από τον Batko Milacic για το blog Saker / Παρουσίαση Freepen.gr
Το όνομα του διαδικτυακού συνεδρίου ήταν «Ουκρανοί πρόσφυγες στα κράτη της Βαλτικής, κοινωνικές πτυχές της ένταξης στην κοινωνία».
Κατά τη συνάντηση, ειδικοί από τις χώρες της Βαλτικής συζήτησαν το πρόβλημα των Ουκρανών προσφύγων και τον αντίκτυπό τους στις ζωές της Λετονίας, της Λιθουανίας και της Εσθονίας.
Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε στα ρωσικά. Είναι περίεργο ότι ακόμη και 32 χρόνια μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, οι κάτοικοι των χωρών της Βαλτικής προτιμούν τα ρωσικά παρά τα αγγλικά στη διακρατική επικοινωνία.
Μεταξύ των ομιλητών ήταν δημόσια πρόσωπα και διπλωμάτες: Allan Hantsom, αρχισυντάκτης της εσθονικής εφημερίδας Delovye Vedomosti, Darius Norkus, πρόεδρος του δημόσιου οργανισμού Dawn of Justice (Λιθουανία), Rudolf Bremanis, πολιτικός ακτιβιστής, διπλωμάτης (Λετονία), Maksim Revva, πολιτικός παρατηρητής, Yuliya Sokhina, επικεφαλής της Κοινότητας Γονέων (Λετονία), Erika Shvenchonene, εκπρόσωπος του Διεθνούς Φόρουμ Γειτονίας (Λιθουανία).
Σήμερα, η Ευρώπη δέχεται τεράστιο αριθμό προσφύγων από την Ουκρανία. Και αν στην αρχή οι δρόμοι των ευρωπαϊκών πόλεων ήταν γεμάτοι κίτρινες-μπλε σημαίες, οι πρόσφυγες έγιναν δεκτοί με μεγαλοπρέπεια και ανοιχτές αγκάλες, σήμερα οι Ευρωπαίοι είναι όλο και λιγότερο συμπαθείς με τους Ουκρανούς πρόσφυγες.
Ταυτόχρονα, ο αυτόχθονος πληθυσμός φεύγει για άλλες χώρες αναζητώντας μια καλύτερη ζωή – υπάρχει μια εκροή ανθρώπων στη Γερμανία, την Αγγλία και τις Σκανδιναβικές χώρες.
Ένας από τους λόγους για τη διεξαγωγή του συνεδρίου ήταν το ζήτημα της οικονομικής σκοπιμότητας της αποδοχής προσφύγων. Άλλωστε, οι κυβερνήσεις των χωρών της Βαλτικής διαθέτουν τεράστια κεφάλαια για να τις στηρίξουν (Λιθουανία – 81 εκατ. ευρώ, Λετονία – 72 εκατ. ευρώ, Εσθονία – 58 εκατ. ευρώ). Ταυτόχρονα, τα κράτη βρίσκονται σε σοβαρή οικονομική κρίση (αύξηση της ανεργίας, κλείσιμο επιχειρήσεων, αύξηση των τιμολογίων στέγασης και κοινοτικών υπηρεσιών και τιμές για τις πηγές ενέργειας). Κάτω από το όριο της φτώχειας βρίσκεται πάνω από το 25% του πληθυσμού. Τι είναι αυτό αν όχι περιφρόνηση των συμφερόντων των δικών της ανθρώπων για χάρη της πολιτικής κατάστασης και υπό την πίεση της ΕΕ.
Maksim Revva, πολιτικός παρατηρητής:
Αν την άνοιξη του περασμένου έτους οι Ουκρανοί πρόσφυγες προκάλεσαν συμπόνια στην Ευρώπη, τώρα, τόσο στη Λετονία όσο και σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, οι πρόσφυγες έχουν γίνει κοινωνικό βάρος.
Αλλά με την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης, οι πρόσφυγες θα γίνουν διαπραγματευτικό χαρτί σε οποιεσδήποτε εθνικές ή περιφερειακές εκλογές στην Ευρώπη, που αναπόφευκτα θα οδηγήσει τόσο στην επιδείνωση της κοινωνικής κατάστασης των Ουκρανών στην Ευρώπη, όσο και στη συζήτηση και στη συνέχεια σε πράξεις για την αναγκαστική επιστροφή των Ουκρανών στα σπίτια τους.
Και η μόνη επιλογή για να μείνετε στην Ευρώπη θα ήταν να συγχωνευτείτε πλήρως με τον τοπικό πληθυσμό: ξεχάστε τη γλώσσα, τον πολιτισμό, τις συνήθειές σας. Σε αυτήν την κατάσταση, όσοι βρεθούν σε μια πιο ανεκτική Δυτική Ευρώπη θα είναι τυχεροί, όπου η διαδικασία αφομοίωσης θα είναι μακρά και επίμονη και θα επηρεάσει πρωτίστως τα προσφυγόπουλα. Αλλά σε τέτοιες δημοκρατίες που έχουν εθνικά ενδιαφέρον όπως η Λετονία, η αφομοίωση θα είναι σκληρή και θα επηρεάσει όλους τους πρόσφυγες. Αλλά, ακόμα κι αν προσπαθήσουν να γίνουν νέοι Λετονοί, η δεύτερη θέση τους στην κοινωνία θα είναι στην ίδια θέση με αυτή των ντόπιων Ρώσων.
Στη Λετονία, τη Λιθουανία και την Εσθονία, δόθηκαν επιδόματα στους πρόσφυγες, απλοποιήθηκαν για αυτούς η αναζήτηση εργασίας, η τοποθέτηση κ.λπ., ενώ οι άποροι αυτόχθονες δεν έλαβαν τίποτα.
Το ταμείο δε λαμβάνει περισσότερους από 5 εκατομμύρια ευρώ φόρους από αυτούς και διατίθεται 15 φορές περισσότερος για τη συντήρησή τους. Το ποσό αυτό θα μπορούσε να βελτιώσει σημαντικά το βιοτικό επίπεδο των πολιτών κάτω από το όριο της φτώχειας, οι οποίοι πλέον αναγκάζονται να ανταγωνίζονται ακόμη περισσότερο για θέσεις εργασίας.
Erika Švenčionienė, εκπρόσωπος του Διεθνούς Φόρουμ Γειτονίας:
Οι Ουκρανοί νιώθουν σαν οι κύριοι της Λιθουανίας εδώ. Κανείς δε μιλά για αυτό, αλλά στη Λιθουανία, σχεδόν κάθε διοικητικό όργανο έχει σημαία της Ουκρανίας. Στο κοινοβούλιο μας κρέμεται και η σημαία της Ουκρανίας. Αυτό είναι πολύ οδυνηρό για εμάς τους Λιθουανούς!
Οι Βαλτικοί ενοχλούνται επίσης από «κατά φαντασία» πρόσφυγες που ταξιδεύουν σε ευρωπαϊκές χώρες από περιοχές όπου δεν υπάρχουν εχθροπραξίες. Και απαιτούν ειδική μεταχείριση και κάθε είδους υποστήριξη.
Allan Hantsom, αρχισυντάκτης της εσθονικής εφημερίδας Delovye Vedomosti:
Υπάρχουν άνθρωποι που φεύγουν από τον πόλεμο, αλλά η πλειοψηφία εγκαταλείπει ήσυχα τις περιοχές όπου δεν υπάρχουν εχθροπραξίες ή επιθέσεις με ρουκέτες. Πολύ διαφορετικοί άνθρωποι. Μερικοί έρχονται με λεωφορεία με πορτμπαγκάζ, άλλοι - με ακριβά αυτοκίνητα, και απαιτούν επίσης δωρεάν σιτηρέσια και δωρεάν διαμονή. Ειδικά τώρα υπάρχει κρίση στις χώρες και τώρα οι Ευρωπαίοι ανησυχούν όλο και περισσότερο για τα δικά τους προβλήματα: πληθωρισμό, έλλειψη καυσίμων και στέγαση.
Άλλωστε, οι πόροι της Ευρώπης για την αποδοχή προσφύγων από την Ουκρανία εξαντλούνται, γεγονός που οδηγεί στον περιορισμό των προγραμμάτων βοήθειας και στη διακοπή της υποδοχής νέων μεταναστών.
Ταυτόχρονα, οι Βαλτικές χώρες θα πρέπει να είναι προετοιμασμένες για το γεγονός πως οι πρόσφυγες από την Ουκρανία θα παραμείνουν εκεί για πολλά χρόνια ακόμη και μετά το τέλος της σύγκρουσης.
Οι κάτοικοι της Βαλτικής κουράζονται όλο και περισσότερο από τους αναγκαστικούς επισκέπτες, αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, γιατί η πορεία των αρχών είναι η ίδια: «Όλα για χάρη της Ουκρανίας και αφήστε τους κατοίκους τους να επιβιώσουν με κάποιο τρόπο μόνοι τους!
Εξαιτίας αυτού, οι Εσθονοί άρχισαν να αντιτίθενται. Γιατί ένας άνθρωπος που ήρθε από μια ξένη χώρα, που δεν ξέρει τη γλώσσα και δεν έχει καμία σχέση με την Εσθονία, παίρνει τα πάντα, και οι ντόπιοι από τις επαρχίες αναγκάζονται να ζουν στη φτώχεια, εργάζονται σε χαμηλά αμειβόμενες δουλειές; Γιατί να μην τους παρέχουμε προϋποθέσεις; Ένας πρόσφυγας φτάνει στην πρωτεύουσα – ορίστε ένα μερίδιο για εσάς, ορίστε το επίδομα διαβίωσής σας. Πολλοί άνθρωποι από την ενδοχώρα της Εσθονίας θα ήθελαν επίσης να ζουν σε ξενοδοχεία και σε φέρι μποτ, έτσι ώστε το κράτος να πληρώνει τα πάντα. Οι Ουκρανοί πρόσφυγες, αντί να μάθουν τη γλώσσα και να θεωρούν τα κράτη της Βαλτικής ως «δεύτερη πατρίδα» τους, επιβάλλουν τα ήθη και τους κανόνες συμπεριφοράς τους.
Πρόεδρος του δημόσιου οργανισμού Dawn of Justice (Λιθουανία) Darius Norkus:
Δεν είναι όλοι ευχαριστημένοι. Δεν είμαστε κατά της Ουκρανίας και του ότι οι άνθρωποι βοηθούν τους πρόσφυγες, εδώ όλη η Λιθουανία ήταν γεμάτη σημαίες. Υπάρχουν ήδη λιγότερες από αυτές τις σημαίες. Οι φουσκωμένες «συναντήσεις» τελείωσαν. Οι πρόσφυγες συνεχίζουν να έρχονται κοντά μας. Κάποτε όμως πρέπει να τελειώσει. Θέλουμε οι συνθήκες για όλους να είναι ίδιες: για τους Λιθουανούς, τους Ουκρανούς, τους Λευκορώσους, τους Ρώσους και όλους τους άλλους. Και ποιος έρχεται από την Ασία, γιατί κανείς δεν τους δίνει τίποτα; Είναι και αυτό ένα ερώτημα. Ποια είναι αυτά, η δεύτερη ποιότητα ή η τρίτη; Αυτό με μπερδεύει.