Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο πρώην πρωθυπουργός Imran Khan έγραψε σε ένα άρθρο για την Washington Post στα τέλη Σεπτεμβρίου πως αυτή η καταστροφική πολιτική οδήγησε άμεσα σε 50 μαχητικές ομάδες να κηρύξουν τζιχάντ στο Πακιστάν, πάνω από 16.000 τρομοκρατικές επιθέσεις, περισσότερα από 80.000 θύματα, πάνω από 150 δισεκατομμύρια δολάρια σε οικονομικές απώλειες και τον εσωτερικό εκτοπισμό 3,5 εκατομμυρίων δικών του πολιτών. Σαφώς, παρά το γεγονός ότι ήταν πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ, το Πακιστάν κατέληξε να υποφέρει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα εκτός από το ίδιο το Αφγανιστάν επειδή έπαιξε ηγετικό ρόλο στον «Παγκόσμιο Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας» των ΗΠΑ (GWOT).
Το ίδιο και η ΕΕ, θα υποστεί την ίδια μοίρα εάν δε διδαχθεί από το μάθημα του Πακιστάν και τελικά συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις των ΗΠΑ για τα μέλη της να «κάνουν περισσότερα» στην Ουκρανία. Η στρατιωτική-στρατηγική δυναμική αυτών των δύο συγκρούσεων είναι πολύ διαφορετική, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιες ομοιότητες που υποδηλώνουν έντονα πως τα συμφέροντα του μπλοκ θα εξυπηρετούνταν καλύτερα με την αποστασιοποίηση από αυτόν τον πόλεμο με αντιπροσώπους. Αρχικά, η στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ προς το Κίεβο που εισήλθε σε αυτήν την πρώην Σοβιετική Δημοκρατία από γειτονικά κράτη μέλη της ΕΕ συνέβαλε στην όξυνσή της, στην παράτασή της και συνεπώς στην τρέχουσα προσφυγική της κρίση.
Πάνω από 4,5 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει την Ουκρανία, κυρίως σε χώρες της ΕΕ, θέτοντας έτσι τα κράτη αποδέκτες τεράστιας κοινωνικοοικονομικής πίεσης που διαφορετικά δε θα είχαν υποστεί αν το Κίεβο είχε συνθηκολογήσει μπροστά στην προέλαση της Ρωσίας, αν δεν ήταν οπλισμένο μέχρι τα δόντια με αμερικανικά όπλα που προορίζονταν να αποτρέψουν αυτό το σενάριο. Μπορεί να υποστηριχθεί πως αυτά τα ίδια κράτη συμφώνησαν με το Κίεβο και τους κοινούς τους στόχους του προστάτη της Ουάσιγκτον σε εκείνη τη σύγκρουση, ωστόσο, και θα μπορούσαν έτσι να θεωρήσουν αυτή τη μεγάλης κλίμακας εισροή προσφύγων ως αποδεκτό κόστος, ακόμη και αν κάποιοι από τους ανθρώπους τους διαφωνούν με αυτή τη συνέπεια.
Αυτό φέρνει την ανάλυση στο δεύτερο αντιπαραγωγικό σημείο του να «κάνουν περισσότερα» σε αυτή τη σύγκρουση, και είναι πως η συμμόρφωσή τους με τις απαιτήσεις της Αμερικής προκάλεσε άμεσα την επικείμενη παγκόσμια επισιτιστική κρίση που προκλήθηκε από διαταραχές στις εξαγωγές γεωργικών προϊόντων και από το ρωσο-ουκρανικό καλάθι ψωμιού, την επιβολή κυρώσεων από τη Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στα φωσφορικά άλατα της Ρωσίας και της Λευκορωσίας. Δε φαίνεται ότι οι σύμμαχοι του Κιέβου σκέφτηκαν αυτές τις δευτερεύουσες ανθρωπιστικές συνέπειες που θα μπορούσαν τελικά να βλάψουν έναν αμέτρητο αριθμό ανθρώπων, κυρίως σε ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο.
Με βάση αυτές τις ανησυχίες, το τρίτο αντιπαραγωγικό αποτέλεσμα είναι ότι η προαναφερθείσα συνέπεια θα μπορούσε να προκαλέσει μια άλλη μεταναστευτική κρίση της ΕΕ από χώρες του Παγκόσμιου Νότου, που υπερβαίνει κατά πολύ την κλίμακα, το εύρος και θα εντείνει τη διαβόητη από το 2015. Αυτό θα επιδείνωνε μαζικά τον κοινωνικοοικονομικό αντίκτυπο της την υπάρχουσα προσφυγική τους κρίση και πιθανώς να ωθήσει το μπλοκ να χρησιμοποιήσει βία για να αποτρέψει αυτούς τους επικείμενους μετανάστες να εισέλθουν στην Ευρώπη. Αυτό θα μπορούσε με τη σειρά του να διευρύνει περαιτέρω το χάσμα μεταξύ των αυτοαποκαλούμενων αξιών της ΕΕ και της πραγματικότητας ότι εφαρμόζονται μόνο επιλεκτικά στην πράξη.
Πίσω στο ευρωπαϊκό εσωτερικό μέτωπο, η απόφαση των μελών του μπλοκ να επιβάλουν κυρώσεις στη Ρωσία οδήγησε σε άμεση ρήξη των σχέσεών τους με αυτήν την πλούσια σε ενέργεια Ευρασιατική Μεγάλη Δύναμη. Ο Πρόεδρος Πούτιν αμέσως μετά διέταξε ότι αυτά τα πρόσφατα χαρακτηρισμένα μη φιλικά κράτη θα μπορούσαν να λάβουν το φυσικό αέριο μόνο εάν το πληρώσουν με ρούβλια. Αυτό προκάλεσε εικασίες Πως ορισμένοι από αυτά μπορεί να μην το κάνουν λόγω της ηγεμονικής επιρροής των ΗΠΑ στις κυβερνήσεις τους, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την εκτίναξη των τιμών. Οι μέσοι πολίτες αισθάνονται τώρα τον αντίκτυπο των αντιπαραγωγικών πολιτικών των αντιπροσώπων τους έναντι της Ρωσίας που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ.
Δεν υπάρχει πολύ μεγαλύτερη οικονομική ζημιά που μπορεί να υποστεί ο μέσος Ευρωπαίος, καθώς πολλοί βρίσκονται κυριολεκτικά στα πρόθυρα της εξέγερσης εάν οι τιμές της ενέργειας συνεχίσουν να αυξάνονται. Ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών μόλις προειδοποίησε για αναταραχή στη μεγαλύτερη χώρα του μπλοκ και την πιο ισχυρή οικονομία του, εάν η κυβέρνησή του συμμορφωθεί με το αίτημα των ΗΠΑ να «κάνουν περισσότερα» διακόπτοντας αμέσως τις ρωσικές εισαγωγές ενέργειας. Προς το συμφέρον της πολιτικής αυτοσυντήρησης, το Βερολίνο θα μπορούσε τελικά να αποκρούσει την Ουάσιγκτον, αλλά είναι ακόμα πολύ νωρίς για να πούμε αν θα το κάνει ή αν θα κάνει τη βουτιά επιβάλλοντας κυρώσεις στο ρωσικό αέριο και διακινδυνεύοντας μια επανάσταση.
Υπάρχουν άλλες αντιπαραγωγικές συνέπειες για την ασφάλεια που έχουν εξαπολυθεί ως άμεσο αποτέλεσμα του ότι η ΕΕ «κάνει περισσότερα» για να βοηθήσει την Ουκρανία κατόπιν εντολής των ΗΠΑ, παρά το γεγονός πως αυτό αντίκειται στα δικά της αντικειμενικά εθνικά συμφέροντα. Οι σκληραγωγημένοι από τη μάχη Νεοναζί από εκείνη την πρώην Σοβιετική Δημοκρατία θα μπορούσαν να διεισδύσουν στο μπλοκ ως πρόσφυγες, φέρνοντας μαζί τους όχι μόνο την απεχθή φασιστική ιδεολογία τους, αλλά πιθανώς και μερικά από τα όπλα που τους προμήθευε η Δύση. Αυτό είναι πρακτικά εγγυημένο ότι θα οδηγήσει σε τρομοκρατικές επιθέσεις στο μέλλον εναντίον εθνοθρησκευτικών μειονοτήτων (ιδιαίτερα μεταναστών του παγκόσμιου Νότου), φιλελεύθερων και ομοφυλόφιλων.
Μια σχετική λανθάνουσα απειλή είναι ο αριθμός των δυτικών μισθοφόρων που πλημμύρισαν στην Ουκρανία για να υποστηρίξουν το Κίεβο και τα συμμαχικά του τάγματα νεοναζί. Όσοι μαχητές επιζήσουν θα επιστρέψουν αναπόφευκτα στο σπίτι τους, όπου αναμένεται να χτίσουν το νέο ακροδεξιό τους δίκτυο σε όλη την ήπειρο, συνδυάζοντάς το με εκείνους τους Ουκρανούς νεοναζί «συντρόφους» με τους οποίους πολέμησαν δίπλα-δίπλα κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης. Το τελικό αποτέλεσμα θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η δημιουργία μιας κρίσιμης μάζας ακροδεξιών μαχητών που θα συντονίζουν τρομοκρατικές επιθέσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτή η απειλή μπορεί τελικά να γίνει χειρότερη από αυτή που θέτουν οι θρησκευτικοί εξτρεμιστές.
Όσον αφορά τη συμβατική ασφάλεια, το Bloomberg ανέφερε πρόσφατα ότι οι ΗΠΑ έχουν ήδη κάψει το ένα τρίτο των αποθεμάτων Javelin τους, με την υπόθεση πως οι συγκριτικά πολύ λιγότερο ισχυροί σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ που έχουν επίσης στείλει στρατιωτικό εξοπλισμό στο Κίεβο πιθανότατα έχουν εξαντλήσει την ίδια αναλογία ή περισσότερο. Αυτό αποτελεί σοβαρή πρόκληση για την ΕΕ, καθώς ενδέχεται να μην έχει αρκετά αποθέματα μέχρι τη λήξη της σύγκρουσης για να ανταποκριθεί σε άλλες συγκρούσεις που θα μπορούσαν να εμφανιστούν αλλού στην περιφέρειά της τα επόμενα χρόνια προτού αναπληρώσουν τα αποθέματά τους. Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει στην ΕΕ στρατηγικό μειονέκτημα.
Η τρέχουσα τροχιά που όλα προχωρούν υποδηλώνει πως η ΕΕ στη δεκαετία του 2020 μπορεί να μοιάζει πολύ με το Πακιστάν της δεκαετίας του 2000, αλλά χωρίς τους παγκοσμίου επιπέδου στρατιωτικούς οργανισμούς πληροφοριών αυτού του κράτους της Νότιας Ασίας να την υπερασπιστούν, το μπλοκ μπορεί να υποφέρει ακόμη και πολύ περισσότερο παρά το ότι όλα αυτά ήταν απολύτως προβλέψιμα και επομένως θα μπορούσαν να αποφευχθούν μόνο αν η ΕΕ είχε μάθει από το παράδειγμα του Πακιστάν και αρνιόταν να «κάνει περισσότερα» για να βοηθήσει τις ΗΠΑ στην Ουκρανία. Τώρα αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πλήθος κρίσεων από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι οποίες είναι εξ ολοκλήρου από τα ίδια τα κράτη μέλη της που κυριαρχούνται από την Αμερική.