 |
| RescueWarrior / pixabay |
ΝΤΑΓΚΛΑΣ ΜΑΚΓΚΡΕΓΚΟΡ - theamericanconservative.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Το να βρεις έναν έντιμο άνθρωπο σήμερα στην Ουάσιγκτον, DC, είναι εξίσου δύσκολο. Ο Διογένης θα χρειαζόταν ένα Xenon Searchlight σε κάθε χέρι.
Ωστόσο, υπάρχουν σύντομες στιγμές σαφήνειας μέσα στο κατεστημένο της Ουάσιγκτον. Έχοντας πει πολλά ψέματα για μήνες στο αμερικανικό κοινό για την προέλευση και τη διεξαγωγή του πολέμου στην Ουκρανία, τα μέσα ενημέρωσης προετοιμάζουν τώρα το αμερικανικό, το βρετανικό και άλλα δυτικά κοινά για την στρατιωτική κατάρρευση της Ουκρανίας. Έχουν καθυστερήσει πολύ.
Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να δώσουν στην ουκρανική άμυνα την εμφάνιση πολύ μεγαλύτερης δύναμης από αυτή που διέθετε πραγματικά. Προσεκτικοί παρατηρητές παρατήρησαν πως τα ίδια βίντεο με ρωσικά τανκς που δέχονταν επίθεση προβλήθηκαν επανειλημμένα. Οι τοπικές αντεπιθέσεις αναφέρθηκαν σαν να ήταν επιχειρησιακοί ελιγμοί.
Τα ρωσικά λάθη ήταν υπερβολικά υπερβολικά σε σχέση με τη σημασία τους. Οι ρωσικές απώλειες και η πραγματική έκταση των απωλειών της ίδιας της Ουκρανίας παραμορφώθηκαν, κατασκευάστηκαν ή απλώς αγνοήθηκαν. Αλλά οι συνθήκες στο πεδίο της μάχης άλλαξαν ελάχιστα με την πάροδο του χρόνου. Μόλις οι ουκρανικές δυνάμεις ακινητοποιήθηκαν σε στατικές αμυντικές θέσεις εντός των αστικών περιοχών και του κεντρικού Ντονμπάς, η ουκρανική θέση ήταν απελπιστική. Αλλά αυτή η εξέλιξη παρουσιάστηκε ως αποτυχία από τους Ρώσους να επιτύχουν «τους στόχους τους».
Οι δυνάμεις μάχης εδάφους που ακινητοποιούν στρατιώτες σε προετοιμασμένες άμυνες θα εντοπιστούν, θα στοχοποιηθούν και θα καταστραφούν από απόσταση. Όταν τα επίμονα εναέρια μέσα πληροφοριών, επιτήρησης και αναγνώρισης, είτε επανδρωμένα είτε μη επανδρωμένα, συνδέονται με όπλα καθοδηγούμενης κρούσης ακριβείας ή σύγχρονα συστήματα πυροβολικού που ενημερώνονται από ακριβή δεδομένα στόχευσης, η «κρατήση εδάφους» είναι μοιραία για οποιαδήποτε επίγεια δύναμη. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο στην Ουκρανία, διότι φάνηκε από την πρώτη ενέργεια πως η Μόσχα επικεντρώθηκε στην καταστροφή των ουκρανικών δυνάμεων, όχι στην κατάληψη πόλεων ή στην κατάληψη ουκρανικού εδάφους δυτικά του ποταμού Δνείπερου.
Το αποτέλεσμα ήταν η αποσπασματική εξόντωση των ουκρανικών δυνάμεων. Μόνο η επεισοδιακή έγχυση όπλων των ΗΠΑ και των συμμάχων κράτησε τις κακοποιημένες λεγεώνες του Κιέβου στο πεδίο, που τώρα πεθαίνουν σε μεγάλους αριθμούς χάρη στον πόλεμο πληρεξουσίων της Ουάσιγκτον.
Ο πόλεμος του Κιέβου με τη Μόσχα είναι χαμένος. Οι ουκρανικές δυνάμεις είναι ασπρόμαυρες. Οι εκπαιδευμένοι αντικαταστάτες δεν υπάρχουν σε επαρκή αριθμό για να επηρεάσουν τη μάχη και η κατάσταση γίνεται πιο απελπιστική κάθε ώρα. Καμία ποσότητα στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ και των συμμάχων, εκτός από την άμεση στρατιωτική επέμβαση των χερσαίων δυνάμεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, δεν μπορεί να αλλάξει αυτή την σκληρή πραγματικότητα.
Το πρόβλημα σήμερα δεν είναι η παραχώρηση εδαφών και πληθυσμού στη Μόσχα στην Ανατολική Ουκρανία που ήδη ελέγχει η Μόσχα. Το μέλλον των περιοχών Kherson και Zaporozhye μαζί με το Donbas έχει αποφασιστεί. Η Μόσχα είναι επίσης πιθανό να εξασφαλίσει το Χάρκοβο και την Οδησσό, δύο πόλεις που είναι ιστορικά ρωσικές και ρωσόφωνες, καθώς και το έδαφος που γειτνιάζει με αυτές. Αυτές οι επιχειρήσεις θα παρατείνουν τη σύγκρουση μέχρι το καλοκαίρι. Το πρόβλημα τώρα είναι πώς θα σταματήσουν οι μάχες.
Το αν θα σταματήσουν οι μάχες στις αρχές του φθινοπώρου θα εξαρτηθεί από δύο βασικούς παράγοντες. Το πρώτο αφορά την ηγεσία στο Κίεβο. Θα συναινέσει η κυβέρνηση Ζελένσκι στο πρόγραμμα Μπάιντεν για αέναη σύγκρουση με τη Ρωσία;
Εάν η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει το δρόμο της, το Κίεβο θα συνεχίσει να λειτουργεί ως βάση για τη συγκέντρωση νέων δυνάμεων που είναι έτοιμες να απειλήσουν τη Μόσχα. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι το Κίεβο πρέπει να αυτοκτονήσει σε εθνικό επίπεδο εκθέτοντας την ουκρανική καρδιά δυτικά του ποταμού Δνείπερου σε μαζικές, καταστροφικές επιθέσεις από τις δυνάμεις πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς της Ρωσίας.
Φυσικά, αυτές οι εξελίξεις δεν είναι αναπόφευκτες. Το Βερολίνο, το Παρίσι, η Ρώμη, η Βουδαπέστη, το Βουκουρέστι, η Σόφια, το Βίλνιους, η Ρίγα, το Ταλίν και, ναι, ακόμη και η Βαρσοβία, δεν χρειάζεται να ακολουθήσουν τυφλά το παράδειγμα της Ουάσιγκτον. Οι Ευρωπαίοι, όπως και οι περισσότεροι Αμερικανοί, κοιτάζουν ήδη στην άβυσσο μιας συνολικής οικονομικής ύφεσης που δημιουργούν οι πολιτικές του Μπάιντεν στο εσωτερικό. Σε αντίθεση με τους Αμερικανούς που πρέπει να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των κακοσχεδιασμένων πολιτικών του Μπάιντεν, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μπορούν να εξαιρεθούν από το σχέδιο αέναου πολέμου του Μπάιντεν για την Ουκρανία.
Ο δεύτερος παράγοντας αφορά την ίδια την Ουάσιγκτον. Έχοντας ρίξει περισσότερα από 60 δισεκατομμύρια δολάρια ή λίγο περισσότερα από 18 δισεκατομμύρια δολάρια το μήνα σε άμεσες ή έμμεσες μεταφορές σε ένα ουκρανικό κράτος που τώρα καταρρέει, το σημαντικό ερώτημα είναι τι συμβαίνει με εκατομμύρια Ουκρανούς στην υπόλοιπη χώρα που δεν τράπηκαν σε φυγή; Και από πού θα προέλθουν τα κεφάλαια για την ανοικοδόμηση της διαλυμένης κοινωνίας της Ουκρανίας σε μια αναπτυσσόμενη παγκόσμια οικονομική έκτακτη ανάγκη;
Όταν ο πληθωρισμός κοστίζει στο μέσο αμερικανικό νοικοκυριό επιπλέον 460 δολάρια το μήνα για να αγοράσει τα ίδια αγαθά και υπηρεσίες φέτος όπως πέρυσι, είναι πολύ πιθανό η Ουκρανία να βυθιστεί ήσυχα κάτω από τα κύματα όπως ο Τιτανικός χωρίς να προκαλέσει μεγάλη ανησυχία στο αμερικανικό εκλογικό σώμα. Οι έμπειροι πολιτικοί γνωρίζουν πως το εύρος της αμερικανικής προσοχής σε θέματα πέρα από τα σύνορα της Αμερικής είναι τόσο σύντομο που μια παραδοχή της ήττας στην Ουκρανία θα είχε πιθανώς ελάχιστες ή καθόλου άμεσες συνέπειες.
Ωστόσο, οι επιπτώσεις των επαναλαμβανόμενων στρατηγικών αποτυχιών στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία είναι σωρευτικές. Στη δεκαετία του 1980, η General Motors ήθελε να υπαγορεύσει το είδος των αυτοκινήτων που θα αγόραζαν οι Αμερικανοί, αλλά οι Αμερικανοί καταναλωτές είχαν διαφορετικές ιδέες. Γι' αυτό η GM, η οποία κυριάρχησε στην αγορά των ΗΠΑ για 77 χρόνια, έχασε την πρώτη της θέση από την Toyota. Η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να υπαγορεύσει όλα τα αποτελέσματα, ούτε η Ουάσιγκτον μπορεί να αποφύγει την ευθύνη για τις άσκοπες δαπάνες της και ότι έχει καταστρέψει την αμερικανική ευημερία.
Το Νοέμβριο οι Αμερικανοί θα προσέλθουν στις κάλπες. Οι ίδιες οι εκλογές θα κάνουν περισσότερα από το να δοκιμάσουν την ακεραιότητα της αμερικανικής εκλογικής διαδικασίας. Οι εκλογές είναι επίσης πιθανό να διασφαλίσουν ΠΩς ο Μπάιντεν θα μείνει στη μνήμη για την αδιαλλαξία του και την άρνησή του να αλλάξει πορεία, όπως ο Χέρμπερτ Χούβερ το 1932 . Οι Δημοκρατικοί θα θυμούνται πως οι προκάτοχοί τους στο Δημοκρατικό Κόμμα ουσιαστικά έτρεξαν εναντίον του Χούβερ για περισσότερο από μισό αιώνα. Οι Ρεπουμπλικάνοι μπορεί να καταλήξουν να είναι υποψήφιοι εναντίον του Τζο Μπάιντεν για τα επόμενα 50 χρόνια.
* Ο Ντάγκλας Μακγκρέγκορ, Συνταγματάρχης (επ.) είναι ανώτερος συνεργάτης του The American Conservative, πρώην σύμβουλος του Υπουργού Άμυνας στην κυβέρνηση Τραμπ, βετεράνος μάχης και συγγραφέας πέντε βιβλίων.