Του Στρατή Μαζίδη
Ας δούμε όμως τη δήλωσή του:
Έχω μάθει στις δύσκολες στιγμές να αναλαμβάνω την ευθύνη και να μην εγκαταλείπω τη μάχη.
Είμαι εδώ.
Δε θα εγκαταλείψω ούτε τώρα, στη μέση μάλιστα ενός δύσκολου αγώνα.
Χθες ήταν ημέρα εκλογών.
Σήμερα είναι η πρώτη ημέρα της μάχης των επόμενων εκλογών.
Στις χθεσινές εκλογές νίκησε η ΝΔ, αλλά ταυτόχρονα ηττήθηκε και η στρατηγική της απλής αναλογικής.
Οι προοδευτικές δυνάμεις στις οποίες τείναμε το χέρι της συνεργασίας, καθόλη την προεκλογική περίοδο είχανε μέτωπο σχεδόν αποκλειστικά ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ.
Και χθες, την ώρα μιας ιστορικής εκλογικής νίκης της Δεξιάς, αυτοί πανηγυρίζανε περισσότερο από τους Νεοδημοκράτες για την πτώση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ.
Εμείς κοιτάζαμε τη χώρα.
Εκείνοι το δικό τους το χωράφι.
Στις επόμενες εκλογές έχουμε την ευθύνη πρωτίστως να αποτρέψουμε την προοπτική ενός παντοδύναμου και ανεξέλεγκτου ηγεμόνα πρωθυπουργού.
Αλλά και να προστατέψουμε την πρωταγωνιστική παρουσία της Αριστεράς στην πολιτική ζωή του τόπου.
Ως μιας δύναμης ασυμβίβαστης.
Που έρχεται από μακριά και θα πάει μακριά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι και θα παραμείνει εδώ.
Ως ο βασικός κορμός των προοδευτικών δυνάμεων και εκφραστής των λαϊκών και κοινωνικών συμφερόντων.
Για να υπερασπιστεί τον κόσμο της εργασίας και να μην επιτρέψει την παλινόρθωση ενός βολικού συστημικού δικομματισμού.
Πρώτον, έχει μάθει να αναλαμβάνει τις ευθύνες του αλλά στη συνέχεια κατηγορεί τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης επειδή δεν ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ να εκμεταλλευτούν την απλή αναλογική όλοι μαζί ή γιατί πανηγύρισαν την δική τους επιτυχία.
Ήταν όμως υποχρεωμένο το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25 να συνεργαστούν με τον Τσίπρα επειδή το θέλησε ο τελευταίος και καθώς προείδε όσο κυβερνούσε πως δύσκολα θα ξαναβγεί και θυμήθηκε ξαφνικά την απλή αναλογική; Γιατί δεν τη θυμήθηκε το πρώτο οκτάμηνο του 2015;
Κι έπειτα ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ πήγαν καλά. Για ποιο λόγο να μην πανηγυρίσουν;
Δεύτερον, κατηγορεί τους άλλους ότι στοχοποιούσαν το ΣΥΡΙΖΑ και κοιτούν το χωράφι τους αντί για τη χώρα. Ο κ. Τσίπρας πότε κοίταξε τη χώρα; Στη 17ωρη διαπραγμάτευση; Με τα Σκόπια; Με το φύλαγμα των συνόρων; Με τα μέτρα που δεν πήρε για να ενισχύσει τα νέα ζευγάρια να κάνουν παιδιά; Με τη μεσαία τάξη που ξετίναξε;
Τρίτον, πράγματι είναι ανησυχητική η προοπτική ενός πρωθυπουργού ηγεμόνα που κάνει ό,τι θέλει. Αλλά ποιος φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνης; Ο κ. Τσίπρας ήταν εκείνος που έπρεπε να κάνει αντιπολίτευση αλλά έβαζε πλάτη στα χρόνια της πανδημίας και τον κάθε παραλογισμό. Επιπλέον με την επιλογή Γεροτζιάφα στα ψηφοδέλτια, ουσιαστικά επιβράβευσε τις υποχρεωτικότητες.
Με αυτό το καθεστώς και όλα όσα συνέβησαν την τετραετία 2019-2023 που ήταν λουκούμι να βρίσκεται κανείς στην αντιπολίτευση, ο κ. Τσίπρας όχι μόνο δεν έπεισε, αλλά έδιωξε και 600.000 ψηφοφόρους.
Ποιος του φταίει λοιπόν; Έθεσε συγκεκριμένες προτεραιότητες και αδιαφόρησε για πολλά και καίρια. Ας ρίξει μια ματιά και στον καθρέπτη να αναλογιστεί πως από ένας πρωθυπουργός ο οποίος την άνοιξη του 2015 απολάμβανε ποσοστά αποδοχής από την κοινωνία που θα ζήλευε κι η Βόρεια Κορέα, βίωσε μια ιστορική συντριβή.
Ο κ. Τσίπρας είναι που έκανε το Μητσοτάκη να φαντάζει σούπερμαν το βράδυ της Κυριακής.