Από: defence-point.gr
Παρά τις πρωτοποριακές δυνατότητες του -5Mk.2, η Πολεμική Αεροπορία και οι δύο Μοίρες της 114 Πτέρυγας Μάχης, βρέθηκαν χωρίς υποστήριξη των αεροσκαφών, των όπλων και του υλικού τους μετά το 2010. Τη χρονιά εκείνη έληξε, χωρίς να ανανεωθεί η πολύ ευνοϊκή για την ελληνική πλευρά σύμβαση υποστήριξης των Mirage 2000EG/BG, των κινητήρων και των όπλων τους, που είχε συμφωνηθεί και υπογραφεί από το τέλος της δεκαετίας του ‘80!
Για τους MICA EM/IR η Πολεμική Αεροπορία είχε εξασφαλίζει μέσω της σύμβασης, εκτεταμένο 2ο βαθμό συντήρησης (πλήρης διαγνωστικός έλεγχος και αντικατάσταση συστημάτων των πυραύλων), ενώ το ίδιο, αν και όχι στην ίδια έκταση, ίσχυε και για τους SCALP-EG. Ακολούθησε και η λήξη του χρονικού ορίου ζωής των πυροτεχνικών των αντιπλοϊκών πυραύλων ΑΜ-39 Exocet και έτσι μεσολάβησε μία σχεδόν δεκαετία μέχρι να ξεκινήσει και πάλι οποιαδήποτε δραστηριότητα επανενεργοποίησης των 331 και 332 Μοιρών.
Εντός του χρονικού αυτού διαστήματος και συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 2011, η Ινδία υπέγραψε σύμβαση ύψους 2,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων με τις γαλλικές Dassault Aviation και Thales για τον εκσυγχρονισμό 51 μαχητικών Mirage 2000H/TH στο επίπεδο Mirage 2000I. Από αυτό το ποσό 990 εκατομμύρια δολάρια αποδόθηκαν στην HAL (Hindustan Αeronautics LtD) που υλοποίησε το πρόγραμμα εγχώρια. Μόνο για τον εξοπλισμό και τα συστήματα με τα εργαλεία που απαίτησε ο εκσυγχρονισμός, η ινδική εταιρεία από την πλευρά της κατέβαλε 600 εκατ. δολάρια! Πρόκειται για την πλέον προηγμένη έκδοση του -5, στην οποία βασίστηκε και ο εκσυγχρονισμός ορισμένων από τα -9 της Αεροπορίας των HAE (Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων). Επιπρόσθετα, άλλα 1,23 δισ. δολάρια δαπανήθηκαν για την αγορά 450 πυραύλων αέρος – αέρος μέσης ακτίνας MICA EM/IR από την Ινδία, μέσω σύμβασης που υπογράφηκε στις 4 Ιανουαρίου του 2012.
Το ινδικό πακέτο εκσυγχρονισμού αν και ανώτερο από το ελληνικό (-5Mk.2) λόγω αναβαθμισμένου ραντάρ (RDY-3), νέου λογισμικού και συστημάτων, ανήλθε σε αυτό το υπερβολικά υψηλό ποσό δεδομένου ότι στήθηκαν ξανά και επαναλειτούργησαν στη Γαλλία οι γραμμές παραγωγής των συστημάτων του -5 που είχαν κλείσει πολλά χρόνια πριν… Από το 2006! Την περίοδο 2016-2017, η γαλλική βιομηχανία επανήλθε με πρόταση εκσυγχρονισμού των 17 μονοθέσιων ελληνικών Mirage 2000EG με βάση το ινδικό πρότυπο, αλλά μάταια όπως αποδείχθηκε. Αν και η Ελλάδα δεν βγήκε χαμένη, καθώς η Γαλλία επανήλθε το 2020 με την πώληση 12 μεταχειρισμένων Rafale F3R της Γαλλικής Αεροπορίας στην Ελλάδα, σε τιμή μονάδας πολύ κοντά (ελαφρά υψηλότερη…) σε αυτή που θα κατέβαλλε για τον εκσυγχρονισμό των 17 Mirage 2000EG (ανά μονάδα πάντα), ο εκσυγχρονισμός αυτός θα ήταν εξόχως επωφελής για την Πολεμική Αεροπορία. Και σε επιχειρησιακό επίπεδο, αλλά και σε αμιγώς οικονομικό.
Σε επιχειρησιακό επίπεδο, διότι οι δυνατότητες του μαχητικού παραμένουν κορυφαίες, οπότε η Πολεμική Αεροπορία θα βρισκόταν με 42 μονάδες στη διάθεσή της, οι οποίες μεταξύ άλλων θα μπορούσαν να πιστοποιηθούν για την αξιοποίηση του ΑΜ-39 Exocet, καλύπτοντας και τον αντιπλοϊκό ρόλο. Επίσης, δεν θα πρέπει να υποβαθμίζεται το γεγονός ότι όλη η αναγκαία υποδομή για την υποστήριξη του τύπου είναι διαθέσιμη στην 114 Πτέρυγα Μάχης και στην ΕΑΒ. Από την άλλη πλευρά και σε οικονομικό επίπεδο, το κόστος ανά ώρα πτήσης του Rafale είναι διπλάσιο σχεδόν από αυτό του Mirage 2000, καθώς βρίσκεται “στην περιοχή” των 25.000 ευρώ κατά προσέγγιση! Για να συνδέσουμε αυτό το κόστος και με το ζήτημα των υποδομών και του βαθμού συντήρησης, για το Rafale δεν είναι εφικτό να αναπτυχθεί 3ος και 4ος βαθμός (συντήρησης) όπως στο Mirage 2000, κυρίως λόγω υψηλού κόστους και υψηλής εξειδίκευσης.
Επομένως το high-low mix που υφίσταται σήμερα για την Πολεμική Αεροπορία με ισάριθμα Rafale F3R και Mirage 2000-5Mk.2 είναι ευνοϊκό. Θα ήταν ιδανικό αν κάθε τύπος αριθμητικά μπορούσε να εξοπλίσει δύο Μοίρες για ευνόητους λόγους. Η 331 Μοίρα εξακολουθεί να τρέχει τη διαδικασία επανενεργοποίησης του συνόλου των αεροσκαφών της, ενώ παράλληλα καταβάλλονται προσπάθειες αναβάθμισης του data link τύπου IDM που φέρουν τα -5Μk.2 (επιτρέπει ασφαλή επικοινωνία μέχρι τεσσάρων αεροσκαφών του ίδιου), προκειμένου να διασφαλιστεί ασφαλής επικοινωνία και ανταλλαγή δεδομένων και με άλλες πλατφόρμες.
Περαιτέρω αναβαθμίσεις είναι εφικτές, όπως η ενσωμάτωση του προβολικού συστήματος επί κάσκας (HMD) Targo II, καθώς και η ενσωμάτωση των αντιπλοϊκών πυραύλων ΑΜ-39 Εxocet. Επιπρόσθετα, τα ελληνικά Mirage 2000-5Mk.2 έχουν τη δυνατότητα να φέρουν τους πυραύλους μικρής ακτίνας, υπέρυθρης καθοδήγησης R550 Magic II. Το εν λόγω όπλο παραμένει σε υπηρεσία επάνω στα -5 της Ταϊβάν, αλλά και σε όσες αεροπορικές δυνάμεις εξακολουθούν να διατηρούν σε υπηρεσία παλιές εκδόσεις του Mirage 2000.
Σαφείς πληροφορίες αναφορικά με το αν εξακολουθεί να υποστηρίζεται από την MBDA Γαλλίας (πρώην MATRA) δεν υπάρχουν, ενώ θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι και η ίδια η Γαλλική Αεροπορία αποσύρει το όπλο αυτό, δεδομένου ότι στον εκσυγχρονισμό των βομβαρδιστικών της Mirage 2000D, πιστοποίησε και ενσωμάτωσε σε αυτά τον MICA IR για σκοπούς αυτοπροστασίας. Η Ελλάδα φυσικά κατά την προηγούμενη δεκαετία, δεν μπήκε καν στη διαδικασία να επανενεργοποιήσει τους πυραύλους αυτού του τύπου, όταν “έληξαν”… Κατά συνέπεια, οι 300 R550 Magic II, ένα καθόλα αξιόλογο όπλο αέρος – αέρος, λείπουν σήμερα από το οπλοστάσιο της Πολεμικής Αεροπορίας. Ο Magic II θα μπορούσε να αντικατασταθεί οριστικά κατά το δεύτερο ήμισυ της τρέχουσας δεκαετίας, καθώς ο φόρτος των MICA και για τους δύο γαλλικούς τύπους μαχητικών μελλοντικά θα πρέπει να συμπληρωθεί από MICA NG που κατά τους Γάλλους θα είναι απολύτως συμβατός με το Mirage 2000-5Mk.2 και το Rafale.
Η απόσυρση του Mirage 2000-5Mk.2 λοιπόν είναι εντελώς ασύμφορη για όλους τους λόγους που προαναφέρθηκαν, όμως από την άλλη πλευρά το κόστος των αναβαθμίσεων που επίσης αναφέρθηκαν, θα μπορούσε να δικαιολογηθεί και μακροχρόνια να αποσβεστεί, μόνο αν η δύναμη τους έφτανε τις 40 ή και περισσότερες μονάδες. Αυτός είναι και ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο το DP έχει επανειλημμένα υπερθεματίσει υπέρ της αγοράς μεταχειρισμένων Mirage 2000-9 από την Αεροπορία των ΗΑΕ. Η συνέχεια της επένδυσης στον συγκεκριμένο τύπο, μόνο μέσα από μία τέτοια εξέλιξη μπορεί να δικαιολογηθεί.
Σε περίπτωση που αυτή η εξέλιξη δεν υλοποιηθεί εντός των επόμενων δύο ετών (είναι και το πιο πιθανό), η ελληνική πλευρά οφείλει να εξετάσει όσες προοπτικές υπάρχουν για την πώληση των Mirage 2000-5Mk.2, των κινητήρων Μ53Ρ2 που διαθέτει, καθώς και του εξοπλισμού υποστήριξης και εξυπηρέτησης στο έδαφος, μαζί με τον εξοπλισμό συντήρησης. Το ποσό που θα εξασφαλιστεί, μπορεί να διατεθεί για την αγορά μίας ακόμα Μοίρας Rafale, διαμόρφωσης F4 όμως. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται από πλευράς κόστους εκμετάλλευσης και συντήρησης…
Αν δεν εκσυγχρονιστούν τα 32 F-16C/D Block 30, σε κάθε περίπτωση το αργότερο μέχρι το 2028-2030, θα πρέπει να αποσυρθούν μετά τα F-4E AUP. Πώς αντικαθιστάς 32 αεροσκάφη και με ποιο κόστος; Εάν υποτεθεί ότι θα δρομολογηθεί η προμήθεια και δεύτερης Μοίρας F-35 Lightning II, έχουμε κάνει τους υπολογισμούς μας για το κόστος υποστήριξης; Με τα 38 F-16 Block 50M να αναλαμβάνουν τη βρόμικη δουλειά στο Αιγαίο, δεν θα βγαίνουν τα νούμερα για διατήρηση οροφής 200 μαχητικών. Και τότε θα αντιληφθούμε την αξία αεροσκαφών όπως τα Mirage 2000-5 και F-16 Block 30 που σήμερα διαθέτουμε…