Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό συμβαίνει επειδή αυτή η πολυπολική Μεγάλη Δύναμη είναι εξίσου θύμα της εκστρατείας πληροφοριακού πολέμου της Δύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, όπως και η Ρωσία. Παρουσιάζονται ακατάπαυστα από τα Mainstream Media, τα οποία περιστρέφουν τους δεσμούς τους ως κάτι παρόμοιο με τη λεγόμενη «συμμαχία» για να φοβούνται και τους δύο ταυτόχρονα. Αυτό με τη σειρά του εξυπηρετεί τα μεγάλα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ παροτρύνοντας το δυτικό κοινό να υποστηρίξει τις αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες των κυβερνήσεών τους και άλλες πολιτικές που εκδίδονται με αυτό το τεχνητά κατασκευασμένο πρόσχημα. Η πραγματικότητα είναι ότι ενώ η Ρωσία και η Κίνα είναι ολοκληρωμένοι στρατηγικοί εταίροι, καμία δεν πρόκειται να πολεμήσει στον πόλεμο του άλλου για λογαριασμό τους.
Η πολύ περήφανη πολιτική αμεροληψίας της Κίνας στην ουκρανική σύγκρουση είναι το άμεσο αποτέλεσμα της ρεαλιστικής δέσμευσής της με τον κόσμο γενικότερα. Η Λαϊκή Δημοκρατία δεν πιστεύει στο να παίρνει θέση σε οποιαδήποτε εξωτερική διαμάχη, επιλέγοντας αντ' αυτού να ζητά πάντα πολιτικές λύσεις που θα βάζουν όλα τα μέρη στο δρόμο προς την ειρήνη το συντομότερο δυνατό. Ωστόσο, πιστεύει ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι θα πρέπει επίσης να λογοδοτήσουν για τις ενέργειές τους στην όποια κρίση και αν είναι, όταν ο κ. Zhao υποστήριξε πως «Αυτό που πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ είναι να αναλογιστούν βαθιά το ρόλο που έπαιξαν στην ανάπτυξη και την εξέλιξη της κρίσης στην Ουκρανία, και να κάνουμε κάτι πρακτικό για να μειώσουμε την ένταση στην Ουκρανία».
Αυτό, ωστόσο, δεν θα πρέπει να ερμηνευθεί ως κομματική δήλωση, αλλά ως αρχή αρχής που οδηγείται από την πραγματιστική εξωτερική πολιτική της χώρας για αντικειμενική αξιολόγηση όλων των γεγονότων. Η Κίνα είναι ο κορυφαίος εμπορικός εταίρος των περισσότερων χωρών στον κόσμο, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία αμέτρητων σχέσεων περίπλοκης οικονομικής αλληλεξάρτησης που δεν κυριαρχούνται πλέον από τη Δύση όπως τις προηγούμενες δεκαετίες. Ο μεγάλος στρατηγικός στόχος που επιδιώκει ανοιχτά η Λαϊκή Δημοκρατία είναι να δημιουργήσει μια κοινότητα κοινού πεπρωμένου για την ανθρωπότητα. Αυτή η ανατροπή στη Νεοφιλελεύθερη θεωρία των Διεθνών Σχέσεων βασικά θέτει ότι όσοι κάνουν πολλές συναλλαγές μεταξύ τους είναι απίθανο να διακόψουν μονομερώς αυτούς τους δεσμούς με βία.
Με άλλα λόγια, η Κίνα πιστεύει πως η Πρωτοβουλία Belt & Road (BRI), η οποία υπηρετεί την κινητήρια δύναμη πίσω από το παράδειγμα της κοινότητας του κοινού πεπρωμένου της, είναι ένα μέσο για την τελική επίτευξη της παγκόσμιας ειρήνης. Αντίστοιχα, με τη Λαϊκή Δημοκρατία να αναδύεται στο επίκεντρο αυτών των αμέτρητων σχέσεων περίπλοκης οικονομικής αλληλεξάρτησης, δεν έχει την πολυτέλεια να πάρει το μέρος οποιουδήποτε από τους εταίρους της εναντίον του άλλου. Στο πλαίσιο αυτής της ανάλυσης, οι δεσμοί Κίνας-Ουκρανίας είναι στην πραγματικότητα εκπληκτικά στενοί, όπως αναλύσαμε σε παλαιότερο κείμενο.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Wang Yi είπε κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου τον περασμένο μήνα ότι «η κυριαρχία, η ανεξαρτησία και η εδαφική ακεραιότητα όλων των χωρών θα πρέπει να γίνονται σεβαστές και να διαφυλάσσονται… και αυτό ισχύει εξίσου για την Ουκρανία. Αν κάποιος αμφισβητεί την στάση της Κίνας σε αυτό το θέμα, πρόκειται για κακοπροαίρετο εντυπωσιασμό και διαστρέβλωση της θέσης της Κίνας». Αυτή η δήλωση μπορεί να ερμηνευθεί ως εξίσου φιλική προς τις ανησυχίες του διλήμματος της Ρωσίας για την ασφάλεια καθώς και προς τα διακηρυγμένα συμφέροντα της Ουκρανίας.
Με τέτοιους τρόπους, οι διπλωμάτες παγκόσμιας κλάσης της Κίνας που έχουν εμπειρία χιλιετιών πίσω τους κάνουν ό,τι μπορούν για να ισορροπήσουν ρεαλιστικά μεταξύ των εταίρων τους, συμπεριλαμβανομένων ασύμμετρων διαστάσεων όπως η Ρωσία και η Ουκρανία που επί του παρόντος συγκρούονται μεταξύ τους. Αυτό είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο για να το πετύχει κανείς, πόσο μάλλον τόσο άψογα όσο εντυπωσιακά κάνει η Κίνα, κάτι που μιλά για την τεχνογνωσία της στον τομέα αυτό. Παρόλα αυτά, οι ΗΠΑ προσπαθούν πάντα να αξιοποιήσουν την κυρίαρχη θέση τους πάνω στο παγκόσμιο αφήγημα για να δυσφημήσουν τη Λαϊκή Δημοκρατία όπως ακριβώς προσπαθούν να κάνουν το ίδιο στο Κρεμλίνο.
Επιστρέφοντας στο γιατί κανείς δεν θα έπρεπε να εκπλαγεί από αυτή τη θέση, είναι επειδή αντικειμενικά η συνολική και ιστορικά άνευ προηγουμένου στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας και Κίνας σίγουρα δεν ισοδυναμεί με μια παραδοσιακή «συμμαχία» όσον αφορά τις αμοιβαίες εγγυήσεις ασφάλειας. Κανείς που παρακολουθεί στενά την εξωτερική πολιτική της Λαϊκής Δημοκρατίας δε θα έπρεπε ποτέ να περίμενε ότι το Πεκίνο θα υποστηρίξει άμεσα τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Μόσχας όπως δε θα έπρεπε να περιμένει πως η Μόσχα θα στηρίξει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του Πεκίνου. Η εξαίρεση, φυσικά, είναι εάν κάτι αλλάξει ξαφνικά για να αλλάξει απροσδόκητα τους στρατηγικούς υπολογισμούς τους.
Αυτό, ωστόσο, δεν έχει συμβεί (τουλάχιστον όχι ακόμα) καθ' όλη τη διάρκεια της συνεχιζόμενης ειδικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία. Η Ευρασιατική Μεγάλη Δύναμη δεν απαιτεί ρεαλιστικά καμία υποστήριξη από κανέναν για να ολοκληρώσει επιτυχώς τα πολλαπλά της καθήκοντα που σχετίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με την τήρηση της ακεραιότητας των κόκκινων γραμμών εθνικής ασφάλειας στην Ουκρανία ειδικότερα και στην περιοχή ευρύτερα. Για το λόγο αυτό, κανείς δεν πρέπει να ερμηνεύσει την αμεροληψία της Κίνας ως «άρνηση να υποστηρίξει» τη Ρωσία, καθώς η Μόσχα δεν έχει ζητήσει κάτι τέτοιο από το Πεκίνο εξαρχής ούτε είναι πιθανό να το χρειαστεί ποτέ η χώρα.
Η στάση της Κίνας απέναντι σε κάθε σύγκρουση θα παραμένει πάντα ρεαλιστική και θα καθοδηγείται από το μεγάλο στρατηγικό της όραμα για τη δημιουργία μιας κοινότητας κοινής μοίρας μέσω του BRI, που συγκεντρώνει μια μεγάλη ποικιλία ενδιαφερομένων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είναι αντίπαλοι μεταξύ τους όπως η Ρωσία και η Ουκρανία. Αντί να προσπαθεί να διαμορφώσει αποφασιστικά την έκβαση οποιουδήποτε δεδομένου εταίρου και έτσι να δυσφημεί τη φήμη της ουδετερότητας που έχει κερδίσει , η Κίνα σχεδόν πάντα θα μένει εκτός μάχης, θα καλεί για ειρήνη, θα υποστηρίζει τις ανθρωπιστικές προσπάθειες και θα αρνείται να πάρει το μέρος του ενός έναντι του άλλου.