Η δημοτικότητά του έχει πέσει στα τάρταρα και, όπως όλα δείχνουν, οι Ρεπουμπλικάνοι ετοιμάζονται για μια θεαματική νίκη στις εκλογές για το Κογκρέσο και τη Γερουσία αυτό το Νοέμβριο ενώ έχει ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για να κερδίσουν και πάλι την προεδρία. Με ποιον υποψήφιο όμως; Είναι ο Ντόναλντ Τραμπ ο κατάλληλος άνθρωπος για να οδηγήσει τους Ρεπουμπλικάνους πίσω στον Λευκό Οίκο;
Nαι, ο Τραμπ υπήρξε ένας σαφώς καλύτερος πρόεδρος από τον Μπάιντεν. Ναι, η συμβολή του στο να εγκαταλείψουν οι Ρεπουμπλικάνοι πολλές από τις λανθασμένες επιλογές του παρελθόντος είναι ανεκτίμητη. Ναι, η μέχρι τώρα θητεία των Δημοκρατικών έχει δικαιώσει πανηγυρικά πολλές από τις πολιτικές του και έτσι η δημοτικότητα του έχει ανέβει σημαντικά στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Ναι, υπήρξε θύμα μιας βρώμικης καμπάνιας του Δημοκρατικού Κόμματος και του αμερικάνικου βαθέος κράτους που τον παρουσίασε άδικα περίπου σαν πράκτορα των Ρώσων και είναι ανθρώπινο να νιώθει πικραμένος από αυτό και να θέλει να πάρει τη ρεβάνς.
Όμως, κατά τη γνώμη μου, μια υποψηφιότητά του το 2024 δε θα βοηθήσει ούτε το κόμμα του, ούτε την Αμερική, ούτε τις ιδέες που πρεσβεύει. Καλώς ή κακώς, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι μια ιδιαίτερα πολωτική και διχαστική φιγούρα που εξακολουθεί να απωθεί ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων ειδικά μετά τα γεγονότα στο Καπιτώλιο.
Επίσης, λόγω χαρακτήρα, έχει την τάση να δημιουργεί εντάσεις για θέματα δευτερεύοντα ή και τελείως ασήμαντα, αντί να επικεντρώνεται στα σημαντικά. Μια υποψηφιότητά του θα γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους Δημοκρατικούς που θα προσπαθήσουν να φοβίσουν τους ανεξάρτητους και μετριοπαθείς ψηφοφόρους με το ενδεχόμενο της επιστροφής του Τραμπ στην εξουσία, γεγονός που θα αδυνατίσει τις πιθανότητες των Ρεπουμπλικάνων να κερδίσουν την προεδρία.
Επιπλέον, ο προεκλογικός αγώνας θα γίνει μια μάχη γύρω από το πρόσωπό του και όχι γύρω από τις πολιτικές που έχουν ανάγκη οι ΗΠΑ ενώ θα δημιουργηθεί ένα αχρείαστο πολωτικό κλίμα σε μια ήδη βαθιά διχασμένη χώρα με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει. Οι Ρεπουμπλικάνοι, σε αντίθεση με τους Δημοκρατικούς, έχουν μια σειρά από ικανούς και δημοφιλείς πολιτικούς που μπορούν να διεισδύσουν σε ένα πιο κοινό πέρα από τα κομματικά τους στεγανά, που έχουν δείξει ότι είναι έτοιμοι για σύγκρουση με την Αριστερά αλλά για τα ουσιώδη θέματα που καίνε τους Αμερικάνους, που είναι αποτελεσματικοί όταν βρίσκονται στην εξουσία και που μπορούν να εφαρμόσουν, με ακόμη μεγαλύτερο δυναμισμό, τις ιδέες του τραμπισμού χωρίς τα προσωπικά μειονεκτήματα του ίδιου του Τραμπ. Καιρός είναι να πάρουν αυτοί τη σκυτάλη.
Στις μέρες μας, μια νίκη των Ρεπουμπλικάνων είναι η μοναδική ελπίδα για να μπει ένα φρένο στην οικοδόμηση του αυταρχικού καθεστώτος κινέζικου τύπου που οραματίζεται η διεθνής φιλελέφτ ελίτ, γι' αυτό και ο Τραμπ πρέπει να αφήσει στην άκρη προσωπικές πικρίες και εγωϊσμούς και να μην διεκδικήσει ξανά την προεδρία.