Τράπεζες και κοινωνική συνοχή

Alexander Grey / unsplash

Στον απόηχο του σκανδάλου Qatargate περνάει στα ψιλά η είδηση για τη νουθέτηση των τραπεζών από την κυβέρνηση.

Του Παναγιώτη Διαμαντόπουλου (σύμβουλος επιχειρήσεων)

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος διαβάζουμε στα ηλ. Μέσα ενημέρωσης ότι “ο κ. Σταϊκούρας μάχεται σκληρά”, “ανταλλάσσει μπινελίκια”, “άγρια κόντρα ΣΤΑΪΚΟΥΡΑ – ΤΡΑΠΕΖΩΝ” και άλλα ευτράπελα. Σύσσωμο το “Πετσομένο” μιντιακό σύστημα έχει εξαπολύσει μια επιχείρηση αποπροσανατολισμού της μάζας “λαϊκίζοντας”. Γιατί πως αλλιώς μπορούμε να εξηγήσουμε όλους αυτούς τους πηχυαίους τίτλους για την “μάχη” που δίνει το οικονομικό επιτελείο με τους τραπεζίτες. Λέμε τώρα…

Μια μάχη που είναι τουλάχιστον από το 2010 χαμένη. Χαμένη γιατί πήραμε το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία για να τους διασώσουμε για τις άστοχες επιλογές τους (ναι και οι τράπεζες ιδιωτικές εταιρίες είναι). Βάλαμε έναν ολόκληρο λαό σε τροχιά “προοδευτικής” πτώχευσης διασώζοντας τους πλέον στρατηγικούς κακοπληρωτές και μπαταχτσήδες που δεν είναι άλλοι από τις τράπεζες.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει για παράδειγμα ας πούμε την “Εθνική” τράπεζα που ενώ έπαιρνε στην Ελλάδα το πρώτο πακέτο διάσωσης ταυτόχρονα αγόραζε στην Τουρκία (Κωνσταντινούπολη) έναν ουρανοξύστη; (Κανένας έλεγχος και καμία λογοδοσία πουθενά).

Και όχι μόνο κανένας έλεγχος, διαδοχικά όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις ξήλωσαν το όποιο δίκτυ προστασίας για τα ελληνικά νοικοκυριά που πλέον είναι όλα μα όλα ευάλωτα. Ενώ ταυτόχρονα οι μνημονιακές κυβερνήσεις δημιουργούσαν νομολογία στα μέτρα των τραπεζών, αγνοώντας επιδεικτικά το σύνταγμα και τις θυσίες του Ελληνικού λαού δίνοντας τους ακόμα και ασυλία. Ασυλία για απιστία, υπεξαίρεση και κατασπατάληση δημοσίου χρήματος;;;

Και ερχόμαστε σήμερα μετά από 13 μνημονιακά χρόνια και βλέπουμε ότι ο μόνος κλάδος (ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ) που στηρίχτηκε από το υστέρημα των ελληνικών νοικοκυριών, έχει μεταλλαχθεί σε κάτι άλλο (οι τράπεζες σήμερα ουσιαστικά είναι εταιρίες συμμετοχών). Πλέον δεν τους ενδιαφέρει να χρηματοδοτήσουν ούτε τα νοικοκυριά ούτε τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις ως όφειλαν. Δεν μπορεί να παίρνουν 50δις από την ΕΚΤ με εγγυητή το δημόσιο (δηλαδή όλους εμάς) με αρνητικό επιτόκιο με το πρόσχημα ότι θα χρηματοδοτήσουν τους μικρομεσαίους και αντί αυτού να τα παρκάρουν στην ΕΚΤ για να πάρουν 1% τόκο στερώντας από την πραγματική οικονομία πόρους.

Το ερώτημα που γεννάται είναι λοιπόν αφού το κράτος είναι ο εκδότης και ο εγγυητής των τραπεζικών αδειών, γιατί δεν τους παίρνει την άδεια λειτουργίας να τελειώνουμε;;;