Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Συγκεκριμένα, η Βαρσοβία και η Ουάσιγκτον έχουν διατυπώσει την ιδέα της μεταφοράς ορισμένων από τα αμερικανικά πυρηνικά όπλα που είναι αποθηκευμένα στην Ευρώπη στην Πολωνία. Η κίνηση έχει αναφερθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, μεταξύ άλλων στις αρχές Οκτωβρίου του περασμένου έτους, όταν ο Πολωνός πρόεδρος Andrzej Duda το ανέφερε σε συνέντευξή του στη Gazeta Polska. Οι ΗΠΑ έχουν συμφωνίες κοινής χρήσης πυρηνικών με την Ολλανδία, το Βέλγιο, τη Γερμανία, την Ιταλία και την Τουρκία, με περίπου 100 (κυρίως εκτοξευόμενα από αέρος) τακτικά πυρηνικά όπλα που έχουν αναπτυχθεί και στις πέντε χώρες. Η Ελλάδα συμμετείχε επίσης στο πρόγραμμα, αλλά διέκοψε τη συμμετοχή της το 2001, αν και ευρέως πιστεύεται πως η Αθήνα εξακολουθεί να διατηρεί λειτουργικές τις απαραίτητες εγκαταστάσεις αποθήκευσης.
Ο πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο μίλησε κατά των σχεδίων του Ηνωμένου Βασιλείου να παραδώσει πυρομαχικά απεμπλουτισμένου ουρανίου στο καθεστώς του Κιέβου και προειδοποίησε ότι η Ρωσία θα προμήθευε σύντομα τη Λευκορωσία με «πυρομαχικά με πραγματικό ουράνιο». Ωστόσο, ο ίδιος ο Πούτιν δήλωσε ότι «ακόμη και εκτός του πλαισίου αυτών των γεγονότων», η Λευκορωσία εξακολουθεί να έχει θεμιτές ανησυχίες για την ασφάλεια και πως «ο Αλέξανδρος Γκριγκόριεβιτς [Λουκασένκο] έχει θέσει εδώ και καιρό το ζήτημα της ανάπτυξης ρωσικών τακτικών πυρηνικών όπλων στο έδαφος της Λευκορωσίας». Αυτό σημαίνει ξεκάθαρα ότι οι απειλές για το Μινσκ υπερβαίνουν τον άμεσο κίνδυνο παράδοσης πυρομαχικών με απεμπλουτισμένο ουράνιο στο Κίεβο.
"Δεν υπάρχει τίποτα ασυνήθιστο σε μια τέτοια απόφαση, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες το κάνουν αυτό εδώ και δεκαετίες. Έχουν τοποθετήσει από καιρό τα τακτικά πυρηνικά τους όπλα στα εδάφη των συμμάχων τους, των χωρών του ΝΑΤΟ και στην Ευρώπη. Σε έξι κράτη - την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, την Τουρκία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, την Ιταλία και την Ελλάδα – όχι στην Ελλάδα τώρα, αλλά υπάρχει ακόμα χώρος αποθήκευσης», τόνισε ο Πούτιν, προσθέτοντας περαιτέρω: «[η Ρωσία και η Λευκορωσία] θα κάνουν το ίδιο, χωρίς να παραβιάζουν τις δικές μας διεθνείς υποχρεώσεις για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων».
Πρόσθεσε ότι η Ρωσία αντικατοπτρίζει πράγματι τις Ηνωμένες Πολιτείες από αυτή την άποψη και πως δε μεταβιβάζει την κυριότητα των τακτικών πυρηνικών της όπλων στη Λευκορωσία, αλλά ότι απλώς τα αναπτύσσει στη χώρα και εκπαιδεύει τον Λευκορωσικό στρατό να τα χειρίζεται και να τα χρησιμοποιεί στην περίπτωση μιας ευρύτερης κλιμάκωσης από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Ο ρωσικός στρατός έχει ήδη παράσχει στη Λευκορωσία τις απαραίτητες αναβαθμίσεις για να μπορέσει να παραδώσει τακτικές πυρηνικές κεφαλές. Τουλάχιστον 10 αεροσκάφη (πιθανώς της Λευκορωσικής Πολεμικής Αεροπορίας) έχουν ανατεθεί και εξοπλιστεί για τη μεταφορά τέτοιων όπλων, αν και καμία πλευρά δε διευκρίνισε ποιος τύπος αεροσκάφους έλαβε τις εν λόγω αναβαθμίσεις.
Η Λευκορωσία διαθέτει διάφορους τύπους μαχητικών αεροσκαφών με πυρηνική ικανότητα, συμπεριλαμβανομένων των Su-30SM που αποκτήθηκαν πρόσφατα και του MiG-29 της σοβιετικής εποχής. Εκτός από τα εκτοξευόμενα από αέρος πυρηνικά όπλα, η Ρωσία αναπτύσσει ήδη επίγεια μέσα στη Λευκορωσία, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων «Iskander» ικανών να εκτοξεύουν πυρηνικούς υπερηχητικούς και κανονικούς πυραύλους κρουζ. Το Μινσκ λειτουργεί επίσης τις δικές του μονάδες «Iskander», που σημαίνει ότι και αυτές θα μπορούσαν να εξοπλιστούν με τακτικές πυρηνικές κεφαλές, ενισχύοντας περαιτέρω τις αποτρεπτικές ικανότητες της χώρας. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς η Λευκορωσία έχει επίσης γίνει στόχος μυστικών/μαύρων επιχειρήσεων από ΗΠΑ/ΝΑΤΟ τα τελευταία χρόνια, συμπεριλαμβανομένης μιας απόπειρας έγχρωμης επανάστασης τύπου Μαϊντάν το 2020.
«Έχουμε παραδώσει στη Λευκορωσία το γνωστό και πολύ αποτελεσματικό μας σύστημα «Iskander» που μπορεί να φέρει [πυρηνικά όπλα]», δήλωσε ο Πούτιν, προσθέτοντας: «Στις 3 Απριλίου, θα ξεκινήσουμε την εκπαίδευση των πληρωμάτων και την 1η Ιουλίου θα ολοκληρώσουμε την κατασκευή ειδικής αποθήκευσης [εγκατάστασης] για τακτικά πυρηνικά όπλα στο έδαφος της Λευκορωσίας».
Εκτός από το "Iskander", η Λευκορωσία εξακολουθεί να διατηρεί έναν αριθμό πυρηνικών πόρων της Σοβιετικής εποχής, συμπεριλαμβανομένου ενός σημαντικού οπλοστασίου τακτικών βαλλιστικών πυραύλων "Tochka-U". Αυτά θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως δευτερεύουσα επιλογή, δεδομένης της μικρότερης εμβέλειας και της κατώτερης ακρίβειάς τους σε σύγκριση με το "Iskander", το οποίο διαθέτει αυτονομία 500 km, υψηλή ακρίβεια, εξαιρετική ευελιξία σε κάθε στάδιο της πτήσης, καθώς και υπερηχητική ταχύτητα που εκτιμάται πως είναι σε τουλάχιστον 5,9 Mach, αν και στρατιωτικές πηγές αναφέρουν ότι μπορεί να φτάσει έως και 8,7 Mach. Αυτό καθιστά ουσιαστικά αδύνατη την αναχαίτιση του «Iskander», όπως αποδεικνύεται από τις επιδόσεις του κατά τη διάρκεια της SMO (ειδική στρατιωτική επιχείρηση). Το σύστημα παρέχει επίσης ένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη.
Ο Πρόεδρος Λουκασένκο έδειξε σθεναρά ότι το Μινσκ θα μπορούσε να φιλοξενήσει ρωσικά πυρηνικά όπλα μόλις το ΝΑΤΟ άφησε να εννοηθεί πως θα μπορούσε να αναπτύξει αμερικανικές πυρηνικές βόμβες B61 στην Πολωνία, τονίζοντας ότι η υποδομή της σοβιετικής εποχής της χώρας του για τέτοια όπλα παραμένει ανέπαφη παρά την πίεση των ΗΠΑ να την καταστρέψει κατά τη δεκαετία του 1990. Η Λευκορωσία φιλοξενεί ένα αυξανόμενο οπλοστάσιο σύγχρονων ρωσικών στρατιωτικών μονάδων και εξοπλισμού, συμπεριλαμβανομένων στρατηγικών πόρων όπως τα συστήματα S-400 SAM (πύραυλοι επιφανείας-αέρος), καθώς και το προηγμένο μαχητικό αεροσκάφος Su-35S και αναχαιτιστικά MiG-31, συμπεριλαμβανομένων των παραλλαγών K/I ικανών να αναπτύξουν τους ήδη θρυλικούς υπερηχητικούς πυραύλους "Kinzhal", οι οποίοι είναι επίσης πυρηνικοί.