 |
| Ουκρανοί στρατιώτες εκπαιδεύονται στην περιοχή του Ντόνετσκ - Αnatolii Stepanov / ΑFΡ |
Πριν από εννέα χρόνια, περίπου οκτώμισι εκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν στο Ντονμπάς και την Κριμαία, σύμφωνα με στατιστικές της Ουκρανίας. Οι περισσότεροι από αυτούς μιλούσαν ρωσικά ως μητρική τους γλώσσα. Πολλοί από αυτούς αναγνωρίστηκαν ως Ρώσοι. Όλοι τους θεωρούνται πλέον από τη Μόσχα ως Ρώσοι πολίτες. Έτσι, εάν το καθεστώς που υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ στο Κίεβο κατακτήσει εκ νέου αυτές τις περιοχές, τότε υπάρχουν φόβοι πως η ανταπόδοση εναντίον των ντόπιων θα μπορούσε να είναι ανελέητη και αιματηρή.
Του John Varoli, βετεράνου δημοσιογράφου που είναι κάτοχος διπλού
πτυχίου στις Ρωσικές Σπουδές και την Ιστορία της Εξωτερικής Πολιτικής
των ΗΠΑ από το Πανεπιστήμιο Cornel - rt.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Εκ πρώτης όψεως, η σύγκρουση όπως εκτυλίχθηκε στο Ντονμπάς και την Κριμαία, ξεκινώντας το 2014, φαίνεται να είναι μια κλασική περίπτωση αυτονομισμού. Μια εθνική μειονότητα – των Ρώσων, σε αυτή την περίπτωση – θέλει να είναι ανεξάρτητη και να επανενωθεί με την Πατρίδα από την οποία αποκόπηκε πριν από δεκαετίες όταν οι Σοβιετικοί ηγέτες χάραξαν αυθαίρετα σύνορα.
Το Κίεβο θέλει να εξαλείψει την πολιτιστική ταυτότητα και την πολιτική αυτονομία αυτής της εθνικής μειονότητας. Ως εκ τούτου, τα μέλη της μειονότητας ξεσηκώνονται σε εξέγερση. Αρκετά καθαρό. Σωστά;
Το θέμα, ωστόσο, είναι πολύ πιο περίπλοκο λόγω της γεωπολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας. Για οκτώ χρόνια, το Ντονμπάς και η Κριμαία ήταν κομμάτια στη σκακιέρα του ανταγωνισμού υπερδυνάμεων και τώρα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της πιο καταστροφικής σύγκρουσης της Ευρώπης από τους πολέμους των Βαλκανίων της δεκαετίας του 1990.
Όταν το ΝΑΤΟ και το καθεστώς του Κιέβου μιλούν για «απελευθέρωση» της Κριμαίας και του Ντονμπάς, αυτό που πραγματικά εννοούν είναι πως είναι αποφασισμένοι να εξαλείψουν την εθνική ταυτότητα του ντόπιου ρωσικού πληθυσμού και να αποδυναμώσουν, αν όχι να καταστρέψουν, τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Διέσχισαν το Ρουβίκωνα
Οι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ και του Κιέβου έχουν εμμονή με την κατάληψη του πλήρους ελέγχου αυτών των αμφισβητούμενων περιοχών και δεν υπάρχει όριο στο αίμα και το θησαυρό που είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν για αυτόν τον στόχο. Ωστόσο, από τα σχέδιά τους λείπουν εντελώς λεπτομέρειες για το τι θα συμβεί στον ντόπιο ρωσικό πληθυσμό σε περίπτωση νίκης τους.
Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι στο Donbass υπέβαλαν αίτηση και έλαβαν τη ρωσική υπηκοότητα μεταξύ του 2019 και της στιγμής που οι περιοχές έγιναν μέρος της Ρωσίας το 2022, επειδή είναι μια χώρα με την οποία αυτοί οι άνθρωποι συνδέονται με αίμα, γλώσσα και πολιτισμό. Μετά την ένταξη των περιοχών (που ονομάζονται συλλογικά «νέα ρωσικά εδάφη») στη Ρωσία, όλοι οι κάτοικοί τους έγιναν Ρώσοι πολίτες από την άποψη της Μόσχας. Μπορούν να εξαιρεθούν και δεν απαιτείται να παραιτηθούν από την ουκρανική υπηκοότητα.
Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, η Μόσχα έχει το δικαίωμα να προστατεύει τους πολίτες της όπου κι αν βρίσκονται. Σύμφωνα με το αφήγημα των δυτικών μέσων ενημέρωσης, ωστόσο, η σύγκρουση στην Ουκρανία ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου 2022 όταν η Ρωσία «εισέβαλε» στην Ουκρανία σε μια προσπάθεια να «καταστρέψει» τη χώρα και «να ανοικοδομήσει τη Σοβιετική Αυτοκρατορία».
Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι αρκετά διαφορετική. Ακολουθεί μια σύντομη επισκόπηση του πώς ξεκίνησε πραγματικά η σύγκρουση, σχεδόν πριν από εννέα χρόνια.
Στις 21 Φεβρουαρίου 2014, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, μια βίαιη εξέγερση στο Κίεβο ανέτρεψε τον δημοκρατικά εκλεγμένο Πρόεδρο Βίκτορ Γιανούκοβιτς, ο οποίος κατάγεται από το Ντονμπάς. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι υποστηρικτές του σε όλη την ανατολική και νότια Ουκρανία αντιστάθηκαν στο νέο καθεστώς που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ στο Κίεβο.
Καθώς η Ουκρανία κατέρρευσε σε αναρχία την άνοιξη του 2014, η Κριμαία διεξήγαγε δημοψήφισμα και γρήγορα επανενσωματώθηκε στη Ρωσία. Οι δύο περιοχές του Ντονμπάς – Ντόνετσκ και Λούγκανσκ – διακήρυξαν σύντομα την ανεξαρτησία τους από το Κίεβο. Η Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ και η Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ γεννήθηκαν, αλλά δεν εντάχθηκαν στη Ρωσία εκείνη την εποχή.
Το Κίεβο απάντησε βομβαρδίζοντας το Ντονμπάς, συλλαμβάνοντας «αποσχιστές» και εξαπολύοντας «Αντιτρομοκρατική Επιχείρηση». Στις 2 Μαΐου 2014, σχεδόν 50 φιλορώσοι διαδηλωτές κάηκαν ζωντανοί μέσα στο Σώμα των Συνδικάτων στην Οδησσό. Η σύγκρουση είχε πια διαβεί το Ρουβίκωνα. Το 2014-15, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Ουκρανοί κατέφυγαν στη Ρωσία.
Ακύρωση εθνοτικών Ρώσων
Ενώ το ΝΑΤΟ και το Κίεβο μιλούν για «δημοκρατία» και «ελευθερία», αποτυγχάνουν να εφαρμόσουν αυτές τις έννοιες στους Ρώσους πολίτες στην Κριμαία και στα νέα εδάφη, που έγιναν μέρος της Ρωσίας το Σεπτέμβριο μετά τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων για το ζήτημα.
Σήμερα, το Κίεβο και το ΝΑΤΟ επιμένουν ότι πολεμούν την «ολοκληρωτική Ρωσία» για να προστατεύσουν την «τάξη που βασίζεται σε κανόνες». Ωστόσο, το ΝΑΤΟ αρνείται να αναγνωρίσει αυτά τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος. Και δυτικοί δημοσιογράφοι –που συχνά κάνουν ρεπορτάζ από την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και το Κίεβο– έχουν επινοήσει μια παράξενη και ψευδή αφήγηση πως οι άνθρωποι σε αυτές τις περιοχές κρατούνται αιχμάλωτοι ζώντας κάτω από μια «βίαιη» ρωσική κατοχή.
Το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση είναι θεμελιώδης αρχή του διεθνούς δικαίου, που κατοχυρώνεται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Η ιδέα ασπάστηκε από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Γούντροου Γουίλσον για να δικαιολογήσει την είσοδο στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι ΗΠΑ πολέμησαν για να «κάνουν τον κόσμο ασφαλή για τη δημοκρατία» και να απελευθερώσουν τα ευρωπαϊκά έθνη –Πολωνούς, Τσέχους και Σέρβους– από την αυστριακή και γερμανική κυριαρχία.
Γιατί δεν μπορούν και οι κάτοικοι της Κριμαίας και των νέων ρωσικών εδαφών να έχουν τέτοια δικαιώματα; Παρά την παραπληροφόρηση που διαδίδεται από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, οι ηγέτες του ΝΑΤΟ γνωρίζουν καλά τη δική τους υποκρισία. Λοιπόν, τι να κάνουμε όταν οι υψηλές αμερικανικές αρχές συγκρούονται με τις γεωπολιτικές φιλοδοξίες της Ουάσιγκτον; Αλλάξτε τα γεγονότα για να ταιριάζουν στην αφήγηση!
Η Δύση ουσιαστικά ακύρωσε τους Ρώσους της Κριμαίας και του Ντονμπάς. Voila! Όλοι όσοι κατοικούν σε αυτές τις περιοχές είναι αυτόματα «Ουκρανοί» – δε χρειάζεται να ρωτήσετε τι πιστεύουν, ποια γλώσσα μιλούν ή πώς ταυτίζονται εθνοτικά. Στο δυτικό ρεπορτάζ, αυτό το θέμα ξεχνιέται, και όχι επειδή η σύγχρονη Ουκρανία είναι ευπρόσδεκτη σε όσους έχουν οποιοδήποτε εθνικό ή γλωσσικό υπόβαθρο. Είναι το αντίθετο – στόχος του καθεστώτος του Κιέβου είναι ένα εξαγνισμένο ουκρανικό κράτος όπου όλοι μιλούν ουκρανικά και ασπάζονται την εθνική ταυτότητα. Δεν υπάρχει χώρος για άλλες εθνότητες (ή τουλάχιστον, δεν υπάρχει χώρος για μια συγκεκριμένη άλλη μισητή εθνότητα) στο όραμά τους για την Ουκρανία.
Εθνοκάθαρση στον ορίζοντα;
Αυτό μας φέρνει στο κύριο δίλημμα – εάν το Κίεβο και το ΝΑΤΟ νικήσουν, τι θα συμβεί με τους Ρώσους που ζουν στις περιοχές που θα έχουν «απελευθερώσει»; Αυτή είναι η ερώτηση που έθεσα τόσο σε πρώην όσο και σε σημερινούς κυβερνητικούς αξιωματούχους και ειδικούς των ΗΠΑ. Κανείς όμως δε θα απαντούσε. Έψαξα λοιπόν στο διαδίκτυο. Ομοίως, τίποτα. Δεν υπάρχουν αναλυτικές πληροφορίες για το μεταπολεμικό σχέδιο του Κιέβου. Η σιωπή τους είναι απαίσια.
Επομένως, ας δούμε τι έχει ήδη συμβεί σε εδάφη που «απελευθερώθηκαν» από τις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις (UAF) τους τελευταίους εννέα μήνες. Τα αντίποινα εναντίον των φιλορώσων ντόπιων στις περιοχές του Χάρκοβο και της Χερσώνας ήταν γρήγορα και ξέφρενα, με «μέτρα φιλτραρίσματος» που χρησιμοποιούνται για τη συγκέντρωση και την τιμωρία των «συνεργατών», που φέρεται να περιλαμβάνουν εξωδικαστικές δολοφονίες.
Επίσης, μπορούμε να δούμε πώς σε καθημερινή βάση η UAF βομβαρδίζει και τρομοκρατεί αδιάκριτα κέντρα πολιτών στο Donbass, προκαλώντας φρικτές απώλειες αμάχων.
Αφήστε αυτή την σκέψη στην άκρη – το Κίεβο θεωρεί αυτούς τους ανθρώπους δικούς του (καθώς δεν αναγνωρίζει τις περιοχές του Ντονμπάς ως ρωσικές). Ωστόσο, τους βομβαρδίζει ανελέητα κάθε μέρα. Πόσο μεγαλύτερη θα είναι η σφαγή εάν η UAF «απελευθερώσει» το Ντονμπάς και την Κριμαία από τη «ρωσική κατοχή»;
Τέλος στην ελευθερία του λόγου
Τα τελευταία 25 χρόνια ο κόσμος έχει δει πολλές περιπτώσεις αυτονομισμού. Οι σημαντικότερες από αυτές είναι το Κοσσυφοπέδιο και το Νότιο Σουδάν. Και οι δύο έχουν απολαύσει τη δυτική υποστήριξη και, επομένως, οι φιλοδοξίες τους ήταν αρκετά επιτυχημένες.
Ωστόσο, πολλές άλλες ομάδες που λαχταρούν την ανεξαρτησία αγνοούνται από τις δυτικές δυνάμεις. Τα ξεκάθαρα και αδιαμφισβήτητα γεγονότα σχετικά με το φιλορωσικό αίσθημα μεταξύ των κατοίκων του Ντονμπάς και της Κριμαίας απορρίπτονται από τη Δύση ως «ρωσική προπαγάνδα». Όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει την αφήγηση του ΝΑΤΟ κηλιδώνεται ως «μαριονέτα του Πούτιν».
Ο στόχος μιας τέτοιας κακόβουλης επωνυμίας είναι να σταματήσει η ελεύθερη σκέψη και η συζήτηση. Τα εγκλήματα διαπράττονται καλύτερα στη σιωπή, μακριά από το φως της αλήθειας και της διαφάνειας. Η λογοκρισία είναι το καταφύγιο των απατεώνων και των κακών των οποίων οι απόψεις και οι ιδέες δεν μπορούν να αντέξουν τον πνευματικό έλεγχο και την έρευνα.
Αυτός είναι ο λόγος που κανείς στο ΝΑΤΟ και το Κίεβο δε θέλει μια ειλικρινή συζήτηση για το μέλλον της Κριμαίας και των νέων ρωσικών εδαφών και των ανθρώπων που ζουν εκεί.
Μπορούμε να είμαστε σίγουροι – μια νίκη στο Κίεβο σημαίνει πως αναρίθμητοι ντόπιοι θα πρέπει να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και χιλιάδες θα κηρυχθούν «συνεργάτες» και θα υποβληθούν σε κάθε είδους τιμωρία, πιθανώς ακόμη και σε εκτελέσεις. Οι Ρώσοι και άλλες εθνοτικές μειονότητες δεν είναι ευπρόσδεκτοι σε ένα ριζοσπαστικό εθνικιστικό ουκρανικό κράτος που επιδιώκει να εκκαθαριστεί από τη ρωσική επιρροή.
Καλώς ήρθατε στην «τάξη που βασίζεται σε κανόνες» του ΝΑΤΟ.