Η πολιτική της Λεπέν είναι έξυπνη, σχετική και συγχρονισμένη. Και όπως ο Μακρόν, θέλει επίσης η Γαλλία να διευθύνει την ΕΕ. Τι θα μπορούσε ενδεχομένως να πάει στραβά;
REUΤΕRS/Ρascal RοssignοΙ
Martin Jay - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Μαρίν Λεπέν πιθανότατα πρόκειται να καταστρέψει την Ευρωπαϊκή Ένωση εάν κερδίσει τον δεύτερο προεδρικό γύρο, αλλά κατά ειρωνικό τρόπο, η ΕΕ είναι αυτή που τη δημιούργησε και την έβαλε στη θέση όπου βρίσκεται σήμερα. Οι αποτυχημένες πολιτικές της ΕΕ που έπνιξαν τη γαλλική οικονομία και έμμεσα επέβαλαν κακουχίες σε εκατομμύρια ανθρώπους στη Δημοκρατία, σε συνδυασμό με την απουσία πραγματικής αποτελεσματικής μεταναστευτικής πολιτικής που εμποδίζει τους μετανάστες από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, έχουν εκνευρίσει τόσο πολύ τους Γάλλους που εξετάζουν να δώσουν την ψήφο στον ηγέτη της ακροδεξιάς ως ψήφο διαμαρτυρίας – μια ριζική κίνηση για την επανεκκίνηση της Γαλλίας ως μια πιο δυναμική χώρα που προστατεύει τις αγορές της από ξένα αγαθά και προστατεύει τις θέσεις εργασίας από την είσοδο των μεταναστών στην αγορά εργασίας. Από πολλές απόψεις, είναι το Brexit της Βρετανίας που ο Εμανουέλ Μακρόν απεχθάνεται τόσο πολύ που παρέχει το όραμα για μια νέα Γαλλία, η οποία σε αντίθεση με το Ηνωμένο Βασίλειο, θα έμενε στην ΕΕ υπό τη Λεπέν.
Παραδοσιακά είπε ότι η Γαλλία θα ήταν καλύτερα αν έφευγε από την ΕΕ, αλλά έχει αποδυναμώσει τις ιδέες της για το Frexit τα τελευταία χρόνια, πιθανώς εκτιμώντας πως οικονομικά θα ήταν καλύτερο για το κόμμα της να παραμείνει στην ΕΕ και να λάβει περισσότερες βουλευτικές θέσεις στις επόμενες ευρωπαϊκές εκλογές. Χρησιμοποιώντας τον ίδιο το θεσμό που περιφρονείτε για να προωθήσετε τον εαυτό σας στη χώρα σας, ακριβώς με τον τρόπο που ο Nigel Farage χρησιμοποίησε την ΕΕ για να υποστηρίξει τη δική του καριέρα στο σημείο που είναι σήμερα, είναι αυτό που σκέφτεται η Le Pen όταν έκανε μια αναστροφή στην πολιτική απομάκρυνσης της Γαλλίας από την ΕΕ. Για αυτήν, τα χρήματα που μπορεί να προσφέρει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στους ευρωβουλευτές εάν ενωθούν και σχηματίσουν μια πανευρωπαϊκή ομάδα είναι πολύ μεγάλα για να τα αγνοήσουμε.
Αλλά συνέβαλε επίσης στο να παίξει σκληρά με την ΕΕ, εάν εκλεγεί, επαναδιαπραγματεύοντας τη σχέση της Γαλλίας – πόσα πληρώνει στα ταμεία της ΕΕ, για παράδειγμα – θα την κάνει ηγέτη εξ ορισμού των θεσμικών οργάνων της ΕΕ στις Βρυξέλλες, κατά ειρωνικό τρόπο, με τον ίδιο τρόπο που βλέπει ο Μακρόν τον εαυτό του. Εάν εκλεγεί, η ΕΕ δε θα έχει άλλη επιλογή από το να υποχωρήσει στα αιτήματά της για μια ολόκληρη σειρά από νέα οφέλη, τα οποία στρέφουν τη πλάστιγγα προς τη Γαλλία, καθιστώντας την το πιο ισχυρό κράτος μέλος της ΕΕ. Ο προστατευτισμός, ο οποίος θα συνεπαγόταν τον αποκλεισμό χιλιάδων εμπορευμάτων που εισέρχονται στη Γαλλία (ίσως ακόμη και από άλλες χώρες της ΕΕ) θα είναι μία από τις προτεραιότητές της που θα τονώσει τις γαλλικές βιομηχανίες και θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας. Φυσικά, μια τέτοια κίνηση έρχεται σε αντίθεση με το ήθος της ενιαίας αγοράς της ΕΕ και είναι δύσκολο να δούμε πώς τέτοια μέτρα θα μπορούσαν να είναι συμβατά με την ΕΕ που θα κινήσει νομικά μέτρα κατά του Παρισιού επειδή απειλεί την ενιαία αγορά – φοβούμενη ότι άλλοι μπορεί να ακολουθήσουν με την ίδια στρατηγική.
Κάντε τη Γαλλία ξανά μεγάλη
Εάν η ΕΕ μπλοκάρει τα αιτήματά της, τότε θα έχει την επιλογή να παίξει το χαρτί του δημοψηφίσματος, το οποίο, επειδή η Γαλλία είναι ιδρυτικό μέλος της ΕΕ, θα είναι σαν πυρηνική απειλή για το κατεστημένο των Βρυξελλών. Πολύ μεγάλη απειλή για να την εξετάσουμε. Οι ιδέες της σχετικά με τη βοήθεια των φτωχών ανθρώπων να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους είναι καθαρά ιδιοφυΐα και τα κυρίαρχα κόμματα όπως οι Σοσιαλιστές και η κεντροδεξιά (που έχουν σχεδόν εξαλειφθεί από το γαλλικό εκλογικό σώμα που τους έδωσε μόνο το 7% μεταξύ τους) κατηγορούν μόνο τους εαυτούς τους που δεν έκαναν αυτές τις προτεραιότητες δικές τους όταν είχαν την ευκαιρία. Η Λεπέν και οι πολιτικές της συγκρούονται με πολλούς ανθρώπους που μπορεί να μην τους αρέσει το στυλ της, αλλά έχουν φτάσει σε σημείο απόγνωσης για την οικονομία και την ευημερία των φτωχών. Ακόμα κι αν δεν κερδίσει, τίποτα δεν θα είναι ξανά το ίδιο μετά τις 24 Απριλίου καθώς όποιος πάρει το παλάτι των Ηλυσίων θα ξέρει πως η πολιτική της να βοηθάει τους φτωχούς και να κάνει περισσότερα για τις γαλλικές εταιρείες θα πρέπει να είναι το κύριο επίκεντρο ενός Frexit που πρέπει να αποφευχθεί.
Αλλά το κατεστημένο, το οποίο εκπροσωπεί ο Μακρόν, που συνδέει τις δύο κύριες πολιτικές ομάδες στα αριστερά και στα δεξιά, δύσκολα θα μείνει πίσω και θα την αφήσει να κερδίσει δίκαια. Θέλει η Γαλλία να παραμείνει στην ΕΕ, αλλά θέλει επίσης να είναι πιο ανεξάρτητη στον κόσμο, εκτός ΝΑΤΟ και ισότιμα τοποθετημένη μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ. Αυτή είναι η στρατηγική που ο Μακρόν και οι φίλοι του θα αδράξουν και θα προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν ως δυσφήμιση εναντίον μέσω του mainstream Τύπου στη Γαλλία. Έχει μιλήσει πολύ ευνοϊκά για τον Πούτιν, ακόμη και μόλις πριν από λίγες εβδομάδες σε μια συνέντευξη στο BBC, και αυτός θα είναι ο πυρήνας των όσων θα τεθούν εναντίον της, καθώς οι Γάλλοι πολίτες, όπως αυτοί στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, έχουν αγοράσει τη γραμμή που τους πρόσφεραν πως ο ηγέτης της Ρωσίας είναι ένας νέος τύπος βάναυσου αυταρχικού ηγέτη και ότι η ουκρανική ελίτ είναι έντιμη, αξιοπρεπής, θεοφοβούμενοι άνθρωποι με τον αρχηγό τους κάποιο είδος Μεσσία. Αναμένετε μια καμπάνια δυσφήμισης οποιαδήποτε μέρα τώρα.