Τον Τσακατσούκα για πρωθυπουργό

eak_kkk / pixabay

Το παράδοξο δεν είναι η πανηγυρική υποδοχή που επιφυλάχθηκε σε έναν πρώην παίκτη του Survivor από τους συμπολίτες του, αλλά το γεγονός πως αυτό πια δε μας προκαλεί την παραμικρή εντύπωση. Είχε άλλωστε προηγηθεί μια υποδοχή με χαρακτηριστικά α λα Ανδρέα Παπανδρέου πέρυσι στη Ρόδο.

Του Στρατή Μαζίδη

Δεν πάει να έχει φτάσει η βενζίνη στο Θεό, δεν πάει το αλεύρι να έχει γίνει είδος πολυτελείας, δεν πάει να πρέπει ο μήνας να έχει τις μισές ημέρες για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε; Στο δρόμο δε θα βγούμε με τίποτε. Δεν πάνε να μας φτωχοποιήσουν γιατί οι ΗΠΑ με μια μαριονέτα και μερικούς πρόθυμους μεθόδευσαν μια καταδικαστέα εισβολή και πρέπει τώρα εμείς να πάμε άλλα 2-3 κλικ πιο κάτω στο βιοτικό μας επίπεδο; Δε θα διαμαρτυρηθούμε.

Δεν πάνε να μας διχάσουν σε τρυπημένους κι ατρύπητους και μάλιστα να συντηρούν αυτό το στην πράξη καταρριφθέν ρατσιστικό δίλημμα; Ή να μας ζητούν χαρτιά ιδιωτικοί υπάλληλοι για να αγοράσουμε ένα ζευγάρι κάλτσες; Δε μας καίγεται καρφί.

Δεν πα να έχουμε γεμίσει συμμορίες κι εγκληματίες; Δεν πάνε γενικώς να μας κάνουν ό,τι θέλουν; Εμείς χαμπάρι. Απεναντίας πάμε σε γαλάζια συνέδρια ή πρασινοκόκκινες ψηφοφορίες χαμογελώντας στην κάμερα του κινητού μας κι έτοιμοι να εμπιστευθούμε ακόμη μια φορά όσους μας απογοήτευσαν και μας έφτασαν ως εδώ.

Αυτά είναι τα λεγόμενα σημεία των καιρών που εξηγούν γιατί συμβαίνουν ορισμένα πράγματα.

Μετά από όλα αυτά, πλάκα-πλάκα, ένα είναι το συμπέρασμα. Τον Τσακατσούκα για πρωθυπουργό. Αυτός τουλάχιστον έχει σκάψει, έχει σπείρει κι έχει θερίσει, σε αντίθεση με όλους τους άλλους οι οποίοι θερίζουν χωρίς να σπέρνουν.