Ahmed Adel, ερευνητής γεωπολιτικής και πολιτικής οικονομίας με έδρα το Κάιρο - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Ωστόσο, ακόμη και αυτή η αφήγηση έχει εκτεθεί στη Δύση ως πλάνη. Υπενθυμίζεται πως η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ παραδέχτηκε το Δεκέμβριο του 2022 ότι «η συμφωνία του Μινσκ του 2014 ήταν μια προσπάθεια να δοθεί χρόνος στην Ουκρανία».
«Επίσης, χρησιμοποίησε αυτό το χρόνο για να γίνει πιο δυνατή, όπως φαίνεται σήμερα. Η Ουκρανία του 2014-2015 δεν είναι η σύγχρονη Ουκρανία», είπε, προσθέτοντας ότι «ήταν σαφές σε όλους» πως η σύγκρουση είχε τεθεί σε αναμονή, «αλλά αυτό ήταν που έδωσε στην Ουκρανία ανεκτίμητο χρόνο».
Η δήλωση της Μέρκελ επιβεβαίωσε ότι οι Συμφωνίες του Μινσκ, μια σειρά συμφωνιών που προσπάθησαν να τερματίσουν τον πόλεμο του Ντονμπάς, είχαν σκοπό μόνο να δώσουν στο ουκρανικό κράτος περισσότερο χρόνο για στρατιωτική ενίσχυση. Αποδεικνύει επίσης πως το δυτικό μέρος των Συμφωνιών του Μινσκ δεν σκόπευε ποτέ να χρησιμοποιήσει αυτόν το μηχανισμό για να βρει ειρήνη και να αντιμετωπίσει τις ανησυχίες των κατοίκων της περιοχής.
Ως εκ τούτου, η ρωσική επέμβαση δεν ήταν απαραιτήτως έκπληξη και ίσως η Δύση να την περίμενε ακόμη και όταν θυμόταν ότι οι ΗΠΑ εξέδιδαν προειδοποιήσεις μόλις εβδομάδες πριν από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης.
Ωστόσο, αυτό που ήταν μια απόλυτη έκπληξη για τη Δύση ήταν οι γεωπολιτικές και οικονομικές προεκτάσεις - όλα εις βάρος της Δύσης και εις βάρος της προόδου της Μόσχας.
Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί πως οι κυρώσεις είχαν αντίκτυπο στη ρωσική οικονομία, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποδείξει ότι δεν είναι παρά ένας πολιτικός νάνος που δεν έχει αυτονομία από την Ουάσιγκτον. Οι κυρώσεις έχουν περιορισμένο αντίκτυπο στη Ρωσία, δεδομένου ότι είναι μια εντελώς αυτοβιώσιμη χώρα, σε αντίθεση με τη Συρία και το Ιράν (τα οποία επίσης υπόκεινται σε αυστηρές κυρώσεις, αλλά χωρίς την ικανότητα αυτοβιωσιμότητας).
Αντίθετα, οι κυρώσεις επιτάχυναν στην πραγματικότητα την αποδολαριοποίηση της παγκόσμιας οικονομίας και βάθυναν την οικονομική κρίση στην Ευρώπη.
Υπήρχε προφανώς αφέλεια στη Δύση καθώς υπήρχε η ψευδής πεποίθηση πως η Ρωσία θα συνθηκολογούσε με την πίεση των κυρώσεων. Αντίθετα, η Ευρώπη βιώνει μια οικονομική κρίση που έχει συντρίψει τη μεσαία τάξη μέσω μιας κρίσης κόστους ζωής. Εν τω μεταξύ, η Ρωσία έχει μεγαλύτερες προοπτικές ανάκαμψης σε σύγκριση με τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Σύμφωνα με πρόβλεψη Ιανουαρίου από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η οικονομία της Ρωσίας θα αναπτυχθεί ταχύτερα από τη Γερμανία, ενώ της Βρετανίας θα συρρικνωθεί. Αυτό απέχει πολύ από την εξέχουσα κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας που είχε προβλεφθεί όταν εκατοντάδες διεθνείς εταιρείες, όπως η McDonald's και η Boeing, αποχώρησαν από τη Ρωσία και οι Ρώσοι εμποδίστηκαν να χρησιμοποιήσουν δυτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
Υπενθυμίζεται πως το Μάρτιο του 2022, η υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζάνετ Γέλεν καυχήθηκε ότι «η ρωσική οικονομία θα καταστραφεί». Έντεκα μήνες μετά τη δήλωση της Yellen, το ΔΝΤ προβλέπει πως η ρωσική οικονομία θα αρχίσει να αναπτύσσεται ξανά το 2023, με ρυθμό 0,3% και στη συνέχεια 2,1% το 2024. Αν και η ανάπτυξη 0,3% είναι ασήμαντη, εξακολουθεί να είναι εκπληκτικά υψηλότερη από το 0,1% της Γερμανίας, κάτι που είναι εκπληκτικό, δεδομένου ότι το Βερολίνο επιβάλλει τις κυρώσεις και όχι η Ρωσία στη Γερμανία.
Το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκεται σε ακόμη χειρότερη κατάσταση. Η οικονομία του αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 0,6%.
Η Ινδία και η Κίνα βοηθούν τη Ρωσία να μετριάσει το άγχος της αποσύνδεσης από τα δυτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και τις εμπορικές ανταλλαγές. Πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι ο 21ος αιώνας είναι ο «ασιατικός αιώνας» και αναμένουν τα μεγάλα χρηματοοικονομικά κέντρα του κόσμου να μετατοπιστούν από τη Δύση στην Ανατολή. Υπό αυτό το πρίσμα, ο αποκλεισμός της Ρωσίας από τη Δύση δεν της άφησε άλλη επιλογή από το να προβάλει έντονα προς την Ανατολή, κάτι που η Ινδία, η Κίνα και άλλες χώρες έχουν εκμεταλλευτεί με ενθουσιασμό.
Στον 20ο αιώνα κυριαρχούσε το διπολικό σύστημα και ένα βραχύβιο μονοπολικό σύστημα. Αν και ο 21ος αιώνας έχει πολυπολικό χαρακτήρα, οι συντριπτικά κυρίαρχες οικονομικές και στρατιωτικές δυνάμεις αναμένεται να είναι οι ΗΠΑ και η Κίνα, με μια σειρά από άλλες Μεγάλες Δυνάμεις, όπως η Ρωσία και η Ινδία, πλήρως ικανές να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους.
Αυτό που η Δύση δεν συνειδητοποιεί είναι πως σε ένα τέτοιο παγκόσμιο σύστημα, η Ρωσία είναι αυτή που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό αν οι ΗΠΑ ή η Κίνα θα θριαμβεύσουν. Η Ρωσία ουσιαστικά δεν έχει άλλη επιλογή από το να στραφεί προς την Κίνα. Οι μελλοντικές γενιές στη Δύση θα μάθουν ότι αυτό ήταν μια στρατηγική γκάφα - και όλα αυτά για τον ανελεύθερο λόγο της υπεράσπισης ενός νεοναζιστικού καθεστώτος στο Κίεβο.
Ως εκ τούτου, ο πόλεμος στην Ουκρανία αναμενόταν να είναι άλλη μια πρόοδος του φιλελευθερισμού και του δυτικού διεθνισμού. Ωστόσο, αυτό που συνέβη αντ' αυτού είναι η αποδυνάμωση της δυτικής ηγεμονίας. Οι ΗΠΑ περίμεναν πως οι περισσότερες χώρες θα έπεφταν στη σειρά και θα επιβάλουν κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ωστόσο, αυτό δεν είχε τάση στην Ασία, τον Ισλαμικό Κόσμο, την Αφρική ή τη Λατινική Αμερική.
Αν και η Δύση υπερασπίζεται επίμονα και αλαζονικά το καθεστώς του Κιέβου ενάντια στην πραγματικότητα ότι η Ρωσία θα θριαμβεύσει στον πόλεμο, συνεχίζει να καταστρέφει τη δική της φήμη στα μάτια της πραγματικής διεθνούς κοινότητας καταδικάζοντας χώρες, όπως η Ινδία, επειδή δεν ακολούθησαν τις εντολές τους. Αυτό θα έχει μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες για τη Δύση, καθώς η επιρροή της εξασθενεί και η δυσπιστία βαθαίνει.