James M. Dorsey - jamesmdorsey.substack.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η αντιπολίτευση έχει πυροδοτήσει συζητήσεις για την αμφιλεγόμενη θέση της Τουρκίας στην αμυντική συμμαχία του Βορείου Ατλαντικού.
Οι επικριτές της Τουρκίας επισημαίνουν την προβληματική στρατιωτική της επέμβαση στη Συρία, τις σχέσεις με τη Ρωσία, την άρνηση επιβολής κυρώσεων στη Μόσχα και την υποτιθέμενη τροφοδότηση της έντασης στην ανατολική Μεσόγειο, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ.
Οι υπερασπιστές της σημειώνουν ότι η Τουρκία, ο δεύτερος μεγαλύτερος μόνιμος στρατός του ΝΑΤΟ, είναι το κλειδί για τη διατήρηση της νότιας πλευράς της συμμαχίας. Επίσης, η γεωγραφία, το μέγεθος του πληθυσμού, η οικονομία, η στρατιωτική ισχύς και οι πολιτιστικοί δεσμοί της Τουρκίας με έναν τουρκικό κόσμο την καθιστούν κρίσιμο σύνδεσμο μεταξύ Ευρώπης και Ασίας. Επιπλέον, τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη ήταν ζωτικής σημασίας στον πόλεμο της Ουκρανίας με τη Ρωσία, ενώ η Τουρκία υπήρξε μεσολαβητής στη σύγκρουση, αν και με περιορισμένη επιτυχία.
Τα κουρδικά δικαιώματα δεν υπάρχουν σχεδόν πουθενά στις συζητήσεις, και αν συμβεί αυτό, γίνεται μόνο ως στήριγμα για την ανάληψη ευθύνης της Τουρκίας για την ολίσθησή της στον αυταρχισμό.
Μια εθνοτική ομάδα εξαπλωμένη στη νοτιοανατολική Τουρκία, το βόρειο Ιράκ, τη βόρεια Συρία και το δυτικό Ιράν, οι Κούρδοι θεωρούνται στην καλύτερη περίπτωση ως πλεονέκτημα στον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους και στη χειρότερη απειλή για την ασφάλεια και την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας. Οι εκτιμώμενοι 16 εκατομμύρια Κούρδοι της Τουρκίας αντιπροσωπεύουν έως και το 20 τοις εκατό του πληθυσμού της χώρας.
Η Τουρκία, ή Turkiye, όπως θέλει να γίνεται γνωστή στο μέλλον, έχει χρησιμοποιήσει το επιχείρημα ασφαλείας για να εξαρτήσει τη συμφωνία της για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ από το γεγονός πως οι δύο σκανδιναβικές χώρες αποδέχονται ουσιαστικά τον ορισμό της τρομοκρατίας που περιλαμβάνει οποιαδήποτε εθνική έκφραση της κουρδικής ταυτότητας.
Η Τουρκία ζήτησε από τη Σουηδία και τη Φινλανδία να εκδώσουν 33 άτομα , μερικοί από τους οποίους είναι Σουηδοί ή Φινλανδοί υπήκοοι, λόγω της υποτιθέμενης υποστήριξής τους στο Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK) ή στον εξόριστο ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν, τον οποίο ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θεωρεί υπεύθυνο για το αποτυχημένο πραξικόπημα το 2016.
Η Τουρκία κατηγορεί τις δύο σκανδιναβικές χώρες πως επιτρέπουν στο PKK να οργανωθεί στο έδαφός τους. Μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Τουρκία έχει χαρακτηρίσει το PKK ως τρομοκρατική οργάνωση. Το PKK έχει εξαπολύσει μια εξέγερση για δεκαετίες κατά της Τουρκίας στην οποία έχουν σκοτωθεί δεκάδες χιλιάδες.
Η Τουρκία θέλει επίσης η Σουηδία και η Φινλανδία να υποστηρίξουν την στρατιωτική της επιχείρηση ενάντια στις Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG), μια ομάδα Συριακών Κούρδων που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ και διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στην ήττα του Ισλαμικού Κράτους. Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι το YPG είναι προέκταση του PKK.
Ο κ. Ερντογάν ανακοίνωσε πρόσφατα ότι η Τουρκία θα ξεκινήσει μια νέα στρατιωτική επιχείρηση για να επεκτείνει τις περιοχές ελέγχου των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στη Συρία σε μια έκταση 30 χιλιομέτρων κατά μήκος των κοινών συνόρων των δύο χωρών. Η επίθεση θα στόχευε το YPG στις πόλεις Τελ Ριφάατ και Μανμπίτζ και πιθανώς Κομπάνι, Άιν Ίσα και Τελ Τάμερ.
Η προηγούμενη αποτυχία των ΗΠΑ και της Ευρώπης να υπερασπιστούν τα κουρδικά δικαιώματα, ως μέρος της ανάγκης της Τουρκίας να εκπληρώσει τα κριτήρια για ένταξη στο ΝΑΤΟ που περιλαμβάνουν τη «δίκαιη μεταχείριση των μειονοτήτων», έχει περιπλέξει τον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους, παρεμπόδισε τις φιλοδοξίες των Κούρδων πέρα από τα σύνορα της Τουρκίας και επέτρεψε την καταστολή των δικαιωμάτων των Κούρδων στην Τουρκία.
Πιο άμεσα, η αποτυχία να λογοδοτήσει η Τουρκία για την καταστολή των κουρδικών εθνοτικών και πολιτικών δικαιωμάτων στο πλαίσιο του τουρκικού κράτους επέτρεψε στην Άγκυρα να καθιερώσει τις τουρκικές πολιτικές ως προϋπόθεση για την ένταξη στο ΝΑΤΟ ακόμη και αν παραβιάζουν τα κριτήρια ένταξης στο ΝΑΤΟ.
Αυτές οι πολιτικές περιλαμβάνουν τον ορισμό της ειρηνικής έκφρασης της κουρδικής ταυτότητας ως τρομοκρατία και την υποχώρηση της κουρδικής γλώσσας και των πολιτιστικών δικαιωμάτων μετά την κατάρρευση το 2015 των ειρηνευτικών συνομιλιών με το PKK. Η Τουρκία ήρε την απαγόρευση των κουρδικών γλωσσών και της λέξης Κούρδος το 1991. Μέχρι τότε, οι Κούρδοι ονομάζονταν «Τούρκοι του βουνού».
Ο κυβερνήτης της νοτιοανατολικής τουρκικής επαρχίας Ντιγιαρμπακίρ, που θεωρείται ευρέως ως κόμβος της κουρδικής πολιτιστικής και πολιτικής δραστηριότητας, ανάγκασε αυτόν τον υπό θεραπεία θανάτου συγγραφέα (δλδ τον γράφοντα) να εγκαταλείψει την περιοχή επειδή χρησιμοποίησε τη λέξη Κούρδος και όχι ορεινός Τούρκος σε συνεντεύξεις της δεκαετίας του 1980.
Τα προγράμματα κουρδικής γλώσσας στα πανεπιστήμια έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια εν μέσω διοικητικών εμποδίων, ενώ Κούρδοι γονείς παραπονιούνται για πίεση να μην εγγράψουν τα παιδιά τους σε μαθήματα κουρδικών επιλογής.
Οι περισσότερες υπηρεσίες και δραστηριότητες στην κουρδική γλώσσα που δημιουργήθηκαν από τοπικές διοικήσεις τερματίστηκαν από διορισμένους από την κυβέρνηση διαχειριστές που αντικατέστησαν δεκάδες Κούρδους δημάρχους που εκδιώχθηκαν από την Άγκυρα για φερόμενους δεσμούς με το PKK. Πολλοί από τους έκπτωτους δημάρχους και άλλους κορυφαίους Κούρδους πολιτικούς παραμένουν πίσω από τα κάγκελα.
Η αποτυχία να αναλάβουμε την Τουρκία από νωρίς στα καθήκοντά μας αποκτά πρόσθετη σημασία σε μια εποχή που το ΝΑΤΟ χαρακτηρίζει τον πόλεμο στην Ουκρανία ως μάχη αξιών και δημοκρατίας εναντίον απολυταρχίας που θα διαμορφώσει το περίγραμμα μιας παγκόσμιας τάξης του 21ου αιώνα.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν επιδίωξε να ανακτήσει το ηθικό υψηλό έδαφος στον απόηχο της προεδρίας Τραμπ που έσπασε με τον αμερικανικό φιλελευθερισμό δηλώνοντας ότι «η Αμερική επέστρεψε» στον αγώνα για δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα.
Το πρόβλημα του κ. Μπάιντεν και της Ευρώπης είναι πως η αξιοπιστία τους οδηγεί στο να καθαρίζουν το σπίτι και να διασφαλίζουν ότι θεωρούνται ειλικρινείς και όχι υποκριτικοί.
Αυτή είναι μια μεγάλη τάξη εν μέσω ισχυρισμών για δομικό ρατσισμό και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού· διαμάχη για την κατοχή όπλων στις Ηνωμένες Πολιτείες· προτιμησιακές ρυθμίσεις για τους Ουκρανούς πρόσφυγες σε αντίθεση με τους μη Ευρωπαίους και τους μη λευκούς που φεύγουν από τον πόλεμο, τη δίωξη και την καταστροφή· και τις εξωτερικές πολιτικές που αντιμετωπίζουν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με το ποιος τις διαπράττει.
Το προφανές μέρος για να ξεκινήσετε είναι το σπίτι. Οι Κούρδοι θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα άλλο σημείο εκκίνησης, με την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ στην πρώτη γραμμή. Η ικανοποίηση των τουρκικών απαιτήσεων σχετικά με τους δράστες πολιτικής βίας είναι ένα πράγμα. Η συναίνεση στην ποινικοποίηση της νόμιμης κουρδικής πολιτικής και πολιτιστικής έκφρασης είναι ένα άλλο.
Αυτό μπορεί να είναι μια δύσκολη συμφωνία για το σπίτι στην Άγκυρα. Ωστόσο, θα προσφέρει μια συμβιβαστική φόρμουλα που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα όλων και να βοηθήσει την Τουρκία να λύσει ένα πρόβλημα που υπόσχεται να είναι ένα από τα πολλαπλά εκρηκτικά της πυριτιδαποθήκης της Μέσης Ανατολής.
* Ο Δρ. James M. Dorsey είναι βραβευμένος δημοσιογράφος και μελετητής, ανώτερος συνεργάτης στο Ινστιτούτο Μέσης Ανατολής του Εθνικού Πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης και Ανώτερος Συνεργάτης στη Σχολή Διεθνών Σπουδών S. Rajaratnam του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Nanyang και συγγραφέας της κοινοπρακτικής στήλης και διαχειρίζεται το blog, The Turbulent World of Middle East Soccer.