Ο πόλεμος εξελίσσεται με στρατηγικές εξουθένωσης

bodkins18 / pixabay

Μια στρατηγική εξουθένωσης σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο προσπαθεί να καταστήσει άβουλο τον αντίπαλο έτσι ώστε να μην μπορεί να συνεχίσει τις επιχειρήσεις. Εξ’ αιτίας της δραματικής κλιμάκωσης και με αδιέξοδο σε διαπραγματεύσεις, καμία από τις πλευρές δεν είναι πιθανό να εγκαταλείψει τις καθιερωμένες θέσεις. 

Πιο πιθανό είναι μια προοδευτική επανεκτίμηση του κόστους και των οφελών από τη διατήρηση αυτών των θέσεων, και ίσως κάποιες προετοιμασίες για ενδεχόμενες παραχωρήσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι το συμπέρασμα θα είναι σταδιακό και ελάχιστα αντιληπτό. 

Το γεγονός ότι είναι δύσκολο να είμαστε σίγουροι για το πώς θα τελειώσει ο πόλεμος αυτό αντικατοπτρίζει τα εγγενή προβλήματα με τις στρατηγικές εξουθένωσης. Τόσο η Ρωσία όσο και η Ουκρανία έχουν δώσει προτεραιότητα στο να κάνουν τις δικές τους κοινωνίες πιο ανθεκτικές ενόψει των πιέσεων της σύγκρουσης. 

Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι βασικές στρατηγικές αρετές μπορεί να είναι η υπομονή και το σθένος. Υπάρχουν πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής της σύγκρουσης που αξίζουν συνεχούς μελέτης και προσοχής, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου του πολέμου πληροφοριών και των μεγάλων ερωτημάτων που τίθενται σχετικά με το μέλλον της ευρωπαϊκής ασφάλειας. 

Αλλά είναι επίσης σημαντικό ως υπενθύμιση των ορίων της στρατηγικής, ότι μερικές φορές είναι πιο δύσκολο να κάνεις πολλά περισσότερα από το να αντιμετωπίσεις μια κακή κατάσταση.

Δημήτρης Τσαϊλάς, υποναύαρχος ε.α.