Το τουρκικό κράτος κατοχής συνεχίζει τις επιθέσεις του στη Βόρεια και Ανατολική Συρία και απειλεί να καταλάβει νέες περιοχές σε αυτήν. Η Σύμβαση των Αδάνων υποστηρίζει τέτοιες επιθέσεις. Τοποθετήθηκε στην ημερήσια διάταξη με τις τουρκικές κατοχικές επιθέσεις στο Serekaniye/Ras al-Ain και στο Girê Spi/Tal Abyed το 2019 και τώρα έχει επανέλθει στην ατζέντα για να νομιμοποιήσει μια νέα κατοχική επίθεση.
Πρακτορείο ΑΝΗΑ - Παρουσίαση Freepen.gr
Τι είναι η Συμφωνία των Αδάνων; Γιατί την υπέγραψε η Συρία; Τι έγινε μετά; Σε αυτές τις ερωτήσεις θα απαντήσουμε στο αρχείο μας.
Η συμφωνία αυτή υπεγράφη μεταξύ των δύο τουρκικών αντιπροσωπειών υπό την προεδρία του Αναπληρωτή Γενικού Γραμματέα του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών Ugur Ziyal και του Σύριου στρατηγού Adnan Badr al-Hassan στις 20 Οκτωβρίου 1998 στην τουρκική πόλη Άδανα. Ο τότε Πρόεδρος της Συρίας ήταν ο Χαφέζ αλ Άσαντ, πρόεδρος της Τουρκίας ο Σουλεϊμάν Ντεμιράλ, πρωθυπουργός ο Μεσούτ Γιλμάζ και ο Ισμαήλ Τζιμ, υπουργός Εξωτερικών. Μετά τις κακές σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Συρίας, ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, παρενέβη μεταξύ των δύο κρατών και, στο ρόλο του Αιγύπτιου Προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ και του Υπουργού Εξωτερικών του Ιράν, Καμάλ Χαραζί, έφερε κοντά τα δύο κράτη και συνήψε αυτή τη συμφωνία.
Διότι η απόσταση μεταξύ των Αδάνων και της τουρκικής και της συριακής πρωτεύουσας καλύφτηκε η ίδια εκεί.
Γιατί η Συρία υπέγραψε αυτή τη συμφωνία;
Το τουρκικό κράτος κατοχής απείλησε τη συριακή κυβέρνηση εκμεταλλευόμενη την παρουσία του ηγέτη Οτσαλάν στη Συρία για περίπου 20 χρόνια. Κινητοποίησε τις στρατιωτικές του δυνάμεις στα σύνορα με τη Συρία. Η Συρία δεν μπόρεσε να αντέξει αυτές τις απειλές και την πίεση της Αιγύπτου, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, της Βρετανίας και του Ισραήλ και την εσωτερική πίεση των ταξιαρχιών και της γραφειοκρατίας. Με αυτή τη συμφωνία συζητήθηκαν και τα σύνορα της Συρίας. Επιπλέον, η Συμφωνία των Αδάνων ήταν ένα σημείο καμπής στην υλοποίηση του σχεδίου της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής».
Ο ηγέτης Οτσαλάν είπε τότε: "Δε θέλω η Συρία, η οποία με φιλοξενεί εδώ και 19 χρόνια, να πιέζεται εξαιτίας μου. Αυτό θα ήταν κρίμα" και αναγκάστηκε να φύγει από τη Συρία στις 9 Οκτωβρίου 1998.
Η διεθνής συνωμοσία ξεκίνησε με αυτή τη μορφή και παρόλο που ο ηγέτης Οτσαλάν έφυγε από τη Συρία, αυτή η συμφωνία υπεγράφη 11 ημέρες αργότερα. Με αυτή τη συμφωνία, η Συρία παραχώρησε τη βούλησή της στο τουρκικό κράτος και τους υποστηρικτές του και άρχισε να εχθρεύεται τον κουρδικό λαό και το Απελευθερωτικό Κίνημα του Κουρδιστάν.
Ο ηγέτης Οτσαλάν αξιολογεί γιατί η Συρία υπέγραψε τη Συμφωνία των Αδάνων, λέγοντας: "Η αραβική ηγεσία στη Συρία δε θέλησε ποτέ να δημιουργήσει οποιαδήποτε μορφή σχέσης με την ηγεσία του PKK πέρα από την τακτική. Η ηγεσία του Χαφέζ Άσαντ σχημάτισε επίσης έναν ηγεμονικό αγώνα μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν μπόρεσε να διατηρήσει μια τακτική σχέση σε ένα κρίσιμο στάδιο που προέκυψε από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Επιδίωκε μέσω του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) να δημιουργήσει μια ισορροπία με την Τουρκία και είχε προσπαθήσει να αντιμετωπίσει τις συνεχιζόμενες απειλές της Τουρκικής Δημοκρατίας από το 1958 και την προσέγγισή της στο Ισραήλ. Από αυτή την άποψη, έδωσε τη θέση της σε ένα κατάλληλο εργαλείο για μια μακροπρόθεσμη τακτική σχέση με το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν. Δεν είναι επιθυμητό να δούμε ότι αυτή η σχέση μπορεί να δώσει τη θέση της σε μια δεύτερη κουρδική πολιτική.
Οι προσπάθειες των τουρκικών κυβερνήσεων δεν μπορούσαν να ασκήσουν επιρροή. Αυτή η σύντομη υπενθύμιση δείχνει ότι το Ισραήλ ήταν η κύρια δύναμη που με έβγαλε από τη Συρία. Φυσικά έπαιξαν ρόλο και η αμερικανική και η τουρκική στρατιωτική πίεση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το Ισραήλ είχε συνάψει μυστικές συμφωνίες με την Τουρκία πριν από τώρα, στη δεκαετία του 1950 (1950). Ο αντιΡΚΚ συνασπισμός μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, του Ισραήλ και της Τουρκικής Δημοκρατίας ολοκληρώθηκε με μια ακόμη συμφωνία, η οποία υπογράφηκε για δεύτερη φορά το 1996 στο όνομα της «αντιτρομοκρατίας».
Ποιες είναι οι διαδικασίες της Συνέλευσης;
Αυτή η συμφωνία περιελάμβανε πέντε ρήτρες, η πρώτη από τις οποίες ήταν να χαρακτηριστεί το PKK ως τρομοκρατική οργάνωση, να κλείσει τα στρατόπεδα εκπαίδευσης, να σταματήσει τις οργανωτικές και εμπορικές δραστηριότητές του, να διώξει ή να εκδώσει τους ηγέτες του συλληφθέντος κόμματος και να μην επιτρέψει στον αρχηγό, Οτσαλάν, να περάσει σε οποιαδήποτε άλλη χώρα μέσω Συρίας. Εκτός από τη δημιουργία κοινής τηλεφωνικής γραμμής μεταξύ των μερών και κοινών ομάδων εργασίας και μηχανισμών για την εφαρμογή των συγκεκριμένων διαδικασιών.
Το κείμενο της Σύμβασης δεν περιέχει καμία διάταξη ότι η Τουρκία μπορεί να διεισδύσει εντός 5 χιλιομέτρων από τα συριακά σύνορα. Αλλά συζητείται πως υπάρχει μια μυστική σύμβαση για αυτό.
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Ισμαήλ Τζεμ είπε στην επιστολή του προς τον τότε Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Jacques Santer, στις 22 Οκτωβρίου 1998 σχετικά με το Παράρτημα IV της Σύμβασης των Αδάνων: «Η αποτυχία της συριακής πλευράς να συμμορφωθεί με τα απαραίτητα μέτρα που προβλέπονται στη Σύμβαση και στις αρμοδιότητές της για την ασφάλεια δίνει στην Τουρκία το δικαίωμα να λάβει τα απαραίτητα μέτρα που ορίζονται στη Σύμβαση και να αναλάβει τις ευθύνες ασφαλείας της σε βάθος 5 χιλιομέτρων εντός του συριακού εδάφους».
Εκτός από αυτό, δεν υπάρχει επίσημο έγγραφο που να σχετίζεται με τουρκική επέμβαση σε βάθος 5 χιλιομέτρων στο συριακό έδαφος.
Παράνομη και άκυρη συμφωνία
Η Σύμβαση των Αδάνων μετατράπηκε σε σύμβαση μεταξύ κρατών μετά την έγκριση των κυβερνήσεων ή των συμβουλίων. Είναι λοιπόν παράνομα και νομικά άκυρα. Αν και είχε υπογραφεί στο παρελθόν, τέθηκε επίσημα σε ισχύ μόλις το 2001, μετά την επίσκεψη του τότε Τούρκου υπουργού Εσωτερικών Rashto Kazim Yoglin στη Συρία εκείνο το έτος, κατά την οποία υπογράφηκε η επίσημη αναγνώριση της Συμφωνίας των Αδάνων.
Από το 1998, η Συρία έχει υπογράψει πολλά πρωτόκολλα με το τουρκικό κράτος κατά των Κούρδων και του Απελευθερωτικού Κινήματος του Κουρδιστάν, συμπεριλαμβανομένης της ανταλλαγής πληροφοριών και κοινών επιχειρήσεων κατά του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν PKK. Με τη Σύμβαση των Αδάνων, οι Κούρδοι αντιμετώπισαν καταπίεση και βία. Εκατοντάδες Κούρδοι συνελήφθησαν και δολοφονήθηκαν. Η Συρία άρχισε να ακολουθεί μεθόδους του τουρκικού κράτους διαπράττοντας φρικτά εγκλήματα. Άρχισε η απαγόρευση του εορτασμού των κουρδικών ημερών και εκδηλώσεων, μαζί με την απαγόρευση της κουρδικής γλώσσας. Στελέχη του PKK συνελήφθησαν επίσης στη Συρία, βασανίστηκαν σκληρά και παραδόθηκαν στο τουρκικό κράτος. Η συμφωνία είχε επίσης ως αποτέλεσμα την αφαίρεση του τουρκοκρατούμενου σαντζακιού της Αλεξανδρέττας από το 1939 από τον χάρτη της Συρίας.
Τροποποιήθηκε 20 ημέρες μετά την έναρξη των εξεγέρσεων στη Συρία
Το τουρκικό κράτος προσπάθησε να τροποποιήσει τη Σύμβαση των Αδάνων, την οποία ορισμένοι πολιτικοί θεώρησαν ως σημείο της Σύμβασης και ως άκυρο κείμενο.
Τον Οκτώβριο του 2010, το τουρκικό κράτος προετοίμασε μια νέα συμφωνία με τη Συρία βασισμένη στην εξάλειψη του Απελευθερωτικού Κινήματος του Κουρδιστάν και του Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης PYD. Στη συνάντηση «Στρατηγική Συνεργασία Υψηλού Επιπέδου», που πραγματοποιήθηκε στη συριακή πόλη Λατάκια, συμμετείχαν 12 υπουργοί μαζί με τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών Ahmed Davutoglu, τον Υπουργό Εσωτερικών Bashir Atalai, τον Υπουργό Άμυνας και τον Jedi Junol.
Η συμφωνία «Συμβουλίου Στρατηγικής Συνεργασίας Υψηλού Επιπέδου» που προετοιμάστηκε από τους υπουργούς της κυβέρνησης του AKP πριν από τις διαπραγματεύσεις υπεγράφη από τον τότε Πρωθυπουργό της Συρίας, Μοχάμεντ Νατζί Ατάρι και τον Τούρκο πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν στις 21 Δεκεμβρίου 2010 στο κτίριο του Τούρκου πρωθυπουργού.
Η Συρία έχει συνάψει συμφωνία 11 σημείων με την Τουρκία. Ισχύει για τρία χρόνια και έγινε επίσημη στις 26 Απριλίου 2011. Αυτή η συμφωνία τέθηκε σε ισχύ περίπου 20 ημέρες μετά την έναρξη των εξεγέρσεων στη Συρία στις 15 Μαρτίου 2011. Το τουρκικό κράτος έχει δημιουργήσει γη που του επιτρέπει να επιτεθεί άμεσα στον κουρδικό λαό.
Η Συρία παραχώρησε ξανά τη βούλησή της στην Τουρκία
Βάσει αυτής της συμφωνίας, τα δύο κράτη θα αναλάβουν δράση κατά οργανώσεων που αποτελούν απειλή για αυτά, ιδίως το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), απαγορεύουν τις επιχειρήσεις και τις δραστηριότητές τους και συμφωνούν να μην επιτρέψουν στο κόμμα να παραμείνει, προμηθεύουν υλικοτεχνική υποστήριξη, εκπαίδευση , μεταφορές όπλων στη Συρία, συνεργασία σε κοινές επιχειρήσεις, παράδοση κρατουμένων και ανταλλαγές πληροφοριών. Έχουν εντοπιστεί λεπτομέρειες για την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των υπηρεσιών πληροφοριών της Τουρκίας και των υπηρεσιών πληροφοριών της Συρίας. Με αυτή τη Σύμβαση ενάντια στη θέληση των συριακών λαών, η Συρία παραχώρησε για άλλη μια φορά τη βούλησή της στο τουρκικό κράτος.
"Τα Μέρη της Σύμβασης θα εξετάσουν τις δυνατότητες για κοινές επιχειρήσεις όταν είναι απαραίτητο". Αυτή η φράση χρησιμοποιήθηκε για να νομιμοποιήσει τις επιθέσεις και την κατοχή του τουρκικού κράτους. Με την Επανάσταση της 19ης Ιουλίου, το τουρκικό κράτος έστειλε εκατοντάδες μισθοφόρους, όπλα και πυρομαχικά πέρα από τα σύνορά του στη Συρία και έχτισε δεκάδες προσφυγικούς καταυλισμούς στα σύνορα.
Δεν μπορούσαν να σταματήσουν τις επιθέσεις.
Ωστόσο, η συριακή κυβέρνηση δεν είχε πραγματοποιήσει καμία επιχείρηση ασφαλείας, ακόμη κι αν δεν είχε υποβάλει αίτημα. Αυτό αποκάλυψε ότι η Συνέλευση ήταν ενάντια σε όποιον κι αν ήταν. Και πάλι, οι Κούρδοι και η επανάσταση ήταν ο στόχος. Στόχος αυτής της συμφωνίας ήταν η ανατροπή της κυβέρνησης της Δαμασκού, έτσι μισθοφόροι που υιοθετήθηκαν από το τουρκικό κράτος και το ΝΑΤΟ άρχισαν να επιτίθενται στη Συρία. Στο πλαίσιο της τρίτης γραμμής του ηγέτη Οτσαλάν, ο λαός της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας ξεκίνησε την επανάσταση, αλλά έγινε ο άμεσος στόχος των μισθοφόρων της Jabhet al-Nusra και του ISIS/Daesh. Παρά αυτή τη συμφωνία και τις επιθέσεις που επέτρεψαν σφαγές, δεν μπόρεσαν να σταματήσουν την επανάσταση.
Με την κατάληψη της πόλης Jarabulus το 2016, αυτή η γυναικεία επανάσταση, ένα από τα επιτεύγματα των Κούρδων και των λαών, δέχθηκε άμεσες τουρκικές επιθέσεις. Το τουρκικό κράτος προσπάθησε να κάνει ό,τι δεν κατάφερε το ISIS εξαπολύοντας άμεσες επιθέσεις. Πριν από κάθε κατοχική επίθεση, η Τουρκία μιλούσε για τη Συμφωνία των Αδάνων. Προσπάθησε να νομιμοποιήσει τέτοιες επιθέσεις.
Έγκριση κατάληψης
Η Συμφωνία των Αδάνων επανήλθε στην ημερήσια διάταξη πριν από την κατάληψη της Ρας αλ-Αΐν και του Ταλ Αμπιέντ στη συνάντηση μεταξύ Ερντογάν και Πούτιν στις 23 Ιανουαρίου στη Μόσχα για να τεθούν τα θεμέλια για τη Σύμβαση του Τουρκικού Κράτους και της κυβέρνησης της Δαμασκού ενάντια στην επανάσταση και τα επιτεύγματά της. Στην 21η επέτειο της διεθνούς συνωμοσίας, που σηματοδοτεί την 9η Οκτωβρίου, οι κατοχικές επιθέσεις της Τουρκίας με τους μισθοφόρους της ξεκίνησαν τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα για την προσοχή του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης χημικών όπλων. Μετά την επίθεση, η Συμφωνία του Σότσι μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας υπογράφηκε στις 22 Οκτωβρίου 2019. Η Ρωσία έδειξε ότι θα διευκολύνει την εφαρμογή της Συμφωνίας των Αδάνων. Επιπλέον, η κυβέρνηση της Δαμασκού δεν έκανε ούτε ένα βήμα για να δώσει συνέχεια στις επιθέσεις της τουρκικής κατοχικής δύναμης στο έδαφός της.
Μετά την υπογραφή της Συμφωνίας του Σότσι, έγινε λόγος για παύση των επιθέσεων, αλλά οι κατοχικές επιθέσεις αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Κοινή τουρκο-ρωσική περιπολία έχει προγραμματιστεί για δύο ημέρες την εβδομάδα στις καθορισμένες περιοχές της συνοριακής γραμμής σε βάθος 10 χιλιομέτρων, ενώ η Ρωσία θα πραγματοποιεί τις περιπολίες της καθημερινά. Ωστόσο, κατά τον συγκεκριμένο βομβαρδισμό της περιοχής, το τουρκικό κράτος δεν περιπολούσε.
Μετά τις συναντήσεις σε Σότσι και Τεχεράνη
Το τουρκικό κράτος κατοχής, που δεν έχει μόνο επιθέσεις και εγκλήματα, έχει αρχίσει να απειλεί με νέα κατοχική επίθεση στη Βόρεια και Ανατολική Συρία. Για να κρύψει αυτές τις επιθέσεις, ξεκίνησε η Σύμβαση των Αδάνων. Όπως και το 2019, μετά την τριμερή συνάντηση της Τεχεράνης μεταξύ των προέδρων Ερντογάν και Πούτιν στις 19 Ιουλίου και τη διμερή συνάντηση στο Σότσι μεταξύ Ερντογάν και Πούτιν στις 5 Αυγούστου, το τουρκικό κράτος άρχισε να θέτει ζητήματα ανανέωσης της Συμφωνίας των Αδάνων και ανάπτυξης σχέσεων με την κυβέρνηση στη Δαμασκό. Οι επιθέσεις κατά του λαού της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας αυξήθηκαν μετά τις τριμερείς και διμερείς διαπραγματεύσεις. Οι SDF άρχισαν να απαντούν σε αυτές τις επιθέσεις στο πλαίσιο της Αυτοάμυνας.
Η σιωπή της κυβέρνησης της Δαμασκού συνεχίζεται παρά την άμεση στοχοποίηση των στοιχείων της. Η κυβέρνηση της Δαμασκού ανέκαθεν δήλωνε πως το τουρκικό κράτος πρέπει να εγκαταλείψει το συριακό έδαφος, αλλά δεν έκανε κανένα βήμα κατά του τουρκικού κράτους, το οποίο έχει παραβιάσει τα σύνορά της εδώ και επτά χρόνια, ιδιαίτερα μετά την κατοχή του Αφρίν, της Ρας αλ Άιν και του Ταλ Αμπιέντ. αλλά έχει κάνει απλώς φρικτές δηλώσεις κατά της κατοχής.
Όπως είπε ο υπουργός Εξωτερικών της Συρίας Faisal Mekdad κατά τη διάρκεια συνάντησης που συγκέντρωσε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ στη Μόσχα στις 23 Αυγούστου: "Η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από τη Συρία είναι ο μόνος τρόπος για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση. Δεν επιβάλλουμε κανέναν όρο, αλλά ο Τούρκος η κατοχή του συριακού εδάφους πρέπει να σταματήσει μέχρι να αποκατασταθούν οι σχέσεις». Αυτές οι δηλώσεις έχουν σκοπό να απομακρύνουν το τουρκικό κράτος από την περιοχή με ένα μαγικό ραβδί; Η εχθρότητα της κυβέρνησης της Δαμασκού προς την Αυτόνομη Διοίκηση της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας AANES συνεχίζεται, αλλά η ανάληψη δράσης με την ανώτατη συνταγματική ηγεσία για να σταματήσει η κατοχή θα αφαιρούσε τις ευκαιρίες της Τουρκίας από το 1998.
Ο Λαβρόφ είπε για τις προετοιμασίες της Τουρκίας για μια νέα κατοχική επίθεση: «Αυτό που είναι σημαντικό είναι να μην επιτραπούν νέες στρατιωτικές επιχειρήσεις και να συναφθούν συμφωνίες μέσω διπλωματικών διαύλων με βάση τις πολιτικές αρχές που υπήρχαν προηγουμένως στις σχέσεις μεταξύ Συρίας και Τουρκίας». Το Ιράν και η Ρωσία προσπάθησαν να βελτιώσουν τις επιδεινούμενες σχέσεις Τουρκίας-Συρίας από το 2011. Η βάση για αυτό τέθηκε στη συνάντηση της Τεχεράνης.
Ο Υπουργός Εξωτερικών της Συρίας· Faisal Mekdad, ήταν παρών στην Τεχεράνη. Δεν υπήρξαν σαφείς δηλώσεις σχετικά με το γιατί επισκέφθηκε την Τεχεράνη, αλλά υπήρξαν ορισμένες καταγγελίες ότι συναντήθηκε με Τούρκους αξιωματούχους. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα για να φέρει το τουρκικό κράτος πιο κοντά στην κυβέρνηση της Δαμασκού. Η κοινή πτυχή της κυβέρνησης της Δαμασκού και του τουρκικού κράτους είναι η εχθρότητά τους προς την AANES, καθώς οι δυνάμεις που ενώνονται ενάντια στην Επανάσταση της 19ης Ιουλίου επιδιώκουν να επανενεργοποιήσουν τη Συμφωνία των Αδάνων. Αυτήν την στιγμή, οι άνθρωποι συνεχίζουν να επιμένουν να αμύνονται από επιθέσεις. Λοιπόν, τι ωφελήθηκε η κυβέρνηση της Δαμασκού από αυτή τη συμφωνία από το 2011;
Ολοκληρωμένες προετοιμασίες για νέα κατοχική επίθεση
Το Γενικό Συμβούλιο για την Αυτόνομη Διοίκηση της Βόρειας και Ανατολικής AANES Συρίας συνεχίζει τις προετοιμασίες του για να αντιμετωπίσει όλες τις στρατιωτικές και κατοχικές συμφωνίες στο πλαίσιο της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που κήρυξε την περασμένη 6η Ιουνίου. Οι κάτοικοι της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας που οργανώνονται με την προοπτική του Επαναστατικού Λαϊκού Πολέμου λένε ότι θα χτυπήσουν τους επιτιθέμενους με τις εμπειρίες και τα μαθήματά τους από τις μάχες του Ρας αλ-Αΐν, του Ταλ Αμπιέντ και του Αφρίν.
Ως αποτέλεσμα, είναι σαφές ότι η μοίρα της κυβέρνησης της Δαμασκού, η οποία βρίσκεται στα χέρια των κυρίαρχων δυνάμεων από το 1998 έως σήμερα, και η μοίρα του συριακού πολέμου θα καθοριστούν από τη συνεχή αντίσταση του λαού της περιοχής για να οικοδομήσει μια δημοκρατική Συρία.