Από: Το Ποντίκι - Δημήτρης Μηλάκας
Βασική παράμετρος του εν λόγω συστήματος, που διαμορφώθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και εδραιώθηκε στον Ψυχρό Πόλεμο, ήταν το ΝΑΤΟ, ως (αμερικανικός) μηχανισμός που κρατά τη Γερμανία «κάτω», τις ΗΠΑ «μέσα» και τη Ρωσία «έξω» από την Ευρώπη.
Κοιτώντας τις εξελίξεις αυτούς τους μήνες που διαρκεί ο πόλεμος στην Ουκρανία το παραπάνω «σχήμα» βρίσκει την απόλυτη δικαίωσή του καθώς:
● Οι συνέπειες (οικονομικές πολιτικές) του πολέμου για τη Γερμανία είναι ανυπολόγιστες και μόνο με αυτές μιας βαριάς στρατιωτικής ήττας μπορούν να συγκριθούν.
● Οι ΗΠΑ, με αφορμή τον πόλεμο, βρήκαν να ευκαιρία να υπογραμμίσουν ότι ποτέ δεν έφυγαν από την Ευρώπη, διατηρώντας στο άρμα τους (όπως θα το διατύπωνε ο Μπρεζίνσκι) τους Ευρωπαίους υποτελείς και φόρου υποτελείς τους.
● Η Ρωσία δεν θα μπορούσε να αποδεχτεί την απώλεια της Ουκρανίας γιατί (σύμφωνα πάλι με τον Μπερζίνσκι) με την Ουκρανία μπορεί να διεκδικήσει να είναι αυτοκρατορία ενώ χωρίς αυτήν θα εκπέσει σε μια ασιατική περιφερειακή δύναμη.
Δεδομένων τούτων οι εκτιμήσεις για το ποιοι πυροδότησαν τον πόλεμο στην Ουκρανία αποκτούν βάσιμη υπόσταση. Αν μάλιστα επιβεβαιωθεί το έγγραφο – ντοκουμέντο της δεξαμενής σκέψης RAND Corporation, που δημοσιεύει η σουηδική εφημερίδα «Nya Dagbladet», θα αποδειχθεί ότι οι Αμερικανοί λειτούργησαν ως πυροκροτητής της έκρηξης του πολέμου.
Σύμφωνα λοιπόν με την ανάλυση της RAND, που αποτελεί βραχίονα του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας, ο πόλεμος στην Ουκρανία πυροδοτήθηκε από την Ουάσιγκτον με στόχο να συντρίψει την ευρωπαϊκή (κατά κύριο λόγο τη γερμανική) οικονομία.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της σουηδικής εφημερίδας το εν λόγω έγγραφο έχει τίτλο «Αποδυναμώνοντας τη Γερμανία, ενισχύοντας τις ΗΠΑ» και υποδηλώνει ότι υπάρχει «επείγουσα ανάγκη» για εισροή πόρων από το εξωτερικό για τη διατήρηση της συνολικής αμερικανικής οικονομίας, αλλά «ειδικά του τραπεζικού συστήματος».
Μπορεί η RAND Corporation με ανακοίνωσή της να διαψεύδει ότι συνέταξε μια τέτοια ανάλυση, ωστόσο η πραγματικότητα που δημιουργεί ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ό,τι καλύτερο έχει πετύχει η Ουάσιγκτον τις τελευταίες δεκαετίες.