Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
«Το όραμά μου είναι ένας κόσμος όπου τα ελεύθερα έθνη είναι διεκδικητικά και ανοδικά. Όπου η ελευθερία και η δημοκρατία ενισχύονται μέσω ενός δικτύου οικονομικών συμπράξεων και εταιρικών σχέσεων ασφάλειας».
Τόνισε ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και άλλες δομές ασφαλείας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο «έχουν λυγίσει μέχρι στιγμής, έχουν επιτρέψει αντί να περιορίσουν την επιθετικότητα». Η κάμψη (ή η πλήρης αγνόηση) των κανόνων του ΟΗΕ για να επιτραπεί η επιθετικότητα σε διάφορες χώρες είναι σίγουρα αληθινή, απλώς όχι με τον τρόπο που πιστεύει η Liz Truss.
Η δήλωση έρχεται εν μέσω επαναλαμβανόμενων εκφράσεων απογοήτευσης πολλών δυτικών ηγετών πως από τα 5 μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, τα μόνα δύο μη δυτικά μέλη (Κίνα και Ρωσία) μπλόκαραν ψηφίσματα που στοχεύουν άλλες μη δυτικές χώρες όπως η Συρία, η Ζιμπάμπουεμ το Ιράν, το Σουδάν και πιο πρόσφατα η ίδια η Ρωσία. Ακολουθεί μακροχρόνιες εκκλήσεις για μια νέα υπερδομή παγκόσμιας διακυβέρνησης, πιθανότατα βασισμένη στο ΝΑΤΟ, η οποία θα επέτρεπε στη Δύση και στις χώρες που ευθυγραμμίζονται με τη Δύση να «διεκδικήσουν και να συντονίσουν με μεγαλύτερη δύναμη» τις παγκόσμιες υποθέσεις. Με άλλα λόγια, μια πιο «βελτιστοποιημένη» χρήση της φθίνουσας δύναμης της πολιτικής Δύσης και των υποτελών της, ενώ προσπαθεί να πάρει τον έλεγχο των πόρων άλλων χωρών.
Η Τρας τόνισε ότι υπό αυτή τη νέα μορφή παγκοσμιοποίησης, η πρόσβαση στη διεθνή ασφάλεια και το εμπόριο θα πρέπει να εξαρτηθεί από τις πολιτικές θέσεις των χωρών. Η υπουργός Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου δήλωσε πως «η οικονομική πρόσβαση δεν είναι πλέον δεδομένη» και ότι κανείς «πρέπει να την κερδίσει», πρόσθεσε πως οι χώρες που επιθυμούν να την κερδίσουν «πρέπει να παίζουν σύμφωνα με τους κανόνες» και ότι «αυτό περιλαμβάνει και την Κίνα». Αυτές οι δηλώσεις έρχονται καθώς οι δυτικές δυνάμεις απείλησαν ανοιχτά πως θα στόχευαν τη ρωσική ναυτιλία στα διεθνή ύδατα, μια κίνηση παρόμοια με την στόχευση της κινεζικής ναυτιλίας στην πειρατεία, που ονομαζόταν πάντα τόσο ευφημιστικά «επιβολή της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας».
Σε ό,τι αφορά το «Παγκόσμιο ΝΑΤΟ» και τη μελλοντική στόχευση της Κίνας, η Τρας τόνισε τα σχέδια για περαιτέρω οπλισμό της κυβέρνησης στην Ταϊπέι, κάτι που θα ήταν μια ακόμη άμεση κίνηση κατά της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Η Ταϊβάν αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως μέρος της Κίνας από τα Ηνωμένα Έθνη, όλα τα κράτη μέλη του ΟΗΕ, καθώς και το σύνταγμα του ίδιου του νησιού. Ωστόσο, η διατήρηση κρατικών θεσμών και ευθυγραμμισμένη με τη Δύση διοίκηση εκεί έχει τεθεί όλο και περισσότερο ως προτεραιότητα για τη δυτική αρχιτεκτονική ασφάλειας.
Σε συνδυασμό με τις προσπάθειες μιας συρόμενης μεταρρύθμισης του ΟΗΕ, η δημιουργία ενός «Παγκοσμίου ΝΑΤΟ», όπως κι αν ονομαστεί, θα σήμαινε καταστροφή για την ασφάλεια του κόσμου. Η Βορειοατλαντική Συμμαχία έχει ένα αμφίβολο ιστορικό ασφάλειας, τουλάχιστον. Παρά το γεγονός πως σχηματίστηκε ως ένα υποτιθέμενο «αμυντικό» σύμφωνο ασφαλείας, η συμμαχία κάθε άλλο παρά αμυντική είναι. Μέχρι στιγμής έχει επιτεθεί σε πολλές χώρες, ξεκινώντας από την καταστροφή της πρώην Γιουγκοσλαβίας έως τις εισβολές και τους βομβαρδισμούς σε όλη τη Μέση Ανατολή, που εκτείνεται από τη Λιβύη μέχρι το Αφγανιστάν.
Ταυτόχρονα, η εμπόλεμη συμμαχία συνεχίζει την επέκτασή της στην Ευρώπη, πλησιάζοντας όλο και πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα. Παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις και προειδοποιήσεις της Ρωσίας για δεκαετίες, το ΝΑΤΟ αρνείται να τιμήσει την υπόσχεση που δόθηκε στον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ότι δεν θα επεκταθεί «μια ίντσα προς τα ανατολικά». Αποτέλεσμα μιας τέτοιας πολιτικής είναι τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν τώρα στην Ουκρανία. Ακόμη χειρότερα, οι ΗΠΑ, ως ηγετικό μέλος του ΝΑΤΟ, έχουν αποσυρθεί από όλες τις συμφωνίες ελέγχου των εξοπλισμών, με εξαίρεση τη Νέα START, η οποία πρόκειται να λήξει σε λιγότερο από 4 χρόνια.
Η επιθετική στάση του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή έχει ωθήσει τον κόσμο σε μια άλλη κούρσα εξοπλισμών, με τη Ρωσία να αναγκάζεται να αναπτύξει μια πληθώρα νέων τύπων όπλων, κυρίως υπερηχητικών και νέων προηγμένων διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων για να αποκαταστήσει τη λεπτή στρατηγική ισορροπία δυνάμεων . Οι δυνάμεις της Μέσης Ανατολής, όπως το Ιράν, αναγκάζονται να ξοδέψουν μεγάλο μέρος του ΑΕΠ τους στον στρατό, καθώς οι ΗΠΑ (και κατ' επέκταση το ΝΑΤΟ) απειλούν τη χώρα εδώ και δεκαετίες. Οι συγκρούσεις τόσο στην Ουκρανία όσο και στη Συρία πηγάζουν κυρίως από τις πολιτικές του ΝΑΤΟ έναντι της Ρωσίας και του Ιράν.
Από αυτό το νέο «Παγκόσμιο ΝΑΤΟ» πρόκειται να διαχυθεί αυτή η αστάθεια στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, η οποία μέχρι στιγμής έχει βιώσει μια περίοδο δεκαετιών άνευ προηγουμένου ειρήνης και ευημερίας. Το κρίσιμο μέρος αυτής της ανάπτυξης ήταν η φουσκωτή οικονομική ανάπτυξη της Κίνας. Προκειμένου να περιορίσουν την ανάπτυξη της Κίνας, πως ΗΠΑ συμμετείχαν αρχικά σε έναν τεράστιο εμπορικό πόλεμο με τον ασιατικό γίγαντα. Ωστόσο, με τη συνειδητοποίηση ότι αυτό θα είχε πολύ περιορισμένο αντίκτυπο στην αυξανόμενη ισχύ της Κίνας, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είναι αποφασισμένοι να αμφισβητήσουν την Κίνα στρατιωτικά, αναγκάζοντάς την να ξοδέψει περισσότερα για την άμυνα, κατακερματίζοντας παράλληλα την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού κατά γεωπολιτικές γραμμές. Οι δυτικοί σχεδιαστές πιστεύουν πως αυτό θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε οικονομική αποσύνδεση, η οποία θα επηρεάσει αρνητικά την εξαγωγική οικονομία της Κίνας και τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη.
Είναι βέβαιο ότι χώρες όπως η Ιαπωνία και η Αυστραλία θα συμμετάσχουν σε αυτές τις προσπάθειες. Ωστόσο, η συμμετοχή άλλων δυνάμεων στην περιοχή θα είναι πολύ πιο προβληματική. Η Νότια Κορέα είναι πολύ επικεντρωμένη στην Πιονγκγιάνγκ και η επιρροή της Κίνας εκεί εξακολουθεί να εκτιμάται στη Σεούλ, εκτός από την εκτεταμένη οικονομική συνεργασία. Η Ινδία, από την πλευρά της, θεωρείται «υπερβολικά ανεξάρτητη» για τα γούστα της πολιτικής Δύσης, η οποία πλέον λειτουργεί ουσιαστικά κάτω από ένα πλαίσιο εξωτερικής πολιτικής «ή είσαι μαζί μας ή εναντίον μας».
