Οι πολυεθνικές και τα κάθε
είδους καρτέλ, με την έμμισθη στήριξη των πολιτικών, έμαθαν καλά το
«παιχνίδι» και θα συνεχίσουν να θησαυρίζουν εις βάρος των Πολιτών, μέσω
των κρατών – αφού έχουν πια διαπιστώσει πως σκύβουν το κεφάλι και δεν
αντιδρούν, μη κατανοώντας ενδεχομένως πως το κράτος είναι οι ίδιοι.
Από: analyst.gr - Βασίλης Βιλιάρδος
Άποψη
Εισαγωγικά, αναφέρεται πως η τιμή της κιλοβατώρας μπορεί να φτάσει τον επόμενο μήνα στα 80 λεπτά στην Ελλάδα – όταν τον Αύγουστο η αρχική τιμή για το ηλεκτρικό ρεύμα, διακυμάνθηκε μεταξύ 48 και 54 λεπτών. Μετά την κρατική στήριξη όμως ύψους 33,7 λεπτά, η τιμή για τους καταναλωτές μειώθηκε στα 15 έως 17 λεπτά – με τη συνολική επιδότηση του δημοσίου στο 1,14 δις € μόνο για τον Αύγουστο.
Έτσι έμειναν ευχαριστημένοι οι καταναλωτές, θεωρώντας πως τους στήριξε η κυβέρνηση – χωρίς να καταλαβαίνουν πως όλες αυτές οι επιδοτήσεις θα πληρωθούν έμμεσα από τους ίδιους, με τους φόρους τους. Ότι στην ουσία η κυβέρνηση επιδοτεί το καρτέλ της ενέργειας που θα συνεχίσει να εισπράττει υψηλές τιμές – εις υγείαν των κορόιδων.
Φυσικά όλα αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε πολλά άλλα νεοφιλελεύθερα δυτικά κράτη – αφού οι πολυεθνικές έχουν μάθει πλέον, με αφετηρία τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, να κοινωνικοποιούν τις ζημίες, ιδιωτικοποιώντας τα κέρδη, καθώς επίσης να εκμεταλλεύονται κάθε κρίση, μετατρέποντας την σε ευκαιρία.
Επιγραμματικά εδώ, το 2008 διασώθηκαν οι τράπεζες από τα κράτη – με αποτέλεσμα την άνοδο των δημοσίων χρεών που πάντοτε πληρώνονται με φόρους. Στους Έλληνες, η διάσωση των τραπεζών έχει κοστίσει περί τα 44 δις € – συν τα 17 δις € του αναβαλλόμενου φόρου, το αδιευκρίνιστο ποσόν του hive down (ανάλυση) και σήμερα των προγραμμάτων Ηρακλής (ανάλυση), ύψους περί τα 23 δις €.
Περαιτέρω το 2020, με τη βοήθεια της πανδημίας, θησαύρισαν οι εταιρίες των εμβολίων – εισπράττοντας χρήματα για την έρευνα τους από τα κράτη και πουλώντας τα εμβόλια τους επίσης στα κράτη, με τεράστια κέρδη (ανάλυση). Σήμερα, έχοντας μάθει πλέον πολύ καλά το παιχνίδι, θησαυρίζουν οι ενεργειακές εταιρίες – εισπράττοντας επίσης από τα κράτη.
Δεν πρόκειται δε μόνο για το όργιο της κερδοσκοπίας μέσω των χρηματιστηρίων (ανάλυση), αλλά για πολλά άλλα – όπου σήμερα τα κέρδη που μπορούν να επιτευχθούν μέσω της αγοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) από τις ΗΠΑ και της πώλησης του στην Ευρώπη, είναι κάτι περισσότερο από κραυγαλέα. Εν προκειμένω, όποιος φορτώνει ένα δεξαμενόπλοιο LNG στις ΗΠΑ πληρώνει περί τα 60 εκ. € – ενώ όποιος στη συνέχεια το πουλάει στην Ευρώπη, εισπράττει τώρα 270 εκ. € (πηγή).
Παρεμπιπτόντως, τυχόν φορολόγηση των υπερκερδών των παραπάνω εταιριών, δεν θα άλλαζε τίποτα – αφού ασφαλώς δεν φορολογούν τα κέρδη τους στην ΕΕ, ούτε βέβαια στην Ελλάδα, αλλά σε φορολογικούς παραδείσους.
Εν τούτοις, όταν επισημαίνει κανείς τη συγκεκριμένη κραυγαλέα κερδοσκοπία, ακούει την ανοησία που έχουν επιβάλλει οι κερδοσκόποι (πάντα χρειάζεται ένας αποδιοπομπαίος τράγος), σύμφωνα με την οποία φταίει ο Putin – ούτε οι κυβερνήσεις, ούτε οι κερδοσκόποι που κερδίζουν αυτά τα ποσά, αλλά ο Putin που δεν πουλάει το LNG στην ΕΕ!
Σε κάθε περίπτωση, οι ΗΠΑ διέσωσαν έτσι τη «βρώμικη» βιομηχανία σχιστολιθικού αερίου τους που οδηγούταν στη χρεοκοπία – «βρώμικη», με την έννοια πως δεν υπάρχει τίποτα πιο καταστροφικό για το περιβάλλον. Μεταξύ άλλων πάντως, παρά τις υπέρογκες τιμές, αύξησαν στο 60% τις εξαγωγές τους στην ΕΕ – από 19% πέρυσι το Αύγουστο.
Επίλογος
Κλείνοντας, οι Έλληνες δεν έχουν φυσικά το μονοπώλιο της ανοησίας, ούτε όσον αφορά τη στήριξη εταιριών – όπως στο παράδειγμα της Fraport με τη δωρεάν παροχή183 εκ. € ενώ σήμερα, παρά την άνοδο των αφίξεων, δεν πρόκειται να τα επιστρέψει στο δημόσιο. Οι Γερμανοί διασώζουν επίσης με δικά τους χρήματα τη Uniper – όπου το κράτος θα πληρώσει μεν 15 δις €, αλλά θα τα χρεώσει στους καταναλωτές (ανάλυση).
Συμπερασματικά λοιπόν οι πολυεθνικές και τα κάθε είδους καρτέλ, με την έμμισθη στήριξη των πολιτικών, έμαθαν καλά το «παιχνίδι» και θα συνεχίσουν να θησαυρίζουν εις βάρος των Πολιτών, μέσω των κρατών – αφού έχουν πια διαπιστώσει πως σκύβουν το κεφάλι και δεν αντιδρούν, μη κατανοώντας ενδεχομένως πως το κράτος είναι οι ίδιοι.