Το Σχέδιο Β της Δύσης: Ασφαλίστε το βασίλειο

Σχέδιο Α: Παγκόσμια Ηγεμονία

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ήταν σαφές ότι μια Ασία υπό την ηγεσία της Κίνας θα ήταν η κυρίαρχη οικονομική, τεχνολογική και στρατιωτική δύναμη του 21ου αιώνα.

Fadi Lama - thecradle.co - Παρουσίαση Freepen.gr

Ο αείμνηστος Πολωνοαμερικανός διπλωμάτης και πολιτικός επιστήμονας Zbigniew Brzezinski διευκρίνισε  το 1997 πως ο τρόπος για να ελεγχθεί η ανάπτυξη της Ασίας, και ιδιαίτερα της Κίνας, ήταν ο έλεγχος των παγκόσμιων ενεργειακών αποθεμάτων.

Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 παρείχαν το «καταστροφικό και καταλυτικό γεγονός – σαν ένα νέο Περλ Χάρμπορ» για να τεθούν σε κίνηση σχέδια στρατιωτικής επέμβασης. Όπως σημείωσε ο Αμερικανός στρατηγός Γουέσλι Κλαρκ, «εκτός από το Αφγανιστάν, θα εξοντώσουμε 7 χώρες σε 5 χρόνια: Ιράκ, Συρία, Λίβανο, Λιβύη, Σομαλία, Σουδάν και Ιράν».

Τα ενεργειακά αποθέματα αυτών των χωρών – εκτός από αυτά που ήδη ελέγχονται από τη Δύση – θα οδηγούσαν σε δυτικό έλεγχο πάνω από το 60 τοις εκατό των παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου και το 70 τοις εκατό των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου.

Ωστόσο, οι πόλεμοι άμεσης στρατιωτικής επέμβασης της Δύσης απέτυχαν και οι επακόλουθοι πόλεμοι δια αντιπροσώπων με τη χρήση διάφορων ισλαμιστών που συνδέονται με την Αλ Κάιντα απέτυχαν επίσης.

Η άνοδος του «RIC»

Τις δύο δεκαετίες από τότε που ο Brzezinski παρουσίασε την στρατηγική του και η Δύση βυθίστηκε σε αποτυχημένους πολέμους, ο ευρασιατικός κυρίαρχος πυρήνας της Ρωσίας, του Ιράν και της Κίνας (RIC) επικεντρώθηκε σε μεγάλο βαθμό στην εθνική ανάπτυξη σε όλους τους τομείς, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών, τεχνολογικών και στρατιωτικών πεδίων και ανάπτυξη φυσικών και κοινωνικών υποδομών.

Μέχρι το 2018, ήταν σαφές ότι τα σχέδια για δυτικό έλεγχο των παγκόσμιων ενεργειακών αποθεμάτων είχαν αποτύχει και πως το RIC είχε ξεπεράσει τη Δύση σε πολλούς, αν όχι στους περισσότερους, από τους προαναφερθέντες τομείς.

Ως αποτέλεσμα, το RIC ήταν σε θέση να προβάλει ισχύ, προστατεύοντας κυρίαρχα έθνη από τον δυτικό παρεμβατισμό στη Δυτική Ασία, την Κεντρική Ασία , τη Νότια Αμερική και την Αφρική. Στην περίπτωση του Ιράν, αυτό περιελάμβανε επίσης μια άμεση στρατιωτική απάντηση κατά των αμερικανικών δυνάμεων, μετά τη δολοφονία του αείμνηστου στρατηγού Qassem Soleimani. Κάνοντας τα πράγματα χειρότερα, το χάσμα μεταξύ της Δύσης και του RIC διευρύνεται, με ελάχιστες πιθανότητες για την πρώτη να καλύψει τη διαφορά.

Η αδυναμία διατήρησης της δυτικής παγκόσμιας ηγεμονίας είχε γίνει εμφανής εν μέσω συνεχούς διάβρωσης της δυτικής ισχύος και της παγκόσμιας επιρροής, που συμπίπτουν με την ανάλογη επέκταση της παγκόσμιας επιρροής του RIC, που απαιτούσαν μια εναλλακτική στρατηγική: ένα Σχέδιο Β, όπως λέμε.

Σχέδιο Β: Ασφάλιση του βασιλείου

Εν όψει της μη αναστρέψιμης διεύρυνσης αυτού του χάσματος και της αυξανόμενης παγκόσμιας επιρροής του RIC, η μόνη εφικτή στρατηγική για τη Δύση θα ήταν να «τερματίσει τον ανταγωνισμό» χωρίζοντας τον κόσμο σε δύο περιοχές, μία στην οποία η Δύση έχει σιδηρό έλεγχο, όπου βασιλεύουν οι δυτικοί «κανόνες» και είναι χωρισμένος από την περιοχή που επηρεάζεται από το RIC.

Η τρέχουσα γεωστρατηγική της Δύσης είναι η επιβολή ενός Σιδηρούν Παραπετάσματος με τη συμπερίληψη όσο το δυνατόν περισσότερων εθνών με πλούσιους πόρους. Μόνο με την πραγματοποίηση του πραγματικού γεωστρατηγικού στόχου της Δύσης είναι δυνατόν να κατανοήσουμε το λόγο πίσω από τις φαινομενικά αυτοκαταστροφικές ενέργειές της, συγκεκριμένα:

Ενώ ο κόσμος είναι προσηλωμένος στη σύγκρουση στην Ουκρανία, ο γεωστρατηγικός στόχος της Δύσης προωθείται σταθερά.

Κυρώσεις: ο καταλύτης κρίσεων και καταναγκασμού

Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση είναι ότι η Δύση επέβαλε δρακόντειες κυρώσεις με την προσδοκία πως θα μετέτρεπε το ρούβλι σε «ερείπια», θα δημιουργούσε ρήξη στις τράπεζες, θα συνέτριβε τη ρωσική οικονομία, θα αποδυνάμωνε την εξουσία του Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και θα άνοιγε το δρόμο για έναν πιο επιδεκτικό πρόεδρο για να τον αντικαταστήσει.

Καμία από αυτές τις προσδοκίες δεν υλοποιήθηκε. Αντίθετα, το ρούβλι ενισχύθηκε έναντι του δολαρίου και του ευρώ και η ρωσική οικονομία τα πάει καλύτερα από τις περισσότερες δυτικές οικονομίες, οι οποίες παρουσιάζουν πληθωρισμό-ρεκόρ και δείκτες ύφεσης. Η δημοτικότητα του Πούτιν έχει εκτιναχθεί στα ύψη, ενώ οι δυτικοί ομόλογοί του υποχωρούν σε χαμηλά επίπεδα ρεκόρ.

Η εκ των υστέρων εξήγηση της Δύσης ότι οι κυρώσεις και οι επιπτώσεις τους δεν ήταν καλά μελετημένες, δεν επαρκούν.

Ωστόσο, συχνά παραβλέπεται ο καταστροφικός αντίκτυπος αυτών των κυρώσεων στον Παγκόσμιο Νότο. Ο αμερικανός οικονομολόγος Μάικλ Χάντσον υποστηρίζει ότι ο πόλεμος της Ουκρανίας είναι απλώς ένας καταλύτης για την επιβολή κυρώσεων που θα οδηγούσαν σε παγκόσμιες επισιτιστικές και ενεργειακές κρίσεις – επιτρέποντας στις ΗΠΑ να εξαναγκάσουν τον Παγκόσμιο Νότο να είναι «μαζί μας ή εναντίον μας».

Πράγματι, ο αντίκτυπος αυτών των κρίσεων επιδεινώνεται από τον παλαιότερο επιζήμιο αντίκτυπο των lockdown του Covid. Οι επισιτιστικές, οι ενεργειακές και οι οικονομικές κρίσεις φουντώνουν περαιτέρω από την αύξηση των επιτοκίων από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, η οποία επηρεάζει άμεσα την ικανότητα εξυπηρέτησης του χρέους των χωρών του Παγκόσμιου Νότου, θέτοντας τες στο χείλος της χρεοκοπίας και στο έλεος της ελεγχόμενης από τη Δύση Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που είναι τα μέσα για την αποτελεσματική δέσμευση αυτών των εθνών στη δυτική σφαίρα.

Έτσι, παρά τον πολύ αρνητικό αντίκτυπο των κυρώσεων στις δυτικές χώρες, αυτές εντούτοις ταιριάζουν απόλυτα με τον στρατηγικό στόχο να εγκλωβιστούν όσες περισσότερες χώρες του Παγκόσμιου Νότου στη δυτική σφαίρα επιρροής.

Ένταση με Κίνα και Ιράν:

Η δημιουργία μιας σφήνας μεταξύ των ευρασιατικών δυνάμεων ήταν ένα αξίωμα της δυτικής γεωστρατηγικής, όπως εκφράστηκε εύγλωττα από τον Brzezinski : «Οι τρεις μεγάλες επιταγές της αυτοκρατορικής γεωστρατηγικής είναι:

  • η αποτροπή συμπαιγνίας και η διατήρηση της εξάρτησης από την ασφάλεια μεταξύ των υποτελών,
  • να διατηρούν τους παραπόταμους εύκαμπτους και προστατευμένους, και
  • να μη συνέλθουν οι βάρβαροι».

Από αυτή την άποψη, η αύξηση των εντάσεων με το Πεκίνο και την Τεχεράνη, ενώ η Δύση εμπλέκεται σε έναν πόλεμο αντιπροσώπων με τη Ρωσία, φαίνεται αντιφατική.

Ωστόσο, αρχίζει να έχει πιο ορθολογικό νόημα όταν εντάσσουμε την στρατηγική ως μια στρατηγική που στοχεύει στη δημιουργία ενός «σιδηρούν παραπετάσματος» που χωρίζει τον κόσμο στα δύο: το ένα είναι το δυτικό βασίλειο και το άλλο είναι η «Barbaria» του Brzezinski, στον πυρήνα του οποίου βρίσκονται το RIC.

Δύο κόσμοι

Το δυτικό βασίλειο θα συνεχίσει το δρόμο του νεοφιλελευθερισμού. Ωστόσο, λόγω πολύ μικρότερων πληθυσμών και πόρων υπό τον έλεγχό του, θα είναι σημαντικά φτωχοποιημένο σε σύγκριση με το σημερινό, απαιτώντας την επιβολή αστυνομικών κρατών για τα οποία τα lockdown του Covid-19 παρέχουν μια ματιά στο κοινωνικοπολιτικό μέλλον αυτών των κρατών.

Οι παγκόσμιες χώρες του Νότου κάτω από τη δυτική σφαίρα θα συνεχίσουν να ακολουθούν μια πορεία αυξημένης φτώχειας, που απαιτεί διαχείριση από δικτατορικές κυβερνήσεις. Αναμένονται πολιτικές αναταράξεις ως αποτέλεσμα της επιδείνωσης των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών.

Το «Barbaria», όπως αντικατοπτρίζεται στα πολύ διαφορετικά πολιτικά και οικονομικά μοντέλα του RIC, θα έχει μια ποικιλία μοντέλων ανάπτυξης, που αντικατοπτρίζουν την πολιτισμική ποικιλομορφία σε αυτό το πεδίο και την αμοιβαία επωφελή συνεργασία που υπάρχει σήμερα μεταξύ των RIC και μεταξύ των RIC και των υπολοίπων.

Τι γίνεται με τον Παγκόσμιο Νότο;

Αντιμετωπίζοντας την τέλεια καταιγίδα των τροφίμων, της ενέργειας, του πληθωρισμού και των κρίσεων εξυπηρέτησης του χρέους, πολλές χώρες του Παγκόσμιου Νότου θα βρεθούν σε πολύ αδύναμη θέση και μπορεί εύκολα να εξαναγκαστούν να ενταχθούν στο δυτικό βασίλειο. Αυτό θα διευκολυνθεί από το γεγονός ότι οι οικονομικές, και κατά συνέπεια, οι πολιτικές ελίτ τους έχουν τα συμφέροντά τους ευθυγραμμισμένα με το δυτικό χρηματοπιστωτικό κατασκεύασμα – και έτσι θα αγκαλιάσουν ολόψυχα την ένταξη στη Δύση.

Η αδυναμία της Δύσης να παράσχει αποτελεσματικές λύσεις σε αυτές τις κρίσεις, σε συνδυασμό με το αποικιακό παρελθόν της, θα κάνει την ένταξη στην Barbaria πιο ελκυστική. Αυτό μπορεί να επηρεαστεί περαιτέρω από το RIC που παρέχει υποστήριξη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου κρίσης.

Η Ρωσία έχει ήδη προσφερθεί να βοηθήσει στην παροχή τροφίμων στο Αφγανιστάν και τις αφρικανικές χώρες, ενώ το Ιράν παρείχε βενζίνη στη Βενεζουέλα κατά τη διάρκεια της κρίσης καυσίμων. Εν τω μεταξύ, η Κίνα έχει επιτυχημένο ιστορικό ανάπτυξης υποδομών σε χώρες του Παγκόσμιου Νότου και πρωτοστατεί στο πιο φιλόδοξο έργο συνδεσιμότητας στον κόσμο, το Belt and Road Initiative (BRI).

Όπως άφησε να εννοηθεί ήδη ο Ρώσος οικονομολόγος και υπουργός Ένταξης για την Οικονομική Ένωση της Ευρασίας (EAEU) Sergey Glazyev όταν περιέγραψε το αναδυόμενο εναλλακτικό παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό δίκτυο: «Οι χώρες του Παγκόσμιου Νότου μπορούν να είναι πλήρως συμμετέχουσες στο νέο σύστημα ανεξάρτητα από τα συσσωρευμένα χρέη τους σε δολάρια, ευρώ, λίρα και γιεν. Ακόμη και αν αθετούσαν τις υποχρεώσεις τους σε αυτά τα νομίσματα, αυτό δε θα είχε καμία επίπτωση στην πιστοληπτική τους ικανότητα στο νέο χρηματοπιστωτικό σύστημα».

Πόσα έθνη του Παγκόσμιου Νότου μπορεί ρεαλιστικά να περιμένουν να αντέξει το δυτικό βασίλειο όταν η Barbaria προσφέρει ένα καθαρό χαρτί, με μηδενικό χρέος;

Πού αφήνει αυτό τη Δυτική Ασία;

Ο Άξονας της Αντίστασης θα ευθυγραμμιστεί περαιτέρω με την Barbaria. Ωστόσο, οι πολιτικές ελίτ στο Ιράκ και τον Λίβανο ευνοούν το δυτικό βασίλειο. Έτσι, σε τέτοιες χώρες αναμένεται μια πολιτικά ταραγμένη περίοδος. Λόγω της αδυναμίας της Δύσης να προσφέρει οικονομικές λύσεις, σε συνδυασμό με την επιρροή των τοπικών κομμάτων της Αντίστασης σε αυτές τις χώρες, το τελικό παιχνίδι για το Ιράκ και το Λίβανο είναι τελικά η ένταξη της Barbaria, μαζί με την de facto κυβέρνηση της Υεμένης.

Τα πετρελαϊκά κράτη του Κόλπου είναι δημιουργήματα της δύσης και επομένως ανήκουν στο δυτικό βασίλειο. Ωστόσο, λόγω γεγονότων των τελευταίων δύο δεκαετιών, μπορεί να μην είναι απαραίτητα εκεί που βρίσκονται όλοι στη σειρά. Οι καταστροφές της Δύσης στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία και την Υεμένη έπεισαν τους σεΐχηδες πως η Δύση έχει χάσει το στρατιωτικό της πλεονέκτημα και δεν είναι πλέον σε θέση να προσφέρει μακροπρόθεσμη προστασία.

Επιπλέον, σε αντίθεση με τη Δύση, η Barbaria έχει ιστορικό μη άμεσης ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις των εθνών, παράγοντας σημασίας για τους σεΐχηδες. Οι πρόσφατες διπλωματικές εντάσεις με τη Δύση έχουν αποδειχθεί από τους ηγέτες της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΑΕ που απέρριψαν τις απαιτήσεις παραγωγής πετρελαίου της κυβέρνησης των ΗΠΑ – μια άνευ προηγουμένου εξέλιξη. Εάν προσφερθεί πειστική προστασία από την Barbaria, οι σεΐχηδες του πετρελαίου μπορεί να αποφασίσουν να ενταχθούν σε αυτό.

Τέλος μιας εποχής

Η περιστολή της δύσης σηματοδοτεί το τέλος μιας μακράς εποχής δυτικού επεκτατισμού και καταπίεσης. Κάποιοι χρονολογούν αυτή την εποχή έξι αιώνες πίσω από την έναρξη του ευρωπαϊκού αποικισμού τον δέκατο πέμπτο αιώνα. Άλλοι τη χρονολογούν ακόμη πιο πίσω στο Μεγάλο Σχίσμα και τις επακόλουθες Σταυροφορίες.

Οι τελευταίες υποστηρίζονται από μια δήλωση που αποδίδεται στον Βρετανό Στρατάρχη Έντμουντ Άλενμπι κατά την είσοδο στην Ιερουσαλήμ το 1917: «μόνο τώρα τελείωσαν οι σταυροφορίες»  και το γεγονός πως οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν παγκοσμίως για τον εορτασμό της κατάληψης της Ιερουσαλήμ.

Κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής, εκατοντάδες εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο σφαγιάστηκαν, πολιτισμοί εξαφανίστηκαν, δισεκατομμύρια υπέφεραν και εξακολουθούν να υποφέρουν. Το να δηλώνουμε ότι ζούμε σε εποχές είναι μια χονδροειδής υποτίμηση.

Φυσικά το τέλος μιας τέτοιας εποχής δεν μπορεί να συμβεί ειρηνικά. Οι πόλεμοι των τελευταίων 30 ετών είναι μάρτυρες αυτού.

Η οπισθοδρόμηση των πολέμων που ξεκίνησε η Δύση από την άμεση στρατιωτική επέμβαση (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ) σε πολέμους με πληρεξούσιους (Συρία, Ιράκ, Ουκρανία) προμηνύεται καλά, καθώς αντανακλά τη συνειδητοποίηση από τη Δύση πως δεν ταιριάζει στρατιωτικά με το RIC. Αν υπήρχαν μακροχρόνιες αμφιβολίες, ο πόλεμος στην Ουκρανία τους έχει θέσει σε ηρεμία. Έτσι, μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι τα χειρότερα έχουν τελειώσει.

Εσωτερική αστάθεια σε ορισμένες χώρες του Παγκόσμιου Νότου θα υπάρξει στο εγγύς μέλλον ως συνέπεια της πάλης μεταξύ των διαφορετικών συμφερόντων των πληθυσμών και των νεοφιλελεύθερων κυρίαρχων ελίτ. Η παρακμή και η φτωχοποίηση της Δύσης έναντι της ανόδου του RIC θα ευνοήσει την επίλυση αυτών των αγώνων υπέρ των λαών και την ευθυγράμμιση με το RIC.

Νεότερη Παλαιότερη
--------------
Ακούστε το τελευταίο ηχητικό από τη ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ


Η Freepen.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα / αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και δε σημαίνει πως τα υιοθετεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω e-mail