Από: energia.gr - Του Κώστα Κόλμερ
Περίτρομοι τότε οι πολιτικοί του Πασόκ δεν τόλμησαν να επεκτείνουν τα 6 σε 12 μίλια στο Αιγαίον, να κλείσουν τους κόλπους βάσεως και να κηρύξουν την ΑΟΖ της Ελλάδος, όταν η μικρά Κύπρος το εξασφάλισε χωρίς φανφάρες και με μεγάλη επιτυχία. Το Casus Belli είναι μία ανέξοδη μεγαλοστομία των Τούρκων. Την κάνουν και περιμένουν να δουν τι θα κάνει ο αντίπαλος:
Εάν δεν προχωρήσει στην αιτιώδη συνάφεια του πολέμου, απλώς δεν τον κηρύσσουν. Εάν ο εχθρός προχωρήσει στην πολεμική ενέργεια, προσποιούνται ότι δεν τρέχει τίποτε και λέγουν ότι διαφυλάσσουν την ειρήνη και σέβονται το διεθνές δίκαιο.
Το είδαμε το θέρος του 2020, όταν ο κυβερνήτης της κορβέτας ΛΗΜΝΟΣ Ιωάννης Σαλιάρης δεν εδίστασε να «επακουμβήσει» την Τουρκική που πήγε να τον εμβολήσει, με αποτέλεσμα το Τουρκικό σκάφος να αποσυρθή από το πεδίο και να πλεύσει στο ναυπηγείο για επισκευή. Το απαντήσαμε ξανά όταν το Τουρκικό ερευνητικό σκάφος ΟΡΟΥΤΣ ΡΕΗΣ συνήντησε το Ελληνικό ναυτικό στα 12 μίλια έξω από το Καστελλόριζο, στις 13 Σεπτεμβρίου 2020 κι απεχώρησε άπρακτο.
Η Ελληνοτουρκική διένεξη δεν είναι διμερής αλλά πολυμερής κρίσις, στην οποία μετέχουν οι ΗΠΑ, η ΕΕ, Γαλλία, Ρωσσία και δυνάμεις από την Αφρική (Λιβύη) και την Ασία. Το Αιγαίον με τ’ αβύθιστα νησιά του δεν είναι η Νότια θάλασσα της Κίνας ούτε η Ελλάς Ταϊβάν.
Υπ’ αυτό το πρίσμα θεωμένη η επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος στα 12 μίλια δεν αποτελεί «αιτίαν πολέμου» αλλά μία κλασσική μπλόφα των Τουρκαλάδων που θέλουν να δοκιμάσουν τα νεύρα της κυβερνήσεως των Αθηνών και την ετοιμότητα των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Ακόμη και εάν αρχίσουν τις εχθροπραξίες, δεν θα διαρκέσουν πολύ και – έτσι αυτοί νομίζουν- θα σύρουν την Ελλάδα στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων για να πάρουν το ήμισυ του Αιγαίου. Πλανώνται πλάνην μεγάλην. Το 2023 δεν είναι το 1995 όταν η Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση εξουσιοδότησε την Τουρκική κυβέρνηση να χειρισθή την επέκταση των χωρικών της υδάτων της Ελλάδος , ούτε καν το φθινόπωρο του 2019 που δεν τόλμησε ο Ακάρ να αντιπαραταχθή με τις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις (ΕΕΔ) στον Έβρο.
Σήμερα οι ΕΕΔ έχουν αναβαθμισθή και εξοπλισθή επαρκώς. Διατηρούν υψηλό φρόνημα κι ετοιμότητα και συνεπικουρούνται από Αμερικανούς, Γάλλους και Ισραηλινούς με ευαίσθητες πληροφορίες.
Η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη αντιμετωπίζει με ψυχραιμία αλλά κι αποφασιστικότητα την Τουρκική πρόκληση και θα προχωρήσει βαθμιαίως στην επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος καθ’ όλον το μήκος της ηπειρωτικής και νησιωτικής ακτής διότι κάτι έχει μεταβληθή την τελευταία τριετία που είναι ασύγκριτη με την προηγούμενη πενταετία του Α.Τσίπρα.
Αυτό που έχει αλλάξει είναι εκείνο που υποστηρίζει ο πάντοτε επίκαιρος Κλαούζεβιτς. Ότι «ο πόλεμος είναι μία πράξις δυνάμεως που αποσκοπεί να εξαναγκάσει τον αντίπαλον να υποκύψει στην θέληση του επιτιθεμένου». Αυτό πάντως αποκλείεται στην περίπτωση της Ελλάδος σήμερα.
Έναντι ενδεχομένης Τουρκοελληνικής συρράξεως υπάρχουν ορισμένοι νέοι περιορισμοί: Χρονικοί, γεωγραφικοί και οικονομικοί, που δεν επιτρέπουν στην Τουρκία ν’ αποδυθή σε μία πολεμική αναμέτρηση με την Ελλάδα: Χειμώνας στα πέλαγα, μακρυά από τα Τουρκικά λιμάνια, αεροπλάνα και αεροδρόμια ευάλωτα και μία οικονομία της έτοιμη να καταρρεύσει.
Αντιθέτως, το Ελληνικό ναυτικό είναι ακαταμάχητο στο Κρητικό και Λιβυκό πέλαγος, με την συνεργασία της Ελληνικής αεροπορίας, που απέκτησε προσφάτως καινούργια ΡΑΦΑΛ και ευρίσκεται κοντά στα αεροδρόμια της (Σούδα, Ανδραβίδα, Καλαμάτα).
Πάνω απ’ όλα θα αντιμετωπίσουν έναν λαό, τον Ελληνικό, με αντοχές και αντιστάσεις, που δεν δέχεται καμία παραβίαση των δικαιωμάτων του και της Ελευθερίας.
Γι’ αυτό οι Ερντογάν, Τσαβούσογλου, Ακάρ και συντροφία είναι ματαιόσχολοι όταν κατατρίβονται με πράγματα που στερούνται στρατηγικού νοήματος, όπως το φθαρμένο πια casus belli.