Ουκρανία, Αστερίξ και Κανόνες: Σημειώσεις από τη γενέτειρα της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας

Φωτογραφία: Nebojsa Malic
«Η πρώτη κοινοβουλευτική σύνοδος κορυφής της Διεθνούς Πλατφόρμας της Κριμαίας έδειξε στον κόσμο την Ευρώπη ΣΧΕΔΟΝ πλήρως ενωμένη ενάντια στη ρωσική επιθετικότητα», ανάρτησε στο Twitter η πρεσβεία των ΗΠΑ στο Βελιγράδι την περασμένη εβδομάδα, συνοδευόμενη από έναν χάρτη που δείχνει όλη την ήπειρο με μπλε χρώμα – αλλά τη Λευκορωσία, τη Σερβία και το ρωσικό θύλακα του Καλίνινγκραντ σε γκρι.

Nebojsa Malic - ronpaulinstitute.org / Παρουσίαση Freepen.gr

Αναμφίβολα η πρεσβεία πίστευε πως αυτό θα έφερνε την «απομόνωση» της Σερβίας. Ωστόσο, δεν ήταν η πρώτη φορά που η Αυτοκρατορική πρεσβεία είχε κάνει λάθος υπολογισμό. Ο χάρτης έκανε τη Σερβία να μοιάζει περισσότερο με το «ένα μικρό χωριό των αδάμαστων Γαλατών» από τον περίφημο πρόλογο του Αστερίξ, ενώ η αναπαράσταση του «Κοσόβου» ως ξεχωριστού, ανεξάρτητου κράτος μόλις αφαίρεσε από την Ουάσιγκτον άλλους 10 βαθμούς στις δημοσκοπήσεις ευνοϊκότητας. Το ξέρω αυτό, γιατί μόλις είχα επιστρέψει έπειτα από αρκετές εβδομάδες στη Σερβία και τη Βοσνία, όπου η ατμόσφαιρα ήταν πολύ εμφανής.

Οι Αμερικανοί πρεσβευτές στο Βελιγράδι λειτουργούσαν λιγότερο σαν διπλωμάτες και περισσότερο σαν αυτοκρατορικοί γκαουλάιτερ από την «έγχρωμη επανάσταση» του Οκτωβρίου 2000 που ανέτρεψε τον νόμιμα εκλεγμένο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και εγκατέστησε ένα φιλικό προς τις ΗΠΑ καθεστώς. Ακτιβιστές που εκπαιδεύτηκαν στην Ουγγαρία από το National Endowment for Democracy έφτασαν στο σημείο να λεηλατήσουν τη Γιουγκοσλαβική Εθνοσυνέλευση και να πυρπολήσουν τα ψηφοδέλτια, ώστε κανείς να μην μπορεί να αμφισβητήσει τους ισχυρισμούς τους. Ωστόσο, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης δεν τους χαρακτήρισαν «εξεγερμένους» ή «αρνητές των εκλογών», αλλά τους πανηγύρισαν ως δημοκρατικούς δημοκράτες. Στη συνέχεια, το μοντέλο εφαρμόστηκε αλλού, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας – δύο φορές, το 2004 και το 2014 – πυροδοτώντας τη σύγκρουση που τελικά έγινε πλήρως κινητική.

Ο σημερινός γκαουλάιτερ είναι ένας Κρίστοφερ Χιλ, κολλητός του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ της δεκαετίας του 1990. Δεν περνάει μέρα που ο συγκαταβατικός Hill να μην κάνει διαλέξεις στους Σέρβους για το τι «πρέπει» να κάνουν για να ευχαριστήσουν αυτόν και την Παγκοσμιοποιητική Αμερικανική Αυτοκρατορία (γνωστή και ως Η Δημοκρατία μας). Ο προκάτοχός του Anthony Godfrey ήταν μια μηχανή γκάφας από μόνος του, αλλά τουλάχιστον είχε αρκετή γοητεία – γνήσια ή κατασκευασμένη – για να επαινέσει την κουζίνα της χώρας. Ο θλιβερός Hill δεν μπορεί να ενοχληθεί. Είναι υποβάθμιση ακόμη και από τον προκάτοχό του χωρίς χιούμορ Kyle Scott του Godfrey, ο οποίος στην πραγματικότητα είχε αναγκάσει τα σερβικά μέσα ενημέρωσης να γράφουν το επώνυμό του ως "Scat", θεωρώντας ότι είναι λιγότερο προσβλητικό.

Ο στόχος του Hill είναι ο ίδιος με τους πρεσβευτές τα τελευταία 21 χρόνια: να υποχρεώσει τη σερβική κυβέρνηση να αναγνωρίσει το «Κόσοβο» ως ανεξάρτητο, και έτσι να δικαιολογήσει αναδρομικά τον αεροπορικό πόλεμο του ΝΑΤΟ το 1999 που είχε ως αποτέλεσμα την κατοχή της επαρχίας. Ό,τι κι αν θέλει κανείς να κρατήσει εναντίον του σημερινού προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς, έχει αρνηθεί –μέχρι στιγμής– να το κάνει, ακόμη και όταν του έχει ειπωθεί ξεκάθαρα πως αυτό θα ήταν η απαραίτητη προϋπόθεση για την (πολύ υποθετική ακόμα) είσοδο της Σερβίας στην ΕΕ. Ωστόσο, ο Βούτσιτς συνεχίζει να υποστηρίζει ότι το μέλλον της Σερβίας είναι με το μπλοκ, παρόλο που η ΕΕ καταρρέει από ένα συνδυασμό συνεπειών από πανδημικά lockdown και εμπορικά εμπάργκο λαγού κατά της Ρωσίας για τη σύγκρουση στην Ουκρανία.

Η συντριπτική πλειοψηφία των Σέρβων είναι αντίθετη με την αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου και τον εμπάργκο στη Ρωσία. Τα υπόλοιπα ισοδυναμούν με επαγγελματίες ακτιβιστές που «ξύπνησαν» κι απαγγέλλουν αυτοκρατορικά σημεία συζήτησης στα δυτικά μέσα ενημέρωσης για να δικαιολογήσουν τις επιχορηγήσεις και τα σχέδιά τους, ενώ τα λόγια τους πέφτουν στο κενό. Όπως και οι ομόλογοί τους στις ΗΠΑ, δεν μπορούν να είναι αξιοπρεπείς, ακόμη και τακτικά: Όταν η γυναικεία ομάδα βόλεϊ υπερασπίστηκε τον τίτλο της λέξης, αυτοί οι ηθικοί απασχολημένοι επέμειναν ότι το πατριωτικό τραγούδι που κυκλοφόρησε από το πλήθος που γιορτάζει, ισοδυναμούσε με φανατισμό.

Η προσέγγισή τους είναι εξίσου αποτελεσματική με την ουκρανική μέθοδο πίεσης στο Βελιγράδι να συμπαραταχθεί με το Κίεβο: τηλεφωνικές απειλές για βόμβες κατά του αεροδρομίου, των σχολείων και άλλων δημόσιων κτιρίων. Όλα ήταν ψεύτικα, μέχρι στιγμής, αλλά με ένα καθεστώς απολύτως πρόθυμο να δολοφονήσει την Darya Dugina ή να βομβαρδίσει τη γέφυρα της Κριμαίας, δεν μπορεί κανείς να πει ποτέ.

Αν η Σερβία είναι σχεδόν κατεχόμενη αλλά προκλητική, η γειτονική Βοσνία είναι απλά σχιζοφρενής. Η συμφωνία με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ για τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου το 1995 χώρισε τη χώρα σε Μουσουλμανική-Κροατική Ομοσπονδία και Σερβική Δημοκρατία (RS), με μια υποτυπώδη κεντρική κυβέρνηση. Ωστόσο, αντί να βρουν ένα modus vivendi και να ζήσουν δίπλα-δίπλα ειρηνικά, οι μουσουλμάνοι συνέχισαν να ισχυρίζονται πως η χώρα ήταν δικαίως το έθνος-κράτος τους και απαιτούν συγκεντρωτισμό.

Η πολιτική του κόμματος έχει συγχωνευθεί εξ ολοκλήρου γύρω από εθνοτικά συμφέροντα. Η μόνη μεγάλη ανατροπή στις γενικές εκλογές του Οκτωβρίου ήταν η ήττα του Μπακίρ Ιζετμπέγκοβιτς, του οποίου ο νεποτισμός και η διαφθορά πρέπει να εξόργισαν τελικά αρκετούς μουσουλμάνους. Ακόμα κι έτσι, η οπισθοδρόμηση ήταν μόνο προσωπική – το κόμμα του εξακολουθούσε να έχει τις περισσότερες ψήφους στις μουσουλμανικές δικαιοδοσίες. Όσο απίθανο κι αν είναι ο Μπακίρ (και η ματαιόδοξη, διψασμένη για εξουσία σύζυγός του), το όραμα του πατέρα του Αλίγια – ηγέτη εν καιρώ πολέμου των Βόσνιων Μουσουλμάνων, ο οποίος το 1971 έγραψε ένα μανιφέστο που παροτρύνει την απόρριψη της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού και την ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στις ισλαμικές πολιτικές μορφές – συνεχίζει να κυριαρχεί.

Στη Σερβική Δημοκρατία, η υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ αντιπολίτευση προσπάθησε να οργανώσει μια «έγχρωμη επανάσταση», κατηγορώντας το κυρίαρχο κόμμα SNSD για προεκλογικές γελοιότητες προκειμένου να εμποδίσει τον Μίλοραντ Ντόντικ να γίνει πρόεδρος. Δε λειτούργησε: ακόμη και όταν η κεντρική εκλογική αρχή στο Σεράγεβο –παράνομα– ανέλαβε την καταμέτρηση των ψήφων, δεν διαπίστωσαν παρατυπίες. Εν τω μεταξύ, πάνω από 50.000 άνθρωποι διαδήλωσαν στη Μπάνια Λούκα για να υποστηρίξουν τον Ντόντικ.

Το εσωτερικό αδιέξοδο της Βοσνίας μεταφράζεται και σε εξωτερική πολιτική: οι Σέρβοι δεν τους πειράζει να ενταχθούν στην ΕΕ, αλλά είναι απολύτως αντίθετοι με την ένταξη στο ΝΑΤΟ –που θέλουν οι μουσουλμάνοι– και τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Επισήμως, η τριμερής Προεδρία δεν μπορεί να λάβει αποφάσεις παρά μόνο με συναίνεση. Αυτό δεν εμπόδισε το μουσουλμάνο μέλος να εγκρίνει μονομερώς την «Πλατφόρμα της Κριμαίας», γι' αυτό και η Βοσνία ήταν σκιασμένη με μπλε σε αυτόν τον χάρτη της αμερικανικής πρεσβείας που αναφέρθηκε προηγουμένως. Τόσο πολύ για το «κράτος δικαίου» ή τους «κανόνες» που υποτίθεται ότι βασίζεται η παγκόσμια τάξη: αποδεικνύεται ότι η «διεθνής κοινότητα» δεν ενδιαφέρεται για κανένα από αυτά, εάν η παραβίασή τους επιτυγχάνει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Παραμένοντας στη Σερβία και τη Βοσνία αυτόν τον Οκτώβριο, υπενθύμισα για άλλη μια φορά ότι εκεί δημιουργήθηκε η Παγκοσμιοποιητική Αμερικανική Αυτοκρατορία τη δεκαετία του 1990. Μακριά από το να φέρει τάξη ή ευημερία, είτε στον αμερικανικό λαό είτε στους ξένους που προσπάθησε να κατακτήσει, έχει τροφοδοτήσει το χάος και τη δυστυχία στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Η εμμονή της με την εξουσία καταστρέφει πλέον ζωές και μέσα διαβίωσης στην Ουκρανία και δημιουργεί το φάσμα ενός πυρηνικού πολέμου. Εν τω μεταξύ, αυτό το «ένα μικρό χωριό» παραμένει αδάμαστο.

Νεότερη Παλαιότερη
--------------
Ακούστε το τελευταίο ηχητικό από τη ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ


Η Freepen.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα / αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και δε σημαίνει πως τα υιοθετεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω e-mail