Γιατί δεν τρομάζουν τη χώρα μας τουρκικά «παιχνίδια πολέμου» στο Αιγαίο
Από: newsbeast.gr / Κείμενο Κώστας Παπαδόπουλος
Η δοκιμαστική εξέταση του τουρκικού βαλλιστικού πυραύλου «Tayfun» πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα, σε μία χρονική περίοδο που η Άγκυρα ζητά επιτακτικά την απόσυρση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, είχε διπλή στόχευση. Από τη μία να δείξει πως η εγχώρια αμυντική βιομηχανία όχι απλά παραμένει ενεργή αλλά μπορεί να υλοποιήσει και μεγαλεπήβολα project. Από την άλλη να «διαμηνύσει» στην Αθήνα ότι αυξάνει τη δύναμη πυρός της και πως το «θα έρθουμε ένα βράδυ» δεν είναι… κούφια λόγια.
Ας βάλουμε, όμως, τα πράγματα σε μία σειρά. Ο «Tayfun», ένας πύραυλος που ανήκει στην κατηγορία των βαλλιστικών μικρού βεληνεκούς, αποτελεί το τελευταίο σύστημα που η τουρκική αμυντική βιομηχανία μπόρεσε να ολοκληρώσει και να παραδώσει στον στρατό της γείτονος. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς έρχεται σε μία περίοδο που οι σχέσεις με τις ΗΠΑ σε αμυντικό – εξοπλιστικό επίπεδο είναι «παγωμένες» επί μακρόν. Με βάση τα στοιχεία που δόθηκαν από το Bloomberg, ο πύραυλος εκτοξεύθηκε από το αεροδρόμιο της Ριζούντας και διήνυσε περίπου 560 χιλιόμετρα προτού βρει τον στόχο του στα ανοιχτά της Σινώπης. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι αποτελεί δυνητική απειλή όχι μόνο για τα νησιά αλλά και για την ηπειρωτική Ελλάδα.
Η δοκιμαστική εξέταση του τουρκικού βαλλιστικού πυραύλου «Tayfun» πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα, σε μία χρονική περίοδο που η Άγκυρα ζητά επιτακτικά την απόσυρση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, είχε διπλή στόχευση. Από τη μία να δείξει πως η εγχώρια αμυντική βιομηχανία όχι απλά παραμένει ενεργή αλλά μπορεί να υλοποιήσει και μεγαλεπήβολα project. Από την άλλη να «διαμηνύσει» στην Αθήνα ότι αυξάνει τη δύναμη πυρός της και πως το «θα έρθουμε ένα βράδυ» δεν είναι… κούφια λόγια.
Ας βάλουμε, όμως, τα πράγματα σε μία σειρά. Ο «Tayfun», ένας πύραυλος που ανήκει στην κατηγορία των βαλλιστικών μικρού βεληνεκούς, αποτελεί το τελευταίο σύστημα που η τουρκική αμυντική βιομηχανία μπόρεσε να ολοκληρώσει και να παραδώσει στον στρατό της γείτονος. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς έρχεται σε μία περίοδο που οι σχέσεις με τις ΗΠΑ σε αμυντικό – εξοπλιστικό επίπεδο είναι «παγωμένες» επί μακρόν. Με βάση τα στοιχεία που δόθηκαν από το Bloomberg, ο πύραυλος εκτοξεύθηκε από το αεροδρόμιο της Ριζούντας και διήνυσε περίπου 560 χιλιόμετρα προτού βρει τον στόχο του στα ανοιχτά της Σινώπης. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι αποτελεί δυνητική απειλή όχι μόνο για τα νησιά αλλά και για την ηπειρωτική Ελλάδα.
Η «απάντηση» της Ελλάδας σε αυτή την απειλή είναι διπλή: τόσο με συστήματα αντιαεροπορικής κι αντιπυραυλικής άμυνας, όσο και με επιθετικά όπλα που μπορούν να πλήξουν μέχρι τα βάθη της Τουρκίας. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι Patriot με μέγιστη εμβέλεια 160 χλμ, μέγιστο ύψος εμπλοκής 24 χλμ και ταχύτητα 3+Mach, αλλά και οι S-300 στην Κρήτη με μέγιστη εμβέλεια 150 χλμ με ικανότητα εμπλοκής 6 στόχων ταυτόχρονα. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν τα βλήματα Scalp-EG με εμβέλεια μεγαλύτερη των 400 χλμ και δυνατότητα καταστροφής ενισχυμένων στόχων, αλλά και τους πυραύλους MGM-140 ATACMS του Στρατού Ξηράς με εμβέλεια 300 χλμ.
Αεροπλανοφόρο ζητά… αεροπλάνα
Την ίδια ώρα, στο στάδιο των τελικών δοκιμών είναι ένα ακόμη οπλικό σύστημα της γειτονικής χώρας με το οποίο η Άγκυρα στοχεύει να ανατρέψει τις ισορροπίες στο Αιγαίο. Ο λόγος για το μίνι αεροπλανοφόρο «TCG Anadolu», το οποίο προορίζεται για ναυαρχίδα του τουρκικού στόλου, εάν και εφόσον η γείτονα μπορέσει να αγοράσει τα… αεροσκάφη που απαιτούνται για να το εξοπλίσει, καθώς η αποπομπή της από το πρόγραμμα του F-35JSF πήγε πίσω τον επιχειρησιακό σχεδιασμό. Σε κάθε περίπτωση το τουρκικό μίνι αεροπλανοφόρο έχει κάνει ήδη αρκετές δοκιμές στη θάλασσα, όμως ο σχηματισμός μοίρας μαχητικών αεροσκαφών κάθετης από/προσγείωσης αποτελεί –για την ώρα- μακρινό όνειρο.
Να θυμίσουμε ότι ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε 12 μαχητικά αεροσκάφη F-35, 8 μεταγωγικά ελικόπτερα, 2 ελικόπτερα ναυτικής συνεργασίας και τουλάχιστον 2 μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα. Όπως τα… κατάφερε ο Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν, στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται ότι η Τουρκία θα προμηθευτεί άμεσα τα F-35, επομένως αναζητείται νέο μαχητικό αεροσκάφος κάθετης από/προσγείωσης, με τις Ρωσία και Κίνα να είναι οι μόνες χώρες που μπορούν να προσφέρουν κάποιες λύσεις, αρκετά… εξωτικές σε σχέση με ότι έχει μέχρι σήμερα χρησιμοποιήσει η γειτονική χώρα. Η ελληνική «απάντηση»; Το μεγάλο… αεροπλανοφόρο της Κρήτης και τα δεκάδες μικρότερα στα νησιά του Αιγαίου που διαθέτουν αεροπορικές βάσεις και υποδομές.
Να θυμίσουμε ότι ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε 12 μαχητικά αεροσκάφη F-35, 8 μεταγωγικά ελικόπτερα, 2 ελικόπτερα ναυτικής συνεργασίας και τουλάχιστον 2 μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα. Όπως τα… κατάφερε ο Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν, στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται ότι η Τουρκία θα προμηθευτεί άμεσα τα F-35, επομένως αναζητείται νέο μαχητικό αεροσκάφος κάθετης από/προσγείωσης, με τις Ρωσία και Κίνα να είναι οι μόνες χώρες που μπορούν να προσφέρουν κάποιες λύσεις, αρκετά… εξωτικές σε σχέση με ότι έχει μέχρι σήμερα χρησιμοποιήσει η γειτονική χώρα. Η ελληνική «απάντηση»; Το μεγάλο… αεροπλανοφόρο της Κρήτης και τα δεκάδες μικρότερα στα νησιά του Αιγαίου που διαθέτουν αεροπορικές βάσεις και υποδομές.
Η ενισχυμένη Στρατιά του Αιγαίου
«Ege Ordusu», ελληνιστί «Στρατιά Αιγαίου». Ο λόγος για την ίσως πιο ισχυρή από τις 4 στρατιές των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, με τη στόχευση της –όπως λέει και το όνομα της- να είναι φυσικά τα νησιά του Αιγαίου. Η «Ege Ordusu» σχηματίστηκε τον Ιούλιο 1975, έχει έδρα τη Σμύρνη και οι δυνάμεις της είναι ανεπτυγμένες κατά μήκος των δυτικών ακτών της Τουρκίας. Το τελευταίο χρονικό διάστημα η Άγκυρα επιχειρεί να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τη δύναμη κρούσης της «Στρατιάς Αιγαίου», με αποβατικές – επιθετικές δυνάμεις, μη επανδρωμένα αεροσκάφη κρούσης, αμφίβια πλοία κ.ά., ενώ ο εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας Ομέρ Τσελίκ διαμήνυσε ότι «από την άποψη της ισορροπίας δυνάμεων, (σ.σ. η Τουρκία) θα αυξήσει τις δυνάμεις της στο Αιγαίο, σε επίπεδα που κανείς δεν θα μπορεί να απειλήσει την “Γαλάζια Πατρίδα” μας, τη χερσαία πατρίδα και τους αιθέρες».
Για να καταλάβει κανείς τη δύναμη πυρός που έχουν συγκεντρώσει στις δυτικές ακτές οι Τούρκοι, αρκεί να αναφέρουμε ότι περιλαμβάνει τουλάχιστον τέσσερις ταξιαρχίες καταδρομών, μία ταξιαρχία πεζοναυτών, μία ταξιαρχία πυροβολικού κ.ά. σχηματισμούς, ενώ διαθέτει μεγάλη δύναμη σε εναέρια και αμφίβια μέσα, με συνεχή εκπαίδευση στην κατάληψη νησιών και βραχονησίδων.
Σε κάθε περίπτωση ο μόνος κλάδος των Ενόπλων Δυνάμεων που η Ελλάδα έχει μείνει αρκετά πιο πίσω σε σχέση με την Τουρκία είναι αυτός των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, τόσο σε ότι αφορά τις δυνατότητες παρατήρησης – παρακολούθησης όσο και σε αυτές της κρούσης. Η χρήση των Bayraktar, και των ANKA-S από το σύνολο των Ενόπλων Δυνάμεων της γειτονικής χώρας προκαλούν αναμφισβήτητα προβληματισμό, αν και οι καλά γνωρίζοντες τις δυνατότητες του ελληνικού στρατεύματος επισημαίνουν ότι οι δυνατότητες αεράμυνας μας είναι τόσο μεγάλες, που μπορούν να εξοντώσουν ακόμη και επιθέσεις κορεσμού…