Εκτιμώντας τη σημασία της ουδετερότητας στο Νέο Ψυχρό Πόλεμο

Η πρόσφατη εντατικοποίηση στο δυτικό θέατρο του Νέου Ψυχρού Πολέμου μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ, που συμβαίνει στην αντίθετη πλευρά της Ευρασίας από το ανατολικό της θέατρο μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ, εξέπληξε πολλούς παρατηρητές που δεν είχαν προβλέψει τέτοιες κλιμακώσεις. Αυτή η ταχέως εξελισσόμενη αλληλουχία γεγονότων πυροδοτήθηκε από την άρνηση της Δύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ να σεβαστεί τις κόκκινες γραμμές εθνικής ασφάλειας της Ρωσίας στην Ουκρανία ειδικότερα και στην Ευρώπη ευρύτερα, κάτι που με τη σειρά του ώθησε τον Πρόεδρο Πούτιν να ξεκινήσει την ειδική στρατιωτική επιχείρηση της χώρας του σε αυτή τη γειτονική χώρα.  

Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr

Το έκανε για να αποτρέψει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο αφότου οι υπηρεσίες πληροφοριών του προειδοποίησαν πως το ΝΑΤΟ ετοιμαζόταν να εξαπολύσει αιφνιδιαστική επίθεση κατά της Ρωσίας από αυτήν την πρώην Σοβιετική Δημοκρατία μετά την εξουδετέρωση των δυνατοτήτων πυρηνικής δεύτερης επίθεσης μέσω συνεχιζόμενων περιφερειακών αναπτύξεων «αντιπυραυλικών συστημάτων» και όπλων κρούσης κοντά στα σύνορά της.

Η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ Δύση επέβαλε στη συνέχεια άνευ προηγουμένου πίεση σε όλα τα μέλη της διεθνούς κοινότητας να επιλέξουν πλευρές στη χειρότερη παγκόσμια κρίση ασφάλειας από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (βλέποντας πώς η κρίση των πυραύλων της Κούβας δεν έγινε ποτέ καυτή όπως η αδήλωτη κρίση πυραύλων που προκλήθηκε από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη), αν και αρκετές χώρες παρέμειναν εντυπωσιακά ουδέτερες παρά την απειλή των αμερικανικών «δευτερευόντων κυρώσεων» και άλλων μορφών ανάμειξης του Υβριδικού Πολέμου με στόχο τον εξαναγκασμό μονομερών πολιτικοοικονομικών παραχωρήσεων από αυτές από την άποψη αυτή. Πρώτα και κύρια ανάμεσά τους είναι η Κίνα, η Ινδία, το Ιράν και το Πακιστάν, των οποίων ο ρόλος στη ρωσική μεγάλη στρατηγική έγινε πολύ πιο σημαντικός όπως εξήγησε πρόσφατα ο συγγραφέας. Είναι ακόμη πιο σημαντικό να επιστήσουμε την προσοχή στην ουδετερότητα της Ινδίας και του Πακιστάν, αφού κάποιοι πίστευαν ότι ο ένας ή και οι δύο θα συνθηκολόγησαν με τη δυτική πίεση.

Διπλασιάζοντας τις προσδοκίες, η Ινδία βρίσκεται στη διαδικασία οριστικοποίησης εναλλακτικών οικονομικών καναλιών με τη Ρωσία, ενώ το Πακιστάν παραδόξως μόλις απελευθερώθηκε από τις μετα-αποικιακές νεο-αυτοκρατορικές αλυσίδες της Δύσης, συνάπτοντας συμφωνίες για την ενέργεια και τη γεωργία με τον νεοανακαλυφθέντα μη παραδοσιακό εταίρο του. Αυτά τα δύο και άλλα συγκριτικά λιγότερο γεωστρατηγικά σημαντικά κράτη του Παγκόσμιου Νότου δείχνουν στη Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ότι η σύντομη περίοδος της μονοπολικής ηγεμονίας της στις Διεθνείς Σχέσεις έχει τελειώσει οριστικά, κάτι που θα πρέπει να εκτιμηθεί από όλους τους παρατηρητές. Αυτή η διαδικασία βρισκόταν ήδη σε εξέλιξη για μεγάλο χρονικό διάστημα, έχοντας ξεκινήσει περίπου την εποχή της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, η οποία απέδειξε στον κόσμο πως η ηγεμονία πλήρους φάσματος των ΗΠΑ στις παγκόσμιες υποθέσεις ήταν πολύ πιο αδύναμη από ό,τι κάποιοι θα μπορούσαν νωρίτερα να εκτιμήσουν. Η παράλληλη άνοδος της Ρωσίας και της Κίνας, οι διπλοί κινητήρες της Πολυπολικής Παγκόσμιας Τάξης, μαζί με άλλες Μεγάλες Δυνάμεις άλλαξαν τον κόσμο.

Τα μικρότερα και μεσαία κράτη του Παγκόσμιου Νότου σημείωσαν αυτές τις μη αναστρέψιμες τάσεις και, κατά συνέπεια, έδωσαν προτεραιότητα στη συνολική βελτίωση των δεσμών τους με αυτές τις χώρες, δημιουργώντας τελικά εναλλακτικά δίκτυα που ξεπερνούσαν το πεδίο της δυτικής επιρροής ή τουλάχιστον δεν επηρεάζονταν άμεσα από τον παρακμιακό μονοπολικό ηγεμόνα όπως πριν. Οι BRICS (μαζί με το εκτεταμένο δίκτυο BRICS+ των περιφερειακών εταίρων κάθε πολυπολικής άγκυρας) και η SCO ενσωμάτωσαν απτά αυτές τις εξελίξεις, οι οποίες με τη σειρά τους ενέπνευσαν τους διπλούς κινητήρες της Πολυπολικής Παγκόσμιας Τάξης να αποκαλύψουν τις συμπληρωματικές μεγάλες στρατηγικές τους για την Ευρύτερη Ευρασιατική Συνεργασία της Ρωσίας (GEP) και Πρωτοβουλία Belt & Road της Κίνας (BRI).

Η Ινδία είδε την ευκαιρία να συγκροτήσει από κοινού ένα νέο Κίνημα των Αδεσμεύτων («Neo-NAM») με τη Ρωσία για τη δημιουργία ενός τρίτου πόλου επιρροής στην ολοένα και πιο διπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων που διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από τον παγκόσμιο ανταγωνισμό μεταξύ των αμερικανικών και κινεζικών υπερδυνάμεων ενώ το Πακιστάν επισημοποίησε το γεωοικονομικό του όραμα στην πρώτη Πολιτική Εθνικής Ασφάλειας του Ιανουαρίου που είχε ως στόχο να εναρμονίσει τα ευρασιατικά του σχέδια συνδεσιμότητας με το GEP της Ρωσίας. Δεν είναι οι μόνοι που εμπνεύστηκαν από τις συμπληρωματικές μεγάλες στρατηγικές της Ρωσίας και της Κίνας, ωστόσο, καθώς οι μυριάδες εταίροι αυτών των δύο σε όλο τον Παγκόσμιο Νότο ήταν επίσης πολύ δεκτικοί απέναντί ​​τους. Ο κεντρικός ρόλος της Ρωσίας στη συριακή ειρηνευτική διαδικασία της έδωσε τη δυνατότητα να γίνει ο βασιλιάς για την εξισορρόπηση των υποθέσεων της Δυτικής Ασίας, ενώ η γενναιόδωρη υποδομή και άλλες επενδύσεις της Κίνας στην Αφρική δημιούργησαν ελπίδα για το πολλά υποσχόμενο σενάριο ενός Αφρο-Ασιατικού Αιώνα.

Οι αμοιβαία επωφελείς ευκαιρίες που απελευθερώθηκαν από τον συγχρονισμό των αντίστοιχων μεγάλων στρατηγικών τους από τα κράτη του Παγκόσμιου Νότου με τη Ρωσία και την Κίνα εξηγούν γιατί πολλά από αυτά παραμένουν ουδέτερα και στα δύο θέατρα του Νέου Ψυχρού Πολέμου, στη Δυτική Ευρασιατική μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ καθώς και Ανατολική Ευρασιατική μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ. 

Ακόμη και μερικές από αυτές τις χώρες όπως η Τουρκία που ψήφισαν κατά της Ρωσίας στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στην πραγματικότητα εφαρμόζουν πολύ ρεαλιστικές πολιτικές απέναντί ​​της, αν εξετάσει κανείς την ουσία τους, όπως η μέχρι τώρα άρνηση της Άγκυρας να επιβάλει κυρώσεις στη Μόσχα, να κλείσει τον εναέριο χώρο της στα αεροπλάνα της και την επιθυμία της να συνεχίσει την στρατιωτική-τεχνική συνεργασία και ακόμη και να διεξάγει εμπορικές συναλλαγές σε εθνικά νομίσματα. Αυτό λέει αρκετά για την εμπιστοσύνη που έχουν οι άλλες Μεγάλες Δυνάμεις και συγκριτικά μικρότερα κράτη για τη βιωσιμότητα της Πολυπολικής Παγκόσμιας Τάξης που διαμορφώνεται ενεργά μετά τα πρόσφατα γεγονότα.

Είναι εύκολο για τους ανθρώπους να παγιδευτούν στην πίεση της Δύσης που ηγούνται οι ΗΠΑ να ταξινομήσει κάθε δεδομένο κράτος ως να παίρνει τη μία ή την άλλη πλευρά, αγνοώντας εκείνα που έχουν εντυπωσιακά παραμείνει ουδέτερα, αλλά θα ήταν καλύτερο για τον καθένα να εκτιμήσει τις πολλές χώρες εκείνης της τελευταίας κατηγορίας και την στάση τους. Κανείς δεν θα έπρεπε να περίμενε ότι θα έπαιρναν αποφασιστικά το μέρος της Ρωσίας, αλλά το να παραμείνουν ρεαλιστικά ουδέτεροι μπορεί κατά κάποιο τρόπο να ερμηνευθεί ως ότι αψηφούν τον φθίνοντα μονοπολικό ηγεμόνα για την επιδίωξη των πολυπολικών συμφερόντων αυτών των χωρών. Οι αρχές τους αποφάσισαν να το κάνουν αυτό ακριβώς επειδή πιστεύουν σιωπηρά ότι είναι αδύνατο για τις ΗΠΑ να «επαναφέρουν» τις Διεθνείς Σχέσεις πίσω στη δεκαετία του 1990, δεδομένων των μη αναστρέψιμων εξελίξεων που έχουν σημειωθεί τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.

Νεότερη Παλαιότερη
--------------
Ακούστε το τελευταίο ηχητικό από τη ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ


Η Freepen.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα / αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και δε σημαίνει πως τα υιοθετεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω e-mail