Οι ενστάσεις στην αμερικανική Γερουσία κι αλλού εντός ΗΠΑ για την συνεργασία Ερντογάν-Πούτιν και της τουρκικής επιθετικότητας στην Αν. Μεσόγειο, ενισχύθηκαν. Επιπλέον, οι αναφορές του πρώην Υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, ο οποίος αμφισβήτησε την αποτελεσματικότητα του τουρκικού στρατού κι αποκάλυψε την δυσφορία των ΗΠΑ για τις τουρκικές διασυνδέσεις με ισλαμιστικές οργανώσεις επί θητείας του, ανέδειξαν εμμέσως τον έντονο εκνευρισμό των ΗΠΑ για τις σημερινές δοσοληψίες Ερντογάν-Πούτιν, την άρνηση συμμόρφωσης με τις κυρώσεις και την κατακόρυφη αύξηση του εμπορίου Τουρκίας-Ρωσίας σε καίριους τομείς (π.χ. τεχνολογία).
Πρόσφατα, η παρεμπόδιση της ένταξης της Φινλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ από την Τουρκία, υποχρέωσε ακόμη και τον «εργολάβο» της Τουρκίας, Γεν. Γραμματέα του ΝΑΤΟ Στολτεμπέργκ, να τερματίσει τις δηλώσεις περί «κατανόησης των τουρκικών ανησυχιών». Αυτά κι άλλα, έχουν «δηλητηριάσει» ακόμη περισσότερο τις σχέσεις Δύσης-Τουρκίας, πράγμα που αντικατοπτρίζεται και σε διεθνούς εμβέλειας περιοδικά που επικρίνουν χλευαστικά τον νεοσουλτάνο στην Άγκυρα (πχ. το παγκόσμιας εμβέλειας «Economist»).
Στο πλαίσιο ΕΕ-Τουρκίας, οι ενταξιακές είχαν νεκρώσει προ πολλού ενώ τώρα πάγωσε και η «θετική ατζέντα» που η ΕΕ πρότεινε ως στρατηγική συνεργασία σε συγκεκριμένους τομείς (μεταναστευτικό, εμπόριο, γεωπολιτική σταθερότητα κ.ά.). Σήμερα, επικρατεί στρατηγικό κενό που τα κράτη-μέλη θα πρέπει να διαμορφώσουν κι ιδιαίτερα Κύπρος κι Ελλάδα.
Πάντως, η καθομολογούμενη παράμετρος που απέτρεψε μια τουρκική επιδρομή σε ελληνικό νησί, υπήρξε η ενδυνάμωση της αποτρεπτικής ισχύος που εσπευσμένα η Αθήνα πέτυχε, σε συνάρτηση με την θέση ότι ένα «περιορισμένο επεισόδιο» με στόχο να μετατρέψει τις τουρκικές παρανομίες σε διμερή διαφορά, θα οδηγούσε σε γενικότερη σύρραξη.
Σε λιγότερο από ένα χρόνο, η σχέση Τουρκίας-Δύσης δεν ενδυναμώθηκε αλλά γέμισε αγκάθια. Αν η Αθήνα ακολουθούσε αντιδυτική πολιτική, η ίδια θα ήταν ο μεγάλος χαμένος. Οποιαδήποτε αποστασιοποίησή της από τις δυτικές δομές, θα ήταν «δώρο» στην Τουρκία η οποία θα αναπλήρωνε πρόθυμα το κενό με ανταμοιβή στο πολλαπλάσιο. Η προετοιμασία για το ενδεχόμενο τουρκικής επιδρομής είναι ο ασφαλέστερος τρόπος να το αποτρέψουμε, αλλά το ερώτημα παραμένει: Πώς θα επικρατήσει το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο χωρίς μηχανισμό επιβολής του; Πώς θα αντιμετωπιστεί η τουρκική επεκτατικότητα; Οι νομικοί πιθανόν να προτάσσουν τους κανόνες δικαίου των Διεθνών Δικαστηρίων, οι διπλωμάτες την διπλωματική οδό, οι οικονομολόγοι την δυναμική των οικονομικών συμφερόντων, οι λόγιοι θα προέτασσαν τις αξίες του πολιτισμού, οι θεωρητικοί θα αναλώνοντα στην «επίλυση συγκρούσεων» στα χαρτιά…. Ωστόσο, την απάντηση έδωσε ο Θουκυδίδης. Όλοι οι συντελεστές ισχύος έχουν σημασία, αλλά πυρήνας και πολλαπλασιαστής παραμένει η αποτρεπτική ισχύς.
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο