 |
| pixabay / Peggy_Marco |
Ron Paul - ronpaulinstitute.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Πάρτε, για παράδειγμα, την πρόσφατη επιδιόρθωση των σχέσεων μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και των πρώην σκληρών αντιπάλων του Ιράν και της Συρίας. Μια συμφωνία με τη μεσολάβηση της Κίνας μεταξύ των Σαουδάραβων και του Ιράν τους αναγκάζει να αποκαταστήσουν πλήρεις διπλωματικές σχέσεις, με τους υπουργούς Εξωτερικών και των δύο χωρών να συναντώνται στο Πεκίνο την περασμένη εβδομάδα. Είναι η υψηλότερη συνάντηση μεταξύ των δύο χωρών τα τελευταία επτά χρόνια.
Επιπλέον, το Ριάντ αναμένεται να προσκαλέσει τη Συρία πίσω στον Αραβικό Σύνδεσμο και ο Σύριος πρόεδρος Άσαντ μπορεί να παραστεί στην επόμενη σύνοδο κορυφής του Αραβικού Συνδέσμου. Η Συρία ανεστάλη από τον Αραβικό Σύνδεσμο πριν από 12 χρόνια, όταν οι τότε σύμμαχοι των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή υπέγραψαν την πολιτική της Ουάσιγκτον «Ο Άσαντ πρέπει να φύγει» που προκάλεσε όλεθρο σε ολόκληρη την περιοχή.
Και ο σχεδόν δεκαετής πόλεμος στην Υεμένη, ο οποίος έχει καταστρέψει αυτόν τον πληθυσμό, φαίνεται να τελειώνει επιτέλους, καθώς η Σαουδική Αραβία αναμένεται να ανακοινώσει τον τερματισμό του υποστηριζόμενου από τις ΗΠΑ πολέμου στη χώρα αυτή. Στρατεύματα από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα εγκαταλείπουν την Υεμένη και μια σαουδαραβική αντιπροσωπεία φτάνει για να διαπραγματευτεί μια ειρηνευτική συμφωνία.
Για τους κανονικούς ανθρώπους η ιδέα να ξεσπάσει ειρήνη στη Μέση Ανατολή είναι θαυμάσιο πράγμα. Αλλά η Ουάσιγκτον κάθε άλλο παρά φυσιολογικό είναι. Ο Πρόεδρος Μπάιντεν έστειλε τον Διευθυντή του στη CIA, Γουίλιαμ Μπερνς, στη Σαουδική Αραβία σε μια αιφνιδιαστική επίσκεψη την περασμένη εβδομάδα. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, ο Μπερνς στάλθηκε για να εκφράσει την έκπληξη και την απογοήτευση της Ουάσιγκτον για τις ειρηνευτικές συμφωνίες. Η ομάδα εξωτερικής πολιτικής του Μπάιντεν «αισθάνθηκε τυφλωμένη» από την ξαφνική κίνηση της Σαουδικής Αραβίας να συνεννοηθεί με τους γείτονές της.
Η Ουάσιγκτον είναι θυμωμένη που η Σαουδική Αραβία θα ξεκινήσει τις συναλλαγές με τη Συρία και το Ιράν, επειδή αυτές οι δύο χώρες εξακολουθούν να υπόκεινται σε «ακρωτηριαστικές» αμερικανικές κυρώσεις. Μία προς μία, καθώς αυτές οι χώρες αρχίζουν να αγνοούν τις κυρώσεις που απαιτούνται από τις ΗΠΑ, το σύνολο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ αποκαλύπτεται ως χάρτινη τίγρης – απλώς μπούρδες και απειλές.
Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή αποκάλυψαν ένα βρώμικο μυστικό για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Η Ουάσιγκτον έχει χρησιμοποιήσει εδώ και πολύ καιρό μια στρατηγική «διαίρει και βασίλευε» για να κρατήσει τις χώρες στη Μέση Ανατολή – και αλλού – τη μία στο λαιμό της άλλης. Οι κυρώσεις, οι μυστικές επιχειρήσεις και οι έγχρωμες επαναστάσεις έχουν χρησιμοποιηθεί για να διασφαλιστεί πως αυτές οι χώρες δεν τα πάνε καλά μεταξύ τους και ότι η DC ελέγχει ποιος διευθύνει την εκπομπή.
Όσο απίθανο κι αν φαίνεται σε κάποιους, η Κίνα έχει μετακινηθεί στην περιοχή με διαφορετική πολιτική. Η Κίνα αναζητά επιχειρηματικούς εταίρους, όχι για να χειραγωγήσει την εσωτερική πολιτική της Μέσης Ανατολής. Μπορεί να είναι αδίστακτη με τον τρόπο της, αλλά ξαφνικά είναι σαφές ότι οι χώρες αυτής της περιοχής έχουν κουραστεί από την ανάμειξη των ΗΠΑ και αναζητούν νέους εταίρους.
Εμείς οι μη παρεμβατικοί δεχόμαστε συχνά επίθεση ως «απομονωτιστές», αλλά όπως έλεγα πάντα, είναι οι νεοσυντηρητικοί και οι παρεμβατικοί στην Ουάσιγκτον που μας απομονώνουν πραγματικά από τον υπόλοιπο κόσμο. Πουθενά δεν είναι πιο εμφανές αυτό στις μέρες μας στη Μέση Ανατολή. Δεν έπρεπε να είναι έτσι, αλλά αν αυτό είναι το τέλος της ανάμειξης των ΗΠΑ στις υποθέσεις της Μέσης Ανατολής, τελικά είναι καλό για τον αμερικανικό λαό… και για την ειρήνη.