 |
| neelam279 / pixabay |
Lucas Leiroz, ερευνητή στις Κοινωνικές Επιστήμες στο Rural Federal University του Ρίο ντε Τζανέιρο, γεωπολιτικός σύμβουλος - southfront.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Για άλλη μια φορά, η κυβέρνηση των ΗΠΑ φαίνεται να είναι η πλευρά που ενδιαφέρεται περισσότερο να οδηγήσει την ουκρανική σύγκρουση στις τελικές της συνέπειες. Ένας νόμος που υπέγραψε πρόσφατα ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν απειλεί να κλιμακώσει τη διαμάχη στην Ανατολική Ευρώπη σε εξαιρετικά επικίνδυνα επίπεδα, αυξάνοντας την υποστήριξη του ΝΑΤΟ στο Κίεβο προκειμένου οι ουκρανικές δυνάμεις να μπορέσουν να συνεχίσουν να πολεμούν για μεγάλο χρονικό διάστημα ακόμη και χωρίς καμία υλική πιθανότητα πραγματικής νίκης.
Στις 9 Μαΐου, ο πρόεδρος των ΗΠΑ υπέγραψε το «νόμο του 2022 για την άμυνα της Ουκρανίας για την άμυνα της Δημοκρατίας», που οδηγεί σε μια νέα φάση στις σχέσεις Ουάσιγκτον-Κιέβου, κατά την οποία οι Αμερικανοί θα εξουσιοδοτηθούν να εξορθολογίσουν και να απογραφειοκρατίσουν τη διαδικασία αποστολής στρατιωτικής βοήθειας σε Ουκρανικές δυνάμεις. Ο στόχος ενός τέτοιου ελιγμού είναι να εξαλειφθεί κάθε διαδικαστικό εμπόδιο στην ευελιξία της διμερούς στρατιωτικής συνεργασίας, ενθαρρύνοντας τη συστηματική αποστολή υλικού έτσι ώστε τα ουκρανικά στρατεύματα να διατηρήσουν την «αντίστασή» τους ενάντια στη ρωσική ειδική επιχείρηση.
Ρητά, ο αμερικανικός στόχος με μια τέτοια στάση δεν είναι να συμβάλει στην επίτευξη της ειρήνης, αλλά να ενθαρρύνει περαιτέρω μάχη και να προωθήσει τον πόλεμο. Η αδιάκριτη κλιμάκωση των εχθροπραξιών έγινε κεντρικό σημείο της αμερικανικής στρατηγικής στην Ουκρανία. Για την Ουάσιγκτον υποθέτει ότι ο στόχος είναι απλώς να κάνει την Ουκρανία να νικήσει τη Ρωσία. Στην πράξη, καθώς δεν υπάρχει πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο, ο στόχος της αμερικανικής «βοήθειας» φαίνεται να είναι να προκαλέσει μια «μακροπρόθεσμη ήττα», δηλαδή να κάνει τη Ρωσία να υποφέρει αρκετά σε αυτήν τη σύγκρουση ώστε να μην ξεκινήσει οποιαδήποτε άλλη επέμβαση σαν αυτή ξανά. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με την τροφοδοσία των μαχών με όλο και περισσότερα όπλα για την Ουκρανία, όπως προτείνει ο νέος νόμος.
Ο Scott Ritter, στρατιωτικός αναλυτής και πρώην αξιωματικός πληροφοριών του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ, σχολίασε το θέμα ως εξής: «Η δηλωμένη πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών αυτήν την στιγμή είναι να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια στρατηγική ήττα της Ρωσίας στην Ουκρανία, ένας από τους στόχους της οποίας είναι να αφαιμάξει τη Ρωσία, ώστε να μην μπορέσει ποτέ ξανά να πραγματοποιήσει μια ενέργεια όπως αυτή που έχει αναλάβει στην Ουκρανία ή οπουδήποτε αλλού (…) Αυτό είναι το αντίθετο από την επίτευξη ειρήνης. Πρόκειται για την προώθηση του πολέμου. Και ως εκ τούτου, ναι, η νομοθεσία για το δανεισμό-μίσθωση δε ρίχνει απλώς λάδι στη φωτιά, ρίχνει λάδι σε όλη τη φωτιά».
Στην πραγματικότητα, αυτός ο υποτιθέμενος «στρατηγικός στόχος» φαίνεται ασυνάρτητος. Για να υπάρξει πραγματική ζημιά στη Ρωσία, η βοήθεια θα πρέπει να είναι αρκετά ισχυρή ώστε η Μόσχα να αναγκαστεί να κινητοποιήσει το πλήρες επιθετικό της δυναμικό προς την Ουκρανία – κάτι που προφανώς δε συμβαίνει τώρα. Και για να συμβεί αυτό, θα χρειαζόταν ένα επίπεδο βοήθειας πολύ υψηλότερο από την απλή αποστολή οπλισμού. Για να αντιστραφεί το τρέχον καθεστώς ουσιαστικά στρατηγικής εξουδετέρωσης της Ουκρανίας, η Δύση θα πρέπει να εμπλακεί πιο άμεσα στη σύγκρουση, κάτι που θα ερμηνευόταν ως επέμβαση του ΝΑΤΟ και θα οδηγούσε σε μια ρωσική απάντηση – κάτι που οι Αμερικανοί σίγουρα θέλουν να αποφύγουν.
Έτσι, η ομιλία φαίνεται απλώς μια προσπάθεια εξαπάτησης της κοινής γνώμης: δεν υπάρχει πραγματική πρόθεση να «νικήσουμε» τη Ρωσία, είτε βραχυπρόθεσμα είτε μακροπρόθεσμα. Υπάρχει μόνο η επιθυμία να προχωρήσουμε τη σύγκρουση για να καθυστερήσουμε τις συνέπειές της, που είναι η υποχώρηση του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη και η γεωπολιτική πολυπόλωση. Όταν η νίκη γίνεται αδύνατη, η καθυστέρηση της ήττας είναι το πιο στρατηγικό πράγμα που πρέπει να κάνουμε και αυτό ακριβώς κάνουν οι ΗΠΑ στην Ουκρανία, εις βάρος των ντόπιων πληθυσμών, που θέλουν απλώς την ειρήνη.
Ένα σημαντικό σημείο που πρέπει να σχολιαστεί είναι το γεγονός ότι το νομοσχέδιο που εγκρίθηκε από τον Μπάιντεν αυτή την εβδομάδα δεν είναι νέο. Παρά την πρόσφατη έγκρισή του, το έργο είχε ήδη εισαχθεί από τους γερουσιαστές John Cornyn (R-TX), Ben Cardin (D-MD), Roger Wicker (R-MS) και Jeanne Shaheen (D-NH) τον Ιανουάριο του 2022. Αυτό σημαίνει ότι η πρόθεση των αμερικανών νομοθετών είναι παλιά και δεν έχει συγκεκριμένη σχέση με τη ρωσική στρατιωτική επιχείρηση. Ήταν ήδη στόχος των ΗΠΑ να προωθήσουν μια απεριόριστη στρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, γεγονός που καταδεικνύει πως η αιτιολόγηση της Μόσχας για την ανάγκη αποστρατικοποίησης του Κιέβου είναι έγκυρη. Αν δεν είχε ξεκινήσει η επιχείρηση, το Κίεβο θα λάμβανε τώρα αυτά τα όπλα με τον ίδιο τρόπο – και πιθανώς θα τα χρησιμοποιούσε εναντίον αμάχων στο Ντονμπάς.
Οι πρώτες συνέπειες του νόμου πρόκειται να έρθουν. Στις 10 Μαΐου η Βουλή ενέκρινε νέο προϋπολογισμό άνω των 33 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε στρατιωτική βοήθεια προς το Κίεβο. Με το νέο νόμο, η έγκριση από τη Γερουσία πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατό, χωρίς περαιτέρω συζητήσεις ή γραφειοκρατίες. Οι άμεσες ιδιωτικές συναλλαγές με την Ουκρανία θα πραγματοποιούνται επίσης χωρίς ρύθμιση στις ΗΠΑ. Φυσικά και αυτό θα αποτελέσει προηγούμενο και οι ΗΠΑ αναμένεται να αναγκάσουν τις ευρωπαϊκές χώρες να ψηφίσουν παρόμοιους νόμους για να μειώσουν τη γραφειοκρατία στο στρατιωτικό εμπόριο με το Κίεβο.
Τώρα τίθεται το σενάριο για μια κλιμάκωση που είναι βέβαιο ότι θα περιπλέξει περαιτέρω την κατάσταση για την Ουκρανία. Οι Ρώσοι σαφώς δε θέλουν να χρησιμοποιήσουν το πλήρες στρατιωτικό δυναμικό τους σε αυτή την επιχείρηση, αλλά είναι πρόθυμοι να το ανεχθούν μόνο μέχρι ένα σημείο. Εάν χρειαστεί, η Μόσχα δε θα διστάσει να αυξήσει τη μαχητική της δύναμη για να επιλύσει την κατάσταση το συντομότερο δυνατό. Τόσο η ουκρανική κυβέρνηση όσο και η Δύση το γνωρίζουν αυτό, αλλά προτιμούν να διατηρήσουν την αφήγηση πως είναι δυνατό να «νικήσουμε τη Ρωσία», διαιωνίζοντας μια κατάσταση που βλάπτει όλο και περισσότερο τον άμαχο πληθυσμό και ωφελεί μόνο τη Δύση και την στρατιωτική βιομηχανία της.