Μάικλ Ρούμπιν - 19fortyfive.com [απόσπασμα] / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι δυτικοί αξιωματούχοι είναι λογικά χαρούμενοι. «Αυτή [η πρόοδος της Ουκρανίας] δείχνει τη γενναιότητα, τις ικανότητες και την αποφασιστικότητα των ουκρανικών δυνάμεων και δείχνει πως η υποστήριξή μας κάνει τη διαφορά κάθε μέρα στο πεδίο της μάχης», δήλωσε ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ σε συνέντευξη Τύπου στις 9 Σεπτεμβρίου. Αναλογιζόμενος το πρόσφατο ταξίδι του στην Ουκρανία, ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν παρατήρησε στην ίδια συνέντευξη Τύπου: «Ακόμα και όταν ο Πρόεδρος Πούτιν έριξε όσο μπορούσε εναντίον της Ουκρανίας νωρίτερα αυτό το καλοκαίρι, η Ουκρανία απορρόφησε το πλήγμα και τώρα απωθεί».
Αν και είναι σωστό να γιορτάζουμε τη ρωσική καταστροφή, ο πόλεμος μπορεί να εισέρχεται σε μια πολύ πιο επικίνδυνη φάση.
Σκεφτείτε: Εάν ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν κουραζόταν από τη φθορά και αποφάσιζε να χρησιμοποιήσει τακτικά πυρηνικά όπλα, πόσο διαφορετική θα ήταν η ρωσική συμπεριφορά - μια ταχεία απόσυρση και ακόμη και να αφήσει πίσω του βασικό εξοπλισμό; Η απάντηση: Δεν θα ήταν.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν επέτρεψε στο φόβο των ρωσικών πυρηνικών όπλων να αυτοαναχαιτιστεί και να περιορίσει τις παραδόσεις των όπλων που χρειάζονταν οι ουκρανικές δυνάμεις τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου. Ευτυχώς, στο πλαίσιο της ουκρανικής επιμονής, αναγνώρισαν πόσο ακατάλληλη θα μπορούσε να είναι μια πολιτική που διέπεται από φόβο και αδυναμία. Αυτό δε σημαίνει, ωστόσο, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ δεν πρέπει να έχουν ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης τόσο για να αποτρέψουν τη χρήση πυρηνικών όπλων από τη Ρωσία όσο και για να ανταποκριθούν στη χρήση τους εάν ο Πούτιν περάσει τώρα τη γραμμή.
Ο Λευκός Οίκος και η κοινότητα πληροφοριών των ΗΠΑ μπορεί να αισθάνονται σίγουροι ότι θα έχουν προειδοποίηση εάν ο Πούτιν δώσει εντολή για την ανάπτυξη τακτικών πυρηνικών όπλων. Μπορεί να πιστεύουν πως οι δορυφορικές φωτογραφίες, η ευφυΐα σημάτων και οι υπηρεσίες πληροφοριών θα παρέχουν μια σαφή εικόνα. Η φύση της πληροφορίας, ωστόσο, είναι ότι πάντα υπάρχει αμφιβολία και εξαπάτηση. Όπως ο αείμνηστος ηγέτης της Αλ Κάιντα, Οσάμα Μπιν Λάντεν, χρησιμοποιούσε παλιομοδίτους αγγελιοφόρους αντί για email ή κινητά τηλέφωνα, το ίδιο θα μπορούσαν να κάνουν και ορισμένοι βασικοί Ρώσοι διοικητές. Κατά τη διάρκεια του πολέμου με το Ισραήλ το 2006, η Χεζμπολάχ επέδειξε με επιτυχία την ικανότητα να κρύβει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, χάρη τόσο σε εκτροπές που σχεδιάστηκαν να ανακαλυφθούν όσο και σε άλλες υπόγειες εγκαταστάσεις, όλες κατασκευασμένες από βορειοκορεάτες μηχανικούς. Αυτό δεν υποδηλώνει μια βορειοκορεατική οπτική απέναντι στην Ουκρανία, αλλά σίγουρα, οι Ρώσοι στρατηγιστές εξετάζουν τα διδάγματα που αντλήθηκαν από κάθε σύγκρουση.
Ούτε είναι αναγκαστικά αλήθεια ότι ο Πούτιν θα προσπαθούσε να κρύψει εκ των προτέρων την τακτική χρήση πυρηνικής κεφαλής. Το 2012, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα τράβηξε μια «κόκκινη γραμμή» γύρω από τη χρήση χημικών και βιολογικών όπλων στη Συρία. Όταν οι δυνάμεις του Σύριου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ στη συνέχεια χρησιμοποίησαν χημικά όπλα εναντίον ενός προαστίου της Δαμασκού [σημείωση σελίδας: ο συγγραφέας εννοεί τη χημική όπως αποδείχθηκε προβοκάτσια στην Γκούτα τον Αύγουστο του 2013], ο Ομπάμα παραιτήθηκε. Οι παρτιζάνοι αμφισβήτησαν στη συνέχεια την ύπαρξη κόκκινης γραμμής. Αυτό ήταν ανειλικρινές καθώς ανώτεροι αξιωματούχοι του Ομπάμα είχαν συμπληρώσει τα ρεπορτάζ του Τύπου εκείνη την εποχή με παρασκηνιακές κλήσεις στον Τύπο προς εμπειρογνώμονες και ηγέτες κοινής γνώμης για να δηλώσουν πόσο σοβαρός ήταν ο Ομπάμα για την κόκκινη γραμμή του. Όταν αυτό το παιχνίδι των λέξεων δεν λειτούργησε, πολλοί αντιτάχθηκαν στην επιβολή της αλλαγής της κόκκινης γραμμής και υποστήριξαν ότι από την οπτική γωνία των θυμάτων των βομβών, ελάχιστη σημασία είχε αν ο θάνατός τους προερχόταν από ακρωτηριασμό με αέριο ή εκρηκτικά. Άλλωστε το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Χάθηκε κάθε εκτίμηση για το τι θα μπορούσε να σημαίνει το τέλος του στίγματος που σχετίζεται με τα χημικά όπλα για μελλοντικούς πολέμους.
Ο Πούτιν μπορεί να υπολογίζει σε υποστηρικτές που φοβούνται οποιαδήποτε σθεναρή αντίδραση για να αναβιώσουν τα μεταχημικά επιχειρήματα της κόκκινης γραμμής στον απόηχο ενός τακτικού πυρηνικού χτυπήματος. Μπορεί να υπολογίσει πως η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες θα αναζητούν πάντα ένα λόγο για να μη δράσουν ή να κλιμακώσουν και ότι και οι δύο θα είναι πρόθυμες να εμπλακούν σε λογικές τούμπες για να το κάνουν. Με απλά λόγια, ο Πούτιν μπορεί να υπολογίσει ότι η Ουάσιγκτον θα παραλύσει τον εαυτό της μέχρι να περάσει ο κίνδυνος αντιποίνων.
Γι' αυτόν τον λόγο ο Λευκός Οίκος και το ΝΑΤΟ πρέπει να ξεκαθαρίσουν εκ των προτέρων πως αυτό δε θα λειτουργήσει.
