Του Στρατή Μαζίδη
Τι σκέψεις; Του ποιος κοροϊδεύει ποιον. Τι παρατηρούμε;
Η Γερμανία εξαναγκάζει την Πολωνία η οποία δίνει βοήθεια στην Ουκρανία και δέχεται πρόσφυγες, να επιβάλλει κυρώσεις, όπως και σε όλη την ΕΕ. Η ίδια όμως λαμβάνει αέριο, το οποίο εξαιρεί από τις κυρώσεις, διότι το χρειάζεται.
Όμως με το αέριο, κερδίζει εκατοντάδες εκατομμύρια κάθε μέρα η Ρωσία με τα οποία μπορεί να διεξάγει άνετα την στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία. Μια επιχείρηση στην οποία οδηγήθηκε αναγκαστικά από το ΝΑΤΟ με επικεφαλής τις ΗΠΑ και τον αρλεκίνο που υποδύεται τον πρόεδρο της σχεδόν κατεστραμμένης πια χώρας της Ουκρανίας.
Αν θες πραγματικά να τα βάλεις με τους Ρώσους, τότε κόψε τα όλα. Ούτως ή άλλως με τις κυρώσεις έχεις καταστρέψει τους πάντες. Σε λίγο θα παρατάξουμε τα αυτοκίνητά μας σε ντάνες, όπως τα δεμένα πλοία στην Ελευσίνα ενώ στο σπίτι μας θα ανάβουμε κεριά. Το να κρατάς όμως ανοικτή την κεντρική αρτηρία που χρηματοδοτεί τον όποιο αιτιολογημένο ή μη πόλεμο, τι νόημα έχει;
Είμαστε λοιπόν σε μια φάση αναδιανομής συσχετισμών και ισορροπιών. Μετά την οικονομική κρίση και την πανδημία, έρχεται την...κατάλληλη στιγμή ο πόλεμος να μας αποτελειώσει. Βέβαια ο ουκρανικός λαός πληρώνει το βαρύτερο λογαριασμό και ίσως τώρα αναλογίζεται πως το να ερμηνεύει κάποιος τον ηγέτη σε μια τηλεοπτική σειρά, δε σημαίνει ότι δύναται να το πράξει και στην πραγματικότητα.
Το παραπάνω σχήμα θα άγγιζε το τέλειο αν παρουσίαζε και τις ΗΠΑ ως καραγκιοζοπαίκτη να κρατά ορισμένες φιγούρες με το ένα χέρι και με το άλλο να εισπράττει τα κέρδη της ενεργειακής...απεξάρτησης από τη Ρωσία.
Ένας πόλεμος για να αλλάξει μαριονέτα / στρατόπεδο μια χώρα και προμηθευτή μια ήπειρος.
Κι ένας Θεός ξέρει τι θα μας ξημερώσει λίγο παρακάτω.