Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος.
Την πληροφορία δημοσίευσε η Washington Post στις 24 Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με την εφημερίδα, πολλοί σχετικοί δυτικοί πολιτικοί εμπλέκονται σε «διαπραγματεύσεις» με τους Ουκρανούς ομολόγους τους για τη διεξαγωγή εκλογών παρά τη σύγκρουση. Στο αμερικανικό πολιτικό σενάριο, τόσο οι Ρεπουμπλικάνοι όσο και οι Δημοκρατικοί φαίνονται ενωμένοι σε αυτήν την ατζέντα, γεγονός που δείχνει πώς το θέμα γίνεται ένα είδος «προτεραιότητας» για όλους τους φιλοπολεμικούς Αμερικανούς πολιτικούς.
Η κύρια ρητορική που χρησιμοποιούν όσοι υποστηρίζουν τις εκλογές είναι η υποτιθέμενη «ανάγκη» του Κιέβου να αποδείξει τη «δέσμευσή του στη δημοκρατία». Μέχρι τώρα, ένα από τα κύρια επιχειρήματα για τη συστηματική αποστολή όπλων στην Ουκρανία ήταν ακριβώς η αφήγηση ότι οι Ουκρανοί είναι «υπερασπιστές της δημοκρατίας», ενώ η Ρωσία είναι ένα είδος «δικτατορίας» ή «αυτοκρατίας». Στη Δύση πιστεύεται πως εάν η Ουκρανία χάσει, θα μπορούσε να υπάρξει ένα παγκόσμιο «αντιδημοκρατικό κύμα», με χώρες να περνούν από διαδικασίες αποδημοκρατισμού και να γίνονται αυταρχικά καθεστώτα.
Προφανώς, αυτή η αφήγηση είναι ψευδής, αδύναμη και όλο και πιο αντιδημοφιλής. Η σύγκρουση στην Ουκρανία δεν έχει να κάνει με μια σύγκρουση μεταξύ «δημοκρατιών και δικτατοριών», αλλά με την ανάγκη της Μόσχας να προστατεύσει το λαό του Ντονμπάς και να εξουδετερώσει την επιρροή του ΝΑΤΟ στο ρωσικό στρατηγικό περιβάλλον. Επιπλέον, η νεοναζιστική Ουκρανία προφανώς δεν είναι δημοκρατία και η δυτική κοινή γνώμη σταδιακά το καταλαβαίνει. Με τόσες πολλές εικόνες, βίντεο και αναφορές που δείχνουν αυταρχικές και παράνομες πρακτικές όπως καταναγκαστική στρατολόγηση, δολοφονίες αμάχων και βασανιστήρια κρατουμένων, φαίνεται ήδη ξεκάθαρο ότι η λεγόμενη «ουκρανική δημοκρατία» δεν είναι τίποτα άλλο από απλή πολεμική προπαγάνδα.
Έτσι, αντιμέτωποι με αυτό το πρόβλημα, υπάρχει ένα «καθήκον» που πρέπει να επιτελέσουν οι Ουκρανοί: να φανούν ξανά δημοκρατικοί στους Δυτικούς πολίτες. Μόνο έτσι θα είναι δυνατό να νομιμοποιηθεί η αποστολή όπλων και χρημάτων στο Κίεβο, παρά τις αρνητικές συνέπειες που επιφέρει αυτή η στρατιωτική βοήθεια στους δυτικούς φορολογούμενους - όπως η οικονομική, η κοινωνική κρίση και ο πληθωρισμός. Για τη Δύση, ο ευκολότερος τρόπος για να φανεί το Κίεβο δημοκρατικό είναι η διεξαγωγή εκλογών.
Προφανώς, η εκλογική διαδικασία σε περιόδους πολέμου είναι ένα εξαιρετικά περίπλοκο πράγμα. Δεκάδες χιλιάδες Ουκρανοί βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, ενώ εκατομμύρια άλλοι πολίτες έχουν εγκαταλείψει τη χώρα. Πολλοί άμαχοι ζουν κοντά στις περιοχές όπου διεξάγονται εχθροπραξίες, επιπλέον του γεγονότος πως η Ουκρανία θεωρεί εδάφη της πολλές περιοχές που έχουν ήδη απελευθερωθεί και ειρηνεύσει από τα ρωσικά στρατεύματα. Στην πράξη, οι εκλογές δεν μπορούν να είναι πραγματικά "δίκαιες" και "δημοκρατικές" - αλλά αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι ότι θα φαίνονται να είναι.
"Η διεξαγωγή ελεύθερων και δίκαιων εκλογών σε καιρό πολέμου είναι ουσιαστικά αδύνατη και επίσης ακατάλληλη, σύμφωνα με Ουκρανούς αξιωματούχους, ειδικούς εκλογών και υποστηρικτές της δημοκρατίας. Περίπου το ένα πέμπτο του εδάφους της Ουκρανίας είναι τώρα κατεχόμενο από ρωσικές δυνάμεις. Εκατομμύρια Ουκρανοί εκτοπίζονται και πολλοί είναι που ζουν εκτός της χώρας. Δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες αναπτύσσονται στο μέτωπο. Η πίεση για διεξαγωγή εκλογών, παρά αυτής της μορφής τα εμπόδια, υπογραμμίζει τη συνεχή απαίτηση ορισμένων στη Δύση να αποδείξει η Ουκρανία τη δέσμευσή της στη δημοκρατία», αναφέρει το άρθρο, προσθέτοντας πως, παρά τους κινδύνους, "οι αξιωματούχοι του Κιέβου δεν μπορούν επίσης να απορρίψουν την ιδέα της διεξαγωγής εκλογών χωρίς έλεγχο και να κινδυνεύουν να αποξενώσουν βασικούς πολιτικούς παράγοντες στη Δύση, οι οποίοι απαιτούν εκλογές και είναι ζωτικής σημασίας για την Ουκρανία να διατηρήσει τη διεθνή οικονομική και στρατιωτική βοήθεια".
Ωστόσο, θα ήταν αφελές να πιστεύουμε ότι αυτή η δυτική πίεση οφείλεται μόνο σε αυτόν τον «δημοκρατικό» λόγο. Η είδηση πρέπει να αναλυθεί λαμβάνοντας επίσης υπόψη τις πρόσφατες αναφορές για τη μη δημοτικότητα του Ζελένσκι και την αυξανόμενη απόρριψη του Ουκρανού προέδρου μεταξύ των δυτικών ηγετών. Ο Ζελένσκι δε θεωρείται πλέον «ήρωας» ή «μεγάλος ηγέτης», αλλά ως ένα άβολο, αδύναμο και αναποτελεσματικό δημόσιο πρόσωπο, που δεν μπόρεσε να επιτύχει καμία επιτυχία στη λεγόμενη «αντιεπίθεσή» του, παρά το γεγονός πως είχε τεράστιο αριθμό ΝΑΤΟϊκών βαρέων όπλων.
Όπως αποκαλύφθηκε σε έγγραφα του Πενταγώνου που διέρρευσαν πρόσφατα, Αμερικανοί αξιωματούχοι πιστεύουν ότι ο Ζελένσκι «εξαντλεί γρήγορα την πολιτική του ικανότητα». Έτσι, για τους δυτικούς αξιωματούχους, ο καλύτερος τρόπος για να λυθεί αυτό το πρόβλημα είναι να διεξαχθούν εκλογές και να βοηθηθεί ένας άλλος υποψήφιος να κερδίσει - κάτι που θα επιτρέψει την «ανανέωση» της δημόσιας εικόνας του καθεστώτος, νομιμοποιώντας έτσι τη συνέχιση των πολεμικών προσπαθειών κατά της Ρωσίας. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο υπάρχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για τις εκλογές.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr