Όταν το 2001 ο τότε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου φύτευε στις Βρυξέλλες μαζί με τις ενώσεις λoμπιστών το ομώνυμο δέντρο τοποθετώντας μάλιστα και πλακέτα που εξήρε τον ρόλο των λόμπι στην διευκόλυνση των συζητήσεων αλλά κυρίως των αποφάσεων έστελνε προς όλες τις κατευθύνσεις το μήνυμα ότι τα λόμπι εδραιώνονται και αποκτούν ρίζες.
Από: analyst.gr / Γράφει ο Σαράντος Λέκκας - Οικονομολόγος
Η νομιμοποίηση τους δια μέσω αυτής της συμβολικής κίνησης είναι ξεκάθαρη κάτι που αποδεικνύει σήμερα στα πλαίσια του Qatar gate ότι οι αντιδράσεις, τα ευχολόγια και οι φωνές, όταν έρχονται στο φως της δημοσιότητας απτά αποτελέσματα του λόμπινγκ, για μεταβολές στο τρόπο λειτουργίας των θεσμών της Ένωσης είναι άκρως υποκριτικές.
Το εντυπωσιακό βέβαια είναι ότι η θεσμοθέτηση των λόμπι βασίζεται στο υποτιθέμενο δημοκρατικό έλλειμμα της Ένωσης κάτι απόλυτα αναληθές αφού από τους τρεις θεσμούς μόνο τα μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν εκλέγονται από τους πολίτες της Ένωσης.
Η απαξίωση της Δημοκρατίας σε όλο της το μεγαλείο.
Το δικαιολογητικό υπόβαθρο περί πλουραλισμού, συμμετοχικής δημοκρατίας, διευρυμένων διαβουλεύσεων και τεχνοκρατικών προσεγγίσεων εντάσσονται σε μια ρητορική που θέλει να πείσει για τη χρησιμοποίηση των λόμπι.
Είναι η ίδια λογική που δημιούργησε το μητρώο διαφάνειας, δηλαδή την βάση δεδομένων που περιλαμβάνει τις οργανώσεις που προσπαθούν να επηρεάσουν την νομοθετική διαδικασία και η οποία παρέχει την δυνατότητα δημοσίου ελέγχου όσων προσπαθούν να επηρεάσουν τα θεσμικά όργανα της Ένωσης.
Είναι η ίδια λογική που λέει ότι εάν το λόμπινγκ είναι διαφανές τότε είναι κοινωνικά, πολιτικά και δημοκρατικά αποδεκτό.
Είναι η ίδια λογική που θέλει τον εκδημοκρατισμό να περνά μέσα από την ισχυρότερη και καθοριστικότερη συμμετοχή εξωκοινοβουλευτικών ομάδων δράσης που έχουν ως προμετωπίδα τους την επιστημονική και τεχνολογική γνώμη.
Θεωρούν εκ προοιμίου ότι οι εκλεγμένοι από τους πολίτες πολιτικοί δεν έχουν τις γνώσεις για να ανταποκριθούν σε σύνθετες αναλύσεις για την αντιμετώπιση των υφιστάμενων προβλημάτων και ως εκ τούτου η παρουσία των λόμπι θα καλύψει αυτό το κενό.
Ξεχνούν ότι σε κάθε εκλεγμένο κοινοβουλευτικό μέλος παρέχεται η δυνατότητα κάλυψης αυτού του κενού μέσω συνεργατών αμειβόμενων από χρήματα των φορολογουμένων αναγνωρίζοντας την τεχνική πολυπλοκότητα των σημερινών προβλημάτων και φυσικά του ρόλου που αντικειμενικά παίζει η επιστήμη στην λήψη των αποφάσεων.
Δεν είναι επομένως κατανοητό γιατί αυτό τον ρόλο πρέπει να καλύψουν τα λόμπι όταν είναι δεδομένο ότι εκφράζουν συγκεκριμένα συμφέροντα και προωθούν ή αντίθετα προσπαθούν να αποφύγουν διατάξεις που θα αποδυναμώσουν την θέση που εκπροσωπούν.
Και μόνο το γεγονός ότι στις παρυφές των Ευρωπαϊκών θεσμών δραστηριοποιούνται περίπου 25 χιλιάδες λομπίστες με προϋπολογισμό άνω των 3 δις € στην βάση συντηρητικών εκτιμήσεων δείχνει την δυναμική ενός ισχυρού πλην παρασιτικού μηχανισμού.
Το 65% των λομπιστών της Ε.Ε. εκπροσωπούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες στην κατάταξη των οποίων προηγούνται με διαφορά οι εταιρείες υψηλής τεχνολογίας, ενέργειας, αυτοκινητοβιομηχανίες και χρηματοοικονομικών υπηρεσιών.
Εδώ να θυμίσουμε ότι ο αρχαιότερος λομπίστας στον κόσμο είναι ο ενθυμητής (remembrancer) που από το 1571 εκπροσωπεί το Σίτυ του Λονδίνου και αποτελεί τον δίαυλο επικοινωνίας με το κοινοβούλιο της χώρας.
Λειτουργεί ακόμη και σήμερα ως ο μοναδικός εξωκοινοβουλευτικός που επιτρέπεται να βρίσκεται μέσα στην αίθουσα της Βουλής των Κοινοτήτων. Κάθετε διακριτικά μπροστά από τον πρόεδρο της Βουλής έχοντας καθημερινά επαφή με δημόσιους λειτουργούς με στόχο την διατήρηση και ενίσχυση του κύρους του Σίτυ διασφαλίζοντας και εδραιώνοντας τα δικαιώματα του.
Αντιδρά και επεμβαίνει σε όποιο νομοσχέδιο στοχεύει στα δικαιώματα και τα προνομία που απολαμβάνει διαχρονικά το Σίτυ.
Βέβαια ο ενθυμητής, κατά τους υποστηρικτές της παρουσίας του, υπάρχει για να θυμίζει τις υποχρεώσεις που έχει το Βασίλειο στο Σίτυ για τις υπηρεσίες αλλά και για τα κεφάλαια που έχει προσφέρει σε κρίσιμες περιόδους της ιστορίας.
Τα λόμπι που ενυπάρχουν με τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ποιες υπηρεσίες έχουν προσφέρει στη Ένωση;
Ρητορική ερώτηση γιατί η απάντηση είναι αρνητική αφού οι λομπίστες έχουν ως βασική αλλά και μοναδική προτεραιότητα την προάσπιση και προώθηση των συμφερόντων που εκπροσωπούν.
Τα λόμπι αλλά και πολλές ΜΚΟ που χρησιμοποιούνται ως ιμάντες μεταφοράς των παράνομων χρηματοοικονομικών δοσοληψίων αποτελούν καρκινώματα για την δημοκρατία.
Είναι πήγες διαφθοράς και έτσι πρέπει να αντιμετωπισθούν εάν θέλουμε να κλείνουμε τις διόδους χρησιμοποίησης παράνομων διαδικασιών κατά την λήψη των αποφάσεων.
Έτσι θα αποφεύγονται τροπολογίες που συντάσσονται από λομπίστες και κατατίθενται από ευρωβουλευτές κατόπιν συμφωνιών που αποπνέουν εκ των πράγματων δυσοσμία.
Για να κατανοήσουμε το μέγεθος του προβλήματος αλλά και τις βαθιές του ρίζες αρκεί να θυμηθούμε ότι ο πατέρας, του νυν προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, ως ευρωβουλευτής, από τις 229 τροπολογίες που είχε καταθέσει το 70% από αυτές του είχαν αποσταλεί από μεγάλες εταιρείες και τις είχε καταθέσει αυτούσιες.
Στην βάση των ανωτέρω δεν πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι για οβιδιακές μεταβολές, απλά όταν θα έρχονται από ‘ κάποιο λάθος ’ στο φως της δημοσιότητας κάποιες δωροδοκίες θα υπάρχουν υποκριτικές φωνές, δημαγωγικές κορώνες και μετά όλα θα συνεχίζονται στην πεπατημένη των λομπιστών.
Η γελοιοποίηση της Δημοκρατίας θα συνεχιστεί και ορισμένοι θα την καλύπτουν μέσω βαρύγδουπων εκφράσεων, όπως ‘συμμετοχική δημοκρατία’, ‘πλουραλιστικό μοντέλο’ , ‘διευρυμένες αγορές ιδεών’, κτλ.
Πάντα η ρητορική θα χρησιμοποιείται ως προπέτασμα καπνού για τις θεσμοθετημένες πρακτικές διαφθοράς, όμως ως συνήθως οι πομφόλυγες δεν δίνουν λύσεις.
ΛΕΚΚΑΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ