Η είδηση για την συμπερίληψη της αναβάθμισης των F-16 Block 30 στα προγράμματα SSI (Security of Suppy and Information) στο πλαίσιο της προμήθειας του αεροσκάφους πέμπτης γενιάς F-35A Lightning II προκάλεσε μεγάλη αίσθηση. Προκάλεσε όμως και σύγχυση σε πολλούς, επιβάλλοντας ένα νέο άρθρο στο οποίο θα επιχειρηθεί να τεθούν όλα στη σωστή τους βάση. Η αναφορά δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας τίτλος που περιγράφει μια πρόταση – πρόθεση. Το ακριβές περιεχόμενο θα διευκρινιστεί στη διαπραγμάτευση την οποία θα διεξάγει η κατά νόμον υπεύθυνη για το θέμα Γενική Διεύθυνση Αμυντικών Επενδύσεων και Εξοπλισμών (ΓΔΑΕΕ) με την Lockheed Martin, η οποία θα αναλάβει για λογαριασμό της αμερικανικής Αεροπορίας που είναι ο συμβαλλόμενος της ελληνικής πλευράς, αφού η σύμβαση θα είναι διακρατική (FMS), να εκτελέσει τη σύμβαση που θα υπογραφεί.
Από: defence-point.gr
Νεότερες πληροφορίες αναφέρουν ότι βασική πρόθεση της αμερικανικής πλευράς πίσω από την αναφορά της αναβάθμισης των F-16 Block 30 στον κατάλογο των προταθέντων για ένταξη στη σύμβαση προγραμμάτων SSI, είναι η παράδοση ενός-δυο πρωτοτύπων βάσει των οποίων θα αναβαθμιστούν όσα αεροσκάφη αποφασίσει η Πολεμική Αεροπορία. Η απόφαση αυτή θα είναι συνάρτηση των κονδυλίων που θα έχει διαθέσιμα σε συνδυασμό με την προτεραιότητα που θα λάβει το συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Δεν θα πρέπει ουδείς να ξεχνά, ότι οι “επιστροφές” στο πλαίσιο μια διακρατικής σύμβασης συμπεριλαμβάνονται σε αυτήν όσον αφορά το κόστος τους. Δεν είναι τσάμπα, ούτε θα μπορούσε να είναι! Όταν η όλη συναλλαγή αφήνει ένα περιθώριο κέρδους στην εταιρία το οποίο σπάνια ξεφεύγει θεαματικά από μονοψήφιο επί τοις εκατό νούμερο, το περιθώριο δεν είναι εκ των πραγμάτων ιδιαίτερα μεγάλο. Ο καιρός της διεκδίκησης υποκατασκευαστικού έργου και ένταξης ελληνικών εταιριών στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα του μαχητικού παρήλθε ανεπιστρεπτί στις αρχές της δεκαετίες του 2000, όταν η Ελλάδα δεν προχώρησε στην ένταξη στο πρόγραμμα επενδύοντας ένα ποσό ενός ή δύο εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Δεν είναι λίγα τα χρήματα. Όμως, από τη στιγμή που το πρόγραμμα έλαβε την παγκόσμια δυναμική που διαπιστώνουμε σήμερα, οι εταιρίες που εντάχθηκαν στην αρχική του φάση στην εφοδιαστική του αλυσίδα, έχουν επιστρέψει πολλαπλάσια στην οικονομία των χωρών τους αυτή την επένδυση. Αυτό είναι το δεδομένο που “πονάει” την Τουρκία περισσότερο και από αυτή καθαυτή την ένταξη του μαχητικού στην Αεροπορία της (THK). Είναι αυτή η λογική της μακροπρόθεσμης – στρατηγικής οπτικής που απαιτείται να έχει μια σοβαρή χώρα όταν λαμβάνει τέτοιες αποφάσεις που λείπει από την Ελλάδα. Η “λογιστική” αντιμετώπιση, δηλαδή η αντιμετώπιση με τους όρους του σήμερα τι είναι ακριβό και τι… λιγότερο ακριβό, αφού η άμυνα είναι εξ ορισμού ακριβό “σπορ”, αποτελεί ίσως την κορυφαία παθογένεια του όποιου υφιστάμενου συστήματος λήψης αποφάσεων.
Μειώνει άραγε τη σημασία της αναφοράς του προγράμματος αναβάθμισης των F-16 Block 30 εντός του καταλόγου των SSI, εάν αυτό αφορά αποκλειστικά και μόνο την κατασκευή ενός-δυο πρωτοτύπων; Η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο όχι. Καταρχάς, αποδεικνύεται και σε αυτό το προτεινόμενο πρόγραμμα, ότι ο διάδοχος των offsets, τα SSI, όντως αφορούν αποκλειστικά και μόνο προγράμματα που δεν εκφεύγουν από το “αεροπορικό αντικείμενο”! Αφορά την ισχύ και τη μαχητική ικανότητα της Πολεμικής Αεροπορίας. Θα μπορούσε η συγκεκριμένη πρόταση να αντιμετωπιστεί και ως ένα έμμεσο κίνητρο από την πλευρά της Lockheed Martin προς την Ελλάδα για να αποφασίσει να αναβαθμίσει τα συγκεκριμένα αεροσκάφη. Η εξασφάλιση πρωτοτύπων αναβαθμισμένων F-16 Block 30 ανοίγει και την προοπτική ένταξης του προγράμματος στο υφιστάμενο των F-16 Block 50 σε Block 50M…
Με απλά λόγια και με βάση το πως χειρίστηκε το DP το θέμα, ο συγκεκριμένος τίτλος στα προτεινόμενα SSI που αναμένει τη διευκρίνισή του μετά τη διαπραγμάτευση των δυο πλευρών, έδωσε την αφορμή μιας εκ νέου συζήτησης για τη μελλοντική σύσταση του ελληνικού αεροπορικού στόλου, λαμβάνονται ως δεδομένο ότι η οροφή αεροσκαφών θα είναι γύρω στα 200 αεροσκάφη. Το πότε θα παραλάβει η Πολεμική Αεροπορία τα καινούργια αεροσκάφη, πόσα θα της λείπουν κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης των προγραμμάτων αναβαθμίσεων κ.λπ., είναι μια άσκηση υψηλής τεχνοκρατικής επάρκειας που καλείται να φέρει σε πέρας το ΓΕΑ, ώστε στη συνέχεια με γνώμονα το “πορτοφόλι”, να λάβει τη βέλτιστη απόφαση με το βλέμμα στραμμένο στον λόγο κόστους – απόδοσης.
Στο ίδιο πλαίσιο κι ενώ το DP είχε επιχειρηματολογήσει υπέρ της ύπαρξης και τρίτης πολεμικής μοίρας εάν μπορούσαν να εξασφαλιστούν Mirage 2000-9 από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΕΑΒ), η εξέλιξη με τα F-16 Block 30 ανοίγει μια άλλη προοπτική, Οι μοίρες να μείνουν δύο, αλλά να αποτελούνται από Rafale. Είναι ηλίου φαεινότερο το πόσο έχει επηρεάσει στο επίπεδο της ψυχολογίας το συγκεκριμένο αεροσκάφος τον αντίπαλο, άρα και την ελληνική αποτρεπτική ισχύ και αξιοπιστία. Συν τις οικονομίες κλίμακος που θα συνεπαγόταν η απόκτηση δεύτερης μοίρας μέσω περιορισμού της πολυτυπίας.
Άρα δημιουργούνται νέα δεδομένα που επιτρέπουν τη συνολική επανεξέταση, με τη “λάντζα” στο Αιγαίο να περνάει στα πλέον ικανά στις αερομαχίες F-16, τα Block 30, θυσιάζοντας τα Mirage 2000-5 για να καταστεί πιο οικονομική η απόκτηση της δεύτερης μοίρας Rafale. Αυτές είναι απλές λογικές σκέψεις. Το πως θα επηρεάσουν την τελική λήψη απόφασης, αφορά κατά προτεραιότητα το Αεροπορικό Επιτελείο και γενικότερα το “πορτοφόλι” που θα διαθέσουμε για την άμυνα. Καλώς ή κακώς, όλα θα καταλήγουν εκεί και η κάθε πολιτική ηγεσία θα κριθεί για το πόσο στρατηγικά θα σκεφθεί.
Το DP έχει πολλές φορές αναφέρει ότι γενικά και διαχρονικά, οι δαπάνες για την άμυνα δεν ήταν στις κορυφαίες προτεραιότητες του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Ανεξαρτήτως ρητορικής και διακηρύξεων. Συνήθως αντιδρά σε εξωτερικά ερεθίσματα, δεν δρα προληπτικά, μη αντιλαμβανόμενο ότι αυτή η απραξία συμβάλει στο… να μας προκύψουν τα ερεθίσματα αυτά από την πλευρά του αντιπάλου, τα οποία εν συνεχεία οδηγούν στην ημέτερη αφύπνιση. Εάν αυτή είναι η εικόνα στο στρατηγικό επίπεδο, αναρωτιέται κανείς εάν και στο σημερινό, τακτικό, επίπεδο, θα συμπεριφερθούμε με τον ίδιο τρόπο.
Εάν οποιοσδήποτε αρχηγός στρατιωτικού Επιτελείου αποδείξει ότι μια επιπρόσθετη δαπάνη μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ οδηγεί σε μεγάλες εξοικονομήσεις και επιχειρησιακά θα λύσει τα χέρια σε βάθος χρόνου, τι θα αποφασίσουμε; Διότι η τακτική εικόνα του σήμερα, αφορά τη διαμόρφωση της στρατηγικής εικόνας του αύριο. Όποιες αποφάσεις λάβουμε σήμερα θα τις βρούμε μπροστά αύριο.
Νεότερες πληροφορίες αναφέρουν ότι βασική πρόθεση της αμερικανικής πλευράς πίσω από την αναφορά της αναβάθμισης των F-16 Block 30 στον κατάλογο των προταθέντων για ένταξη στη σύμβαση προγραμμάτων SSI, είναι η παράδοση ενός-δυο πρωτοτύπων βάσει των οποίων θα αναβαθμιστούν όσα αεροσκάφη αποφασίσει η Πολεμική Αεροπορία. Η απόφαση αυτή θα είναι συνάρτηση των κονδυλίων που θα έχει διαθέσιμα σε συνδυασμό με την προτεραιότητα που θα λάβει το συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Δεν θα πρέπει ουδείς να ξεχνά, ότι οι “επιστροφές” στο πλαίσιο μια διακρατικής σύμβασης συμπεριλαμβάνονται σε αυτήν όσον αφορά το κόστος τους. Δεν είναι τσάμπα, ούτε θα μπορούσε να είναι! Όταν η όλη συναλλαγή αφήνει ένα περιθώριο κέρδους στην εταιρία το οποίο σπάνια ξεφεύγει θεαματικά από μονοψήφιο επί τοις εκατό νούμερο, το περιθώριο δεν είναι εκ των πραγμάτων ιδιαίτερα μεγάλο. Ο καιρός της διεκδίκησης υποκατασκευαστικού έργου και ένταξης ελληνικών εταιριών στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα του μαχητικού παρήλθε ανεπιστρεπτί στις αρχές της δεκαετίες του 2000, όταν η Ελλάδα δεν προχώρησε στην ένταξη στο πρόγραμμα επενδύοντας ένα ποσό ενός ή δύο εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Δεν είναι λίγα τα χρήματα. Όμως, από τη στιγμή που το πρόγραμμα έλαβε την παγκόσμια δυναμική που διαπιστώνουμε σήμερα, οι εταιρίες που εντάχθηκαν στην αρχική του φάση στην εφοδιαστική του αλυσίδα, έχουν επιστρέψει πολλαπλάσια στην οικονομία των χωρών τους αυτή την επένδυση. Αυτό είναι το δεδομένο που “πονάει” την Τουρκία περισσότερο και από αυτή καθαυτή την ένταξη του μαχητικού στην Αεροπορία της (THK). Είναι αυτή η λογική της μακροπρόθεσμης – στρατηγικής οπτικής που απαιτείται να έχει μια σοβαρή χώρα όταν λαμβάνει τέτοιες αποφάσεις που λείπει από την Ελλάδα. Η “λογιστική” αντιμετώπιση, δηλαδή η αντιμετώπιση με τους όρους του σήμερα τι είναι ακριβό και τι… λιγότερο ακριβό, αφού η άμυνα είναι εξ ορισμού ακριβό “σπορ”, αποτελεί ίσως την κορυφαία παθογένεια του όποιου υφιστάμενου συστήματος λήψης αποφάσεων.
Μειώνει άραγε τη σημασία της αναφοράς του προγράμματος αναβάθμισης των F-16 Block 30 εντός του καταλόγου των SSI, εάν αυτό αφορά αποκλειστικά και μόνο την κατασκευή ενός-δυο πρωτοτύπων; Η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο όχι. Καταρχάς, αποδεικνύεται και σε αυτό το προτεινόμενο πρόγραμμα, ότι ο διάδοχος των offsets, τα SSI, όντως αφορούν αποκλειστικά και μόνο προγράμματα που δεν εκφεύγουν από το “αεροπορικό αντικείμενο”! Αφορά την ισχύ και τη μαχητική ικανότητα της Πολεμικής Αεροπορίας. Θα μπορούσε η συγκεκριμένη πρόταση να αντιμετωπιστεί και ως ένα έμμεσο κίνητρο από την πλευρά της Lockheed Martin προς την Ελλάδα για να αποφασίσει να αναβαθμίσει τα συγκεκριμένα αεροσκάφη. Η εξασφάλιση πρωτοτύπων αναβαθμισμένων F-16 Block 30 ανοίγει και την προοπτική ένταξης του προγράμματος στο υφιστάμενο των F-16 Block 50 σε Block 50M…
Με απλά λόγια και με βάση το πως χειρίστηκε το DP το θέμα, ο συγκεκριμένος τίτλος στα προτεινόμενα SSI που αναμένει τη διευκρίνισή του μετά τη διαπραγμάτευση των δυο πλευρών, έδωσε την αφορμή μιας εκ νέου συζήτησης για τη μελλοντική σύσταση του ελληνικού αεροπορικού στόλου, λαμβάνονται ως δεδομένο ότι η οροφή αεροσκαφών θα είναι γύρω στα 200 αεροσκάφη. Το πότε θα παραλάβει η Πολεμική Αεροπορία τα καινούργια αεροσκάφη, πόσα θα της λείπουν κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης των προγραμμάτων αναβαθμίσεων κ.λπ., είναι μια άσκηση υψηλής τεχνοκρατικής επάρκειας που καλείται να φέρει σε πέρας το ΓΕΑ, ώστε στη συνέχεια με γνώμονα το “πορτοφόλι”, να λάβει τη βέλτιστη απόφαση με το βλέμμα στραμμένο στον λόγο κόστους – απόδοσης.
Στο ίδιο πλαίσιο κι ενώ το DP είχε επιχειρηματολογήσει υπέρ της ύπαρξης και τρίτης πολεμικής μοίρας εάν μπορούσαν να εξασφαλιστούν Mirage 2000-9 από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΕΑΒ), η εξέλιξη με τα F-16 Block 30 ανοίγει μια άλλη προοπτική, Οι μοίρες να μείνουν δύο, αλλά να αποτελούνται από Rafale. Είναι ηλίου φαεινότερο το πόσο έχει επηρεάσει στο επίπεδο της ψυχολογίας το συγκεκριμένο αεροσκάφος τον αντίπαλο, άρα και την ελληνική αποτρεπτική ισχύ και αξιοπιστία. Συν τις οικονομίες κλίμακος που θα συνεπαγόταν η απόκτηση δεύτερης μοίρας μέσω περιορισμού της πολυτυπίας.
Άρα δημιουργούνται νέα δεδομένα που επιτρέπουν τη συνολική επανεξέταση, με τη “λάντζα” στο Αιγαίο να περνάει στα πλέον ικανά στις αερομαχίες F-16, τα Block 30, θυσιάζοντας τα Mirage 2000-5 για να καταστεί πιο οικονομική η απόκτηση της δεύτερης μοίρας Rafale. Αυτές είναι απλές λογικές σκέψεις. Το πως θα επηρεάσουν την τελική λήψη απόφασης, αφορά κατά προτεραιότητα το Αεροπορικό Επιτελείο και γενικότερα το “πορτοφόλι” που θα διαθέσουμε για την άμυνα. Καλώς ή κακώς, όλα θα καταλήγουν εκεί και η κάθε πολιτική ηγεσία θα κριθεί για το πόσο στρατηγικά θα σκεφθεί.
Το DP έχει πολλές φορές αναφέρει ότι γενικά και διαχρονικά, οι δαπάνες για την άμυνα δεν ήταν στις κορυφαίες προτεραιότητες του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Ανεξαρτήτως ρητορικής και διακηρύξεων. Συνήθως αντιδρά σε εξωτερικά ερεθίσματα, δεν δρα προληπτικά, μη αντιλαμβανόμενο ότι αυτή η απραξία συμβάλει στο… να μας προκύψουν τα ερεθίσματα αυτά από την πλευρά του αντιπάλου, τα οποία εν συνεχεία οδηγούν στην ημέτερη αφύπνιση. Εάν αυτή είναι η εικόνα στο στρατηγικό επίπεδο, αναρωτιέται κανείς εάν και στο σημερινό, τακτικό, επίπεδο, θα συμπεριφερθούμε με τον ίδιο τρόπο.
Εάν οποιοσδήποτε αρχηγός στρατιωτικού Επιτελείου αποδείξει ότι μια επιπρόσθετη δαπάνη μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ οδηγεί σε μεγάλες εξοικονομήσεις και επιχειρησιακά θα λύσει τα χέρια σε βάθος χρόνου, τι θα αποφασίσουμε; Διότι η τακτική εικόνα του σήμερα, αφορά τη διαμόρφωση της στρατηγικής εικόνας του αύριο. Όποιες αποφάσεις λάβουμε σήμερα θα τις βρούμε μπροστά αύριο.