oneworld.press - Του Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Κανείς δεν μπορεί λοιπόν να αρνηθεί αξιόπιστα ότι αυτοί οι ξένοι είναι μισθοφόροι, αλλά παρόλα αυτά, η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ Δύση εξακολουθεί να μη θέλει να εκτελεστούν. Δεν υπάρχει σχεδόν καμία πιθανότητα οι μαροκινές αρχές να κάνουν πολλά για να υποστηρίξουν τον καταδικασθέντα πολίτη τους, επειδή πιθανώς θέλουν ο κόσμος να ξεχάσει πως ένας από τους άνδρες τους πολεμούσε εκεί, αλλά το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα, καθώς έχει άμεσο μερίδιο στην έκβαση του πολέμου διαμεσολαβητών του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στη Ρωσία μέσω της Ουκρανίας στον οποίο συμμετείχαν δύο πολίτες της.
Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι το Λονδίνο δεν αναγνωρίζει το Ντόνετσκ, επομένως δεν μπορεί να ξεκινήσει επίσημες διαπραγματεύσεις μαζί του για το μέλλον τους. Υπάρχει μια πιθανότητα, όσο μικρή κι αν είναι, να ζητήσουν επιείκεια και έτσι να τους δοθεί χάρη σε 25 χρόνια φυλάκιση αντί να εκτελεστούν, αλλά αυτό το σενάριο φυσικά δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο. Σε αυτήν την περίπτωση, το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να αποφασίσει επειγόντως εάν θα αναγνωρίσει επίσημα την DPR σε μια προσπάθεια να σώσει τις ζωές των δύο ανδρών του ή να τους αφήσει να πεθάνουν, αν και ο χαμός τους θα μπορούσε πάντα να περιστρέφεται για σκοπούς αντιρωσικού πολέμου πληροφοριών, εάν τελικά συμβεί.
Δεν είναι σαφές τι πιστεύει πραγματικά το βρετανικό κοινό για την ουκρανική σύγκρουση, καθώς οι δημοσκοπήσεις εκεί δεν μπορούν να είναι αξιόπιστες σε αυτό το de facto περιβάλλον πολέμου ούτε μπορεί να απορριφθεί ότι οι αντιφρονούντες δεν αυτολογοκρίνονται από φόβο πολιτικής παρενόχλησης ή ακόμη χειρότερα για τις πεποιθήσεις τους. Όπως και να έχει, μάλλον ο μέσος Βρετανός δε θέλει να δει τα αγόρια του να εκτελούνται σε μια ξένη χώρα, πόσο μάλλον ακόμη και σε δημόσιο τρόπο, ανάλογα με το πώς θα εξελιχθεί αυτή η διαδικασία στη σε μεγάλο βαθμό μη αναγνωρισμένη δημοκρατία. Για αυτόν το λόγο, μπορεί να ενωθούν για να πιέσουν τους ηγέτες τους να σώσουν τις ζωές των ανδρών τους.
Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει πολλά ζητήματα σε αυτήν την κατάσταση, καθώς η αποτυχία του να κάνει οτιδήποτε για να υποστηρίξει τους καταδικασμένους πολίτες του θα έστελνε ένα πολύ άβολο μήνυμα σε άλλους ότι η κυβέρνησή τους δεν θα τους υποστηρίξει εάν πάνε να πολεμήσουν σε ξένες χώρες στο όνομα της «δημοκρατίας» ή οτιδήποτε άλλο για το οποίο οι αρχές τους έκαναν πλύση εγκεφάλου να πιστέψουν πως αξίζει ίσως ακόμη και να πεθάνουν. Είναι άλλο πράγμα να πεθαίνει στο πεδίο της μάχης για να υποστηρίξει οποιαδήποτε σκοπό πιστεύει κανείς και άλλο να εκτελείται αφού συλληφθεί από τους αντιπάλους του ως μισθοφόρος για τον οποίο η Σύμβαση της Γενεύης δεν ισχύει νομικά.
Κανείς δε θα πρέπει να έχει τις ελπίδες του ότι το Λονδίνο θα αναγνωρίσει το Ντόνετσκ, ωστόσο, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν ένας διπλωματικός σεισμός που ο μικρότερος εταίρος της Ουάσιγκτον δεν θα έκανε ποτέ μονομερώς μόνος του, ούτε φαίνεται πιθανό πως ο κύριος του θα του το επιτρέψει. Για αυτόν τον λόγο, εκτός κι αν η DPR πιστεύει πως μπορεί να κερδίσει κάτι πολιτικά αξιόλογο με την παροχή επιείκειας σε εκείνους τους καταδικασμένους μισθοφόρους που προσπάθησαν να πραγματοποιήσουν αλλαγή καθεστώτος κατά της δημοκρατίας τους, είναι πολύ πιθανό να εκτελεστούν, αλλά μένει να δούμε αν αυτό θα γίνει δημόσια ως αποτρεπτικό για άλλους μισθοφόρους ή όχι.