militarywatchmagazine.com - Παρουσίαση Freepen.gr
Το ξέσπασμα μιας μεγάλης κλίμακας ισλαμιστικής εξέγερσης στη Συρία το 2011 είδε την Τουρκία να παίζει το ρόλο του κορυφαίου ξένου χορηγού των ανταρτών. Ενώ ο Αραβικός Στρατός της Συρίας, με την υποστήριξη μεταξύ άλλων από τη Ρωσία, τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν, κατάφερε να ανατρέψει το ρεύμα κατά της εξέγερσης το 2016, η βορειοανατολική επαρχία της χώρας στο Ιντλίμπ αναδείχθηκε ως ασφαλές καταφύγιο για στοιχεία των τζιχαντιστών υπό την προστασία του τουρκικού στρατού. Το Idlib αναφέρεται από Αμερικανούς αξιωματούχους ως το μεγαλύτερο προπύργιο της Αλ Κάιντα που έχει δει ο κόσμος από το 2001 και τον Φεβρουάριο του 2022 όπου βρέθηκε να φιλοξενεί τον ηγέτη της τρομοκρατικής οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος Ibrahim al-Hashimi al-Qurayshi που σκοτώθηκε σε επιδρομή των ΗΠΑ στις 3 Φεβρουαρίου. Η τρομοκρατική ομάδα έχει διατηρήσει παρουσία στη Συρία μόνο σε περιοχές που προστατεύονται από τις τουρκικές δυνάμεις.
Μια προσπάθεια της συριακής κυβέρνησης να εκδιώξει τις τζιχαντιστικές πολιτοφυλακές από το Ιντλίμπ με επιχείρηση στην επαρχία στις αρχές του 2020 αντιμετωπίστηκε με μια μαζική τουρκική επέμβαση για την υποστήριξη των ισλαμιστών μαχητών που εδρεύουν εκεί, η οποία περιελάμβανε πυροβολικό και αεροπορική υποστήριξη, παροχή πυραύλων εδάφους-αέρος, εκπαίδευση σε μαχητές και την ενσωμάτωση Τούρκων αξιωματικών στις μονάδες τους. Κατά τις συγκρούσεις, οι συριακές δυνάμεις απέφυγαν να στείλουν δικά τους αεροσκάφη αεροπορικής υπεροχής ή συστήματα αεράμυνας μεγάλης εμβέλειας, το οποίο οι τουρκικές δυνάμεις εκμεταλλεύτηκαν όχι μόνο για να παραβιάσουν τον συριακό εναέριο χώρο αλλά και για να καταρρίψουν συριακά αεροσκάφη βαθιά μέσα στη χώρα τους. Καθώς οι εντάσεις σχετικά με το Ιντλίμπ παραμένουν υψηλές, με τον Συριακό Αραβικό Στρατό να έχει κερδίσει κάποια εδάφη αλλά να μην προχωρά σε βαθιά ώθηση στην επαρχία, η πιθανότητα περαιτέρω κλιμάκωσης παραμένει σημαντική.
Λίγο μετά την εκστρατεία στο Idlib που ολοκληρώθηκε το Μάρτιο του 2020, η Συρία παρέλαβε το πρώτο της νέο μαχητικό αεροσκάφος από τη Ρωσία εδώ και πάνω από μια δεκαετία με την παράδοση των μαχητικών MiG-29SMT. Η Συρία είχε προσπαθήσει προηγουμένως να αγοράσει πιο ικανά μαχητικά MiG-29M και βαρέων βαρών αναχαιτιστικά MiG-31 πριν από το 2011, αν και αυτές οι πωλήσεις είχαν μπλοκαριστεί από τη Ρωσία υπό την πίεση της Δύσης και του Ισραήλ. Το MiG-29SMT ήταν ένα τροποποιημένο αεροσκάφος MiG-29A που προσπάθησε να γεφυρώσει το χάσμα απόδοσης με το MiG-29M, ενσωματώνοντας σχεδόν πανομοιότυπα αεροηλεκτρονικά και όπλα, τους ίδιους εκσυγχρονισμένους κινητήρες και επεκτείνοντας την ικανότητα καυσίμου του MiG-29A με ειδική διαμόρφωση για επιπλέον καύσιμο.
Ο στόλος της Συριακής Πολεμικής Αεροπορίας από παλαιότερα μαχητικά MiG-29A, που είδε ελάχιστη χρήση σε επιχειρήσεις κατά της εξέγερσης και έχουν δεσμευτεί για πιθανές εμπλοκές με έναν κρατικό αντίπαλο, έλαβε επίσης χρηματοδότηση για εκσυγχρονισμό, συμπεριλαμβανομένων βελτιώσεων στα αεροηλεκτρονικά, πρόσβαση σε ενεργούς κατευθυνόμενους πυραύλους ραντάρ R-77 και ενσωμάτωση συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου της Λευκορωσίας. Οι μονάδες MiG-29 της Συρίας από τον Ιανουάριο του 2022 άρχισαν να διεξάγουν κοινές περιπολίες με τη Ρωσική Πολεμική Αεροπορία και εικονικές μάχες, στις οποίες τα MiG επικεντρώνονταν κυρίως σε μάχες αέρος-αέρος, ενώ τα ρωσικά αεροσκάφη εμπλέκονταν κυρίως σε προσομοιωμένους επίγειους στόχους. Ενώ ρωσικά μαχητικά έχουν αναχαιτίσει συχνά τουρκικά και ισραηλινά μαχητικά που παραβιάζουν τον συριακό εναέριο χώρο, έχουν υπάρξει πολλές ενδείξεις πως η Ρωσία επιδιώκει να υποστηρίξει τη Συρία για να μπορέσει να υπερασπιστεί καλύτερα τον δικό της εναέριο χώρο για τον οποίο το MiG-29 θα αποδειχθεί βασικό πλεονέκτημα.
Σε περίπτωση κλιμάκωσης της σύγκρουσης στο Ιντλίμπ, υπάρχει μια αυξανόμενη πιθανότητα η Συρία να αναπτύξει μαχητικά για να προστατεύσει τις δυνάμεις της από τις τουρκικές επιθέσεις και να εμπλακεί με τουρκικά αεροσκάφη που τυχόν θα προσπαθήσουν να επιχειρήσουν επιθετικά στον συριακό εναέριο χώρο. Εάν συμβεί αυτό, είναι πιθανό τα MiG-29 να δουν μάχη. Η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία διαθέτει μια μοίρα σε καθένα από τα μαχητικά F-5 και F-4 της εποχής του πολέμου του Βιετνάμ, τα πρώτα που χρησιμοποιούνται για εκπαίδευση και τα δεύτερα είναι απίθανο να αναπτυχθούν.
Οι υπόλοιπες δέκα μοίρες αποτελούνται από F-16C/D Fighting Falcons, των οποίων η Τουρκία είναι ο μεγαλύτερος ξένος χειριστής με 250 τζετ σε υπηρεσία. Το F-16 είναι ένα ελαφρύ μονοκινητήριο μαχητικό που τέθηκε σε λειτουργία τέσσερα χρόνια πριν από το MiG-29 και για το οποίο το MiG-29 σχεδιάστηκε ειδικά για να μπορεί να το εξουδετερώνει σε μάχες αέρος-αέρος. Τα δύο προέρχονται από παρόμοια εύρη βαρών και το μέρος που θα είχε πλεονέκτημα σε μια σύγκρουση μεταξύ τους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τα δύο επίπεδα εκπαίδευσης και από την παραλλαγή κάθε μαχητικού που αναπτύσσεται, καθώς και τα δύο έχουν εκσυγχρονιστεί εκτενώς εδώ και τέσσερις δεκαετίες.
Το MiG-29SMT αναμένεται να έχει σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι των τουρκικών F-16 λόγω πολλών παραγόντων. Το μαχητικό έχει πρόσβαση σε πυραύλους αέρος-αέρος R-77 με βεληνεκές 110 χιλιομέτρων και σχετικά σύγχρονα αντίμετρα ηλεκτρονικού πολέμου, ενώ τα τουρκικά F-16 δεν έχουν πυραύλους αέρος-αέρος ετά τη δεκαετία του 1990 και βασίζονται στον ολοένα και πιο απαρχαιωμένο AIM-120A και τις παραλλαγές Β. Αυτά έχουν εμβέλεια εμπλοκής μόλις 70χλμ. Το MiG-29SMT έχει επίσης πρόσβαση σε μια ηλεκτρονικά συστοιχία ραντάρ σάρωσης Zhuk-ME, το οποίο παρέχει σημαντικό πλεονέκτημα σε σχέση με τα παρόμοιας μεγέθους μηχανικά σαρωμένα ραντάρ του F-16 που είναι πολύ πιο επιρρεπή σε εμπλοκή.
Όσον αφορά τις επιδόσεις πτήσης, τα πλεονεκτήματα του MiG-29 είναι σημαντικά μεγαλύτερα, με τους υψηλούς ελιγμούς, το ρυθμό αναρρίχησης, το επιχειρησιακό ύψος και την ταχύτητά του να υπερβαίνουν σημαντικά εκείνα του F-16. Πετώντας ψηλότερα και πιο γρήγορα επιτρέπει επίσης στο MiG να μεταδώσει περισσότερη ενέργεια στους πυραύλους του, κάτι που θα αυξήσει περαιτέρω το πλεονέκτημα εμβέλειάς τους. Σε εμπλοκές κοντινής απόστασης, όλα τα συριακά MiG-29 χρησιμοποιούν πυραύλους R-73 με σκοπευτικά τοποθετημένα στο κράνος για να μπορούν να εμπλέκουν στόχους σε ακραίες γωνίες. Αυτή η δυνατότητα περιλαμβάνεται σε νεότερες τουρκικές μονάδες F-16 με πυραύλους AIM-9X - αλλά όχι σε παλαιότερες.
Όσον αφορά την εκπαίδευση του προσωπικού, τόσο η Συρία όσο και η Τουρκία έχουν σοβαρές ελλείψεις. Η πρώτη έχει λίγους πόρους να ξοδέψει σε πολλές ώρες πτήσης ακόμη και για τις ελίτ μονάδες της, ενώ η δεύτερη μέσω πολιτικών εκκαθαρίσεων έχει φυλακίσει μεγάλο μέρος του σώματος αξιωματικών της πολεμικής αεροπορίας, αφού απέδειξαν ότι δεν ήταν [;] πιστοί στην κυβέρνηση κατά τη διάρκεια μιας απόπειρας πραξικοπήματος το 2016. Η Τουρκία έχει, ωστόσο, το πλεονέκτημα ενός μεγαλύτερου στόλου μέσων υποστήριξης, ιδίως του αερομεταφερόμενου αεροσκάφους έγκαιρης προειδοποίησης E-7A που μπορεί να παρέχει δεδομένα στόχευσης και άλλες πλεονεκτικές πληροφορίες στις μονάδες F-16 της.
Η συριακή Πολεμική Αεροπορία δε διαθέτει αεροσκάφη υποστήριξης, αν και σε εκπαίδευση με τη ρωσική Πολεμική Αεροπορία, τα μαχητικά της επιχειρούν με υποστήριξη από ρωσικά αεροσκάφη A-50 AEW που έχουν αναπτυχθεί στη Συρία. Αυτά και άλλα ρωσικά μέσα, όπως τα ρωσικά συστήματα αεράμυνας S-400 και S-300V4 που αναπτύσσονται κοντά στα σύνορα της Τουρκίας, θα μπορούσαν ενδεχομένως να υποστηρίξουν τις συριακές επιχειρήσεις με MiG-29 παρέχοντας δεδομένα από τους αισθητήρες τους και έτσι να αντισταθμίσουν την έλλειψη τέτοιων πόρων στο συριακό οπλοστάσιο.