Philip Giraldi - unz.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Και τα κυρίαρχα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, στη χειρότερη επίδοσή τους από την εισβολή στο Ιράκ, έχουν χρησιμεύσει ως θάλαμος ηχούς για όλα όσα ο Λευκός Οίκος επιλέγει να διαρρεύσει σε αυτό. Δεδομένων όλων αυτών, ήταν ίσως απολύτως προβλέψιμο ότι ο τύπος και οι τηλεοπτικές ειδήσεις που υποτάσσονται στην κυβέρνηση θα αγνοούσαν σχεδόν εντελώς την καταστροφική αναφορά που κυκλοφόρησε από τον κορυφαίο ερευνητή δημοσιογράφο Seymour Hersh στις 8 Φεβρουαρίου . Το άρθρο του Χερς είχε τον τίτλο «Πώς η Αμερική έβγαλε εκτός τον αγωγό Nord Stream» με δευτερεύοντα τίτλο που έγραφε «Οι New York Times το αποκάλεσαν «μυστήριο», αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτέλεσαν μια μυστική θαλάσσια επιχείρηση που κρατήθηκε μυστική—μέχρι τώρα». Το άρθρο, το οποίο δημοσίευσε ο ίδιος ο Hersh στο Διαδίκτυο, περιγράφει με μεγάλη λεπτομέρεια τις προετοιμασίες και την εκτέλεση από το Κέντρο Καταδύσεων και Διάσωσης του Ναυτικού των ΗΠΑ και το Ναυτικό Υποκατάστημα της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA), που συντονίζεται και καθοδηγείται από τον Λευκό Οίκο, για δολιοφθορά και καταστροφή των τεσσάρων αγωγών φυσικού αερίου Nord Stream της Βαλτικής Θάλασσας της Ρωσίας, ένα έγκλημα πολέμου και τρομοκρατική ενέργεια που φέρνει τις Ηνωμένες Πολιτείες πολύ πιο κοντά στην άμεση ένοπλη σύγκρουση με τη Ρωσία.
Δεδομένου του πιθανού πολιτικού της πλήγματος, η ιστορία του Χερς μπορεί κάλλιστα να είναι η πιο σημαντική αποκάλυψη από τότε που ξεκίνησαν οι μάχες στην Ουκρανία πριν από περισσότερο από ένα χρόνο, αλλά αγνοείται από τον Λευκό Οίκο, ο οποίος αρνείται την αναφορά, με έναν εκπρόσωπο να σχολιάζει μόνο πως «Αυτό είναι ψεύτικο και πλήρες μυθιστόρημα». Η εκπρόσωπος της CIA, Tammy Thorp, απάντησε επίσης στον Hersh ότι «Αυτός ο ισχυρισμός είναι εντελώς ψευδής». Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ κλήθηκε επίσης για σχόλια, αλλά δεν απάντησε. Τα μέσα ενημέρωσης, ξεκάθαρα εμφανή από την αδράνειά τους, τήρησαν θρησκευτικά αυτή την κυβερνητική γραμμή, πιθανώς λόγω κάποιας λανθασμένης αντίληψης πως οι δυνάμεις εθνικής ασφάλειας μας πρέπει να υποστηρίζονται όταν στέκονται απέναντι στους Ρώσους στην Ουκρανία. Αντιθέτως, Ακριβώς όταν η κυβέρνηση συμπεριφέρεται απερίσκεπτα για να μην αναφέρουμε εγκληματικά για να προκαλέσει έναν περιττό πόλεμο, ο Τύπος θα πρέπει να αναζητά την ιστορία και το τι σημαίνει. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα καθώς η σύγκρουση στην Ουκρανία κλιμακώνεται τώρα και απειλεί να γίνει πυρηνική καθώς και οι δύο πλευρές οχυρώνονται σε ασυμβίβαστες θέσεις.
Γνωρίζω τον Σάι Χερς πολλά χρόνια και πέρασα χρόνο μαζί του και με άλλους πρώην συναδέλφους της CIA βοηθώντας να επιβεβαιωθούν οι λεπτομέρειες ορισμένων από τις προηγούμενες εκθέσεις του σχετικά με τις καταχρήσεις εθνικής ασφαλείας της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Ο Χερς είναι ένας σχολαστικός ερευνητής που ποτέ, από την εμπειρία μου, δν δέχτηκε αβάσιμους ισχυρισμούς για να υποστηρίξει τις αφηγήσεις του. Έχω κάποια κατανόηση για το ποιες μπορεί να είναι οι πηγές του στις υπηρεσίες πληροφοριών και το Υπουργείο Άμυνας σε αυτήν την περίπτωση και πρέπει να γίνει δεκτό ότι αυτά που έγραψε είναι πλήρως επαληθεύσιμα και προέρχονται από άτομα που ήταν πραγματικοί συμμετέχοντες στις δραστηριότητες που περιγράφονται. Αυτό δε σημαίνει πωε δε θα υπενθυμίσουμε με ακρίβεια λεπτομέρειες, συμπεριλαμβανομένων πτυχών της πιθανής νορβηγικής εμπλοκής, που ορισμένες κριτικές το δείχνουν ήδη, αλλά η κύρια ώθηση του "whodunit [ποιος το έκανε]" και του "how [πως]" αποδεικνύεται αρκετά οριστικά.
Η έκθεση είναι μεγάλη και περιλαμβάνει πολλές πληροφορίες τόσο για τον σχεδιασμό όσο και για τη λήψη πολιτικών αποφάσεων που προέκυψαν από την προθυμία καταστροφής του αγωγού, την οποία θα περιγράψω εν συντομία. Ο Sy ισχυρίζεται τα εξής: Δεν ήταν ακριβώς μυστικό ότι πολλοί στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών θεωρούσαν από καιρό πως οι αγωγοί Nord Stream αποτελούν απειλή για την ασφάλεια, καθώς η προμήθεια σχετικά φθηνού φυσικού αερίου στη Γερμανία ως πύλη προς την Ευρώπη από τη Ρωσία θα επέτρεπε στη Μόσχα να δημιουργήσει μια εξάρτηση από αυτήν για ενέργεια που θα μπορούσε να χειραγωγηθεί για να παράγει πολιτικό και στρατηγικό πλεονέκτημα.
Καθώς η κρίση για την Ουκρανία βάθυνε το 2021, ο Λευκός Οίκος δημιούργησε μια μυστική ομάδα εργασίας που εργάστηκε σε πιθανά σενάρια που επικεντρώθηκαν στη χρήση στρατιωτικών και μυστικών πόρων για την φυσική καταστροφή των αγωγών με κάποιο βαθμό εύλογης άρνησης του χεριού των ΗΠΑ στη διαδικασία προκειμένου να αποφευχθεί το πολιτικό πλήγμα από τους Ευρωπαίους συμμάχους της Αμερικής ή η κλιμάκωση της σύγκρουσης. Η μυστικότητα χρειαζόταν για να προστατεύσει τον Μπάιντεν από τις κατηγορίες για υποκρισία, καθώς είχε δεσμευτεί επανειλημμένα πως οι ΗΠΑ δεν θα εμπλακούν άμεσα σε καμία ένοπλη σύγκρουση με τη Ρωσία για την Ουκρανία.
Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν ηγήθηκε της διυπηρεσιακής ειδικής ομάδας, η οποία συνήλθε στα τέλη του 2021 και περιελάμβανε βασικούς παράγοντες από το Ναυτιλιακό Τμήμα του Οργανισμού και το Κέντρο Καταδύσεων και Διάσωσης του Ναυτικού, που βρίσκονται στην Πόλη του Παναμά, Φλόριντα, καθώς και από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το Υπουργείο Οικονομικών και το Γενικό Επιτελείο. Η επιχείρηση αρχικά αντιμετωπίστηκε ως μυστική ενέργεια που θα απαιτούσε επίβλεψη του Κογκρέσου, αλλά αυτό το φύλλο συκής εγκαταλείφθηκε και έγινε μια «υψηλά διαβαθμισμένη επιχείρηση πληροφοριών» όταν ο Μπάιντεν και άλλοι στην κυβέρνηση δήλωσαν δημόσια και ξεκάθαρα τις προθέσεις τους να σταματήσουν τον αγωγό καθιστώντας αυτό που τελικά έγινε μια ανοιχτά διακηρυγμένη πολιτική, που ίσως είχε σκοπό να στείλει μια προειδοποίηση στους Ρώσους. Συζητήθηκαν διάφορες επιλογές για την καταστροφή των αγωγών. Σύμφωνα με τον Hersh, οι συμμετέχοντες στη συνάντηση, πολλοί από τους οποίους ήταν γεράκια που τους είχαν κόψει τα δόντια στην κυβέρνηση Ομπάμα, κατάλαβαν ξεκάθαρα ότι πρότειναν μια «πράξη πολέμου» που εξεταζόταν παρά την πιθανή ανατροπή, επειδή ο πρόεδρος την είχε παρήγγειλε.
Υπήρχαν πολλές προειδοποιήσεις για το τι θα μπορούσε να έρθει. Στις αρχές Φεβρουαρίου 2022, λίγο πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ο Πρόεδρος Μπάιντεν δεσμεύτηκε δημόσια κατά τη διάρκεια μιας κοινής συνέντευξης Τύπου συνοδευόμενη από έναν σιωπηλό και συνοφρυωμένο Γερμανό καγκελάριο Όλαβ Σολτς ότι «Εάν η Ρωσία εισβάλει… δε θα υπάρχει πλέον Nord Stream 2» και Όταν πιέστηκε για το πώς θα το πραγματοποιήσει αυτό, απάντησε: «Θα - στο υπόσχομαι - θα μπορέσουμε να το κάνουμε». Αργότερα, μετά την καταστροφή του αγωγού, ο υπουργός Εξωτερικών Μπλίνκεν δήλωσε ότι) η δολιοφθορά πρόσφερε μια «τεράστια ευκαιρία να αφαιρέσουμε μια για πάντα την εξάρτηση από τη ρωσική ενέργεια… Αυτό είναι πολύ σημαντικό και προσφέρει τεράστια στρατηγική ευκαιρία για τα επόμενα χρόνια". Όχι πως χρειαζόταν άλλη επιβεβαίωση, αλλά στις 22 Ιανουαρίου 2023, η υφυπουργός Εξωτερικών Βικτόρια Νούλαντ κατέθεσε σε μια επιτροπή της Γερουσίας των ΗΠΑ ότι «η κυβέρνηση είναι πολύ ικανοποιημένη που γνωρίζει πως το Nord Stream 2 είναι τώρα… ένα κομμάτι μετάλλου στον βυθό της θάλασσας».
Η κυβέρνηση Μπάιντεν, με την αλαζονεία της, λίγο-πολύ παραδέχτηκε ότι βρισκόταν πίσω από τη δολιοφθορά, για την οποία είχε σίγουρα το κίνητρο και τα μέσα να πραγματοποιήσει, αν και απέφευγε προσεκτικά να αφήσει πίσω της οποιαδήποτε πραγματική απόδειξη πως είχε πραγματοποιήσει το καταστροφή. Όπως παρατηρήθηκε παραπάνω, έχει επίσης αποφύγει σκόπιμα οποιαδήποτε ανάμειξη του Κογκρέσου, πιθανώς για να αποφύγει οποιαδήποτε συζήτηση για πολεμικές δυνάμεις ή ακόμα και λόγω ανησυχιών για πιθανές διαρροές μέσων.
Η μηχανική της τοποθέτησης εκρηκτικών που ακολούθησε η πραγματική καταστροφή των αγωγών φέρεται να έχει ως εξής: Κάτω από την κάλυψη μιας άσκησης του ΝΑΤΟ στη Βαλτική Θάλασσα που ονομάζεται BALTOPS-22 τον Ιούνιο του 2022 το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ και πιθανώς επίσης οι Ειδικές Δραστηριότητες της CIA και οι Νορβηγοί δύτες βαθέων υδάτων κατέβηκαν 260 πόδια σε ένα σημείο έξω από το δανικό νησί Bornholm, το οποίο θεωρήθηκε πως ήταν μια τοποθεσία όπου οι αγωγοί συνέκλιναν σε σχετικά ρηχά νερά χωρίς παλίρροια και ήταν ιδιαίτερα ευάλωτοι. Τοποθέτησαν εκρηκτικά C-4 τόσο στο Nord Stream 1, το οποίο ήταν επιχειρησιακό, όσο και στο Nord Stream 2, το οποίο ολοκληρώθηκε αλλά περίμενε την έγκριση των γερμανικών ρυθμιστών ασφάλειας για να ενεργοποιηθεί. Τα εκρηκτικά σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να μπορούν να πυροδοτηθούν εξ αποστάσεως.
Τα εκρηκτικά βρίσκονταν σε ένα χρονόμετρο που δημιούργησε ένα παράθυρο διαφυγής για εκείνους που άρχισαν την έκρηξη και αναφέρθηκε ότι ενεργοποιήθηκαν από ένα ασφαλές σήμα που εστάλη από σημαδούρα σόναρ που έπεσε στην προετοιμασμένη τοποθεσία από ελικόπτερο του νορβηγικού ναυτικού. Οι Νορβηγοί ήταν ουσιαστικοί σε αυτόν τον ρόλο λόγω της δικής τους στρατιωτικής παρουσίας κοντά στο στοχευόμενο τμήμα της Βαλτικής λόγω και της σημαντικής εμπειρίας τους σε επιχειρήσεις στα κρύα νερά βαθιάς θάλασσας. Ένα ελικόπτερο του νορβηγικού Πολεμικού Ναυτικού στην περιοχή δεν θα προκαλούσε προφανώς καμία ιδιαίτερη ανησυχία, ακόμη και από τους πάντα προσεκτικούς Ρώσους.
Κατόπιν διαταγών "Go!" από την Ουάσιγκτον, στις 26 Σεπτεμβρίου 2022 οι Νορβηγοί έριξαν τη σημαδούρα σόναρ και λίγες ώρες αργότερα τα εκρηκτικά C-4 πυροδοτήθηκαν, ανατρέποντας αμέσως τρεις από τους τέσσερις αγωγούς. Αμέσως μετά τον βομβαρδισμό, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στα μέσα ενημέρωσης κατέβαλαν κάθε προσπάθεια για να κατηγορήσουν τους Ρώσους που αναφέρθηκαν επανειλημμένα ως πιθανοί ένοχοι. Οι διαρροές από τον Λευκό Οίκο και τη βρετανική κυβέρνηση δεν έδωσαν ποτέ μια σαφή εξήγηση για το γιατί η Μόσχα θα έκανε αυτο-σαμποτάζ κατά μιας επικερδούς επιχειρηματικής συμφωνίας. Λίγους μήνες αργότερα, όταν αποκαλύφθηκε πως οι ρωσικές αρχές έπαιρναν αθόρυβα εκτιμήσεις για το κόστος επισκευής των Nord Streams, που αγγίζει τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια, οι New York Times φαινομενικά περιέγραψαν ανίδεα .την ανάπτυξη ως «περίπλοκες θεωρίες για το ποιος ήταν πίσω από» το σαμποτάζ.
Πράγματι, ποτέ δεν ήταν ξεκάθαρο γιατί η Ρωσία θα επιδίωκε να καταστρέψει το δικό της πολύτιμο αγωγό, ο οποίος προοριζόταν να αποτελέσει σημαντική πηγή εισοδήματος για πολλά χρόνια, μια πρόταση που ο πρώην Βρετανός διπλωμάτης Κρεγκ Μάρεϊ περιγράφει ως «εξοργιστική» . Αλλά μια πιο ενδεικτική λογική για την ενέργεια του Προέδρου προήλθε από τον Υπουργό Εξωτερικών Blinken. Ερωτηθείς σε συνέντευξη Τύπου τον Σεπτέμβριο σχετικά με τις συνέπειες της επιδείνωσης της παγκόσμιας ενεργειακής κρίσης, που είναι περισσότερο αισθητές στη Δυτική Ευρώπη, ένας παραληρηματικός Blinken περιέγραψε την εξέλιξη με θετικούς όρους, ενθουσιασμένος πώς η καταστροφή θα «αφαιρούσε από τον Βλαντιμίρ Πούτιν την οπλοποίηση της ενέργειας ως μέσο για να προωθήσει τα αυτοκρατορικά του σχέδια».
Το παραμύθι που είπε ο Sy Hersh είναι μια ακόμη μεγάλη προδοσία από τη λεγόμενη ηγεσία της χώρας, ένα κραυγαλέο παράδειγμα της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, με τη βοήθεια των αστικών ΜΜΕ της, που λέει ψέματα στους πολίτες της και στον κόσμο για να συγκαλύψει μια εγκληματική πράξη που σε καμία περίπτωση δεν έκανε τους Αμερικανούς πιο ασφαλείς ή πιο ευημερούντες. Στις ΗΠΑ, η μύγα Tucker Carlson, μεταξύ επιφανών δημοσιογράφων, τόλμησε μέχρι αυτό το σημείο να παρουσιάσει τον ερευνητικό λογαριασμό που ανέπτυξε ο Hersh σε ένα πεντάλεπτο τμήμα του προγράμματός του. Το Newsweek δημοσίευσε επίσης ένα άρθρο που εξετάζει τα ζητήματα που τέθηκαν με τον συνταγματικό δικηγόρο John Yoo. Πιο ενδιαφέρουσα ίσως, μια μισής ώρας συνέντευξη του Hersh στην Amy Goodman στην τηλεόραση του PBS Democracy Now! που μεταδόθηκε την περασμένη εβδομάδα, αλλά στη συνέχεια αποκλείστηκε εν μέρει επειδή το YouTube θεώρησε ότι ήταν "ακατάλληλη ή προσβλητική". Η πλήρης διαθεσιμότητα του βίντεο της συνέντευξης του Seymour Hersh έχει αποκατασταθεί από τότε με το κανάλι Democracy Now! που παρέχει το ακόλουθο επεξηγηματικό μήνυμα: «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Θολώσαμε ορισμένες εικόνες περίπου 30 δευτερόλεπτα μετά το βίντεο ως απόκριση σε μια προειδοποίηση περιεχομένου από το YouTube που περιόρισε σημαντικά την εμβέλεια αυτής της συνέντευξης. Αυτό που βλέπετε τώρα είναι μια επεξεργασμένη έκδοση. Για την χωρίς λογοκρισία εκδοχή αυτής της συνέντευξης που προβλήθηκε στην εκπομπή μας, επισκεφθείτε το Democraticnow.org».
Πέρα από αυτή την αποκάλυψη, παραμένουν, ωστόσο, πολλά ερωτήματα σχετικά με την καταστροφή του Nord Stream, η οποία ήταν αναμφισβήτητα μια πράξη πολέμου ή ακόμη και τρομοκρατίας, που συνεχίζουν να παραμένουν αναπάντητα. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, πώς οι χώρες του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η Νορβηγία, επιτέθηκαν de facto στη συμπατριώτισσα του ΝΑΤΟ, τη Γερμανία, η οποία ήταν και ο επιδιωκόμενος αποδέκτης και οικονομικός εταίρος στους αγωγούς. Αν και κάποια βρετανική εμπλοκή στην επιχείρηση, που επίσης εντοπίστηκε από τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες, αποκαλύφθηκε γρήγορα δημοσίως από το κείμενο της τότε πρωθυπουργού της Βρετανίας Ελίζαμπεθ Τρας προς τον υπουργό Εξωτερικών Antony Blinken εξήντα δευτερόλεπτα μετά την έκρηξη. Το Βερολίνο προφανώς δεν είχε αρκετή εμπιστοσύνη ώστε να έχει φωνή στον σχεδιασμό και την εκτέλεση του βομβαρδισμού, παρόλο που υπέστη σοβαρές ζημιές από αυτόν. Επίσης, το άρθρο 5 του καταστατικού του ΝΑΤΟ λέει πως μια επίθεση σε ένα έθνος απαιτεί από όλα τα άλλα μέλη της συμμαχίας να βοηθήσουν τη χώρα που στοχοποιήθηκε και είναι ενδιαφέρον να εξετάσουμε εάν το υπόλοιπο ΝΑΤΟ πρέπει να πάει σε πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Νορβηγία. Εναλλακτικά, μπορούν οι «φίλοι» στην αμυντική συμμαχία να επιτεθούν ο ένας στον άλλο χωρίς συνέπειες ή θα έπρεπε τώρα οι ΗΠΑ και η Νορβηγία να θεωρούνται αδίστακτα έθνη; Θα μπορέσει η ίδια η συμμαχία να παραμείνει ενωμένη εάν πολλά κράτη μέλη λάβουν μονομερώς μέτρα που μπορούν να βλάψουν σοβαρά την οικονομία ενός άλλου μέλους; Και πώς ανταποκρίνονται πραγματικά οι Γερμανοί στη βυθισμένη οικονομία και το βιοτικό τους επίπεδο, με το κλείσιμο εργοστασίων και την ψύξη των κατοικιών ως συνέπεια της δράσης των ΗΠΑ/Νορβηγίας;
Οι Αμερικανοί, από την πλευρά τους, θα πρέπει επίσης να σκέφτονται βαθιά την κυβέρνηση που έχουμε και την έλλειψη αυτοσυγκράτησης με την οποία συμπεριφέρεται. Οι συντάκτες του Συντάγματος έδωσαν μόνο στο Κογκρέσο την εξουσία να κηρύξει πόλεμο, ίσως φανταζόμενοι ότι σε κάποια μελλοντική ημερομηνία ο πρόεδρος θα μπορούσε να ενσκύψει στη χρήση των στρατιωτικών και ναυτικών δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών παγκοσμίως για να τιμωρήσει και να εξαναγκάσει άλλα έθνη, να καταλάβει την επικράτειά τους και να σκοτώσει τους ανθρώπους τους. Και όλα αυτά δικαιολογούνται από κάτι που ονομάζεται «εξαιρετισμός» που ενισχύει μια τεράστια διαρκή εξαπάτηση πως η διεξαγωγή συνεχούς πολέμου στην πραγματικότητα διατηρεί την ειρήνη σε μια «διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες».
Αλλά το τελευταίο, και μεγαλύτερο, ερώτημα παραμένει: Πώς θα ανταποδώσει η Ρωσία στο Nord Stream; Θα είναι ένα βήμα πιο κοντά στον πιθανό πυρηνικό πόλεμο που ξεκίνησε από την απερίσκεπτη κίνηση του Τζο Μπάιντεν ή θα επιμείνει το Κρεμλίνο στο αίτημά του να ζητήσει από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών να ερευνήσει το περιστατικό; Η Μόσχα σίγουρα θα είναι προσεκτική για να επιλέξει τον κατάλληλο χρόνο και τόπο, αλλά η τελευταία πράξη σε αυτό το έργο σίγουρα μένει να γραφτεί.
* Ο Philip M. Giraldi, Ph.D., είναι Εκτελεστικός Διευθυντής του Συμβουλίου για το Εθνικό Συμφέρον, ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος 501(c)3 που εκπίπτει από φόρους (Federal ID Number #52-1739023) που επιδιώκει μια εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ που βασίζεται περισσότερο στα συμφέροντα στη Μέση Ανατολή. Ο ιστότοπος είναι Councilforthenationalinterest.org, η διεύθυνση είναι PO Box 2157, Purcellville VA 20134 και το email του είναι inform@cnionline.org.