Από: analyst.gr - Βασίλης Βιλιάρδος
Άποψη
Οι ομοιότητες των ενεργειών των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, οι οποίες θεωρούν τους Πολίτες ηλιθίους, είναι εντυπωσιακές – όπως φαίνεται από την παρακάτω επιστολή που έστειλε το κυβερνών σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας (SPD) στα μέλη του, στις 14 Ιουνίου (τα πλάγια στις παρενθέσεις είναι δικά μας), καθώς επίσης από την απάντηση που πήρε, από ένα μέλος εξ αυτών. Οι ίδιες ακριβώς ανοησίες διασπείρονται από την ελληνική κυβέρνηση, όσον αφορά τη Ρωσία, με στόχο την αποφυγή των τεράστιων ευθυνών της στην ενέργεια και στην οικονομία – αφού καμία κυβέρνηση δεν χρέωσε την Ελλάδα τόσο πολύ, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και καμία κυβέρνηση δεν επέβαλε τόσους φόρους, με την έννοια πως ο πληθωρισμός είναι η χειρότερη μορφή φόρων και μάλιστα οριζόντια.
Ενημερωτική επιστολή SPD
Χαίρεται. Η άνοδος των τιμών (η ακρίβεια), είναι ένα επίκαιρο θέμα που απασχολεί σε μεγάλο βαθμό πολλούς από τους Γερμανούς Πολίτες – από τους οποίους έχουμε λάβει αρκετές επιστολές (προφανώς διαμαρτυρίας – πόσοι αλήθεια Έλληνες το έχουν κάνει;).
Για τον εκάστοτε από Εσάς, κοινωνική πολιτική σημαίνει η αντιμετώπιση του πληθωρισμού, με μία πολιτική που περιορίζει τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, που καταπολεμά τις αιτίες τους και που χτίζει σταθερές, βιώσιμες δομές – για παράδειγμα, όσον αφορά τον ενεργειακό εφοδιασμό.
Αυτό ακριβώς κάνουμε – με μία σαφή ανάλυση των αιτιών των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε, σε σχέση με τον πληθωρισμό στην Ευρώπη και οι οποίες είναι οι εξής:
(α) Η ενέργεια, η βενζίνη, το πετρέλαιο θέρμανσης ή η οικιακή ενέργεια, είναι ο κύριος μοχλός της ανόδου των τιμών. Ο πόλεμος της Ρωσίας είναι ένας από τους βασικούς λόγους, εξαιτίας των οποίων η κατάσταση στις παγκόσμιες αγορές επιδεινώνεται. Εν προκειμένω, οι υψηλές τιμές ενέργειας επηρεάζουν τα επίπεδα των τιμών σε ολόκληρη την οικονομία.
(β) Διαπιστώνουμε κυρίως υψηλές αυξήσεις των τιμών στα τρόφιμα – ειδικά σε αυτά που είναι ενεργοβόρα, όσον αφορά την παραγωγή τους ή που περιέχουν φυτικά έλαια και σιτάρι. Έχουν γίνει σπάνια, μετά την εισβολή της Ρωσίας.
(γ) Επί πλέον, οι παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες εξακολουθούν να διαταράσσονται από την πανδημία του κορωναΐού.
Συμπερασματικά επομένως, είναι εξωγενείς οι παράγοντες που προκαλούν την άνοδο των τιμών (οπότε μη ευθύνη της κυβέρνησης). Από την άλλη πλευρά, δεν πρόκειται για τους κλασσικούς παράγοντες του πληθωρισμού – όπως είναι η υπερθέρμανση της οικονομίας (ούτε η ζήτηση ή η λειτουργία του σπιράλ «τιμών-μισθών-τιμών»). Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο οι εκκλήσεις για πολιτικές λιτότητας ή για τη μείωση των μισθών, κρίνονται επί του παρόντος ακατάλληλες.
Οι αυξήσεις των τιμών έπληξαν ιδιαίτερα τους μη παντρεμένους, καθώς επίσης τις οικογένειες μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος – ενώ πολλοί από αυτούς ανησυχούν, εάν θα αντέξουν οικονομικά έως το τέλος του εκάστοτε μήνα. Οι αγωνίες και οι ανάγκες αυτών των ανθρώπων ευρίσκονται στο επίκεντρο των προβληματισμών και των μέτρων μας.
Στο συνασπισμό των τριών κομμάτων (σοσιαλδημοκράτες, πράσινοι, ελεύθεροι δημοκράτες), έχουμε δρομολογήσει δύο πακέτα στήριξης για το 2022, αξίας άνω των 30 δις € (η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε μέτρα 8,5 δις €, άρα 4,65% του ΑΕΠ του 2021 ύψους 182,8 δις €, εκ των οποίων τα 3,2 δις € θα επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό – ενώ η γερμανική 0,84% του ΑΕΠ των 3,57 τρις €. Για τα αχρείαστα lockdowns δε, η ελληνική κυβέρνηση σπατάλησε το διπλάσιο ποσόν από ότι ο μέσος όρος της ΕΕ – σημειώνοντας πως το δημόσιο χρέος της Ελλάδας το 2020 ήταν στο 206,3% του ΑΕΠ, ενώ της Γερμανίας στο 68,7%. Δεν οδηγεί λοιπόν την Ελλάδα σε μία επόμενη χρεοκοπία ή σε ένα 5ο μνημόνιο;).
Ορισμένα από αυτά τα μέτρα είναι ήδη σήμερα αποτελεσματικά – ενώ πολλά άλλα θα γίνουν αντιληπτά τους επόμενους μήνες (γράφημα). Με αυτά τα μέτρα, στηρίζουμε με συγκεκριμένο τρόπο όλους όσους έχουν σήμερα εύλογες ανησυχίες – ενώ ο καγκελάριος Scholz έχει κάνει το θέμα κορυφαία του προτεραιότητα.
Ειδικότερα, καλεί όλους τους επικεφαλής των συνδικαλιστικών και εργοδοτικών ενώσεων στην καγκελαρία, για να επιτευχθεί μία συντονισμένη δράση. Ειδικά υπό αυτές τις συνθήκες, είναι σημαντικό να βρεθούν συνεργατικές λύσεις που παρέχουν ανακούφιση και που προάγουν τη βέλτιστη οικονομική ανάπτυξη.
Το κλειδί είναι η αγοραστική δύναμη. Ταιριάζει επίσης με αυτό που εμείς, ως προοδευτικός συνασπισμός, έχουμε σχεδιάσει ή ήδη εφαρμόσει – πάνω από όλα, η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 12 €. Εκατομμύρια άνθρωποι επωφελούνται από αυτό – ενώ έχει ήδη θετικό αντίκτυπο στους μισθούς λίγο επάνω από τον κατώτατο.
Με έναν ομοσπονδιακό νόμο περί συλλογικών διαπραγματεύσεων και με μία πιο γενική εφαρμογή, θέλουμε επί πλέον να ενισχύσουμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις – ενώ με τη βασική εξασφάλιση των παιδιών και με το νέο επίδομα Πολιτών, θα στηρίζουμε μόνιμα όσους το έχουν πιο επείγουσα ανάγκη. Εκτός αυτού, οι μελλοντικές μας επενδύσεις, παράδειγμα για την απελευθέρωση της επέκτασης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, διασφαλίζουν ότι θα γίνουμε ανεξάρτητοι από τα ορυκτά καύσιμα (προφανώς εδώ είτε αεροβατεί, είτε κοροϊδεύει ασύστολα τους Γερμανούς η κυβέρνηση τους).
Ζούμε σε εποχές πολλαπλών κρίσεων και προκλήσεων. Η κυβέρνηση υπό τον καγκελάριο μας O. Scholz, φέρει μεγάλη ευθύνη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Υποσχεθήκαμε προεκλογικά ότι μπορούμε να διαβούμε τις δύσκολες στιγμές, με μία πολιτική σεβασμού προς όλους – επίσης πως κανείς δεν θα μείνει πίσω. Αυτό ακριβώς κάνουμε τώρα – κάνουμε κοινωνική πολιτική για Εσάς.
Απάντηση του στελέχους του SPD στην επιστολή.
Σχετικά με το ενημερωτικό σας δελτίο από τις 14.6.22 με τον τίτλο «Αν αυξηθούν οι τιμές, θα παρέχουμε ανακούφιση».
Αγαπητοί σύντροφοι, σοβαρά πιστεύετε πως τα μέλη σας, δηλαδή εγώ και άλλοι 400.000, είμαστε πολιτικά αναλφάβητοι; Γράφετε τα εξής για τον τρέχοντα πληθωρισμό: «Ο πόλεμος της Ρωσίας είναι ο κύριος λόγος της αύξησης των τιμών στον ενεργειακό τομέα».
Όμως, οι Ρώσοι παραδίδουν φυσικό αέριο και πετρέλαιο, όταν τους επιτρέπεται και όταν πληρώνονται (προφανώς απαιτούν πληρωμές σε ρούβλια, αφού οι πληρωμές σε δολάρια ή σε ευρώ παγώνουν από τις τράπεζες). Το ίδιο κάνουν οι Άραβες και οι ΗΠΑ.
Γιατί να αυξηθεί η τιμή της ενέργειας, εξαιτίας ενός πολέμου; Βιώσαμε πολλούς πολέμους τις τελευταίες δεκαετίες, ο καθένας εκ των οποίων ήταν ακόμη πιο παράνομος από τον προηγούμενο, αλλά κανένας από αυτούς δεν είχε σημαντικό αντίκτυπο στις τιμές της ενέργειας – ούτε καν όταν ο Σαντάμ έβαλε φωτιά στις πετρελαιοπηγές του.
Οι δυτικές κυρώσεις είναι αυτές που εμποδίζουν τη ροή των αγαθών, που ανεβάζουν τις τιμές και που αυξάνουν κατακόρυφα τα κέρδη των κερδοσκόπων, καθώς επίσης των πετρελαϊκών εταιριών – σε επίπεδα που δεν έχουν καν ονειρευθεί τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα. Θα ήταν ιδιαίτερα διασκεδαστικό στο θέατρο των κυρώσεων, εάν δεν ήταν τόσο λυπηρό, το δράμα για τους συμπιεστές που έχουν κολλήσει στον Καναδά και που κλείνουν τη στρόφιγγα του φυσικού αερίου.
Οι κυρώσεις δε είναι ιδιαίτερα ανόητες, όταν στρώνουν το κόκκινο χαλί σε αυτόν που επιβάλλονται, στη Ρωσία, για να δρομολογήσει πολύ πιο αποτελεσματικά αντίμετρα. Πώς υποτίθεται ότι λειτουργεί η τιμωρία του κακού εχθρού, κλείνοντας τη δική μας στρόφιγγα του φυσικού αερίου και του πετρελαίου;
Παρά την πτώση των πωλήσεων σε όγκο, οι Ρώσοι εισπράττουν σήμερα σημαντικά υψηλότερα ποσά – λόγω της ανόδου των τιμών πώλησης (το πλεόνασμα του εμπορικού ισοζυγίου της Ρωσίας θα πλησιάσει το επίπεδο ρεκόρ των 300 δις $). Την ίδια στιγμή, ο μέσος καταναλωτής στη Γερμανία δεν ξέρει πλέον πώς να πληρώσει το λογαριασμό του πετρελαίου ή του φυσικού αερίου θέρμανσης. Τέλεια, υπέροχα, πραγματικά!
Η προσέγγιση της γερμανικής κυβέρνησης είναι παρόμοια με εκείνη ενός μικρού παιδιού που απειλεί να κρατήσει την αναπνοή του μέχρι να πεθάνει, εάν η μητέρα του δεν του δώσει αμέσως ένα γλυκό. Πιστεύω πως προκαλεί μεγάλη εντύπωση στον Putin. Ή πώς αλήθεια το βλέπεις σύντροφε;
Γράφεις επίσης πως θα υπάρχουν όλο και μεγαλύτερες ελλείψεις στα τρόφιμα. Λόγω του πολέμου; Οι Ρώσοι, ως ο μεγαλύτερος εξαγωγέας σιταριού στον κόσμο, θα παρέδιδαν σιτάρι εάν τους επιτρεπόταν. Αν και το σιτάρι βέβαια δεν υπόκειται σε κυρώσεις, οι πλοιοκτήτες απειλούνται με κυρώσεις. Το σιτάρι χωρίς πλοίο μεταφέρεται πολύ δύσκολα στην Αίγυπτο, έτσι δεν είναι;
Ακόμη και το ουκρανικό σιτάρι θα μπορούσε να αποσταλεί, αφού υπάρχει μία ρεαλιστική πρόταση από τη Ρωσία, αλλά η Ουκρανία θα πρέπει να καθαρίσει τις νάρκες από την Οδησσό ή να εξασφαλίσει την ασφαλή διέλευση του. Επομένως επίσης εδώ είναι ουσιαστικά οι κυρώσεις που μειώνουν την προσφορά αγαθών – αυξάνοντας τις τιμές και εξάγοντας το θάνατο από την πείνα στις φτωχότερες χώρες.
Όλοι γνωρίζουν πως οι πόλεμοι μπορούν να τερματισθούν μόνο με διαπραγματεύσεις. Γνωρίζουμε επί πλέον πώς περίπου θα πρέπει να είναι ο διαπραγματευτικός συμβιβασμός. Η Ιταλία έχει παρουσιάσει μία λογική πρόταση συμβιβασμού. Η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία θα μπορούσαν να προωθήσουν από κοινού αυτήν την πρόταση.
Μία τέτοια πρωτοβουλία θα μπορούσε επίσης να δείξει πως η Ευρώπη είναι μία πολιτική δύναμη από μόνη της (όχι ετερόφωτη, αμερικανικό προτεκτοράτο). Μέχρι στιγμής έχει κανείς την εντύπωση πως το κέντρο εξουσίας της Ευρώπης ευρίσκεται στην Ουάσιγκτον.
Οι τρεις ηγέτες της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας επισκέφθηκαν το Κίεβο. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Το ότι η Ουκρανία πρέπει να ενταχθεί στην ΕΕ, αυτή είναι αλήθεια η κορυφαία προτεραιότητα σήμερα; Έως ότου ολοκληρωθούν οι ενταξιακές προϋποθέσεις σε 10 ή 20 χρόνια (22 χρόνια περιμένει ήδη η Τουρκία), θα έχει ασφαλώς υπερασπισθεί την ελευθερία μας η Ουκρανία έως τον τελευταίο άνδρα ή γυναίκα της. Ενδεχομένως έως τότε να μην υπάρχει καμία Ουκρανία τότε και να πρέπει να δεχθούμε τη Ρωσία στην ΕΕ.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, είναι προφανές πως εάν διασπορά δυσπιστίας μεταξύ ανθρώπων και λαών είναι πιο σημαντική από την οικοδόμηση εμπιστοσύνης, τότε κάτι δεν πάει καλά με το δυτικό μας σύστημα – αφού τεκμηριώνει την παρακμή του.
Δεν είναι άλλωστε δυνατόν να επιτρέπουν στο διηνεκές οι Πολίτες την κοροϊδία τους από κυβερνήσεις που δεν ενδιαφέρονται για τίποτα άλλο, εκτός από την παραμονή τους στην εξουσία – κάτι που αφορά κυρίως τις ευρωπαϊκές, οι οποίες συνεργάζονται μεταξύ τους, χειραγωγώντας από κοινού τους Ευρωπαίους.
Έτσι οδηγείται η Ευρώπη στην καταστροφή, στη διάλυση της και στο χάος – ενώ η ανικανότητα της Κομισιόν, υπό την ηγεσία της Von der Leyen, όπως επίσης της ΕΚΤ υπό την Lagarde, είναι άνευ προηγουμένου.