Andrew Korybko - Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό θα άλλαζε ποιοτικά τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται η εκστρατεία των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς τα στρατεύματά τους δε θα έχουν πλέον το ένα χέρι δεμένο πίσω από την πλάτη τους για υβριδικούς ανθρωπιστικούς-πολιτικούς λόγους, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα κατά τη διεξαγωγή της ειδικής τους επιχείρησης στην Ουκρανία. Όπως ανακοίνωσε ο ίδιος ο Πρόεδρος Πούτιν την Τετάρτη κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής του ομιλίας προς το ρωσικό λαό, θα χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας τους. Αυτό υποδηλώνει ότι δε θα δίνει πλέον εντολή στις δυνάμεις του για αυτοσυγκράτηση καθώς η συνέχιση της ύπαρξης της Ρωσίας θα είναι η μόνη τους προτεραιότητα.
Ως εκ τούτου, η ουκρανική σύγκρουση θα εξελισσόταν σε μια πραγματικά διεθνή, και όχι μόνο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, αλλά μεταξύ της Ρωσίας και των συμμάχων του Κιέβου στο ΝΑΤΟ. Για να πω την αλήθεια, έχει ήδη φτάσει σε αυτή τη φάση πολύ πριν την ειδική επιχείρηση, αλλά αυτό που εννοείται με αυτή την παρατήρηση είναι πως οι κανόνες εμπλοκής θα είχαν αλλάξει εντελώς. Αυτό δε σημαίνει ότι η Ρωσία θα χρησιμοποιούσε το κατοχυρωμένο από τον ΟΗΕ δικαίωμά της στην αυτοάμυνα για να χτυπήσει στόχους σε κράτη του ΝΑΤΟ και έτσι να κινδυνεύσει να πυροδοτήσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά απλώς πως πιθανότατα θα σταματήσει να συντρίψει τους Ουκρανούς πληρεξούσιους του μπλοκ.
Στο χειρότερο σενάριο, αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει ακόμη και τη χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων σύμφωνα με το δόγμα του για την άμυνα έναντι «μιας συμβατικής επίθεσης που απειλεί την ύπαρξη» της Ρωσίας ως κυρίαρχου κράτους ως απόλυτη έσχατη λύση εάν το ΝΑΤΟ πιέσει το Κίεβο να εξαπολύσει μια συντριπτική συμβατική επίθεση κατά των νέων διεθνών συνόρων αυτής της χώρας, εάν οι άνθρωποι από αυτές τις τέσσερις πρώην ουκρανικές περιοχές επιλέξουν να ενταχθούν στη Ρωσία. Για να μην παρεξηγηθεί ή παρανοηθεί η προηγούμενη πρόταση με κακόβουλο τρόπο από τις δυνάμεις του infowar, η Μόσχα δε θα ήθελε να το κάνει αυτό εκτός και αν κυριολεκτικά αναγκαστεί, αλλά όλες οι επιλογές παραμένουν στο τραπέζι.
Άλλωστε, η ξαφνική μετατροπή της ειδικής επιχείρησης σε υπεράσπιση των δικών της συνόρων θα μεταμορφώσει και τους κανόνες εμπλοκής. Μια οπισθοδρόμηση όπως η πρόσφατη στην περιοχή του Χάρκοβο δε θα μπορούσε ποτέ να επιτραπεί να συμβεί, καθώς θα θεωρούνταν από το Κρεμλίνο ως μια συντριπτική συμβατική επίθεση βαθιά στο έδαφος της ίδιας της Ρωσικής Ομοσπονδίας που απειλεί έτσι την εδαφική της ακεραιότητα και συνεπώς την ίδια την ύπαρξη αυτής της πρόσφατα αποκατεστημένης παγκόσμιας δύναμης ως κυρίαρχου κράτους. Πολύ κατανοητό, τα τακτικά πυρηνικά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για αυτοάμυνα ως έσχατη λύση σε αυτό το σενάριο.
Ωστόσο, δε θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εάν η ειδική επιχείρηση εξακολουθούσε να ισχύει. Ολόκληρος ο λόγος για τον οποίο μπορεί να είναι έτοιμος να μετατραπεί σε υπεράσπιση των συνόρων της ίδιας της Ρωσίας είναι μια άμεση αντίδραση στη σειρά κινήσεων των ΗΠΑ μέσω του ουκρανικού αντιπροσώπου τους. Αν η Ουάσιγκτον δεν είχε επιστρατεύσει το ΝΑΤΟ για να ανεφοδιάσει τις δυνάμεις του Κιέβου και να το βοηθήσει να σχεδιάσει την απώθηση αυτού του μήνα στην περιοχή του Χάρκοβο, τότε οι υπόλοιπες απελευθερωμένες περιοχές της πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας πιθανότατα δεν θα έδιναν προτεραιότητα στη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων για την ένταξη στη Ρωσία το συντομότερο δυνατό για να προστατευθούν οι άνθρωποι από την ανταπόδοση εκείνου του φασιστικού καθεστώτος.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτή τη σειρά γεγονότων, μπορεί επομένως να συναχθεί το συμπέρασμα ότι την ευθύνη για την αποκλιμάκωση της ουκρανικής σύγκρουσης φέρουν οι ΗΠΑ και όχι η Ρωσία, καθώς η πρώτη ελέγχει τη δυναμική που είχε ως αποτέλεσμα η δεύτερη να αντιδρά σε όλα με τον πιο λογικό και προβλέψιμο τρόπο. Δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε από τη Ρωσία να αγνοήσει τη δημοκρατική βούληση του λαού αυτών των τεσσάρων πρώην ουκρανικών πολιτικών, κάτι που με τη σειρά του καθιστά μη ρεαλιστικό να περιμένουμε από τη Ρωσία να μην υπερασπιστεί τα νέα της σύνορα μετά την ενσωμάτωσή τους στη χώρα ως αυτόνομες δημοκρατίες σύμφωνα με το προηγούμενο της Κριμαίας.
Οι ΗΠΑ μπορούν είτε de facto να αναγνωρίσουν αυτήν την ταχέως αναδυόμενη γεωπολιτική πραγματικότητα, όπως έκαναν ανεπίσημα όταν επρόκειτο για τη δημοκρατική επανένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία είτε μπορούν να επιλέξουν να επαναλάβουν το σενάριο Donbass να πιέσουν το Κίεβο να ανακτήσει μαχητικά τα πρώην εδάφη του, αν και αυτή τη φορά θα προκαλέσει μεγάλη διεθνή σύγκρουση αφού ο στόχος θα θεωρούνταν από το Κρεμλίνο ρωσικό έδαφος. Ο Πρόεδρος Πούτιν υποσχέθηκε ήδη πως θα χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας του, επομένως το σενάριο του Ντονμπάς μπορεί δικαίως να περιγραφεί ως το σενάριο της καταστροφής για το Κίεβο.