Από: newsbreak.gr
Για μια ακόμη φορά η Τουρκία αποδεικνύει ότι αφενός έχει μακρόπνοα σχέδια πολιτικής, αλλά αφετέρου εκμεταλλεύεται κάθε κατάσταση που διαμορφώνεται και κάθε ευκαιρία που της δίνεται.
Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι σε αντίθεση με εμάς, που περιοριζόμαστε σε μια «μίζερη» προσήλωση στα ζητήματά μας, η Τουρκία βλέπει την «μεγάλη εικόνα» του πλαισίου των διεθνών σχέσεων και αξιοποιεί τις καταστάσεις που ανακύπτουν. Τώρα εκβιάζει με αφορμή την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ για να πάρει F-16 και F-35 από τις ΗΠΑ.
Ενώ ο Έλληνας Πρωθυπουργός βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες η Τουρκία λαμβάνει θέση όσον αφορά στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ με προφανή στόχο να αναδειχθεί και πάλι σε βασικό συνομιλητή και να παραμένει στο επίκεντρο των εξελίξεων. Ήδη μέσα από τον πόλεμο της Ουκρανίας κατόρθωσε να ανοίξει διαύλους αποκατάστασης των σχέσεων της με τις ΗΠΑ, άρχισε να συνομιλεί με χώρες με τις οποίες είχε συγκρουσθεί και παρουσίασε ένα πρόσωπο χρήσιμης για την Δύση χώρας, στην υπό διαμόρφωση διεθνή σκηνή.
Είναι προφανές ότι στην παρούσα φάση η Άγκυρα κινείται προς δύο κατευθύνσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Εστίας» η πρώτη είναι να εξασφαλίσει την αναβάθμιση του οπλοστασίου της κατά τον τρόπο που προδιέγραψε προ ολίγων ημερών ο Ερντογάν: Να αναβαθμίσει τον στόλο των μαχητικών F-16 και να αποκτήσει τα F-35, διατηρώντας και τους πυραύλους S-400, σε πείσμα των κατά το παρελθόν διατυπωθέντων αμερικανικών αντιρρήσεων. Η Τουρκία γνωρίζει πολύ καλά, ότι το διεθνές περιβάλλον χαρακτηρίζεται από ρευστότητα. Γνωρίζει ότι καμία απαγόρευση (όπως και καμία φιλία) δεν είναι αιώνια και απλώς αναμένει την κατάλληλη στιγμή για να ανατρέψει τα δυσμενή για αυτήν δεδομένα.
Η ανακοίνωση της επίσκεψης Μητσοτάκη στις ΗΠΑ σήμανε την έναρξη της προσπαθείας της με πρώτο στοιχείο την όξυνση των ελληνοτουρκικών. Η κίνηση συμπληρώνεται με την εκμετάλλευση της αίτησης για ένταξη στο ΝΑΤΟ της Σουηδίας και της Φινλανδίας. Η απειλή της Τουρκίας για βέτο ακολούθησε την πρώτη αναγγελία, ακολούθως όμως ο Ιμπραχίμ Καλίν και ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου διαφοροποίησαν την θέση τους (ο τελευταίος συνομιλώντας χθες με τον Άντονι Μπλίνκεν) δείχνοντας πρόθυμοι να διαπραγματευθούν. Κλασσική πρακτική εκβιαστών.
Πέρα όμως από το ζήτημα των μαχητικών αεροσκαφών υπάρχει και αυτό της «τρομοκρατίας». Θεωρώντας «τρομοκράτες» τους Κούρδους μαχητές του ΡΚΚ, οι Τούρκοι βλέπουν τώρα ευκαιρία να απαιτήσουν από την Σουηδία να σταματήσει να τους παρέχει άσυλο και ανθρωπιστική βοήθεια.
Πρόκειται για κινήσεις εξαιρετικά έξυπνες διπλωματικά. Είναι τουλάχιστον αφελές να θεωρούνται ως άλλη μια ένδειξη της αναξιοπιστίας της Τουρκίας απέναντι στην Δύση. Διότι πέρα από τα μαχητικά και πέρα από το ΡΚΚ αυτό που επιζητεί η Τουρκία του Ερντογάν, είναι απευθείας διαπραγμάτευση με την Ουάσιγκτον για όλο το φάσμα των θεμάτων της εξωτερικής της πολιτικής, που το μεγαλύτερο ποσοστό τους εστιάζεται στην Ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο και την Κύπρο. Και μάλιστα με όρους εκβιασμού.
Θα θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι το 2011 η Φινλανδία ήταν η χώρα που επέδειξε την πιο σκληρή στάση έναντι της Ελλάδος απαιτώντας εμπράγματες εγγυήσεις για να συμβάλλει στην ευρωπαϊκή δανειοδότηση της χώρας μας, στο πλαίσιο των περίφημων μνημονίων. Υπογράψαμε τότε ιδιαίτερη σύμβαση 25ετούς διαρκείας με το Ελσίνκι.
- Μήπως πριν συμφωνήσουμε στην ένταξη της χώρας αυτής στο ΝΑΤΟ θα έπρεπε να της θέσουμε μια αναθεώρηση της εκβιαστικής εκείνης συμφωνίας του 2011;
- Μήπως εν γένει πρέπει να γίνουμε πιο ρεαλιστές στην άσκηση της εξωτερικής μας πολιτικής;