Του Δημήτρη Τσαϊλά, υποναυάρχου ε.α.
Δεν γνωρίζουμε πως ακριβώς θα προστατεύσουμε τις υπεράκτιες πλατφόρμες γεώτρησης που ελέγχει ο εχθρός κατά τη διάρκεια ενός πολέμου, αλλά σίγουρα γνωρίζουμε ότι θα είναι σημαντικές. Σε αυτό το πλαίσιο εκτελείτε για τρίτη χρονιά η τετραμερής αεροναυτική άσκηση μεταξύ Ελλάδας, Κυπριακής Δημοκρατίας, Γαλλίας και Ιταλίας, με την επωνυμία «Eunomia 3-22» στην Ανατολική Μεσόγειο.
Αποστολή τους είναι η αντιμετώπιση της ασταθούς κατάστασης στην Ανατολική Μεσόγειο και αναφέρεται στη συλλογική πρόθεση και δέσμευση των τεσσάρων χωρών στην εφαρμογή και στον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας (UNCLOS), στην προαγωγή και διατήρηση της σταθερότητας στην περιοχή, καθώς και στην συνεισφορά τους στην διασφάλιση της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας.
Οι αλλαγές στη ναυτική τεχνολογία θα έπρεπε επίσης να έχουν καταστήσει σαφές τη συνεχιζόμενη σημασία της ναυτικής ισχύος. Οι αποστολές των πολεμικών πλοίων έχουν επεκταθεί δυναμικά από την εποχή του Κουντουριώτη. Πιο συγκεκριμένα, τα σύγχρονα πλοία του πολεμικού ναυτικού που θα αποκτηθούν μπορούν να πλήξουν βαθιά στην ενδοχώρα, με εκτόξευση πυραύλων. Η «διπλωματία κανονιοφόρων» μπορεί τώρα να περιλαμβάνει επιθέσεις με πυραύλους ακριβείας σε στόχους πάνω από χίλια μίλια στην ενδοχώρα. Τα πολεμικά πλοία μπορούν επίσης να παρέχουν άμυνα περιοχής έναντι επιθέσεων βαλλιστικών πυραύλων και πυραύλων κρουζ και μπορούν να γίνουν ένα κινητό δίκτυο αεράμυνας.
Έτσι η σημασία της θαλάσσιας ενέργειας είναι διαισθητικά προφανής. Πλέον η σημασία της θαλάσσιας ισχύος είναι ορατή.