 |
| Blasting a 155mm Howitzer round during a gun calibration exercise at Destiny Range, Soldiers from 1-9 Field Artillery make the earth tremble as they fire over 30 rounds from an M109A6 Paladin, 2nd Heavy Brigade Combat Team, 3rd Infantry Division, Mosul, Iraq, April 23. |
Daniel L. Davis - 19fortyfive.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Πρέπει να λάβουμε μια ακριβή, ειλικρινή απάντηση σε αυτή την ερώτηση, διότι αν η απάντηση είναι «ναι», ο πόλεμος θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, τότε δεκάδες χιλιάδες Ουκρανοί έχουν σκοτωθεί, εκατομμύρια εκδιώχθηκαν από τη χώρα τους και εκατοντάδες πόλεις τους κατεδαφίστηκαν για λίγο περισσότερο από το να ικανοποιηθεί η αλαζονεία μιας χούφτας ανδρών – και ακόμη χωρίς πραγματική ευκαιρία για το Κίεβο να κερδίσει.
Μια νηφάλια ανάλυση των διαθέσιμων στοιχείων οδηγεί στο οδυνηρό συμπέρασμα ότι, πράγματι, αυτός ο πόλεμος θα μπορούσε και θα έπρεπε να είχε αποτραπεί. Χιλιάδες ζωές θα μπορούσαν και θα έπρεπε να είχαν σωθεί. Η ολοκληρωτική καταστροφή της ουκρανικής οικονομίας θα μπορούσε να είχε αποτραπεί. Οι σοβαρές συνέπειες για τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές οικονομίες που προέκυψαν –και οι χειρότερες που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έρθουν αυτό το φθινόπωρο και τον χειμώνα– ήταν περιττές.
Η αποκάλυψη της αλήθειας είναι κάτι περισσότερο από μια απλή ακαδημαϊκή άσκηση. Όσο περισσότερο συνεχίζεται αυτός ο πόλεμος, τόσο περισσότερο οι δυτικοί ηγέτες και τα μέσα ενημέρωσης διαιωνίζουν το μύθο ότι η Ουκρανία μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο, πως όλες οι δυτικές θυσίες είναι απαραίτητες και αξίζουν τον κόπο και ότι τα βάσανά μας πρέπει να συνεχιστούν «όσο χρειαστεί», ακόμη περισσότερο άνθρωποι θα πεθάνουν άσκοπα, δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί και Ευρωπαίοι θα δουν την ποιότητα της ζωής τους να συνεχίζει να διαβρώνεται και τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος να κλιμακωθεί ο πόλεμος –είτε από σφάλμα είτε από λάθος υπολογισμό– και να ξεχυθεί πέρα από τα σύνορα της Ουκρανίας.
Ως εκ τούτου, είναι ζωτικής σημασίας για τα αμερικανικά εθνικά συμφέροντα και τη μελλοντική μας ασφάλεια να προσδιορίσουμε με ειλικρίνεια και ακρίβεια εάν ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν ή όχι δυνατός να αποφευχθεί. Η συντριπτική πλειονότητα των κυβερνητικών αξιωματούχων και των λεγόμενων ειδικών στρατιωτικών και ειδικών της εξωτερικής πολιτικής ισχυρίζονται πως ο πόλεμος υποδαυλίστηκε στη Δύση από έναν διψασμένο για εξουσία Πούτιν και ήταν αναπόφευκτος. Όπως θα δείξει, ωστόσο, αυτή η ανάλυση, με έστω και μια μέτρια προθυμία από την πλευρά των ηγετών της Ουκρανίας και της Δύσης να χρησιμοποιήσουν τη διπλωματία, ο πόλεμος σχεδόν σίγουρα θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.
Αυτή η ανάλυση θα είναι η πρώτη μιας σειράς πολλών μερών που θα περιγράψουν, με συχνά οδυνηρές λεπτομέρειες, πώς οι Ουκρανοί και οι δυτικοί ηγέτες έχασαν πολλές ευκαιρίες για να αποφύγουν τον πόλεμο και μετά την έναρξη του, συνέχισαν να αρνούνται ενέργειες που θα μπορούσαν να είχαν περιορίσει τη ζημιά τελειώνοντας τον νωρίτερα.
Αυτή η πρώτη ανάλυση εξετάζει τα χρόνια (και στη συνέχεια τους τελευταίους μήνες) που προηγήθηκαν της εισβολής της 24ης Φεβρουαρίου και υπογραμμίζει τις ευκαιρίες που είχε στη διάθεσή της η Δύση που θα μπορούσαν να της επιτρέψουν να αποτρέψει εντελώς τον πόλεμο. . Η δεύτερη αξιολόγηση θα εξετάσει τις ευκαιρίες που είχαν η Δύση και η Ουκρανία να περιορίσουν τη ζημιά – και να περιορίσουν τα κέρδη της Ρωσίας – κατά τους πρώτους έξι μήνες της σύγκρουσης. Τέλος, θα εξετάσουμε την πιθανή πορεία των επόμενων έξι μηνών και θα εξετάσουμε τους αυξανόμενους κινδύνους για τη Δύση και την Ουκρανία εάν δε βρεθεί μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων.
Ωστόσο, πριν προχωρήσουμε περαιτέρω, πρέπει να τονίσουμε εκ των προτέρων: ο Βλαντιμίρ Πούτιν ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο και μόνο αυτός είναι υπεύθυνος για την έναρξή του. Κανείς δεν τον ανάγκασε να αναλάβει δράση και υπήρχε ένας σχεδόν ανεξάντλητος αριθμός επιλογών εκτός του πολέμου που θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει για να διαφυλάξει αυτά που θεωρεί βασικά συμφέροντα της Ρωσίας. Ωστόσο, όπως θα αποκαλύψει αυτή η ανάλυση, η Δύση γενικά, και ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky ειδικότερα, επέτρεψαν στην αλαζονεία να οδηγήσει τις ενέργειές τους, απορρίπτοντας πολλές πιθανές επιλογές που θα μπορούσαν να είχαν αποφύγει τον πόλεμο.
Για να κατανοήσουμε πλήρως πώς η Ουκρανία και η Δύση θα μπορούσαν να είχαν αποτρέψει εχθροπραξίες, είναι πρώτα απαραίτητο να καταλάβουμε πόσο πολύ φοβόταν η Ρωσία την επέκταση του ΝΑΤΟ, ειδικά όσον αφορά την Ουκρανία. Ο δρόμος προς αυτόν τον πόλεμο ήταν πάνω από 15 χρόνια στα σκαριά. Η Ρωσία εξέδωσε την πρώτη κρυφή απειλή για τη Δύση τον Φεβρουάριο του 2007. Ο Πούτιν είχε προσκληθεί να μιλήσει στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, ένα ετήσιο διεθνές φόρουμ ασφάλειας που φιλοξενεί αρχηγούς κρατών και ανώτερους αμυντικούς αξιωματούχους από πολλά έθνη. Στην ομιλία του, ο Πούτιν έκανε πολλούς από τους δυτικούς εκπροσώπους να νιώθουν άβολα καθώς απήγγειλε μια μακρά λίστα με ρωσικά παράπονα για τη Δύση – αλλά όταν ήρθε η ώρα για την επέκταση του ΝΑΤΟ, ο τόνος οξύνθηκε.
Ο Πούτιν είπε πως η προώθηση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά ήταν μια κόκκινη γραμμή και αντιπροσώπευε μια «σοβαρή πρόκληση» προς τη Ρωσία και ρώτησε ρητορικά, «σε ποιον αποσκοπεί αυτή η επέκταση;» Στην ομιλία του, ο Πούτιν παρέθεσε τα λόγια του πρώην Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Manfred Woerner από μια ομιλία του 1990 στην οποία ο ηγέτης του ΝΑΤΟ είπε, «το γεγονός ότι είμαστε έτοιμοι να μην τοποθετήσουμε έναν στρατό του ΝΑΤΟ έξω από το γερμανικό έδαφος δίνει στη Σοβιετική Ένωση μια σταθερή εγγύηση ασφάλειας (για πλαίσιο του αποσπάσματος του Woerner, δείτε ολόκληρη την ομιλία εδώ)», με τον Πούτιν να προσθέτει, «Πού είναι αυτές οι εγγυήσεις (τώρα);» .
Αφού το ΝΑΤΟ υποσχέθηκε ενδεχόμενη ένταξη για τη Γεωργία και την Ουκρανία κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής του στο Βουκουρέστι το 2008, ο Πούτιν προειδοποίησε αμέσως πως οποιαδήποτε προσπάθεια επέκτασης του ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας θα θεωρούνταν «άμεση απειλή». Το Μάρτιο του 2014, αφότου η Ρωσία προσάρτησε παράνομα την Κριμαία στο ρωσικό έδαφος, ο Πούτιν είπε πως οι ενέργειές του ωθήθηκαν από «διακηρύξεις από το Κίεβο σχετικά με τη σύντομη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ». Οι συνέπειες για τη Ρωσία από την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, προειδοποίησε, «θα δημιουργούσαν όχι μια απατηλή αλλά μια απολύτως πραγματική απειλή για ολόκληρη τη νότια Ρωσία».
Το Δεκέμβριο του 2021, ο Πούτιν έδωσε ένα τελευταίο, αλάνθαστο μήνυμα στη Δύση για το πόσο μακριά ήταν διατεθειμένος να φτάσει για να αποτρέψει την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. «Αυτό που κάνουν οι ΗΠΑ στην Ουκρανία είναι στο κατώφλι μας», εξήγησε ο Πούτιν, προσθέτοντας ότι η Δύση «πρέπει να καταλάβει πως δεν έχουμε πού να υποχωρήσουμε περισσότερο. Νομίζουν ότι απλώς θα παρακολουθούμε αδρανείς (αν επιτραπεί στην Ουκρανία να μπει στο ΝΑΤΟ);».
Στο πλαίσιο της παρουσίας πάνω από 175.000 στρατευμάτων λίγο πέρα από τα σύνορα της Ουκρανίας την παραμονή της εισβολής, ο Πούτιν κατέστησε σαφές πως ήταν έτοιμος να αναλάβει δράση εάν η Δύση συνεχίσει να επιδιώκει την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ: «Εάν συνεχιστεί η επιθετική γραμμή των δυτικών συναδέλφων μας», είπε ο υποκοριστικός Ρώσος ηγέτης, «θα λάβουμε επαρκή στρατιωτικο-τεχνικά μέτρα απάντησης και θα αντιδράσουμε σκληρά σε μη φιλικά βήματα».
Δεδομένων τόσων πολλών χρόνωνα ολοένα και πιο έντονων προειδοποιήσεων, κανείς στη Δύση δεν μπορεί να ισχυριστεί πως αιφνιδιάστηκε όταν ο Πούτιν έδρασε. Ωστόσο, είναι επίσης αλήθεια ότι όπως ο Πούτιν θα ενεργήσει με βάση αυτό που θεωρεί το καλύτερο συμφέρον της Ρωσίας, έτσι και οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη θα πρέπει να ενεργούν προς το συμφέρον των χωρών μας. Εάν η άρνηση της πρόσκλησης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ θα έβλαπτε την εθνική μας ασφάλεια, ίσως υπήρχε περίπτωση να αγνοήσουμε τις προειδοποιήσεις του Πούτιν. Εάν, από την άλλη πλευρά, η δυτική ασφάλεια θα έβλαπτε ή θα αποδυναμωνόταν με την πρόσκληση της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, τότε ανεξάρτητα από τυχόν απειλές που έκανε ή δεν έκανε ο Πούτιν, θα έπρεπε να είχαμε αποσύρει οποιαδήποτε τέτοια πρόσκληση.
Όπως θα αναφέρει λεπτομερώς το επόμενο κείμενο αυτής της σειράς, ακριβώς σε αυτή τη φαινομενικά προφανή λογική οι ηγέτες των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας διέπραξαν μοιραία λάθη που έκαναν τον πόλεμο σχεδόν αναπόφευκτο.
Είναι απολύτως κατανοητό γιατί το Κίεβο επιθυμεί να είναι στο ΝΑΤΟ. Η Ουκρανία και η Ρωσία είναι εχθρικές μεταξύ τους για δεκαετίες, αλλά βρίσκονται σε ανοιχτές στρατιωτικές συγκρούσεις από το 2014. Επομένως, είναι απολύτως λογικό για τον Ουκρανό Πρόεδρο Volodymyr Zelensky να πιέσει όσο πιο σκληρά μπορεί για να ασκήσει πιέσεις στις χώρες του ΝΑΤΟ για είσοδο.
Αλλά θα πρέπει να είναι μια απόλυτη υποχρέωση για την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες να αποφύγουν να παρασυρθούν σε μια κακή απόφαση λόγω της συναισθηματικής έκκλησης ενός υποψηφίου . Η πρώτη και προτεραιότητα ευθύνη του ΝΑΤΟ έγκειται στη διασφάλιση της ασφάλειας και της ευημερίας των υφιστάμενων 30 μελών. Οτιδήποτε θα έθετε τους πληθυσμούς αυτών των μελών σε στρατιωτικό ή οικονομικό κίνδυνο θα πρέπει να απορριφθεί. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ηγέτες απέτυχαν σε αυτή τη θεμελιώδη υποχρέωση και εκατομμύρια στην Ουκρανία –και δεκάδες εκατομμύρια ακόμη στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ– πληρώνουν ήδη το τίμημα.
Η επόμενη αξιολόγηση αυτής της περιοδικής σειράς θα εξετάσει τους τελευταίους μήνες πριν από τον πόλεμο, δείχνοντας τις πολλές πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να είχαν ληφθεί, είτε από το ΝΑΤΟ είτε από την Ουκρανία, για να αποφευχθεί το ξέσπασμα των εχθροπραξιών. Η αλαζονεία της Δύσης και η απροθυμία του Ζελένσκι να λάβει ορθές αποφάσεις με βάση την αντικειμενική πραγματικότητα καταδίκασε την Ουκρανία σε έναν πόλεμο που σχεδόν σίγουρα θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.
* ο Daniel L. Davis είναι Ανώτερος Συνεργάτης για Προτεραιότητες Άμυνας και πρώην Αντισυνταγματάρχης στον Στρατό των ΗΠΑ που αναπτύχθηκε σε ζώνες μάχης τέσσερις φορές. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Η ενδέκατη ώρα στην Αμερική του 2020».