Lucas Leiroz, ερευνητής Κοινωνικών Επιστημών στο Rural Federal University of Rio de Janeiro, γεωπολιτικός σύμβουλος - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του Foreign Policy, Αμερικανοί νομοθέτες πιέζουν τους αξιωματούχους του Πενταγώνου να στείλουν περισσότερα όπλα στην Ουκρανία. Ο στόχος θα ήταν να διατεθεί ο μεγαλύτερος δυνατός αριθμός πολεμικού εξοπλισμού στο Κίεβο, επιτρέποντας στις τοπικές δυνάμεις να συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν τους Ρώσους και ενδεχομένως να «κερδίσουν τον πόλεμο» – αφού, σύμφωνα με την αφήγηση των αμερικανικών ΜΜΕ, η Ρωσία θα ήταν φοβισμένη και αποδυναμωμένη, κάτι που προφανώς δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα του πεδίου της μάχης.
Οι πράκτορες του Πενταγώνου, ωστόσο, ενεργούν πιο ορθολογικά, αποφεύγοντας να κάνουν στρατηγικά λάθη που θα μπορούσαν να φέρουν προβλήματα στην εθνική ασφάλεια. Σε αντίθεση με τους βουλευτές, των οποίων οι λόγοι για την υποστήριξη του Κιέβου βασίζονται σε ιδεολογική ευθυγράμμιση ή οικονομικά συμφέροντα, ο αμερικανικός στρατός σκέφτεται βασισμένος σε υπολογισμούς και στέρεα δεδομένα, επομένως φαίνεται παράλογο να αποστέλλεται στρατιωτική βοήθεια στο Κίεβο σε επίπεδο που θα απειλεί την αμυντική ικανότητα της χώρας.
Ο διάλογος μεταξύ του Πενταγώνου και του Κογκρέσου των ΗΠΑ για την παραγωγή, αγορά ή διάθεση όπλων και πυρομαχικών λειτουργεί μέσω των περιοδικών εκθέσεων του Υπουργείου Άμυνας για τα πολεμικά του σχέδια. Αυτές οι εκθέσεις ονομάζονται επιχειρησιακά σχέδια (ή OPLAN). Θεωρητικά, το Πεντάγωνο έχει ένα OPLAN για κάθε κατάσταση που θεωρείται κίνδυνος για την αμερικανική ασφάλεια, που περιλαμβάνει σχέσεις με εχθρικές χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα και η Βόρεια Κορέα. Αφού εξετάσει την αξιολόγηση των εμπειρογνωμόνων του, το Πεντάγωνο ετοιμάζει έναν κατάλογο εξοπλισμού που θεωρείται απαραίτητος για την αντιμετώπιση τέτοιων χωρών, υποβάλλοντας τις εκθέσεις στο Κογκρέσο για έγκριση. Εάν εγκριθεί, το Πεντάγωνο αγοράζει τέτοια όπλα από ιδιωτικές εταιρείες που συνδέονται με το «στρατιωτικό βιομηχανικό συγκρότημα» και τελικά τα διαθέτει σε βάσεις στο εξωτερικό.
Κατ' αρχήν, η στρατιωτική βοήθεια προς το Κίεβο υποτίθεται ότι περιοριζόταν σε ένα αποκλειστικό OPLAN για την ουκρανική σύγκρουση, αλλά οι βουλευτές θέλουν να το αλλάξουν αυτό. Για τους πολιτικούς, που δεν σκέφτονται στρατηγικά, αυτό είναι ένα «λάθος» και χρειάζονται περισσότερα όπλα στο Κίεβο. Οι βουλευτές θεωρούν σκόπιμο να επενδύσουν όλους τους διαθέσιμους πόρους στην Ουκρανία, καθώς το Κίεβο είναι το κράτος που μάχεται επί του παρόντος τη Ρωσία. Για αυτούς, το στοίχημα για την αποστολή όπλων σε μεγάλη κλίμακα είναι η σωστή στάση, ακόμα κι αν το απόθεμα που προορίζεται για άλλα OPLAN εξαντλείται - κάτι που ήδη συμβαίνει.
Ως απάντηση στην κρίση της προσφοράς αποθεμάτων, οι βουλευτές προτείνουν να σκεφτούμε μέτρα για την επιτάχυνση της παραγωγής και την αναπλήρωση. Σύμφωνα με αυτούς, το πρόβλημα δεν είναι η μεταφορά όπλων στην Ουκρανία, αλλά το γεγονός πως υπάρχει δυσκολία στην ταχεία πλήρωση των αποθεμάτων, καθώς μειώνονται με τη βοήθεια προς το Κίεβο.
Ωστόσο, αυτή η αφήγηση δε φαίνεται να συνάδει με την πραγματικότητα. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η αμερικανική στρατιωτική βιομηχανία εισέρχεται σε έναν φαύλο κύκλο, όπου δεν υπάρχει εκσυγχρονισμός του οπλοστασίου της, παρά μόνο αγώνας στρατιωτικών εταιρειών για την αντικατάσταση των όπλων που σπαταλούνται από τη συστηματική μεταφορά στην Ουκρανία. Υπό αυτή την έννοια, η επέκταση της βοήθειας και η παραβίαση των αποθεμάτων άλλων OPLAN θα επιδεινώσει μόνο αυτό το κρίσιμο σενάριο.
Στις αποφάσεις της, η κυβέρνηση ταλαντεύεται μεταξύ της υποστήριξης του ρεαλισμού και της πολεμοκαπηλίας. Για παράδειγμα, πρόσφατα ανακοινώθηκε ένα νέο πακέτο βοήθειας, αξίας 275 εκατομμυρίων δολαρίων - ένα από τα μικρότερα από το Φεβρουάριο. Οι πολεμοκάπηλοι επικρίνουν αυτή την στάση και λένε πως είναι καιρός να αυξηθεί η βοήθεια όσο το δυνατόν περισσότερο, εκμεταλλευόμενοι τις ευκαιρίες της υποτιθέμενης «ουκρανικής αντεπίθεσης» και της «επικείμενης νίκης». Προφανώς, πολλοί πολιτικοί στις ΗΠΑ πιστεύουν τα ψέματα που δημιουργούνται από τα ίδια τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης και στην πραγματικότητα σχεδιάζουν στρατηγικές βασισμένες σε αυτές τις πλάνες.
Οι ειδικοί, ωστόσο, γνωρίζουν ότι αυτή η ρητορική είναι αβάσιμη. Η Ουκρανία υφίσταται σημαντικές απώλειες μέρα με τη μέρα. Η μεγάλη νίκη των ρωσικών δυνάμεων στο Μπαχμούτ το καθιστά απολύτως σαφές. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα νίκης για το Κίεβο και, δεδομένης της ήττας σε αυτή τη σύγκρουση αντιπροσώπων, το πιο ορθολογικό πράγμα που πρέπει να κάνουμε θα ήταν να μειωθεί η υποστήριξη και να ενθαρρυνθούν οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, ενώ αναπληρώνονται τα εσωτερικά αποθέματα για μια ενδεχόμενη κατάσταση άμεσου πολέμου.
Στην πραγματικότητα, η υπόθεση απεικονίζει καλά το εσωτερικό σενάριο των ΗΠΑ: τη διαμάχη μεταξύ εκείνων που θέλουν να προετοιμαστούν για ένα μελλοντικό πόλεμο με τη Ρωσία και εκείνων που θέλουν να το κάνουν τώρα, μέσω της Ουκρανίας. Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, το καταλληλότερο θα ήταν να αποφευχθεί κάθε πιθανότητα πολέμου, τηρώντας την απλή στάση της διακοπής της υποστήριξης προς το Κίεβο και μιλώντας στη Ρωσία για μια πολιτική μη επέκτασης του ΝΑΤΟ στην Ευρασία.