Ο πρωθυπουργός της Ουκρανίας Denys Shmygal δήλωσε την Τρίτη, μιλώντας με τον Πολωνό ομόλογό του ότι «ελπίζω πως στο εγγύς μέλλον θα μπορέσουμε να ξεκινήσουμε επίσημα μια νέα περιφερειακή μορφή συνεργασίας Ουκρανίας-Πολωνίας-Ηνωμένου Βασιλείου». Αυτό έγινε ακριβώς πριν από την επίσκεψη του Βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον στο Κίεβο. Η τριμερής τους έχει ξεκινήσει συζητήσεις, με πολλούς να αναρωτιούνται ποιος ακριβώς είναι ο σκοπός του. Προφανώς στοχεύουν να «περιορίσουν» τη Ρωσία, αλλά μπορεί να υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτό.
Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Πρώτον, χρειάζεται κάποιο υπόβαθρο για να κατανοήσουμε καλύτερα τα πάντα. Η Ουκρανία δεν είναι το θέμα αλλά απλώς ένα αντικείμενο της αδήλωτης πυραυλικής κρίσης που προκλήθηκε από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη. Η Πολωνία, από την πλευρά της, φιλοδοξεί να ηγηθεί στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη (ΚΑΕ), αλλά φέρεται επίσης να εξετάζει μια ρωσική πρόταση για αμοιβαίες επιθεωρήσεις εγκαταστάσεων αεράμυνας που οι ΗΠΑ έθιξαν στην απάντησή τους καθώς διέρρευσε στις εγγυήσεις ασφαλείας της Μόσχας. Όσο για το Ηνωμένο Βασίλειο, είναι μέρος του Αγγλοαμερικανικού Άξονα (ΑΑΑ).
Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι οι δεσμοί μεταξύ των ΗΠΑ και της Ουκρανίας είναι τεταμένες λόγω μιας απροσδόκητης διαμάχης μεταξύ των ηγετών τους σχετικά με την πιθανότητα μιας λεγόμενης «ρωσικής εισβολής». Το Κίεβο πιστεύει πως η τρομοκρατία της Ουάσιγκτον προκαλεί πανικό και επιδεινώνει την ήδη ετοιμοθάνατη οικονομία της. Η Ουάσιγκτον, εν τω μεταξύ, υποστηρίζει ότι δεν προκαλεί τίποτα και πως η απειλή είναι -υποτίθεται- πολύ πραγματική.
Έχοντας κατά νου αυτές τις παρατηρήσεις, όλα αρχίζουν να γίνονται πιο λογικά. Η Ουκρανία προσπαθεί να διαφοροποιήσει τη μέχρι τώρα δυσανάλογη εξάρτησή της από τις ΗΠΑ με την Πολωνία και το Ηνωμένο Βασίλειο, που και τα δύο είναι πολύ χαρούμενα να επεκτείνουν την περιφερειακή τους επιρροή με τον πιο ολοκληρωμένο δυνατό τρόπο. Έχουν υποσχεθεί κάθε είδους υποστήριξη για το νέο τους σύμμαχο, συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής βοήθειας. Είναι επίσης πιθανό τα οικονομικά κίνητρα να παίζουν ρόλο σε όλα αυτά, καθώς η Πολωνία και το Ηνωμένο Βασίλειο πιθανότατα θέλουν προτιμησιακή πρόσβαση στην Ουκρανία.
Σε πιο στρατηγικό επίπεδο, αυτές οι χώρες θέλουν επίσης να δημιουργήσουν μια σφήνα μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας, όπως επιδίωκαν να κάνουν ιστορικά. Αυτό αποκτά μεγαλύτερη σημασία στο σύγχρονο πλαίσιο, λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη ενδιαφέροντος του Βερολίνου να συμμετάσχει στην αντι-ρωσική εκστρατεία αυτών των δύο τρόπων. Στην πραγματικότητα, ο de facto ηγέτης της ΕΕ απώθησε στην πραγματικότητα αναβιώνοντας την προηγουμένως παγωμένη ειρηνευτική διαδικασία της Νορμανδίας στα τέλη του περασμένου μήνα για την επιδίωξη πολιτικής λύσης στο συνεχιζόμενο εμφύλιο της Ουκρανίας.
Με τη δημιουργία της τριμερούς συμμαχίας τους, και τα τρία μέρη προσπαθούν να ενισχύσουν συλλογικά τη γεωστρατηγική τους σημασία στο δυτικοευρασιατικό θέατρο του Νέου Ψυχρού Πολέμου μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Η Ουκρανία αντισταθμίζει τα στοιχήματά της αφού ξαφνικά έγινε καχύποπτη για τις προθέσεις του επικεφαλής Αμερικανού προστάτη της, ενώ η Πολωνία και το Ηνωμένο Βασίλειο απλώς καταφεύγουν στον ιστορικό τους οδηγό προσπαθώντας να διχάσουν και να κυβερνήσουν τη Ρωσία και τη Γερμανία.
Η συμμαχία Πολωνίας-Ουκρανίας-Ηνωμένου Βασιλείου μπορεί να είναι ενοχλητική για τη Ρωσία, αλλά πιθανότατα δε θα αποτελέσει σημαντικό εμπόδιο στις περιφερειακές πολιτικές της. Εξάλλου, η συνεχιζόμενη κρίση είναι πρωτίστως μεταξύ αυτής και των ΗΠΑ, όχι μεταξύ της Ρωσίας και οποιουδήποτε από αυτούς τους τρεις. Επιπλέον, οι σχέσεις με τη Γερμανία μπορούν να αναπτυχθούν ανεξάρτητα από την Πολωνία, την Ουκρανία ή/και το Ηνωμένο Βασίλειο. Για αυτούς τους λόγους, αυτή η τελευταία συμμαχία θα πρέπει να ερμηνευθεί ως κάτι περισσότερο από ένα γεωπολιτικό κόλπο που αποσκοπεί στην απελπισμένη πρόκληση προσοχής.
Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Πρώτον, χρειάζεται κάποιο υπόβαθρο για να κατανοήσουμε καλύτερα τα πάντα. Η Ουκρανία δεν είναι το θέμα αλλά απλώς ένα αντικείμενο της αδήλωτης πυραυλικής κρίσης που προκλήθηκε από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη. Η Πολωνία, από την πλευρά της, φιλοδοξεί να ηγηθεί στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη (ΚΑΕ), αλλά φέρεται επίσης να εξετάζει μια ρωσική πρόταση για αμοιβαίες επιθεωρήσεις εγκαταστάσεων αεράμυνας που οι ΗΠΑ έθιξαν στην απάντησή τους καθώς διέρρευσε στις εγγυήσεις ασφαλείας της Μόσχας. Όσο για το Ηνωμένο Βασίλειο, είναι μέρος του Αγγλοαμερικανικού Άξονα (ΑΑΑ).
Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι οι δεσμοί μεταξύ των ΗΠΑ και της Ουκρανίας είναι τεταμένες λόγω μιας απροσδόκητης διαμάχης μεταξύ των ηγετών τους σχετικά με την πιθανότητα μιας λεγόμενης «ρωσικής εισβολής». Το Κίεβο πιστεύει πως η τρομοκρατία της Ουάσιγκτον προκαλεί πανικό και επιδεινώνει την ήδη ετοιμοθάνατη οικονομία της. Η Ουάσιγκτον, εν τω μεταξύ, υποστηρίζει ότι δεν προκαλεί τίποτα και πως η απειλή είναι -υποτίθεται- πολύ πραγματική.
Έχοντας κατά νου αυτές τις παρατηρήσεις, όλα αρχίζουν να γίνονται πιο λογικά. Η Ουκρανία προσπαθεί να διαφοροποιήσει τη μέχρι τώρα δυσανάλογη εξάρτησή της από τις ΗΠΑ με την Πολωνία και το Ηνωμένο Βασίλειο, που και τα δύο είναι πολύ χαρούμενα να επεκτείνουν την περιφερειακή τους επιρροή με τον πιο ολοκληρωμένο δυνατό τρόπο. Έχουν υποσχεθεί κάθε είδους υποστήριξη για το νέο τους σύμμαχο, συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής βοήθειας. Είναι επίσης πιθανό τα οικονομικά κίνητρα να παίζουν ρόλο σε όλα αυτά, καθώς η Πολωνία και το Ηνωμένο Βασίλειο πιθανότατα θέλουν προτιμησιακή πρόσβαση στην Ουκρανία.
Σε πιο στρατηγικό επίπεδο, αυτές οι χώρες θέλουν επίσης να δημιουργήσουν μια σφήνα μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας, όπως επιδίωκαν να κάνουν ιστορικά. Αυτό αποκτά μεγαλύτερη σημασία στο σύγχρονο πλαίσιο, λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη ενδιαφέροντος του Βερολίνου να συμμετάσχει στην αντι-ρωσική εκστρατεία αυτών των δύο τρόπων. Στην πραγματικότητα, ο de facto ηγέτης της ΕΕ απώθησε στην πραγματικότητα αναβιώνοντας την προηγουμένως παγωμένη ειρηνευτική διαδικασία της Νορμανδίας στα τέλη του περασμένου μήνα για την επιδίωξη πολιτικής λύσης στο συνεχιζόμενο εμφύλιο της Ουκρανίας.
Με τη δημιουργία της τριμερούς συμμαχίας τους, και τα τρία μέρη προσπαθούν να ενισχύσουν συλλογικά τη γεωστρατηγική τους σημασία στο δυτικοευρασιατικό θέατρο του Νέου Ψυχρού Πολέμου μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Η Ουκρανία αντισταθμίζει τα στοιχήματά της αφού ξαφνικά έγινε καχύποπτη για τις προθέσεις του επικεφαλής Αμερικανού προστάτη της, ενώ η Πολωνία και το Ηνωμένο Βασίλειο απλώς καταφεύγουν στον ιστορικό τους οδηγό προσπαθώντας να διχάσουν και να κυβερνήσουν τη Ρωσία και τη Γερμανία.
Η συμμαχία Πολωνίας-Ουκρανίας-Ηνωμένου Βασιλείου μπορεί να είναι ενοχλητική για τη Ρωσία, αλλά πιθανότατα δε θα αποτελέσει σημαντικό εμπόδιο στις περιφερειακές πολιτικές της. Εξάλλου, η συνεχιζόμενη κρίση είναι πρωτίστως μεταξύ αυτής και των ΗΠΑ, όχι μεταξύ της Ρωσίας και οποιουδήποτε από αυτούς τους τρεις. Επιπλέον, οι σχέσεις με τη Γερμανία μπορούν να αναπτυχθούν ανεξάρτητα από την Πολωνία, την Ουκρανία ή/και το Ηνωμένο Βασίλειο. Για αυτούς τους λόγους, αυτή η τελευταία συμμαχία θα πρέπει να ερμηνευθεί ως κάτι περισσότερο από ένα γεωπολιτικό κόλπο που αποσκοπεί στην απελπισμένη πρόκληση προσοχής.