 |
| Ρόιτερς |
Τρεις δεκαετίες από το υποτιθέμενο τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η αδυσώπητη επιθετικότητα των ΗΠΑ και οι αμέτρητοι πόλεμοι του ΝΑΤΟ σε όλο τον κόσμο έχουν καταδείξει την πλήρη ματαιότητα και αφέλεια της προσπάθειας για ειρήνη με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Editorial - Strategic Culture / Παρουσίαση Freepen.gr
Δεν υπάρχει κατευνασμός ή συλλογισμός με ένα αρπακτικό.
Ο θάνατος του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ αυτή την εβδομάδα σε ηλικία 91 ετών είναι μια επίκαιρη υπενθύμιση του πόσα άλλαξαν, ή ίσως δεν άλλαξαν, από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991.
Ο Γκορμπατσόφ ήταν ο τελευταίος ηγέτης (1985-1991) της Σοβιετικής Ένωσης (1917-1991) της οποίας την τελική διάλυση επέβλεψε. Αυτό το ιστορικό γεγονός έπρεπε να χαιρετίσει το τέλος του Ψυχρού Πολέμου που είχε παγώσει τις διεθνείς σχέσεις για σχεδόν πέντε δεκαετίες από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο τρόμος μιας πυρηνικής πυρκαγιάς εικάζεται στο εξής πως είχε εξαλειφθεί. Ποιος μπορεί να το πει ειλικρινά αυτό τώρα, δεδομένου του πολέμου που υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία στο κατώφλι της Ρωσίας;
Το 1990, ο Γκορμπατσόφ δήλωσε ότι οι μεταρρυθμίσεις που επιδίωκε έθεσαν τα θεμέλια για μια νέα εποχή παγκόσμιας ειρήνης. Τότε, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δυτικοί σύμμαχοι φώναζαν ομοίως για το «τέλος της ιστορίας» και μια «νέα παγκόσμια τάξη» ειρηνικών σχέσεων που βασίζονται στη λεγόμενη «φιλελεύθερη δημοκρατία». Ο Ψυχρός Πόλεμος υποτίθεται πως είχε τελειώσει και δεκαετίες μιλιταρισμού θα αντικατασταθούν, θεωρητικά, από την αρμονική συνύπαρξη των εθνών ικανών να απολαμβάνουν ένα μετασχηματιστικό μέρισμα ειρήνης από την οικονομική αναβίωση χωρίς τη διαρροή μιας συνεχούς κούρσας εξοπλισμών.
Αυτή η ρόδινη άποψη της ιστορίας έχει καταρριφθεί βάναυσα από τα επόμενα γεγονότα.
Ομολογουμένως, υπήρξαν κάποια προφανή κέρδη από σημαντικές μειώσεις στα πυρηνικά οπλοστάσια που κατείχαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσική Ομοσπονδία, η διάδοχος της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Γκορμπατσόφ και ο Αμερικανός ομόλογός του Ρόναλντ Ρίγκαν είχαν υπογράψει την επαναστατική συνθήκη για τις πυρηνικές δυνάμεις μέσου βεληνεκούς (INF) το 1987 και άλλες συμφωνίες ελέγχου των όπλων.
Το 1991, η Μόσχα διαβεβαιώθηκε πως δε θα υπήρχε επέκταση της στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, της οποίας η ιδρυτική πίστη το 1949 βασίστηκε στην αντιμετώπιση της Σοβιετικής Ένωσης. Οι διαβεβαιώσεις ήταν πλαστές αν όχι εσκεμμένη εξαπάτηση. Το στρατιωτικό μπλοκ έκτοτε έχει υπερδιπλασιάσει τα έθνη-μέλη του σε 30, μερικά από τα οποία συνορεύουν με τη Ρωσία και χαρακτηρίζονται από καθεστώτα που εκπέμπουν λυσσασμένη ρωσοφοβία και νοσταλγία για το φασισμό.
Πόσο θεαματικά λανθασμένο έχει αποδειχτεί το προηγούμενο όραμα του Γκορμπατσόφ για την ειρήνη. Πολλοί άλλοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν ματαιωθεί με τις ελπίδες τους για ένα μέρισμα ειρήνης.
Τα τελευταία 30 χρόνια υπήρξαν μάρτυρες ανηλεών πολέμων υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, οι οποίοι όλοι κοροϊδεύουν το διεθνές δίκαιο. Εκατομμύρια ζωές έχουν καταστραφεί και ολόκληρα έθνη βιάστηκαν και εκσπλαχνίστηκαν. Η άνευ προηγουμένου επέκταση των μελών του ΝΑΤΟ είχε ως αποτέλεσμα αμερικανικοί πύραυλοι να τοποθετούνται όλο και πιο κοντά στα σύνορα της Ρωσίας.
Ο σημερινός πόλεμος στην Ουκρανία είναι το αποκορύφωμα αυτής της επιθετικότητας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ ξοδεύουν περισσότερα για στρατιωτικά όπλα και δυνάμεις παρά στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου.
Πράγματι, δυστυχώς, μπορεί κανείς να πει με απόλυτη σιγουριά ότι ο Ψυχρός Πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ. Οι ΗΠΑ απέρριψαν ανεπιτήδευτα την INF και άλλες συνθήκες για τον έλεγχο των εξοπλισμών. Ακολούθησε μια αμείλικτη και διττή πολιτική περικύκλωσης της Ρωσίας με υπαρξιακές απειλές για την εθνική της ασφάλεια.
Όχι μόνο αυτό, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δυτικοί σύμμαχοί τους υιοθέτησαν μια παράλληλη πολιτική αυθαίρετης αντιπαράθεσης κατά της Κίνας. Ο εξοπλισμός της Ταϊβάν αντιγράφει τον προκλητικό εξοπλισμό της Ουκρανίας. Πόλεμος, πόλεμος και περισσότερος πόλεμος είναι ο μόνος στόχος, όπως φαίνεται, που οδηγεί τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι ένας εθισμένος στον πόλεμο που χρειάζεται μια διόρθωση.
Εν τω μεταξύ, καθώς η Αμερική και οι εταίροι της στο ΝΑΤΟ ξοδεύουν τρομακτικά χρηματικά ποσά για τον μιλιταρισμό, οι πολίτες αυτών των εθνών υποβάλλονται σε ολοένα και μεγαλύτερη επιδείνωση των κοινωνικών τους συνθηκών από την οικονομική λιτότητα. Αυτή η γελοία αντίφαση είναι σίγουρα μια ξεκάθαρη έκκληση για οριστική καταδίκη.
Το αποτρόπαιο γεγονός είναι ότι ο δυτικός καπιταλισμός υπό τις ΗΠΑ δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς μιλιταρισμό, πολέμους και συνεχή επιθετικότητα. Η έννοια των ειρηνικών σχέσεων και μιας νέας τάξης αμοιβαίας συνεργασίας είναι μια αξιολύπητη αυταπάτη. Είναι επίσης μια επικίνδυνη αυταπάτη αν επιδοθεί.
Η Ρωσία, η Κίνα και ένας αυξανόμενος αριθμός άλλων εθνών έχουν επανειλημμένα ζητήσει έναν πολυπολικό κόσμο βασισμένο σε γνήσια συνεργασία, εταιρική σχέση και τον ιδρυτικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών που ιδρύθηκε το 1945 μέσα στις στάχτες και τη φρίκη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Τα τελευταία χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δυτικοί λακέδες τους αντιστάθηκαν ευθαρσώς σε οποιαδήποτε τέτοια προοδευτική εξέλιξη ακριβώς επειδή μια τέτοια εξέλιξη είναι ανάθεμα για την πολεμική οικονομία που στηρίζει το δυτικό καπιταλισμό. Ο ευφημισμός της «τάξης που βασίζεται σε κανόνες» είναι στην πραγματικότητα ο νόμος της ζούγκλας σύμφωνα με τις ΗΠΑ και τους συνεργάτες τους στο ΝΑΤΟ.
Θα μπορούσε κανείς περαιτέρω να υποθέσει πως οι μάταιοι, ιδιοτελείς ευφημισμοί των Ηνωμένων Πολιτειών δεν μοιάζουν με τις αυτοδικαιολογούμενες δηλώσεις του Τρίτου Ράιχ των Ναζί. Υπάρχει εδώ μια μακρά και απεχθής βαθύτερη ιστορία συστηματικών συνδέσεων μεταξύ του δυτικού καπιταλισμού και του φασισμού, συνδέσεις που γίνονται όλο και πιο ορατές στο σημερινό κόσμο.
Η οκταετής οικοδόμηση του μιλιταρισμού του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία από το πραξικόπημα της CIA το 2014 είναι μαρτυρία της εγγενούς πολεμοκαπηλίας που βρίσκεται στη σκοτεινή καρδιά του ιμπεριαλισμού υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Όλες οι διπλωματικές προσπάθειες της Ρωσίας να διαπραγματευτεί μια άμβλυνση με το ΝΑΤΟ και για μια ειρηνευτική διευθέτηση στην Ουκρανία ειδικότερα απέτυχαν. Η Ουάσιγκτον και τα τσιράκια της έχουν αποκρούσει όλες αυτές τις προσπάθειες αρχών μέσω της διπλωματίας για μια συνθήκη ασφάλειας.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είχε δίκιο όταν παρατήρησε το 2005 πως η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν καταστροφή για τις διεθνείς σχέσεις. Οι τελευταίες τρεις δεκαετίες και ο υποστηριζόμενος από το ΝΑΤΟ πόλεμος στην Ουκρανία, στον οποίο το καθεστώς του Κιέβου εξοπλίζεται μέχρι τα δόντια για να απειλήσει τη Ρωσία, αποτελούν απόδειξη αυτού του συμπεράσματος. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, ωστόσο, ανατρέπουν αυτήν την αντικειμενική παρατήρηση προσπαθώντας να χαρακτηρίσουν τον Πούτιν ως σοβιετικό ρεβανσιστή.
Ο Πούτιν εξέφρασε τα συλλυπητήριά του αυτή την εβδομάδα και απέτισε φόρο τιμής στο φέρετρο του Γκορμπατσόφ. Είπε γενναιόδωρα πως ο πρώην πρόεδρος είχε κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσε για να επιφέρει μεταρρυθμίσεις στη Σοβιετική Ένωση και να κάνει την παγκόσμια ειρήνη. Αλλά τελικά, μπορεί να ειπωθεί ότι οι μεταρρυθμίσεις του Γκορμπατσόφ οδήγησαν μόνο σε χρόνια αναταραχής για το ρωσικό λαό και οικονομικό χάος. Ο διάδοχός του Μπόρις Γέλτσιν οδήγησε αυτές τις μεταρρυθμίσεις σε ακόμη χαμηλότερο επίπεδο αταξίας και καταστροφής για τη Ρωσική Ομοσπονδία, λόγω της λεηλασίας της ρωσικής οικονομίας από τους δυτικούς καπιταλιστές και τους φίλους τους.
Η Ρωσία έχει ανακάμψει εντυπωσιακά από εκείνη την περίοδο του οικονομικού χάους. Η χώρα είναι πολύ ισχυρότερη και πιο σταθερή σε μεγάλο βαθμό επειδή ελέγχθηκε αποφασιστικά η δυτική εκμετάλλευση των πόρων της. Η στρατιωτική δύναμη της Ρωσίας έχει επίσης ανοικοδομηθεί σε τρομερό επίπεδο. Αυτό αναμφίβολα είναι εν μέρει το υπόβαθρο για την αναζωπύρωση της επιθετικότητας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας. Το μόνο είδος Ρωσίας που θέλει και θα δεχόταν η Ουάσιγκτον είναι ένα αδύναμο.
Το κρίσιμο, επίσης, είναι ότι η Μόσχα δεν τρέφει πλέον αυταπάτες ειρηνικής συνύπαρξης με τη δυτική τάξη πραγμάτων υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Το όραμα του Γκορμπατσόφ ήταν αφελές και παραληρηματικό. Σχεδόν οδήγησε σε ολόκληρη την κατάρρευση και την υποταγή της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ. Δεν είναι περίεργο που οι δυτικοί ηγέτες και τα μέσα ενημέρωσης επαίνεσαν αυτήν την εβδομάδα τον Γκορμπατσόφ ως «μεγάλο πολιτικό». Κατά ειρωνικό τρόπο, υπήρξαν ανειλικρινείς απόπειρες στα δυτικά μέσα ενημέρωσης να προσπαθήσουν να παρουσιάσουν τον Πούτιν ως αυτόν που «προδίδει» την υποτιθέμενη ειρηνευτική κληρονομιά του Γκορμπατσόφ.
Ποια κληρονομιά; Όλα τα στοιχεία δείχνουν πως ο ιμπεριαλισμός υπό την ηγεσία των ΗΠΑ κινήθηκε σαν κατά συρροή αρπακτικό στη Ρωσία καθώς και στην Κίνα και άλλα έθνη που θεωρούνται εμπόδια στις αμερικανικές ηγεμονικές φιλοδοξίες.
Τραβήχτηκε μια γραμμή στην Ουκρανία. Ο σημερινός κίνδυνος είναι ότι ο πόλεμος θα μπορούσε να μετατραπεί σε πυρηνικό Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η στρατιωτική δύναμη της Ρωσίας μπορεί να κρατήσει τη γραμμή. Αλλά η πραγματικότητα είναι: πως μπορεί να υπάρξει ειρήνη με την υπό την ηγεσία των ΗΠΑ τάξη.
Ο Μιχαήλ Σεργκέγιεβιτς Γκορμπατσόφ μπορεί να αναπαύεται εν ειρήνη. Αλλά ο υπόλοιπος κόσμος δεν μπορεί.
