 |
| REUΤΕRS/Αlexander Εrmochenko |
Pepe Escobar - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η ασταμάτητη παρέλαση των δυτικών στρατιωτικών αναλυτών «αξιολογεί» τώρα ότι οι πρώτοι στόχοι μιας επερχόμενης, κοινής επίθεσης Ρωσίας-Λευκορωσίας στη μαύρη τρύπα 404, γνωστή ως Ουκρανία, θα είναι το Lviv, το Lutsk, το Rivne, το Zhytomyr και γιατί όχι και το Κίεβο στο μείγμα κατευθείαν από ένα δεύτερο άξονα.
Το ρωσικό Γενικό Επιτελείο παρακολουθεί προσεκτικά όλη τη δράση και μπορεί ακόμη και να ακολουθήσει τις συμβουλές τέτοιων «αναλυτών».
Και τότε επικρατεί πανικός, καθώς το Υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε πως οι Στρατηγικές Πυραυλικές Δυνάμεις έχουν φορτώσει δύο ICBM Yars στα προβλεπόμενα σιλό τους. Υπόδειξη στις εκτεταμένες κραυγές τρόμου της ποικιλίας «Russia Readies Nuclear Missile Capable Of Striking Deep Into US».
Μερικά δεδομένα όμως δεν αλλάζουν ποτέ. Το Νούμερο Ένα είναι το ΝΑΤΟ ως αποκύημα της συλλογικής – εξαιρετικά εξασθενημένης – φαντασίας της Δύσης. Αν έρθει ποτέ η ώθηση - όπως ελπίζουν και προσεύχονται οι πολεμιστές της πολυθρόνας των στραουσιανών / νεοσυντηριτικών η Ρωσία μπορεί άνετα να νικήσει ολόκληρο το ΝΑΤΟ καθώς δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα «εκεί».
Αυτό, φυσικά, θα απαιτούσε μια μαζική ρωσική επιστράτευση. Ως έχει, η Ρωσία μπορεί να φαίνεται αδύναμη σε λίγα τρίμηνα καθώς ενεργοποίησε στην καλύτερη περίπτωση 100.000 στρατιώτες έναντι πιθανώς 1 εκατομμυρίου ουκρανικών στρατευμάτων. Λες και η Μόσχα δεν παρασύρθηκε ακριβώς από την ιδέα της «νίκης» – κάτι που μπορεί να συμβαίνει, με έναν αρκετά στρεβλό τρόπο.
Ακόμη και τώρα, η Μόσχα δεν έχει κινητοποιήσει αρκετά στρατεύματα για να καταλάβει την Ουκρανία – κάτι που, θεωρητικά, θα ήταν επιτακτική ανάγκη για να «αποναζιστικοποιηθεί» πλήρως το Κίεβο. Η λειτουργική ιδέα όμως είναι «θεωρητική». Η Μόσχα στην πραγματικότητα είναι απασχολημένη με την επίδειξη μιας εντελώς νέας θεωρίας – ανεξάρτητα από το γεγονός ότι μερικές εξυψωμένες ψυχές διαλαλούν πως ο Πούτιν πρέπει να αντικατασταθεί από τον Αλεξάντερ Μπόρτνικοφ της FSB.
«Δε θα μείνει τίποτα από τον εχθρό»
Με τη σειρά των υπερηχητικών πυραύλων της, η Ρωσία μπορεί να χτυπήσει όλες τις γέφυρες του ΝΑΤΟ, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια καθώς και τους σταθμούς παραγωγής ενέργειας, την αποθήκευση πετρελαίου και φυσικού αερίου, τις εγκαταστάσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου του Ρότερνταμ, μέσα σε λίγες ώρες. Όλος ο εξοπλισμός παραγωγής ενέργειας σε όλο το NATOstan θα καταστραφεί. Η Ευρώπη θα ήταν αποκλεισμένη από τους φυσικούς πόρους. Μια ζαλισμένη και μπερδεμένη Αυτοκρατορία δε θα ήταν σε θέση να μετακινήσει κανένα στρατό στην Ευρώπη.
Και ακόμη οι προκλήσεις τρέχουν αμείωτες. Η πρόσφατη επίθεση από τα ουκρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη Tu-141 εναντίον της αεροπορικής βάσης Ένγκελς-2 αποδόθηκε από τη Μόσχα στο Κίεβο – το οποίο, όπως ήταν αναμενόμενο, αρνήθηκε κάθε ευθύνη. Ωστόσο, αυτό που πραγματικά είχε σημασία ήταν το στρατηγικό μήνυμα της Μόσχας προς τις ΗΠΑ / ΝΑΤΟ, με τον Πούτιν να φλερτάρει με την ιδέα πως αργά ή γρήγορα η απάντηση μπορεί να είναι σοβαρή σε περίπτωση που τα όπλα των ΗΠΑ / ΝΑΤΟ που παρέχονται στο Κίεβο χρησιμοποιηθούν για να χτυπήσουν βαθιά σε ευαίσθητα εδάφη της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Το σημερινό ρωσικό δόγμα επιτρέπει ακόμη και στη Μόσχα να απαντήσει με πυρηνικά πλήγματα. Εξάλλου, η αεροπορική βάση Engels-2 φιλοξενεί βομβαρδιστικά με πυρηνική ικανότητα, πρωταρχικά στρατηγικά πλεονεκτήματα.
Τα drones εκτοξεύτηκαν σίγουρα από πράκτορες που είχαν προχωρήσει μέσα στο ρωσικό έδαφος. Εάν προέρχονταν από έξω από τη Ρωσία και ερμηνεύονταν ως πυρηνικοί πύραυλοι, αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει την εκτόξευση εκατοντάδων ρωσικών πυρηνικών πυραύλων εναντίον του NATOstan.
Ο ίδιος ο Πούτιν το κατέστησε – δυσοίωνα – αρκετά σαφές στη σύνοδο κορυφής του Οικονομικού Συμβουλίου της Ευρασίας στο Μπισκέκ της Κιργιζίας, πριν από μια εβδομάδα:
«Σας διαβεβαιώνω, αφού το σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης λάβει σήμα για επίθεση με πυραύλους, εκατοντάδες πύραυλοί μας θα βρίσκονται στον αέρα (…) Είναι αδύνατο να τους σταματήσουμε (…) Δε θα μείνει τίποτα από τον εχθρό, γιατί είναι αδύνατο να αναχαιτίσουν εκατό βλήματα. Αυτό, φυσικά, είναι ένας αποτρεπτικός παράγοντας - ένας σοβαρός αποτρεπτικός παράγοντας».
Όχι, φυσικά, στη διαβρωμένη από τη βλακεία συμμορία των στραουσιανών-νεοσυντηρητικών που ασκούν στην πραγματικότητα την αμερικανική εξωτερική «πολιτική».
Δεν είναι περίεργο που αξιόπιστες ρωσικές πηγές πληροφοριών διαπίστωσαν ότι οι πύραυλοι που έπληξαν το Engels-2 εκτοξεύτηκαν τοπικά, αν και το καθεστώς του Κιέβου ήθελε να πιστεύεται διαφορετικά.
Και αυτό μετατρέπει όλη την παρωδία σε μια φάρσα των Ντανταϊστών – με μια ζαλισμένη και μπερδεμένη Αυτοκρατορία που εξακολουθεί να συνδέεται με ένα μανιακό στο Κίεβο που εξακολουθεί να πιστεύει ότι το ουκρανικό S-300 που έπληξε την Πολωνία προήλθε από τη Ρωσία. Σήμα σε όλο τον κόσμο – και όχι μόνο στην Ουάσιγκτον – ως όμηρο ενός μανιακού «Προσώπου της Χρονιάς» με την – εικονική – δύναμη να προκαλεί έναν παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο.
Κόκκινος Ναπολέων στο σπίτι
Εν τω μεταξύ, στο έδαφος, η Ρωσία έχει προχωρήσει σε Στρατηγική Βαθέων Επιχειρήσεων. Σε πολλά σημεία κατά μήκος της εκτεταμένης πρώτης γραμμής, επιτίθεται στα σημεία που είναι πιο πιθανό να σπάσουν φτωχές ουκρανικές εφεδρείες που κρύβονται στη δεύτερη γραμμή άμυνας. Όταν οι εφεδρείες βγαίνουν μέσα από άγονες, λασπώδεις εκτάσεις και τρομερούς δρόμους για τη διάσωση των μονάδων πρώτης γραμμής, ολόκληρα τάγματα σφαγιάζονται.
Οι Ρώσοι δεν μπαίνουν ποτέ βαθιά στην τρίτη γραμμή – όπου μπορεί να βρίσκεται η διοίκηση και ο έλεγχος. Αυτό που παίζει είναι ο πόλεμος φθοράς στο πλαίσιο του Deep Operations Strategy, κατευθείαν από το playbook του θρυλικού «Red Napoleon», Field Marshall Mikhail Tukhachevsky.
Η Ρωσία σώζει στρατιώτες, προσωπικό και εξοπλισμό. Το όλο θέμα κάνει θαύματα σε δύσκολα εδάφη όπου τα οχήματα βαλτώνουν σε βροχερούς δρόμους. Αυτή η τακτική ξεβγάλματος και επανάληψης, μέρα με τη μέρα, για μήνες αδιάκοπα έχει οδηγήσει σε (τουλάχιστον) 400.000 Ουκρανούς θύματα. Ονομάστε το η επιτομή του Attritional Warfare.
Οι ιστορικοί θα απολαύσουν καθώς το όλο σενάριο μοιάζει με τη Μάχη του Agincourt – όπου κύμα μετά το κύμα Γάλλων Ιπποτών (που παίζουν το ρόλο των σημερινών Ουκρανών και Πολωνών / Μισθοφόρων του ΝΑΤΟ) συνέχισαν να τρέχουν ενάντια σε Άγγλους τοξότες και ιππότες που απλώς έμειναν ακίνητοι και τους άφηναν να έρχονται, χτυπώντας τη δεύτερη γραμμή ξανά και ξανά.
Η διαφορά, φυσικά, είναι ότι οι Ρώσοι χρησιμοποιούν τακτικές φθοροποιού πολέμου μέρα με τη μέρα εδώ και έξι μήνες, ενώ το Agincourt ήταν μόνο μια μάχη σε μια μέρα. Μέχρι να τελειώσει αυτή η μηχανή κοπής κρέατος, μια ολόκληρη γενιά Ουκρανών και Πολωνών θα έχουν πάει να συναντήσουν τον κατασκευαστή τους.
Ο μύθος της συλλογικής Δύσης για μια ουκρανική «νίκη» ενάντια στο ρωσικό πόλεμο φθοράς δεν χαρακτηρίζεται καν ως κοσμική αυταπάτη. Είναι ένα άθλιο, θανατηφόρο αστείο. Η μόνη διέξοδος θα ήταν να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, τώρα, πριν το σφυρί (η επόμενη ρωσική επίθεση) πέσει στο αμόνι (η υπάρχουσα πρώτη γραμμή).
Αλλά το ΝΑΤΟ, φυσικά, καθώς ο γελωτοποιός Stoltenberg θυμίζει συνέχεια στον κόσμο, δεν κάνει διαπραγματεύσεις.
Κάτι που, κατά μία έννοια, μπορεί να είναι μια ευλογία, καθώς το ΝΑΤΟ μπορεί να καταλήξει να διαλυθεί σε μυριάδες κομμάτια, εντελώς ταπεινωμένο στο έδαφος παρά όλα τα περίτεχνα φιλοπόλεμα σχέδιά του.
Ο Αντρέι Μαρτιάνοφ παρακολουθούσε την πλήρη απαράμιλλη οικονομική, ηθική, πνευματική –και κυρίως στρατιωτική– υποβάθμιση της συλλογικής Δύσης, τα πάντα βουτηγμένα σε ψέματα, άθλιες ανατροπές δημοσίων σχέσεων και «αποκρουστική ανικανότητα σε όλους τους τομείς».
Όλα αυτά ενώ η Ρωσία προετοιμάζεται «για μια ακόμη «ήττα», όπως η ανακατάληψη όλου του Ντονμπάς και μετά… Ποιος ξέρει τι τότε. Μια γρήγορη νίκη για τη Ρωσία θα ήταν απώλεια γιατί το ΝΑΤΟ θα υπήρχε ακόμα. Όχι, η Ρωσία πρέπει να το αντιμετωπίσει έτσι ώστε να ρουφήξει όλο το ΝΑΤΟ στο μύλο».
Κάπου στο ιδιωτικό της πάνθεον, η Παλλάδα Αθηνά, Θεά της Γεωπολιτικής, απολαμβάνει απίστευτα την παράσταση. Αα περίμενε; Στην πραγματικότητα μετενσαρκώθηκε και το όνομά της είναι Μαρία Ζαχάροβα.