Καραδοκεί το αλληλοφάγωμα των Ελλήνων

PublicDomainPictures / pixabay

ΑΠΟΡΙΑ, περιέργεια και έκπληξη είχαμε διατυπώσει στο ΕΙΡΗΣΘΩ της 31.7.2022 υπό τον τίτλο «Ξέθαψαν και τ’ όνειδος Αβδούλ Χαμίτ Χαν», για την επιλογή του Ερντογάν να δώσει στο νέο πολυδιαφημισμένο πλωτό βυθοτρύπανο των νεο-οθωμανικών του επεκτατικών επιβουλών στις κυπριακές και στις ελλα-δικές μας θάλασσες, το όνομα του τελευταίου Οθωμανού σουλτάνου, του κατ’ εξοχήν ευθυνόμενου για τη διάλυση (α) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, (β) του Σουλτανάτου και (γ) του Χαλιφάτου της, του αιμοσταγούς «κόκκινου σουλτάνου» (πρώτου σφαγέα το 1896 των Αρμενίων), Αβδούλ Χαμίτ Β΄.

Από: Σημερινή - Λάζαρος Μαύρος

- Γράφαμε ότι, επαρκέστερα πληροφορημένοι πιθανόν να γνώριζαν καλύτερα για ποιους ακριβώς λόγους ή για ποιες ίσως «διαστροφές του» το 2022 ο Ερντογάν επέλεξε να προβάλει ως σύμβολο νοσταλγίας και άξιον θαυμασμού τον σουλτάνο που αποτελεί όνειδος της τελειωτικής οθωμανικής παρακμής, η οποία προκάλεσε στη συνέχεια και τη διάλυση της αυτοκρατορίας.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΗΚΑΜΕ, κατόπιν, από δημοσιεύματα δικών μας ανταποκριτών στην Κωνσταντινούπολη, ότι:

- Η επιλογή του ονόματος του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Χαν, τώρα από τον Ερντογάν, στόχευσε να υπενθυμίσει σαδιστικά ένα ιστορικό γεγονός: Την ντροπιαστική ελληνική ήττα στον αποκληθέντα ως «ατυχή» ελληνο-τουρκικό πόλεμο (κατ’ ουσίαν ηλίθιο πόλεμο) του 1897.

- ΤΟ 1897, λοιπόν, της ήττας. Εξαιτίας ενός, τότε, αξιοθρήνητα φαιδρού εν Αθήναις, φατριαστικά διχασμένου, πολιτικού συστήματος, με φαιδρότερο το στράτευμα των... πριγκίπων, που ίσχυε εκείνα τα χρόνια στη μικρή Ελλαδίτσα της Μελούνας.

- Εναντίον εκείνου ακριβώς του σαθρού συστήματος ξέσπασε το 1909 το αναίμακτο στρατιωτικό «Κίνημα στο Γουδί». Οι επικεφαλής του οποίου κάλεσαν το 1910 από την επαναστατημένη Κρήτη τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ανερχόμενος με εκλογές στην πρωθυπουργία, εκκίνησε την μεγαλόπνοη πολιτική της Ανορθώσεως του Ελληνισμού. Και οδήγησε την μικρή Ελλαδίτσα της Μελούνας στον θρίαμβο των νικηφόρων Βαλκανικών Πολέμων του 1912-1913, επιτυγχάνοντας την απελευθέρωση από την μακραίωνη τουρκική σκλαβιά, της Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Θράκης, των νησιών του Αιγαίου και της Κρήτης, υπερδιπλασιάζοντας την εδαφική επικράτεια του ελλα-δικού μας κράτους.

ΑΣΦΑΛΩΣ η Ελλάς του 2022, το πολιτικό της σύστημα και οι ένοπλές της δυνάμεις - προς απαρηγόρητη θλίψη του και αβδουλ-χαμιτικώς οπτασιαζόμενου Ερντογάν - δεν βρίσκεται στην αθλιότητα του 1897.

- Ούτε βέβαια και σε μοιραίως αυτοκαταστροφικούς εθνικούς - εμφύλιους διχασμούς, οι οποίοι, στην εκτράχυνσή τους, επέτρεψαν την Μικρασιατική το 1922 και την Κυπριακή το 1974 Καταστροφές του Ελληνισμού.

- Η στρατηγική του Ερντογάν για επιβολή της νεο-οθωμανικής ηγεμονίας στην περιοχή και στον κόσμο, προσκρούει στην αξιόπιστη και εμφανώς ενδυναμωμένη ελληνική αποτρεπτική ισχύ.

- Την οποία συναπαρτίζουν πρωτίστως και ισοσθενώς, οι ικανές ένοπλες δυνάμεις, οι συμμαχίες και οι διακρατικές συνεργασίες, η εθνική δημοκρατική συνοχή και η αποφασιστικότητα της Ελλάδος.

- Συντελεστές άξιοι να προστατεύσουν και τον «αδύναμο κρίκο», στο κυπριακό μέτωπο της γενικότερης ανθελληνικής τουρκικής επιθετικής επεκτατικότητας.

ΚΑΡΑΔΟΚΕΙ, ωστόσο, προπαρασκευάζεται συστηματικά και επιμόνως μεθοδεύει «φέτα-φέτα» υπομονετικά η Τουρκία. Είναι διαχρονικά «πατροπαράδοτη» η τακτική της. Για την οποία βασίμως επαίρεται, πόσα έχει επιτύχει στην Κύπρο σε βάρος του Ελληνισμού τα τελευταία 67 χρόνια. Με την εισβολή - κατοχή του 1974 και την επακόλουθη διαπραγματευτική διαδικασία του ΟΗΕ που πέτυχε για τη «διζωνική» υποταγή του Ελληνισμού στις απαιτήσεις της, από το 1977 μέχρι σήμερα. Μεμφόμενη εαυτήν και αναδρομικά για όσα ανάλογα δεν πέτυχε ακόμη στο Αιγαίο και στην Θράκη. Αυτή η τακτική, επί της 20ετίας του νεο-σουλτάνου Ερντογάν, έχει πλέον ενδυθεί και τις λησμονημένες από τους Κεμαλιστές «ένδοξες μνήμες» των Οθωμανών σουλτάνων.

- Καραδοκεί και αναμένει να ξαναπροκύψει «λουκούμι» - για να το αξιοποιήσει - ένα πράγμα: Το αλληλοφάγωμα των Ελλήνων:

- Ο μοναδικά ικανός (αν «ο μη γένοιτο» προκύψει) συντελεστής για νέο τουρκικό θρίαμβο.

ΗΔΟΝΙΖΕΤΑΙ προσώρας, με αυξανόμενη την αυτοπεποίθησή του, ο Ερντογάν. Για τα κέρδη που συσσώρευσε η πολιτική του Εκκρεμούς μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ που επέλεξε ως «Παγκόσμιος Σκακιστής», επειδή αμφότεροι τον ποθούν για δικό τους.

- Τραβάει όμως πολύ προσεκτικά το σχοινί μην το κόψει, παρ’ ότι η πρόσφατη ενίσχυση της Ελλάδος από τις ΗΠΑ τού προκάλεσε παροξυσμούς.

- Καθοδηγείται η σκέψη του Ερντογάν προς τον Βλαντιμίρ Πούτιν της Ρωσίας, εξαιτίας και κατ’ αντιγραφήν όσων είχε επιτύχει από το 1920 ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ προσεταιριζόμενος τον Βλαντιμίρ Λένιν της Ρωσίας, για να προσπέσουν εν συνεχεία και να εγκολπωθούν εν τέλει την Άγκυρα οι μέχρι τότε Δυτικοί εχθροί της, Ιταλοί, Γάλλοι, Άγγλοι, Αμερικανοί.

- «Κλειδί» επί τόπου γεωπολιτικό και τότε και τώρα η Ελλάς:

ΤΟΤΕ, δυστυχώς, βαθύτατα διχασμένη αυτοκαταστροφικά μεταξύ βασιλικών και βενιζελικών η Ελλάς, σύρθηκε στον όλεθρο του 1922, παραδίδοντας τον θρίαμβο στην ήδη ηττημένη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου Τουρκία, της ήδη διαλυθείσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

ΤΩΡΑ, ευτυχώς, ο Ελληνισμός, μετά και από την έσχατη εθνική τραγωδία του 1974 στην Κύπρο, «αντλώντας απ’ τα δεινά του» (όπως προσευχόταν κι ο ποιητής Κυριάκος Χαραλαμπίδης στην «Αμμόχωστο Βασιλεύουσά» του), έχει εξαλείψει, μισό κιόλας αιώνα, τα εμφυλιοπολεμικά του πάθη. Στέριωσε ασφαλέστερο δημοκρατικό πολίτευμα. Χωρίς ν’ αφήνει αφύλακτες Κερκόπορτες και Ανοπαίες Ατραπούς για νέους Εφιάλτες και νέες προδομένες Θερμοπύλες.

ΒΕΒΑΙΩΣ βρίσκονται, αυτήν την περίοδο, σε διαρκώς εντεινόμενες φυσιολογικά πολιτικές διαμάχες οι αντιπαρατασσόμενες για τις εκλογές του 2023 και στην Ελλάδα και στην Κύπρο κομματικές ηγεσίες και οι διεκδικητές της εξουσίας.

- Η σφοδρότητα των αντιμαχιών, οι εκτοξευόμενες, ακόμη και αχαλίνωτες ενίοτε αλληλοκατηγορίες, αναμενόμενες σε κάθε προεκλογική προσπάθεια, δεν απηχούν οποιαδήποτε αναζωπύρωση εμφυλίων παθών.

- Δεν εκφράζουν ούτε σηματοδοτούν οποιονδήποτε, έστω και σπερματικό, εμφυλιοπολεμικό διχασμό της κοινωνίας.

- Γεγονός που προκαλεί μεγάλη απογοήτευση στον Ερντογάν και τα τουρκικά του επιτελεία.

ΑΥΤΟ λοιπόν το σπουδαιότατο κεκτημένο - ασφαλέστατη απέναντι σε κάθε νέο Αττίλα ασπίδα του Ελληνισμού - στις επικίνδυνα και ραγδαία ρέουσες παγκοσμίως και στην περιοχή ανακατατάξεις διακυβευόμενων συσχετισμών ισχύος των ημερών μας, καθήκον ύψιστο έχουν να συνεχίσουν να διαφυλάττουν οι ανταγωνιζόμενες για την εξουσία στις εκλογές πολιτικές και κομματικές δυνάμεις. Και τούτο να υποδεικνύουν διαρκώς οι ενεργοί πολίτες σε Ελλάδα και Κύπρο.

ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΗ υπεροψίαν και μέθην, όπως ο καβαφικός Δαρείος, επέλεξε το 2022 ο Ερντογάν το όνομα του τελευταίου και αποτυχόντος Οθωμανού σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ II, για να προαναγγείλει ταπεινωτική ήττα του Ελληνισμού σαν του 1897...

- Επιδέξια ορθή ελληνική στρατηγική, αξιοποιώντας τις περιστάσεις, δύναται να συμβάλει στην, τηρουμένων των αναλογιών, όμοια ιστορική κατάληξη όπως του Αβδουλχαμιτισμού: Την κατάρρευση και τη διάλυση των νεο-οθωμανικών στρατηγικών μεθοδεύσεων και οραματισμών του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν...