Taha.
Η παραπάνω εξέλιξη αποτελεί πρωτοβουλία της Σαουδικής Αραβίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συλλογική προσέγγιση των μουσουλμανικών χωρών προς την Κίνα ως κύριο συνομιλητή τους στην παρούσα φάση της σύγκρουσης Παλαιστίνης-Ισραήλ αποτελεί διπλωματική απόκρουση προς τις ΗΠΑ. Συνοπτικά, η αραβική ενότητα γίνεται επίσης αγκάθι για τον πρόεδρο Μπάιντεν σε μια εποχή που οι ΗΠΑ δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να εμποδίσουν την κινεζική-αραβική πίεση για κατάπαυση του πυρός στη Γάζα και να αντιμετωπίσουν τη διεθνή καταδίκη της φρικτής βίας του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού, ιδίως στον Παγκόσμιο Νότο.
Με την επίθεση στους Χούθι της Υεμένης, το σχέδιο της κυβέρνησης Μπάιντεν είναι να υπονομεύσει την προσέγγιση Σαουδικής Αραβίας-Ιράν, παίζοντας με την αντιπάθεια της Σαουδικής Αραβίας προς τους Χούθι από τη μια πλευρά και χλευάζοντας την Τεχεράνη από την άλλη. Ουσιαστικά, οι ΗΠΑ ελπίζουν να ξεπληρώσουν το Ιράν με το ίδιο νόμισμα.
Όπως το έθεσε ένα άρθρο γνώμης στο Hill, "Είναι καιρός ο Μπάιντεν και οι κύριοι σύμβουλοί του στην ομάδα εθνικής ασφαλείας του... να αναλάβουν μια ενεργή άμυνα χτυπώντας σκληρά και αδιαμαρτύρητα τους Ιρανούς πληρεξουσίους, όταν αυτοί συνιστούν απειλή και όχι αφού έχουν ήδη επιτεθεί. Και η πιθανή αιτία πρέπει να είναι αρκετά καλή για την προστασία των μελών των υπηρεσιών μας που επανδρώνουν απομακρυσμένες βάσεις στο Ιράκ και τη Συρία... η αιματηρή μύτη είναι η μόνη απάντηση που καταλαβαίνει το Ιράν και ακριβώς η απάντηση που πρέπει να δώσουν οι ΗΠΑ".
Η κυβέρνηση Μπάιντεν πρέπει να διαισθάνεται ήδη πως οι ισραηλινές επιχειρήσεις εναντίον της Χαμάς δεν οδηγούν πουθενά και μπορεί να μετατραπούν σε ένα μακρύ ταξίδι της ημέρας στη νύχτα, χάρη στην πεισματική άρνηση του σιωνιστικού κράτους να αντιμετωπίσει την ενοχή και την ντροπή του ή να αποδεχθεί μια λύση δύο κρατών στο Παλαιστινιακό ζήτημα. Η αμερικανική κοινή γνώμη γίνεται επιφυλακτική για τους χειρισμούς του Μπάιντεν για την κατάσταση και οι σύμμαχοι των ΗΠΑ αισθάνονται προβληματισμένοι. Πράγματι, το ίδιο το Ισραήλ είναι ένας βαθιά διχασμένος οίκος.
Εν τω μεταξύ, η διπλωματική απομόνωση των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή αγγίζει σήμερα ένα πρωτοφανές επίπεδο. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν μέσω του εξαναγκασμού -της "έξυπνης ισχύος"- είναι δυνατόν να ανακτηθεί το χαμένο έδαφος, όπου η ουσία είναι πως οι ΗΠΑ δεν έχουν πλέον εμπιστοσύνη στη Μέση Ανατολή. Επιπλέον, το Ιράν κατέχει την πατέντα της "έξυπνης ισχύος", την οποία έχει επινοήσει ως διπλωματικό εργαλείο τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες με επιτυχία για να αποκρούσει υπαρξιακές προκλήσεις από τις ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ κινδυνεύουν να εμπλακούν με τις ομάδες αντίστασης, οι οποίες δεν έχουν τίποτα να χάσουν και τα πάντα να κερδίσουν δημιουργώντας ένα τέλμα για την Ουάσινγκτον. Η ουσία του θέματος είναι πως οι ομάδες αντίστασης δρουν στις πατρίδες τους και απολαμβάνουν τεράστια δίκτυα κοινωνικής υποστήριξης. Επομένως, η μάχη αυτή γίνεται σε τελική ανάλυση άνιση. Το αν αξίζει τον κόπο να αναλάβουμε το ρίσκο - και όλα αυτά για χάρη της τόνωσης του καταρρέοντος ηθικού του Ισραήλ - θα πρέπει να είναι ένα ερώτημα που θα πρέπει να σκεφτεί η κυβέρνηση Μπάιντεν πριν ξεκινήσει έναν ακόμη για παντοτινό πόλεμο στη Μέση Ανατολή.