Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Το ταξίδι υποτίθεται ότι ήταν ένδειξη πως η Γερμανία δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει τη διατήρηση στενών σχέσεων με την Κίνα, όπως δήλωσε ο ίδιος ο Scholz κατά τη διάρκεια επιχειρηματικού συνεδρίου στη Σιγκαπούρη. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, σημείωσε ότι η γερμανική κυβέρνηση εξετάζει μια νέα στρατηγική για να μειώσει τη «ριψοκίνδυνη και μονόπλευρη εξάρτηση» της γερμανικής βιομηχανίας από την Κίνα.
Το σχέδιο περιλαμβάνει ένα προσχέδιο εγγράφου (σύμφωνα με πληροφορίες που είδε το Politico) που το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών σκοπεύει να εγκρίνει τον επόμενο χρόνο. Το έγγραφο προειδοποιεί πως «οι αρχές του Πεκίνου είναι πρόθυμες και ικανές να χρησιμοποιήσουν την ισχύ της Κίνας στην αγορά προκειμένου να επιτύχουν τα δικά τους συμφέροντα στις σχέσεις με άλλες χώρες». Το προσχέδιο ισχυρίζεται επίσης ότι η Κίνα έχει δεχθεί «βαριά κριτική» για αυτό που περιγράφηκε ως «μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στο Θιβέτ και στην Αυτόνομη Περιοχή των Ουιγούρων Σιντζιάνγκ.
«Στόχος μας είναι να χρησιμοποιήσουμε μέσα της αγοράς για να ενθαρρύνουμε τις εγχώριες εταιρείες να μειώσουν το βαθμό εξάρτησής τους από την Κίνα», αναφέρει το έγγραφο, προσθέτοντας πως οι εταιρείες που εξαρτώνται ιδιαίτερα από την Κίνα «πρέπει να αναλάβουν ενέργειες» για να προσδιορίσουν και να συνοψίσουν με ακρίβεια σημαντικά γεγονότα και στοιχεία που σχετίζονται με την Κίνα. «Θα εξετάσουμε εάν οι εταιρείες πρέπει να διεξάγουν τακτικές δοκιμές για τον προσδιορισμό συγκεκριμένων κινδύνων που σχετίζονται με την Κίνα, ώστε να εντοπίζονται αρκετά έγκαιρα και να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα», αναφέρει η πρόταση του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών.
Το σχέδιο περιλαμβάνει επίσης ένα νομικό πλαίσιο που θα επιτρέψει στη γερμανική κυβέρνηση να εμποδίσει τις εταιρείες να προσπαθήσουν να μεταφέρουν βασικές υποδομές στην Κίνα. Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρωτοβουλία θα επεκταθεί και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα επιβληθεί σε άλλα μέλη, καθώς το Βερολίνο πιστεύει ότι «η ΕΕ πρέπει να έχει καλύτερη εικόνα για τις κινεζικές επενδύσεις και τα μερίδια ιδιοκτησίας της σε βασικές υποδομές στη Γηραιά Ήπειρο». Αυτό υποτίθεται πως θα επιτευχθεί μέσω της «δημιουργίας ευρωπαϊκών καρτέλ για την αγορά σπάνιων ορυκτών», που στοχεύει στην «ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης» των ευρωπαϊκών εταιρειών. «Όταν εκδώσουμε εγγυήσεις εξαγωγής, θα αυστηροποιήσουμε τα κριτήρια προκειμένου να αποτρέψουμε την ανεπιθύμητη ανταλλαγή τεχνολογίας», προσθέτει το έγγραφο.
Σαν να μην έφταναν οι προαναφερθέντες ισχυρισμοί κατά του Πεκίνου, το προσχέδιο που διέρρευσε προτείνει επίσης την ενίσχυση των σχέσεων με την αποσχισθείσα νησιωτική επαρχία της Κίνας, την Ταϊβάν. Υποστηρίζει επίσης την έκκληση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να διερευνήσει τη δυνατότητα υπογραφής διμερούς επενδυτικής συμφωνίας με την κυβέρνηση στην Ταϊπέι. Αυτό ανεβάζει το διακύβευμα σε ένα νέο επίπεδο, καθώς η κίνηση θα θεωρηθεί ως εντελώς πολιτική. Ενώ ο οικονομικός προστατευτισμός της γερμανικής κυβέρνησης θα μπορούσε να δικαιολογηθεί κατά κάποιο τρόπο, η προσέγγιση με την Ταϊβάν είναι εντελώς περιττή, καθώς θα ανταγωνιζόταν περαιτέρω την Κίνα ενώ θα έδινε στη Γερμανία πολύ λίγα όσον αφορά τα πρακτικά οικονομικά (ή οποιαδήποτε άλλα) οφέλη.
Το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών έχει ήδη απαντήσει σε ορισμένα από τα σημεία από το προσχέδιο που διέρρευσε, κατακρίνοντας τις προσβολές της γερμανικής κυβέρνησης που στοχεύουν στην Κίνα, ιδιαίτερα εκείνες για το θέμα των υποτιθέμενων «παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Είναι ξεκάθαρο πως η Γερμανία μετατοπίζεται σιγά-σιγά προς μια πιο ευθυγραμμισμένη θέση με τις ΗΠΑ όσον αφορά την Κίνα. Δεδομένης της σημασίας της Γερμανίας στην ΕΕ, δεδομένου ότι η χώρα είναι η μεγαλύτερη και με πιο σημαντική οικονομία, μπορεί μόνο να αναμένεται πως αυτή η εχθρότητα θα επεκταθεί και στο υπόλοιπο μπλοκ και θα προκαλέσει περαιτέρω διχασμούς μεταξύ των κρατών μελών.
Η οικονομική αποσύνδεση από την Κίνα, μακράν τη μεγαλύτερη και πιο σημαντική οικονομία παραγωγής στον κόσμο, είναι μια κίνηση που σχεδόν καμία χώρα ή ομάδα χωρών δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει. Η τεράστια παραγωγική ικανότητα του ασιατικού γίγαντα, η μεγαλύτερη στην ιστορία της ανθρωπότητας, παρουσιάζει μια οικονομική μόχλευση που ουσιαστικά κανένας άλλος στον πλανήτη δεν μπορεί να ελπίζει να ανταποκριθεί. Επιπλέον, η Κίνα δεν αναγκάζει ούτε εκβιάζει χώρες να συνεργαστούν μαζί της, σε αντίθεση με την πολιτική Δύση. Το Πεκίνο απλώς αρνείται να επιτρέψει σε οποιονδήποτε να παρέμβει στις εσωτερικές του υποθέσεις και ζητά από άλλους να σεβαστούν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Εφόσον πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις, η Κίνα δε βλέπει εμπόδια στη συνεργασία με καμία χώρα ή μπλοκ.
Δεδομένης της καταστροφικής οικονομικής κατάστασης της ΕΕ, καθώς το μπλοκ δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να ανακάμψει από τις συνέπειες της πανδημίας COVID-19, σε συνδυασμό με την ολοένα αυξανόμενη κλιμάκωση της κρίσης στην Ουκρανία, το τελευταίο πράγμα που χρειάζονται οι Βρυξέλλες αυτή την στιγμή είναι να μετατρέψουν άλλη μία υπερδύναμη σε εχθρό. Μαζί με τον πρόσφατο χαρακτηρισμό της Ρωσίας ως «κρατικού χορηγού της τρομοκρατίας», μια κίνηση από την οποία ακόμη και η Ουάσιγκτον DC απέχει, φαίνεται ότι η ΕΕ ουσιαστικά χτίζει ένα άλλο Σιδηρούν Παραπέτασμα που τη χωρίζει τόσο από τη Μόσχα όσο και από το Πεκίνο. Το πώς ακριβώς αυτό θα επηρεάσει την παγκόσμια οικονομία μένει να φανεί, αλλά δεδομένων των καταστροφικών επιπτώσεων της αποτυχημένης οικονομικής πολιορκίας της Ρωσίας τους τελευταίους οκτώ μήνες, είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι δεν θα είναι κάτι καλό.