 |
| Roses_Street / pixabay |
Από: capital.gr - Stirlitz
Αν η Ευρώπη έκοβε αύριο απότομα τους εμπορικούς δεσμούς της με τις ΗΠΑ οι επιπτώσεις θα ήταν πολύ πιο ήπιες για τις οικονομίες των χωρών της από ό,τι τώρα που έκοψε τους δεσμούς της με τη Ρωσία. Αυτό σημαίνει πως η Ρωσία όχι μόνο δεν είναι εχθρός της Ευρώπης αλλά είναι ο πλέον ζωτικός της εταίρος, όπως και η πιο αποτελεσματική ασπίδα της απέναντι στις μεγάλες γεωπολιτικές προκλήσεις που ανέκυψαν στο παρελθόν και που πιθανώς να εμφανιστούν και στο μέλλον. Ιστορικά, η Ρωσία, παρά τις όποιες πολιτισμικές ιδιαιτερότητές της, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ευρώπης, όσο κι αν κάποιοι επιμένουν κακόβουλα και ανιστόρητα να την παρουσιάζουν ως "ασιατική Δύναμη". Αυτοί που υποδαυλίζουν τον πόλεμο στην Ουκρανία με το σαθρό σκεπτικό ότι έτσι φθείρουν και αποδυναμώνουν
τη Ρωσία, δεν αποσκοπούν στην ευημερία και την εμπέδωση της ασφάλειας στην Ευρώπη αλλά αντιθέτως στο γονάτισμά της και στην πρόσδεσή της στο αμερικανικό άρμα ως πειθήνιου και εξαρτημένου υποτελούς.
Θα ήταν πολύ εύκολο για τους Αμερικανούς να βρουν μία κοινά αποδεκτή λύση με τον Πούτιν και να του παράσχουν εκείνες τις εγγυήσεις που θα ικανοποιούσαν τις ανησυχίες του για την ασφάλεια της Ρωσίας. Άλλωστε, αποδεικνύεται στην πράξη ότι στην Ουκρανία δεν διακυβεύεται κανένα ζωτικό συμφέρον των ΗΠΑ ή της Ευρώπης (διότι διαφορετικά θα την είχαν βάλει ήδη στο ΝΑΤΟ και θα έστελναν στρατεύματα για να την υπερασπιστούν), ενώ αντιθέτως διακυβεύονται ζωτικά συμφέροντα της Ρωσίας η οποία νιώθει δικαιολογημένα να απειλείται από την απώλεια του χώρου που αποτελούσε ιστορικά το στρατηγικό της βάθος χάρη στο οποίο κατάφερε να επιβιώσει από τρεις τρομερές εισβολές από δυσμάς, εκείνες του Καρόλου ΙΒ΄ το 1709, του Ναπολέοντα το 1812 και του Χίτλερ το 1941. Αντί να δούμε όμως τους Αμερικανούς να εργάζονται εποικοδομητικά για την ειρήνη, τους βλέπουμε στον ρόλο του εμπόρου και διακινητή όπλων για να συντηρούν έναν πόλεμο με τον λάθος εχθρό, στο λάθος μέρος και στον λάθος χρόνο που μόνο τεράστια ζημιά προκαλεί στην Ευρώπη και τους πολίτες της, και βεβαίως καταστρέφει το παρόν και το μέλλον της ίδιας της Ουκρανίας.
Τη σπουδή της Σουηδίας και της Φινλανδίας να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ μόνο ως απύθμενη ανοησία μπορώ να την εκλάβω. Είναι δεδομένο ότι καμία από αυτές της δύο χώρες δεν αντιμετώπιζε την παραμικρή απειλή εκ μέρους της Ρωσίας. Η Φινλανδία με τη Ρωσία είχαν επί 78 χρόνια μία εξαιρετικά ισορροπημένη σχέση αμοιβαίου σεβασμού που δεν εμφάνισε το παραμικρό πρόβλημα. Η Σουηδία, από την άλλη πλευρά, δεν ένιωσε την ανάγκη να παραβιάσει τη μακρά ουδετερότητά της και να αναζητήσει συμμάχους ούτε όταν ο Χίτλερ κατελάμβανε τη γειτονική της Νορβηγία το 1940 και διέθετε
έναν στρατό μπροστά στον οποίο ο σημερινός ρωσικός στρατός μοιάζει με όμιλο προσκόπων - αντιθέτως, μάλιστα, εφοδίαζε τη ναζιστική Γερμανία επί χρόνια με σιδηρομετάλλευμα υψηλής ποιότητας καθώς και με βιομηχανικά προϊόντα άμεσης στρατιωτικής χρήσης όπως ρουλεμάν. Τουλάχιστον για εμένα είναι απολύτως ξεκάθαρο πως η στροφή της Σουηδίας και της Φινλανδίας προς το ΝΑΤΟ υπαγορεύτηκε από παράγοντες που μόνο το καλό των δύο αυτών ευρωπαϊκών λαών δεν απεργάζονται. Τα πρόσωπα που βρίσκονται σήμερα στην εξουσία στην Στοκχόλμη και στο Ελσίνκι υπηρετούν συγκεκριμένη ατζέντα που φυσικά δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ευρώπη.
Και μία τελευταία παρατήρηση για την απόφαση της Λιθουανίας να μπλοκάρει τη σιδηροδρομική μεταφορά ρωσικών προϊόντων στον θύλακα του Καλίνινγκραντ. Πραγματικά αναρωτιέμαι πόσο ηλίθιος ή πόσο βαλτός πρέπει να είναι ένας πολιτικός ηγέτης για να προκαλεί τη Ρωσία με τόσο απροκάλυπτο τρόπο, τη στιγμή μάλιστα που η χώρα του δεν διαθέτει ουσιαστικά ένοπλες δυνάμεις. Ακόμη και ένα παιδί του Δημοτικού αντιλαμβάνεται ότι είναι άλλο πράγμα να εφαρμόζεις ένα εμπάργκο στη Ρωσία και να λες ότι δεν δέχεσαι να εισάγεις τα προϊόντα της ή να της πουλήσεις τα δικά σου προϊόντα, και εντελώς άλλο πράγμα να την εμποδίζεις να μεταφέρει εμπορεύματα και πρώτες ύλες σε δικό της έδαφος! Αδυνατώ να πιστέψω ότι στην Ευρώπη σήμερα κυβερνούν πολιτικοί οι οποίοι είναι τόσο ανεπαρκείς νοητικά όπως αυτοί της Λιθουανίας, και δεν θέλω καν να σκεφθώ ότι από αυτούς τους ανεκδιήγητους τύπους εξαρτάται το αν θα αποφύγουμε ή όχι ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα.